สมุดเล่มเก่า
ประมาณ 9 ปีได้ ที่เรามีสมุดไดอารี่เป็นเพื่อน เมื่อวานได้โอกาสจัดห้อง รื้อทุกมุมอับของห้องออกมา ถึงได้เจอสมุดไดอารี่เป็นตั้งวางอยู่ตรงตู้ เปิดอ่านทีละหน้า ทีละหน้า เห็นหลายต่อหลายสิ่ง ทั้งความฝัน ความหวัง ความมาดมั่น และภาคภูมิ เห็นความคิดตั้งแต่ก่อร่าง วางแผนอย่างดี เห็นการดำเนินไปบนเส้นทางที่ร่างไว้ เห็นอุปสรรค เห็นความท้อถอย เห็นการฮึดสู้ เห็นความมุ่งมั่น ความตั้งใจ และสุดท้าย ได้เห็นผลสรุปของความทุ่มเทที่เราให้มันไป .....
ได้เห็นความรัก เห็นความศรัทธา เห็นความอบอุ่น และความอาทร ฉันเห็นความฝันและเห็นภาพที่สวยงาม ฉันบันทึกไว้ซึ่งการรอคอยในการมาถึงของสิ่งเหล่านั้น
และในสมุดเล่มต่อมา ฉันเห็นภาคต่อของเล่มก่อนหน้า ฉันเห็นภาพอันเคยสวยงามแหลกกระจาย ฉันเห็นความรักที่ขาดวิน ฉันเห็นความฝันที่ดิ่งลงเหว ฉันเห็นความศรัทธา หันกลับมาทำร้ายตัวเอง .....
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องแล้วเรื่องเล่า ครั้นล้มเหลว ก็หวังใหม่ ฝันใหม่ สุดทางก็ร่างหวังต่อ ออกเดินทางต่อ ที่สุดแล้วได้แค่ วนไปวนมา แล้วกลับคืนสู่ที่เดิม ไม่เพียงแต่ไม่ได้ หากยังสูญเสีย .....
ฉันเห็นคนที่ฉันเคารพบูชาในวันก่อน แล้วก็ได้แค่นึกภาพเขาในเวลานี้ ช่างแตกต่าง ฉันเห็นความฝันสดสวย ที่ฉันจะไขว่คว้า แล้วก็ได้แต่มองสิ่งที่เป็นไปในวันนี้ ห่างไกลออกไปทุกที ฉันเห็นความภาคภูมิ ความเชื่อมั่น ความรักตัวเอง แล้วสิ่งที่ฉันเป็นในวันนี้ มันคืออะไร ฉันเห็นภาพตัวเองวิ่งตามหาอะไรบางอย่างมาตลอด แล้ววันนี้ แต่ละเส้นทางที่ฉันเลือกเดิน มันวนกลับมาที่เดิม .....
ถนนสายนี้ทอดไปทางไหน มุ่งหน้าทางใดมีใครพอรู้ เมื่อคิดอยากสู้ก็ลองสู้ดู สักวันอาจมุ่งเข้าสู่สุดทางถนน
ก้าวย่ำไปตามเส้นทาง หลายสิ่งหลายอย่างรอให้ขุดค้น ขอเพียงรับรู้ต้องสู้อดทน ปลายทางถนนไม่เกินคนคว้า
สองข้างตามทางถนน มีบทสอนคนมากมายล้ำค่า ก้าวฝืนกัดฟันกอบฝันฟันฝ่า หวังแค่เพียงว่าข้างหน้าคงดี
เดินทางนานปีถนนนี้ชักหาย ละลายวับกลับกลายปลายทางวิ่งหนี แต่เอาเถอะ สองมือยังมี เพื่อวันพรุ่งนี้ มือที่มีจะทำทาง
เดินเข้าป่าถางหญ้าถากฝัน สร้างเส้นทางไม่หวั่นแม้สิ่งใดขวาง กลัวสิกลัว กลัวไปทุกอย่าง แต่เมื่อเลือกเส้นทาง ก็ก้าวย่างต่อไป
ผ่านเช้าผ่านสายมากบ่ายหลายเย็น ปลายทางเริ่มมาให้เห็น ไม่ไกลเท่าไหร่ ยิ้มระบายใบหน้า มีสุขยิ่งกว่าในใจ มีแรงกระตุ้นข้างใน ให้ก้าวเดินไปทรนง
แต่นี่ถึงแล้วทางออกจากป่า วิ่งออกมาเหมือนบ้า ดังว่าลุ่มหลง หัวใจพองฟู เคยชูมั่นคง กลับห่อเหี่ยวลง ณ ตรงจุดนี้
ไม่ใช่ที่นี่ที่เคยคิดฝัน ก็เริ่มบุกบั่นจากที่ตรงนี้ ถนนวนเวียนย้อนกลับอีกที เสียหลายสิ่งที่มีตรงนี้ที่สุดทาง
ทำไมสมุดฉันมีแต่เรื่องแบบนี้ล่ะ หรือเพราะว่าเป็นตัวเองนั่นแหละ ที่เลือกแต่จะมองด้านเหล่านั้นของชีวิต
.....
Create Date : 30 กรกฎาคม 2550 |
Last Update : 30 กรกฎาคม 2550 11:46:21 น. |
|
6 comments
|
Counter : 1218 Pageviews. |
 |
|
พี่เลเตเชื่อว่าน้องเสี้ยวเป็นคนเก่ง
และมีความมุ่งมั่น
ฉะนั้นหนทางข้างหน้าของน้องเสี้ยวย่อมสดใสค่ะ
พี่เลเตเป็นกำลังใจให้นะคะ
แต่อย่างไรก็ตาม
อย่าลืมค่ะว่า...
กำลังใจมาจากตัวเราเองนะคะ