YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~
+++ วันที่มั่นคง +++

เมื่อไหร่จะกลับไปเป็นคนเดิม
คนที่ขยันและตั้งใจเรียน
คนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน
คนที่รู้อะไรถูกอะไรผิด
คนที่รู้ว่าควรทำอะไร เวลาไหน
คนที่มีความมั่นใจในตัวเอง
คนที่มีความเคารพและชื่นชมในตัวเอง
และคนที่ไร้หัวใจ....


ข้างบนนั้น เขียนไว้เมื่อวันที่ 3 กันยายน 2549
ผ่านมาแล้วเกือบ 1 ปีเต็ม ที่เราใช้เวลาค้นหาคำตอบ
ควานหาเอาชีวิต และความมั่นคงของเรากลับคืนมา
กว่าจะถึงวันนี้ ก็ได้ทำให้บางคน
หรือหลายคนรึเปล่า ไม่ค่อยแน่ใจ
ต้องมาเสียใจ เสียอารมณ์ เสียความรู้สึก เสียเวลา เพราะเรา
คงไม่รู้จะพูดอย่างไร นอกจาก
...ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจเลย...

กลับไปนั่งอ่าน blog เมื่อปีที่แล้ว แล้วถามตัวเองซ้ำๆซากๆว่า
เราเป็นอะไรไปหนอ ทั้งหมดนี้เพราะใครคนเดียวเท่านั้น
ที่ผูกเรื่องราวยุ่งวุ่นวายเป็นเถาวัลย์ เกี่ยวเอาเนื้อใครให้เลือดซิบ
สรุปได้ประโยคเดียว สั้นๆ ง่ายๆ ....เราเมา....

ผ่านมาแล้วหนึ่งปี
วันนี้สติกลับมาแล้ว ชีวิตคืนสู่โลกความเป็นจริง
รายงานมากมาย แต่ว่าไม่ทับเราตายเหมือนตอนปี 3
คนที่เคยทำเราเมาเมื่อปีที่แล้ว ...พี่คนนั้น... ก็ยังอยู่
ยังพูดคุย ยังเจอหน้า ยังทักทาย
ยังส่ง sms ยังรับเป็นที่ปรึกษา
แต่ว่าไม่ได้คาดหวังจะเป็นอะไรไปมากกว่านั้น
ไม่มากไปกว่า ....พี่ชายคนหนึ่ง.... จริงๆ

เพื่อนๆหลายคนด่า แกยังคุยกับเขาอยู่อีกเหรอ
ก็ทำไมล่ะ ในเมื่อคุยกันถูกคอ พอใจอัธยาศัย
และสุขใจในสถานะ แล้วทำไมจะมีมิตรภาพต่อกันไม่ได้
ถึงตอนนี้จะรู้แล้วก็ตามว่า....
พี่คนนี้ มีมิตรภาพกับสาวสวยมากหน้าหลายตา

แผลของเราจากพี่คนนี้ มันไม่เจ็บอีกแล้ว ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว
บทเรียนคงไม่มี มีแต่เรื่องเล่าน้ำเน่าพอประมาณ
มีประสบการณ์ร้องไห้อย่างเป็นวรรคเป็นเวรเป็นครั้งแรก
พอให้ชีวิตที่ไม่เคยรักใครชอบใครมากมายมาก่อน
พอจะมีสีสันกับเขาบ้าง
เฮ้อ....สิทธิของหัวใจ ใครเล่าจะกำหนด

หากแต่เรื่องราวต่อจากนั้นสิ มันคือบทเรียนที่หนักหนาจริงๆ
เป็นบทเรียนที่แลกกับตราบาปติดตัวไปอีกนานแสนนาน
มันสอนเราให้รู้ ให้จำใส่ใจไว้ว่า
ยามที่ใจอ่อนแอที่สุดนั้น อย่าให้ใครมาปลอบ
เพราะใครคนนั้นอาจเสียใจโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจเลยก็ได้
มันทำให้เราต้องระวังมากๆ ถ้าคิดจะมีใครอีก
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหน
อย่าให้มีใครต้องเสียใจอีกเลย เรารู้สึกผิดพอแล้ว

เพราะสภาพใกล้ๆตัวได้ทำให้เห็นแล้วว่า
ความรักคือสิ่งไม่จีรัง หรืออาจจะไม่มีจริงเลยก็ได้
และมันมีแนวโน้มที่จะนำมาซึ่งความเกลียดชังได้เสมอ
และยังได้เจอเข้ากับตัวเองอีกว่า
ความรักเมื่อเกิดขึ้นและมาถึงตอนจบนั้น
มันน่ากลัวขนาดไหน

หัวใจเลยเชื่อว่าความรักนั้นแสนอันตราย
อย่าให้มันเกิดขึ้นเลยดีกว่า
เพราะถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นมาเลย
อย่างน้อยๆ มิตรภาพนั้นก็ยังไม่แตกสลาย
เหมือนเรากับพี่คนนั้น

เมื่อไหร่จะกลับไปเป็นคนเดิม
คนที่ขยันและตั้งใจเรียน
คนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน
คนที่รู้อะไรถูกอะไรผิด
คนที่รู้ว่าควรทำอะไร เวลาไหน
คนที่มีความมั่นใจในตัวเอง
คนที่มีความเคารพและชื่นชมในตัวเอง
และคนที่ไร้หัวใจ....


คำตอบเหรอ.....ตอนนี้แหละ
ตัวเรานี่แหละ ที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของตัวเอง
และตัวเรานี่แหละ จะเติมชีวิตเราให้เต็ม




Create Date : 31 สิงหาคม 2550
Last Update : 31 สิงหาคม 2550 21:55:51 น. 24 comments
Counter : 1038 Pageviews.

 
เศร้านะ..
ที่บางทีความรักก็ทำให้เรารู้สึกทั้งแข็งแกร่ง และอ่อนแอที่สุดในโลก..

จะพยายามจ้า ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ


โดย: ท้องฟ้าของโมเน่ วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:22:04:48 น.  

 
ความรัก...มีพลังมหาศาล
สามารถควบคุมร่างกายและจิตใจเราได้ยิ่งกว่าสมองของเราเสียอีก

เค้าถึงว่าไง...ความรักทำให้คนตาบอด
แต่ถ้ารักแบบมีสติ ทำใจให้เปิดกว้าง
มองตามความเป็นจริง
มันก็อาจจะไม่ต้องเจ็บปวดทรมานมากนัก

ยังไงก็ดีใจกับ จขบ.ด้วย
ที่มองเห็นและเข้าใจความรักได้มากขึ้นอีกขั้นหนึ่งนะ


โดย: Almondblist วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:23:41:41 น.  

 
ถ้ายังสุขใจก็ทำต่อไปครับ

เหนื่อยก็พัก

ใจเย็นๆ

สู้ๆ เอาใจช่วยครับ ...


โดย: ชรันจ์ วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:0:59:08 น.  

 
จิงอย่างมากคับ
ตัวเองนั่นแหล่ะ
จะเป็นผู้กำหนด
อื่นๆ
เป็นแค่ประกอบ
เอาชนะตัวเองให้ได้นะคับ...ผมเอาใจช่วย


โดย: Kurt Narris วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:3:06:56 น.  

 
อ่านจบแล้ว
ไม่เห็นสิ่งใด
นอกจากคนที่เติบโตขึ้น
ทั้งที่เป็นคนเดิม แต่เติบโตขึ้น

ยินดีด้วยนะครับ
ที่ผ่านข้อสอบชีวิตไปได้อีกข้อนึงแล้ว
(แต่ก็ยังมีอีกเพียบ)



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:7:11:26 น.  

 
ขอบคุณมากครับ


โดย: น้องข้าวตู (maczy ) วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:9:56:34 น.  

 
สู้ๆนะจ๊ะมี่
เราเชื่อว่า มี่ทำได้
และเราเป็นกำลังใจให้เสมอจ๊ะ


โดย: เกศ IP: 58.8.196.116 วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:19:53:21 น.  

 
นั่งอยู่ตรงนี้มาก็นานพอดู

เห็นชัดว่า น้องเริ่มเข้าใจความรักขึ้นแล้ว


โดย: เพราะผมไม่มี Time Machine วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:20:07:57 น.  

 
^__^


โดย: KS IP: 158.108.208.102 วันที่: 2 กันยายน 2550 เวลา:2:37:43 น.  

 


โดย: แ ม ง ป อ วันที่: 2 กันยายน 2550 เวลา:23:18:41 น.  

 
หวัดดีครับ พอดีเข้าไปแก้ไขปรับปรุงบลอกเก่าๆ เห็นคุณ gluhp เข้าไปคอมเม้นต์ไว้บางบลอก ไม่แน่ใจว่าผมเคยมาทักทายหรือยัง ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันนะครับ

อ่านบลอกนี้แล้ว ไม่ทราบที่มาที่ไป แต่ก็ยินดีด้วยครับ ที่ปรับสภาพตัวเองได้ คงจะไม่ง่าย แต่ก็จะผ่านไปได้ครับ ขอเอาใจช่วย


โดย: <เซ็นเซอร์> วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:1:00:57 น.  

 
ประสบการณ์สอนให้คนเราแกร่งขึ้นค่ะ



ไม่ต้องพึ่งใครเราก็ heal เองได้


โดย: sorry about that วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:17:00:12 น.  

 
ทำได้ดีแ้ล้ว


โดย: ST.Exsodus วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:21:31:32 น.  

 
"...คำตอบเหรอ.....ตอนนี้แหละ
ตัวเรานี่แหละ ที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของตัวเอง
และตัวเรานี่แหละ จะเติมชีวิตเราให้เต็ม..."

อ่านคำตอบนี้แล้วรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาด้วยเลยค่ะ เก่งมาก ๆ ที่ผ่านพ้นช่วงเวลาที่รู้สึกแย่ และเอามันมาเป็นบทเรียนสอนใจได้ เยี่ยมไปเลยค่ะ


โดย: สาวแกร่งแรงเหลือน้อย วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:8:41:25 น.  

 
กลับมาเป็นอย่างเดิมได้เสมอ
เพียงแค่เธอมีกำลังใจและความใฝ่ดีอย่างที่เป็นอยู่
แล้วลงมือทำเสียแต่วันนี้นะคะ
emoemo


โดย: หอมกร วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:8:44:35 น.  

 
ขอบคุณนะคะที่เข้าไปให้กำลังใจ....ขอให้มีความสุขในทุกวินาทีที่ผ่านเข้ามานะคะ


โดย: กิ๊ฟค่ะ (คืนไร้ดาว ) วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:20:21:44 น.  

 
แวะมาทักทายจ้ะ..

เราก็เคยต้องร้องไห้กับเรื่องของหัวใจมาหลายครั้ง..

แต่สุดท้าย.. เราก็เข้มแข็งได้ด้วยตัวของเราเองนะจ๊ะ


โดย: nods วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:20:59:34 น.  

 
สวัสดีค่ะบล็อกสีหวานมากเลยค่ะ
แวะมาทักทายและอ่านบทความดีๆค่ะฝันดีจ้า


โดย: lozocat วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:0:42:46 น.  

 
เข้าไปดูบลอกที่จขบ.เต้นที่ International Dance Day เมื่อสองปีก่อน
เก่งเหมือนกันนะเนี่ย
รูปถ่ายมาได้จังหวะสวยๆทั้งนั้นเลย


โดย: <เซ็นเซอร์> วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:18:51:44 น.  

 
นี่แหละตวามรัก....


โดย: d_regen วันที่: 7 กันยายน 2550 เวลา:17:31:18 น.  

 
" หากแต่เรื่องราวต่อจากนั้นสิ มันคือบทเรียนที่หนักหนาจริงๆ
เป็นบทเรียนที่แลกกับตราบาปติดตัวไปอีกนานแสนนาน"

วันนี้ เข้ามาอ่านบล็อกนี้รอบที่เท่าไร แล้วล่ะ
จะบอกว่าอย่างไรดี

ถ้าผมรู้ว่า ... วันหนึ่ง มันจะจบ แบบนั้น ... ผมก็คงไม่มีตัวตนในชีวิตคุณหรอก
ผมไม่อยากเป็นตราบาป ในชีวิตใคร เพราะบทความนี้ ที่คุณเขียน มันทำให้ผมรู้ว่า ทุกอย่างที่ผมทำลงไปนั้น มัน ผิดพลาดไปหมด

ผมไม่ใช่คนที่คุณจะต้องวิ่งตาม มันเลยดูไร้ค่า มากเลยใช่ไหม ... หากสิ่งที่คุณเหลือให้นั้น คือ ความเย็นชา ...

สิ่งที่เราเคยมี วันคืนเก่าๆ ที่เราเคยใช้เวลาร่วมกัน ทุกๆ ความสุข ทุกๆ ความทุกข์ที่ช่วยแบกรับ มันช่างดูไร้ค่าเสียเหลือเกิน

นี่แหละ ที่ผมกลัว ... แต่นั้นไม่ใช่ สิ่งที่ผมทำ

... คุณเองไม่ใช่หรือ ที่ทำลาย ทุกอย่าง .... คุณเองไม่ใช่หรือ ที่บอกให้ผมหยุด

คุณเองไม่ใช่หรือ ที่บันดาลให้ฟ้าผ่า ผม ในวันนั้น
จะให้ผมทำอย่างไรล่ะ ?

ผมก็ได้แต่เช็ดน้ำตาให้คุณ .. แล้วนั่ง มองคุณเดินจากไปอย่างนั้นหรือ

ทุกอย่างที่ผม พยายามรักษาใว้ คุณ ก็ทำลายมันหมดสิ้น แล้วตอนนี้มันจะเหลืออะไรล่ะ ... ความเป็นเพื่อน คุณยังให้ผมไม่ได้

แม้แต่คำปลอบใจสักครั้ง ผมยังไม่ได้รับเลยสักคำ

และหลังจากวันนั้น คุณก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

เพราะทุกอย่างที่คุณได้ทำ นั่นแหละ ที่เปลี่ยนผม

ผมหวาดกลัว และผมก็ยังจมอยู่กับมัน ... จนวันนึงผมก็ได้รู้ว่า สิ่งเหล่านั้น เริ่มก่อตัวกลายเป็นความเกลียดชัง เพื่อปกป้องตัวเอง

ผมต้องการให้มันเป็นอย่างนั้นหรือ

ผมไม่อยากสูญเสียคุณไปเลยต่างหาก .... แต่ทว่า .. คุณกลับทำกับผมเหมือนเป็นคนอื่น คนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต

คนที่ คุณไม่เคยใส่ใจ
คนที่ดูไร้ค่ามากมายในสายตาคุณไงล่ะ

ทุกอย่างที่คุณทำ มันทำให้ผมคิด ...

หากวันหนึ่ง ... เรากลับมาเจอกัน แล้ว เราสองคนเกลียดกัน ... อย่าโทษผมเลย


เพราะผมไม่เคยปฏิเสธ หัวใจตัวเองเลย ว่า .... ผมเคยรัก และรู้สึกดี กับคุณมากมายแค่ใหน

หากความเกลียดชังนั้น ทำให้ผม ลบคุณออกจากใจ และมันทำให้ผม กลับมาแข็งแกร่งได้ ผมก็เลือกที่จะทำ
ทุกอย่างที่คุณทำ มันทำให้ผมรู้สึกว่า .. เวลาของผมหมดลงแล้ว

คุณ เกลียดผม .... และ ผม ก็ กำลังจะเกลียดคุณ


ฉลอง ครบรอบ 1ปี

แบบเศร้าๆ ของเราสองคน

จากคนที่คุณไม่มีความรู้สึกดีๆ ให้กับเขาอีกแล้ว


เกลียดกัน ... ?



โดย: " คุณชายช่างฝัน " วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:18:40:24 น.  

 
จะอยู่ไกลห่างสักเท่าไหร่
สิ่งหนึ่งที่ยึดใจเราอยู่
ผูกไว้ไม่ให้เราห่างกัน
คือความห่วงใยที่เธอให้ฉัน
คำพูดเหล่านั้น ที่เธอคอยส่งมา

ให้ฉันได้รับรู้ ให้ฉันนั้นได้มั่นใจ
ไม่มีสิ่งไหนที่จะลึกซึ้งถึงคุณค่า
ผ่านมาจากถ้อยคำนั้น ผ่านมาจากสายตาฉัน
และสิ่งๆนั้นบอกฉันให้รู้ตลอดมา

ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน
ไม่ว่าจะทุกข์หรือว่าจะสุขสันต์ ฉันจะมีเธอข้างกาย
วันเวลาจะนานสักเพียงไหน
เพื่อนฉันคนนี้นั้นไม่มีวันห่าง และไม่มีวันจากไปไหน

ในวันที่ฉันไม่มีใคร
เปิดอ่านข้อความเก่าๆ ช่างมีความหมายจากวันนั้น
คือความห่วงใยที่เธอให้ฉัน
ข้อความเหล่านั้น ที่เธอคอยส่งมา

ให้ฉันได้รับรู้ ให้ฉันนั้นได้มั่นใจ
ไม่มีสิ่งไหนที่จะลึกซึ้งถึงคุณค่า
ผ่านมาจากถ้อยคำนั้น ผ่านมาจากสายตาฉัน
และสิ่งๆนั้นบอกฉันให้รู้ตลอดมา

ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน
ไม่ว่าจะทุกข์หรือว่าจะสุขสันต์ ฉันจะมีเธอข้างกาย
วันเวลาจะนานสักเพียงไหน เพื่อนฉันคนนี้นั้นไม่มีวันห่าง
และไม่มีวันจากไปไหน

แค่อยากร้องเพลงใน blog ตัวเอง

คิดถึงพี่โจ้
พี่โจ้ที่เอาชนะเงื้อมมือมัจจุราชได้
ด้วยการชิงลงมือกระทำก่อน

อย่าแปลกใจเลย
ถ้าวันนึงข้างหน้า
ฉันอาจจะสู้กับมัจจุราชแบบพี่โจ้มั่ง


โดย: เด็กหญิงบนหลังคา IP: 58.8.14.14 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:33:30 น.  

 
เฮ้อออ

บางทีกูก็อยากตายนะ

แล้วมันจะมาบ่นให้ตัวเองฟัง

ใน blog ตัวเองทำไมวะเนี่ย


โดย: โดเรมีบนหลังคาบ้านโนบิตะ IP: 58.8.14.14 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:35:18 น.  

 
ท่าทางมันจะเพี้ยนไปแล้วจริงๆ

อืม...แปลกดีเนอะ

...แล้วสักวัน จะไปหา...


โดย: ถ้ามันอยากพูดอะไร ทำไมไม่อัพบล็อกละเนี่ย IP: 58.8.14.14 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:36:57 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
31 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.