When love beckons to you, follow him,
Though his ways are hard and steep.
And when his wings enfold you yield to him,
Though the sword hidden among his pinions may wound you.
And when he speaks to you believe in him.
Though his voice may shatter your dreams
as the north wind lays waste the garden.

เมื่อความรักเรียกร้องเธอ จงตามมันไป
แม้ว่าทางของมันนั้น จะขรุขระและชันเพียงไร
และเมื่อปีกของมันโอบรอบกายเธอ จงยอมทน
แม้ว่าหนามแหลมอันซ่อนอยู่ในปีกนั้นจะเสียดแทงเธอ
และเมื่อมันพูดกับเธอ จงเชื่อตาม
แม้ว่าเสียงของมันจะทำลายความฝันของเธอ
ดังลมเหนือพัดกระหน่ำสวนดอกไม้ให้แหลกลาญไปฉะนั้น

For even as love crowns you so shall he crucify you.
Even as he is for your growth so is he for your pruning.
Even as he ascends to your height
and caresses your tenderest branches that quiver in the sun,
So shall he descend to your roots
and shake them in their clinging to the earth.

เพราะแม้ขณะที่ความรักสวมมงกุฎให้เธอ
มันก็จะตรึงกางเขนเธอ
และขณะที่มันให้ความเติบโตแก่เธอนั้น
มันก็จะลิดรอนเธอด้วย
แม้ขณะเมื่อมันไต่ขึ้นไปสู่ยอดสูง
และลูบไล้กิ่งก้านอันแกว่งไกวในแสงอรุณ
แต่มันก็จะหยั่งลงสู่รากลึก
และเขย่าถอนตรงที่ยึดมั่นอยู่กับดินด้วย

Like sheaves of corn he gathers you unto himself.
He threshes you to make you naked.
He sifts you to free you from your husks.
Hegrind you to whiteness.
He kneads you until you are pliant;
And then he assings you to his sacred fire,
that you may become sacred bread for God’s sacred feast.

ความรักจะรวบรวมเธอเข้าดังฝักข้าวโพด
มันจะแกะเธอออกจนเปลือยเปล่า
แล้วมันจะล่อนเพื่อให้เธอหลุดจากเปลือก
มันจะบดเธอจนเป็นผงสีขาว
แล้วก็จะขยำจนเธออ่อนเปียก
แล้วมันก็จะนำเธอเข้าสู่ไฟอันศักดิ์สิทธิ์ของัน
เพื่อว่าเธอจะได้กลายเป็นอาหารทิพย์ของพระเป็นเจ้า

All these things shall love do unto you
that you may know the secrets of your heart,
and in that knowledge become a fragment of Life’s heart.

ความรักจะกระทำสิ่งทั้งหมดนี้แก่เธอ
เพื่อว่าเธอจะได้หยั่งรู้ความลับของดวงใจเธอเอง
และด้วยความรู้นั้น
เธอก็จะได้เป็นส่วนหนึ่งของดวงใจแห่งชีวิตอมตะ

But if in your fear you would seek
only love’s peace and love’s pleasure.
Then it is better for you that you cover your
nakedness and pass out of love’s threshing-floor,
Into the seasonless world where
you shall laugh, but not all of your laughter,
and weep, but not all of your tears.

แต่ถ้าหากด้วยความกลัว
เธอมุ่งแต่แสดงหาความสงบสุข และความสำราญจากความรัก
จะเป็นการดีกว่า ที่เธอควรจะปกคลุมความเปลือเปล่าของตน
และหลีกหนีออกไปเสียจากลานบด
ไปสู่โลกอันไร้ฤดูกาล
ที่ซึ่งเธอจะหัวเราะก็ไม่เต็มที่ และจะร้องไห้ก็ไม่เต็มที่

Love gives naught but itself and takes naught but from itself.
Love possesses not nor would it be possessed;
For love is sufficient unto love.

ความรักไม่ให้สิ่งอื่นใด นอกจากตนเอง
และก็ไม่รับเอาสิ่งใด นอกจากตนเอง
ความรักไม่ครอบครอง และก็ไม่ยอกถูกครอบครอง
เพราะความรักนั้นพอเพียงแล้วสำหรับตอบความรัก

When you love you should not say,
‘God is in my heart.’ But rather,
‘I am in the heart of God.’
And think not you can direct the course of love,
for love, if it finds you worthy, directs your course.
Love has no other desire but to fulfil itself.

เมื่อเธอรัก อย่าได้กล่าวว่า “พระเป็นเจ้าอยู่ในดวงใจของเรา”
แต่ควรพูดว่า “เราอยู่ในดวงใจพระผู้เป็นเจ้า”
และอย่าได้คิดว่าเธอสามารถนำทางแห่งความรักได้
เพราะถ้าความรักพบว่าเธอมีคุณค่าพอแล้ว
ก็จะเป็นผู้นำทางแก่เธอเอง
ความรักไม่มีความปรารถนาสิ่งอื่นใด
นอกจากจะทำตนเองให้สมบูรณ์

But if you love and musy nees have desires,
let these be your desires:

แต่ถ้าหากเธอรัก และจำต้องมีความปรารถนา
ก็ขอให้ความปรารถนาของเธอเป็นดังนี้

To melt and be like a running brook that sings its melody to the night.
To know the pain of too much tenderness.
To be wounded by your own understanding of love;

เพื่อจะละลายและไหลดังธารน้ำ ซึ่งส่งเสียงเพลงกล่อมราตรี
เพื่อจะเรียนรู้ความปวดร้าว อันเกิดแต่ความอ่อนโยนละมุนละไมเกินไป
เพื่อจะต้องบาดเจ็บ ด้วยความเข้าใจในความรักของตนเอง

And to bleed willingly and joyfully.
To wake at dawn with a winged heart
and give thanks for another day of loving;

และเพื่อจะยอมให้เลือดหลั่งไหล ด้วยความเต็มใจและปราโมทย์
เพื่อจะตื่นขึ้น ณ รุ่งอรุณ ด้วยดวงใจอันปีติ
และขอบคุณความรักอีกวันหนึ่ง