จากท่าเรือวัดราชสิงห์ขรณ์ มาจนถึงสนามหลวง นั่นไม่ใช่วิถีชีวิตชาวบ้านหรอกครับ บริเวรนั้นแค่เปลือก.. บังเอิญมันมีที่ๆสำคัญทางประวัติศาสตร์อยู่เท่านั้น

ถ้าต้องการเห็นภาพเก่าๆบ้าง คุณต้องนั่งเลยไปจนถึงประทุมธาณี จะยังพอเห็นภาพเก่าๆ ได้บ้าง ลางๆ..

วันนี้มาตามอ่านบทความเก่าๆของมี่ ที่เราพลาดไป เราชอบการเขียน เราชอบความคิดมี่จังเลย มันทำให้เราที่เหนื่อยล้า กลับมีแรงขึ้นมาได้อย่างประหลาด ไอ้นิสัยชอบคิด ชอบเขียน ไม่ชอบพูด อาจจะเป็นลักษณะเฉพาะของคนแบบเราๆก็ได้นะ เราจะนิสัยเสียกว่ามี่อีก เพราะ เราชอบแต่คิด ไม่เขียนและไม่พูด

สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังจ้า

รอยยิ้มที่ปรากฎให้เห็นนั้น
ก็เป็นหนึ่งในยูนิฟอร์มด้วยเช่นกัน
......
....
...
นึกถึงการไหว้ของพนักงานเก็บเงินในห้างที่ไหว้แล้วก็ไม่ได้มองหน้าเราเลย เอ่อ ถ้าลำบากใจ คราวหน้าไม่ต้องก็ได้ค่ะ...

เมืองใหญ่..มากมาย..ผู้คน
สับสน..แก่งแย่ง..แข่งขัน
ดิ้นรน..กันไป..ตัวใครตัวมัน


สายน้ำไหลไปไม่ย้อนกลับ..ฉันใด
วิถีชีวิตที่เปลี่ยนไปของผู้คน
ก็คงยากจะหวนคืน..ฉันนั้น
การพัฒนา..?
ความเจริญ..?
จะเรียกขานเช่นไร..
ผลที่ได้ก็ไม่แตกต่าง..
ตึกอาคารสูงใหญ่ระฟ้า
เติบโต..งอกงาม
ทว่าจิตใจผู้คนกลับสวนทาง..
ตกต่ำ..ดำดิ่ง

“เรา” ในฐานะผู้คนแห่งยุคสมัย
จะทำอย่างไรได้..
นอกจาก "ทำใจ" ให้ยอมรับ
และอยู่กับมันต่อไป
ท่ามกลางกระแสอันวุ่นวายเฉกเช่นนี้

แม้สายน้ำจะปรี่ไหลไม่เคยหยุด
แม้วิถีมนุษย์จะไม่หวน
แม้สภาวะใดใดจะแปรปรวน
ขอเพียงใจไม่เรรวนร้าวรันทด.

ลองไปล่องที่ต่างจังหวัดสิครับ
ไม่ต้องไกลมากแถวอยุธยา
ยังคงพอเห็นวัดวาอารามเก่า ๆ บ้าง
เคยไปไหมร้านอาหารซุ้มป่าสัก
ประมาณ กม. 72 สายเอเซียถ้าเลยอยุธยาไปจะอยู่ขวามือ
จะมีเรือออกช่วง 18.00 น. ทุกวัน
ล่องไปตามแม่น้ำป่าสักจนถึงอยุธยา
บรรยากาศดีมาก ๆ

ยุคสมัยนี้ต้องเข้าใจนะว่ามันยุคไหน
บรรษัทข้ามชาติเต็มเมือง
คนไทยมีทางเลือกไม่มากนัก
ระหว่างเป็นลูกจ้างให้บริษัทต่างชาติ
รับเงินเดือนสูง ๆ

หรือมาสร้างตัวเองให้เป็นเถ้าแก่
ทำความฝันของเราให้เป็นจริง
ด้วยจุดแข็งของประเทศ
และความถนัดของเรา

อ่านหลายครั้งแล้ว แต่ไม่ได้โพสต์
ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ก็สิ้นชาติไง ส่วนของสวยๆงามๆดูง่ายๆก็เก็บไว้บำเรอต่างชาติ
วัฒนธรรมที่แข็งกว่าก็จะเป็นฝ่ายกลืน
แต่ตอนนี้ไม่คิดแล้วว่าวัฒนธรรมเราอ่อน
คนเราต่างหากอ่อน

เห็นด้วยครับอะไรที่ดีๆเอาไว้ให้ต่างชาติหมดเลย..เศร้า แต่เพลงลุ่มเจ้าพระยาเพราะดีครับ

ชอบเพลง"ลุ่มเจ้าพระยา"ความหมายดีมาก

สำหรับผม คงจะคิดแค่ "แม่น้ำ ก็คือ แม่น้ำ" ที่มองไปเห็นความชุ่มชื่นของความเป็นไทย มองเห็นประวัติศาสตร์ของเรา แต่สำหรับคำพูดที่ว่า
"รอยยิ้มที่ปรากฎให้เห็นนั้น
ก็เป็นหนึ่งในยูนิฟอร์มด้วยเช่นกัน" หากเรามองว่า
"เสแสร้งแกล้งทำความดี ดีกว่าตั้งใจทำความชั่ว" แม้เขาจะแสร้งยิ้ม หรือไหว้ให้เรา แต่ดีกว่าที่เขาจะหน้าบูดใส่เรานี้ครับ... มองปัญหาให้เกิดปัญหา มันก็เป็นแค่ปัญหา แต่หากมองปัญหาให้เป็นตัวลับปัญญาเรา เราก็จะได้รอยยักในสมองเพิ่มขึ้นอีกนิด...