เขียนถึงบ้านตุ๊กตา กับเพลง __"อย่าหยุดยั้ง"__ (โจ้ อัมรินทร์ เหลืองบริบูรณ์)
มันมาอีกแล้ว จู่โจมอีกแล้วความรู้สึกแบบนี้ บางเรื่องที่รบกวนจิตใจมาเป็นสัปดาห์ที่สาม มันทำให้เราอยากจะร้องไห้ เห็นอะไรก็คิดถึงเรื่องนั้น จนต้องแอบถามตัวเองว่า แกเป็นบ้าอะไร อากาศก็แสนจะดี ลมก็พัดเย็นสบาย เรียนก็ไม่หนักหนาอะไร เทอมสุดท้ายแล้ว มันควรจะเป็นเวลาที่มีความสุขไม่ใช่เหรอ
เคยเป็นกันไหม อยู่ๆก็ต่อมติสท์แตก อๆยู่เกิดไม่อยากจะเจอใครๆ ไม่อยากคุยกับใครซะดื้อๆ แต่กลับน่าแปลกที่เราไม่อยากจะกลับบ้าน เลิกเรียนตอน 2 ทุ่มกว่า แล้วก็ไปโต๋เต๋อยู่นอกบ้าน ก็ไม่พ้น Central World Plaza อีกแหละ ตั้งแต่โรงเรียนย้ายไปเปิดที่ตึกนี้ ก็แทบจะเป็นบ้านไปแล้ว วันนี้มันกลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว ไม่กล้าอยู่ตามลำพัง มันแค่อยากจะลอยๆอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า เพราะหวังว่ามันจะช่วยดึงเราออกจากเรื่องเศร้า ที่อยู่ดีๆเราก็เกิดเป็นบ้าฟุ้งซ่านขึ้นมาช่วงนี้
เอาของเข้าไปวางที่โรงเรียน ว่าจะนั่งอ่านหนังสือ แต่คนเยอะจัง ขี้เกียจคุย เลยออกมาเดินเล่นไปเรื่อยๆ แวะดูของเล่นร้าน the Sylvanian น่ารักจัง บ้านตุ๊กตาสวยๆแบบที่เราอยากได้ตอนเด็กๆ คุณแม่กระต่าย คุณพ่อบีเวอร์ แล้วก็สัตว์น้อยใหญ่มากมาย ของเล่นเด็กๆนี่มันสวยจังเลย โลกของเด็กๆมีแต่ความสวยงาม เพราะพวกผู้ใหญ่ต้องการให้เขารู้จักด้านนั้นของชีวิต ด้านที่มีแต่ความรัก มีแต่ความสวยงาม มีแต่คุณธรรมความดี บ้าน ครอบครัว ความรัก และสังคมในความคิดของพวกเขา มันคือโลกตุ๊กตาดีๆนี่เอง
ทำไมเราไม่บอกเขาแต่เนิ่นๆนะ ทำไมเราไม่บอกให้เขารู้ ทำไมเราไม่เตรียมเขาให้พร้อมเสียตั้งแต่ยังเล็ก จะมีผู้ใหญ่คนไหนสอนเขาไหมหนอ คงไม่มีใครใจร้ายอย่างนั้นแน่ เราต่างก็พยายามที่จะรักษาความสวยงาม ให้คงอยู่ในความคิดความฝันของพวกเขาให้ยาวนานที่สุด
มันก็เป็นไปแบบนี้ ช่วยไม่ได้จริงๆ คืนนี้เหลือเวลาให้นอนอีกไม่มากแล้ว แล้วพรุ่งนี้เช้าก็ต้องไปแสดงละครต่อหน้าเด็กๆอนุบาลอีกครั้ง แสดงให้เด็กๆเห็นว่า โลกนี้ช่างสวยงาม และให้พวกเขาเห็นว่า ครูของเขาช่างแสนดีและความสุขเสียจริง
อย่าหยุดยั้ง (โจ้ อัมรินทร์ เหลืองบริบูรณ์)
อย่าไปแคร์ถึงเรื่องราวในครั้งก่อน อย่ามัวนอนเศร้าโศกศัลย์เมื่อช้ำใจ ก็ลองคิดใคร่ครวญมันคุ้มกันหรือเปล่า ตัดอกตัดใจบ้างเถิดหนาคนดี
เธอบางคนยังยึดมั่นภายในใจ ซ่อนเก็บความเจ็บไว้ ใครบ้างไหมเข้าใจเธอ มียังมีคนอื่นเข้าใจเธอยังมี อย่าสับสนอย่ากังวลร้องไห้ไปทำไม ทิ้งไว้ในอดีต
อยู่แห่งไหนหรือเป็นใครเมื่อช้ำโศก ใช่เพียงตัวเราที่อับเฉายับเยิน ชีวิตของคนเราต้องพบทางหลายอย่าง มีสุขสมหวังมีปวดร้าวปนเป
* วันเวลาที่แสนเศร้าคงจางไป ไม่นานความสดใสที่เธอหวังคงคืนมา โอ้พรอันใดศักดิ์สิทธิ์เพียงไหนจงบันดาล สู่แดนดินแด่ตัวเธอผู้ช้ำตรมในดวงใจ ให้หายความจาบัลย์
** ต่อแต่นี้หัวใจเธอมีเพียงความสบายใจ เธอเปี่ยมล้นด้วยพลังที่เธอสร้างขึ้นมาใหม่ ด้วยใจ และเธอก็เข้าใจสิ่งที่แล้วพลาดพลั้งไป เธอเข้าใจ อย่า อย่าหยุดยั้งก้าวไปยังสิ่งที่หมาย ที่เธอใฝ่และฝันให้สมหวังดังใจปอง โอ้เธอ
ขอบคุณที่เคยร้องเพลงนี้ไว้ ด้วยความระลึกถึง คิดถึงเหลือเกิน
Create Date : 01 พฤศจิกายน 2550 |
Last Update : 1 พฤศจิกายน 2550 1:43:08 น. |
|
10 comments
|
Counter : 1570 Pageviews. |
 |
|
takecare la.
hv a good day tomorrow.