ฉันจะผ่านเดือนนี้ไปได้ยังไง
ฉันมองมันอย่างสงสัย น้ำตาที่ไหลออกมาเรื่อยๆอย่างไม่มีเหตุผล มันเกิดจากอะไรนะ
มันคือการจากลาที่บีบคั้นหัวใจฉัน หรือว่ามันคือความเกรงกลัวต่อความเหงากันแน่
อีกหนึ่งเดือนที่โลกแห่งความจริงจะถูกใส่เฝือกเก็บเอาไว้ อีกหนึ่งเดือนที่ฉันจะต้องนั่งเฉยๆ และเฝ้ามองโลกหมุนไปรอบๆตัว อีกหนึ่งเดือนที่ฉันยังไม่รู้ว่า ฉันจะทำอะไรได้บ้าง อีกหนึ่งเดือนที่ฉันไม่มีที่ไป และดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์กับใครได้เลย อีกหนึ่งเดือนที่ฉันจะได้พัก ...พยายามจะคิดอย่างนั้นอยู่นะ
ที่แน่ๆ ฉันรู้ว่า เดือนนี้จะยาวนานกว่าเดือนที่แล้ว เพราะจะไม่มีที่ไหนให้ไปอีกแล้ว ไม่มีบันได้สามชั้นให้กระโดดขึ้นไป ไม่มีเพื่อนกวนตีนปากหมามาคอยสร้างเสียงหัวเราะ ไม่มีพี่ๆที่สอนให้ฉันได้รู้จักการ เผื่อที่ว่างในตารางเวลาสำหรับคนที่ไม่ได้นัด ไม่มีงานยุ่งๆมาคอยละลายความฟุ้งซ่าน ไม่มีแมวจอมหยิ่ง กับหมาขี้อ้อนมาเรียกร้องความสนใจ ฉันจะผ่านเดือนนี้ไปได้ยังไง
เดือนที่แล้ว ฉันผ่านมันมาได้ด้วยเสียงหัวเราะจากผู้คนรอบๆตัว ฉันทุ่มเทความใส่ใจทั้งหมดลงไปให้งานทั้งหมดที่ฉันต้องรับผิดชอบ มีผู้คนที่ห่วงใยฉันอยู่รอบๆตัว และไม่มีใครปล่อยให้ฉันสัมผัสกับความเหงา แต่ละวันผ่านไปอย่ากไม่ยากเย็นเลยแม้แต่น้อย จริงๆแล้ว มันเหมือนฉันฝันไป และฉันก็ยังไม่อยากตื่นเลย
คงไม่มีใครเป็นเหมือนฉัน พี่ๆก็คงจะยุ่งกับงานใหม่ๆที่ไหลเข้ามาเรื่อยๆไม่หยุดหย่อน เพื่อนๆก็คงจะกลับไปสู่ชีวิตของเขา กลับไปสู่การเรียน กลับไปสู่การทำงาน คงมีแต่ฉันที่ติดอยู่ตรงกึ่งกลาง ระหว่างสิ่งที่เพิ่งพ้นไป กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง แล้วไม่รู้ด้วยว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไร
แล้วแม่ก็หันมาเห็นว่าฉันกำลังร้องไห้ ซึ่งฉันไม่อยากให้แม่เห็นเลย แม่หัวเราะ แล้วก็มาพูดๆๆ ในสิ่งที่ฉันไม่อยากฟัง ฉันไม่ตอบแม่ว่าฉันเป็นอะไร เพราะฉันยังหาคำตอบไม่ได้
เวลาอย่างนี้ ฉันอยากนั่งครุ่นคิดอะไรเงียบๆคนเดียวมากกว่า ฉันยังแยกเหตุผลไม่ออกว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้ฉันร้องไห้ ไม่เคยมีครั้งไหนเลยในชีวิตที่ คำวิงวอน มันพัดกระพือรุนแรงเท่าคราวนี้ ฉันร้องไห้จนตาบวม ฉันคงคิดถึงมาก..มาก
Create Date : 02 มิถุนายน 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 2 มิถุนายน 2551 20:05:40 น. |
Counter : 1109 Pageviews. |
|
 |
|
ไม่ว่าอย่างไรก็เอาใจช่วยค่ะ