อย่าเพิ่งไปคิดมากสิจ๊ะ..

เราเอง ถึงจะทำงานแล้วก็เถอะ..
แต่ก็ยังทำให้พ่อแม่พอใจไม่ได้..
เพราะพ่อแม่เราอยากให้เราทำงานที่บ้านน่ะ..
แต่เรายังไม่อยากหยุดอยู่แค่ที่บ้านเรา.. ไปตลอดชีวิต..

ขอสารภาพว่า หากมองกันอย่างตรงไปตรงมา เราเป็นคนที่ทำงานเพื่อตอบสนองตัวเอง มากกว่าคิดถึงคนอื่น (ในตอนนี้)

คิดเข้าข้างตัวเองว่า อย่างน้อยก็ควรเลี้ยงดูตัวเองให้ได้ ก่อนที่จะดูเเลคนอื่น

เเละหากได้ทำงานที่ตอบฝันของตัวเอง ก็เป็นน้ำเลี้ยงหัวใจเราได้ดี มันคือการดูเเลตัวเองในรูปเเบบหนึ่ง

ไม่ได้เเปลว่าไม่รักครอบครัว เเต่ปัจจัยที่มีอยู่ยังไม่เอื้ออำนวย สิ่งที่ทำได้คือจริงจังกับการงานของเราที่อยู่ตรงหน้าให้ดีที่สุด

ดูเป็นคำตอบสูตรๆ ไปหน่อย เเต่มันคือสิ่งที่เรายึดมั่นกับมันได้

อย่างน้อยก็ในตอนนี้

เป็นอีกคนนึงคะ ที่ทำงานเพื่อความมั่นคงของชีวิต

แต่ไม่ใช่งานที่อยากทำในตอนแรก

แต่ตอนนี้ก็มีความสุขดีคะ

วันนี้ไปถ่ายรูปกับไอ้แป๋มไม่เห็นมีคนขาเป๋
อ๊ะหรือว่าหายแล้ว
ไม่รู้
ไม่เดาดีกว่า

อ้อวันนี้เห็นคุณทักษิณด้วยนะฮือฮาๆป๊ะล่ะ

สวัสดีครับ คุณ gluhp

ขอบคุณ ที่ได้กรุณาไปเยี่ยมบล้อคของน้องโรส นะครับ ตอนนี้ น้องอยู่ที่หาดหญ่ ส่วนครอบครัวเราอยู่ที่สงขลา ห่างกัน ประมาณ 40 กิโลเมตร น้องโรสจะกลับมา ประมาณเดือนละ2 ครั้ง ผมเลยขอตอบแทนน้องโรสก่อนครับ

อ่านบันทึกเาื่องของคุณแล้ว ผมอยากให้กำลังใจครับ ตอนนี้ผมกำลังพิมพ์ เรื่องราวต่างๆ จากหนังสือ a day เพื่อจะนำมาเผยแพร่ต่อ เป็นกำลังใจให้กับคนตาดี ที่กำลังท้อแท้ จะด้วยอะไรก็ตามแต่ ผมพิมพืไม่เก่ง ก็็้จิ้มเอาเรื่อยๆ วันนี้ไม่เสร็จ พรุ่งนี้ก็เสร็จ จริงใหมครับ

ผมไม่อยากให้คุณ ทิ้งความฝันของตัวเอง เลยครับ

คนเราอยู่ใด้ เพราะมีความฝัน หล่อเลี้ยงจิตใจ ทำให้เข้มแข็ง
ผมเองตอนนี้ก็แก่แล้ว เกือบจะ 60 เหมือนกัน แต่ผมก้ยังมีความฝันอยู่ อยากมีบ้านที่เป็น ป่าในเมือง ครับ ตอนนี้เลยระดมปลูกต้นไม้เป็นการใหญ่ ผมกับแฟน ฝันเหมือนกัน พอว่างก็เลยหาต้นไม้ ปลูก ปลูกแล้ว ได้อยู่กับธรรมชาติ สบายใจดี

อย่าทิ้งความฝันนะครับ ขอร้อง

ไม่อยากให้จขบคิดมากค่ะ วิธีทดแทนพระคุณพ่อแม่นั้นทำได้หลายอย่างค่ะ

เลือกที่แต่สิ่งดีๆ เป็นคนดี แค่นี้พ่อแม่ก็ภูมิใจแระค่ะ

: )

สู้ต่อไป ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ

อากาศ