|
(เกม) ต่อจุด
...
เมื่อถึงจุดจุดหนึ่งเราจะเรียนรู้ว่า ชีวิตนี้ไม่อาจพึ่งใครได้เลย
แต่เมื่อเลยจุดนั้นไปอีกสักเล็กน้อย เราจะยอมรับมันได้โดยดุษณี
เพราะฉะนั้นเมื่อต้องเผชิญกับสภาวะดังกล่าว ก็แค่เพียงอดทนไว้
เพราะท้ายที่สุด เราจะจัดการทุกอย่างได้ด้วยศักยภาพของตัวเราเอง
แล้วเมื่อหันหลังกลับไปมอง เราก็คงจะได้หัวเราะกับมัน
...
จะมีใครสักกี่คนในโลกใบนี้ที่คิดถึงผู้อื่นก่อนตัวเองได้อย่างแท้จริง
เราทุกคนต่างก็มีชีวิตของตัวเอง มีปัญหาของตัวเอง มีเรื่องราวของตัวเองที่ต้องสะสาง
ในขณะเดียวกันเราทุกคนต่างก็ต้องการความรัก ต้องการความใส่ใจไม่ต่างกัน
หากแต่เราจะมีเวลาใส่ใจผู้อื่นก็ต่อเมื่อเข็มวัดความสุขของชีวิตมันปัดไปทางด้านบวกเท่านั้น
การคาดหวังให้ใครๆ มาใส่ใจ ดูแลความรู้สึกของเราตลอดจึงกลายเป็นความโง่เขลา
และเป็นความคาดหวังที่มีผลลัพธ์เพียงอย่างเดียวคือผิดหวัง
ที่สุดแล้ว เราจะพบว่า ในยามเข้าตาจน ก็มักจะเหลือเราต่อสู้อยู่เพียงเดียวดาย
ยืนอยู่ตรงนี้ ... เดียวดาย
ณ จุดจุดนี้อาจตระหนกตกใจใช่ไหม อาจร้องห่มร้องไห้ ตีโพยตีพาย
โลกนี้ช่างโหดร้าย อาจฟูมฟายว่าไม่มีใครรักเราจริง
อาจอ่อนแอจนทำอะไรเพื่อประชดแดกดันชีวิต อาจท้อแท้จนท้อถอย
อาจเหนื่อยล้าจนอยากหันหลังกลับ
มันก็อาจต้องผ่านจุดนี้ไปยังจุดต่อไป
จุดที่นิ่งด้วยยอมรับ เพราะเห็นว่าฟูมฟายไปก็เท่านั้น
จุดที่ตัดสินใจหยุดนิ่งให้สมองมีพื้นที่ว่างเพียงพอสำหรับสติที่จะคิดแก้ไขปัญหา
จุดที่เลิกคาดหวังในตัวผู้อื่น แล้วหันกลับมามองศักยภาพในตัวเราเอง
จุดที่ไม่ต้องเผชิญกับความผิดหวังเสียใจ
จุดที่จิตใจปลอดโปร่ง ไม่ขุ่นมัวไปด้วยอารมณ์เสียอกเสียใจ
และเต็มพร้อมด้วยพละกำลังที่จะเผชิญกับอุปสรรคตรงหน้า
...อย่างเดียวดาย...
... ความเป็นผู้ใหญ่ วัดกันที่ความอดทน ... ประโยคนี้ ครู (พี่เตี้ย) เคยสอนไว้
แล้วเราก็เคยเห็นจริงมาแล้ว
ว่าผู้ที่ใช้อารมณ์ขันและรอยยิ้มเป็นอาวุธเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคอย่างนิ่มนวลนั้น
เหนือชั้นกว่าผู้ที่มุ่งทำงานจนไม่เหลือเวลาให้กับความสวยงามอื่นๆ อีกเลย
...มากมายนัก
จึงได้รู้ว่าความอดทนต่างหากที่สำคัญ
อดทนที่จะยืนหยัดอยู่ลำพังอย่างสงบนิ่ง ไม่ฟูมฟาย
ไม่ตระหนกตกใจและวิ่งวุ่นจนทำให้สิ่งต่างๆ ยิ่งยุ่งมากขึ้นไปอีก
อดทนที่จะรอให้สติปัญญาทำงานให้เต็มศักยภาพของมัน
แล้วฝ่าฟันปัญหานานัปการไปได้ด้วยตัวของเราเอง
แล้วเมื่อมองกลับหลังไป เราก็คงจะหัวเราะให้กับภาวะนั้น
...และเติบโต
ขอบคุณชีวิตยุ่งๆ ในช่วงที่ผ่านมาที่ให้คิดอะไรได้หลายๆ อย่าง
ทุกๆ คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ล้วนผ่านเข้ามาเพื่อสอนบทเรียนบางอย่าง
อาจมีร้องไห้เสียใจบ้าง ทุรนทุรายเจ็บช้ำบ้าง
บ้างดี บ้างไม่ดี บ้างสุข บ้างซึ้ง ก็ตามแต่บทบาทที่ได้รับ
แต่สุดท้าย ... ขอบคุณทุกๆ คน ที่ช่วยส่งให้เราเติบโตขึ้นอีกหน่อยหนึ่ง
| Create Date : 10 มีนาคม 2553 |
|
4 comments |
| Last Update : 10 มีนาคม 2553 22:07:10 น. |
| Counter : 2240 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
จะรู้ว่าเรามาไกลจากจุดเริ่มต้นมากแค่ไหนแล้ว
วิ่งต่อไปนะ