ฟูๆแฟบๆกะเรื่องของตัวเอง ท้อว่ะ รู้สึกว่าเรามันอยู่ผิดที่ผิดทาง รู้สึกทำไม่ได้อย่างที่อยากจะทำให้ได้ อ่อนแออีกแล้ว ..แต่อย่าสิ อย่ายอมแพ้ เข้มแข็งกว่านี้ได้รึเปล่า เราเข้าใจแล้วไม่ใช่หรือ ว่าสิ่งต่างๆล้วนคือภาพลวงตา และทุกอย่างล้วนไม่ยั่งยืน เวลาจะหมุนไป สิ่งที่เกิดขึ้นมันจะต้องจบลง และที่จะมีเหลืออยู่เพียงอย่างเดียวคือ ตัวเราเอง ชีวิตตอนนี้เราต้องเรียนรู้ บทเรียนคือ การทลายอีโก้ และการยอมรับว่าเรานี้ไม่ได้เรื่องเท่าไหร่หรอก เราจะยอมรับมันอย่างไร โดยที่ความมั่นใจเรายังไม่หมดไป เราจะประคับประคองความภาคภูมิใจในชีวิต ผ่านบทเรียนสามเดือนนี้ไปได้หรือไม่ เรียนรู้สิ และการที่จะได้เรียนรู้นั้น เราต้องหยุดคาดหวัง ใช่..พี่เล็กบอกไว้ หยุดคาดหวังกับสิ่งรอบๆตัว และที่สำคัญหยุดคาดหวังกับตัวเอง เรียนรู้ที่จะอยู่กับความเจ็บปวด อันเกิดจากการไร้ซึ่งความสามารถ เรียนรู้ที่จะรับฟังคำติเตียน และแก้ไข ก็การยอมรับข้อผิดพลาดให้ได้นั้น คือคุณสมบัติหนึ่งของความเป็น "มืออาชีพ" ไม่ใช่หรือ เพิ่งผ่านงาน international dance festival มา ก็ตามเคย ชวนใครหลายคน ส่วนใหญ่ก็รับปากว่าจะมา แต่เอาเข้าจริง ก็มากันแค่คนสองคนเช่นเคย ก็ต้องขอบคุณต่าย เพื่อนจาก a team junior กับพี่เล็ก ที่รีบวิ่งกลับเข้ามากรุงเทพฯด้วยนะคะ ชีวิตนี้จะเลิกเต้นได้อย่างไร บนเวทีคราวนี้ ก็เหมือนทุกที มีความสุข เพราะแสงที่ส่องมาสว่างจ้า จนมองไม่เห็นใคร เลยรู้สึกเหมือนโลกนี้เป็นของเรา บนเวทีเราเป็นอิสระ ทุกอย่างอยู่ในกำมือ และมีอำนาจจะสะกดคนดู หลงตัวเองมากไปหรือเปล่า แต่นี่แหละ คือความรู้สึกของนักแสดงอย่างเรา คราวนี้ได้เห็นรุ่นน้องแสดง เห็นแล้วขนลุก เฮ้ย มันโตแล้วว่ะ มองพวกมันแล้วก็ยิ้ม ทำไมเรามีความสุขก็ไม่รู้ คงเพราะเรารักพวกมันมั้ง มันเหมือนกับเราอยู่ในโลกใบหนึ่ง ที่มีคนรุ่นก่อนหน้าเรา รุ่นเรา และรุ่นต่อจากเรา ทำให้เรารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่จับต้องได้ ไม่ใช่ความฝันและความหลอกลวง ชั่วๆดีๆอย่างไร ก็ยังคงขอบคุณ ขอบคุณ Dance Centre ขอบคุณ Dance Festival Dancing Brings back my life.   Create Date : 01 เมษายน 2551 6 comments Last Update : 1 เมษายน 2551 20:01:41 น. Counter : 1292 Pageviews. Share Tweet

good for your experience na. Now, you have a clearer idea... ^^   โดย: KS IP: 213.123.205.2 2 เมษายน 2551 0:36:50 น.

การยอมรับก็คือการเรียนรู้ชนิดหนึ่ง มันมิใช่การสูญเสียนะ ตรงข้ามมันเป็นการได้มาต่างหาก เช่นเมื่อเรายอมรับว่าตนเองไม่เอาไหน แสดงว่าใจเรารู้ความไม่เอาไหนซึ่งเป็นข้อด้อยในครั้งนั้น ต่อไปต้องแก้ไขในจุดนี้ เพื่อที่จะได้ก้าวไปอีกก้าวหนึ่ง การเรียนรู้ไม่จำต้องหยุดคาดหวังเสมอไป มันคงเดินเคียงข้างกันได้ ตราบใดที่ไม่คาดหวัง จริงอยู่ว่ามันไม่กดดัน แต่ก็ไร้จุดหมาย ไร้จินตนาการ การทลายอีโก้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าทุกสิ่งทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป..(ego-everything's going on) (เข้ามาช่วยบ่น หวังไว้คงไม่เบื่อกันนะ) ***************** ทุกวันนี้นี่ฉันอยู่ที่ไหน? ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางซ้าย-ขวา มองกลับหลังย้อนไปในเวลา ก็เห็นเพียงหมอกบางตาเข้าปกคลุม ครั้นมองไกลไปข้างหน้า ด้วยหวังว่าจะเห็นทางที่สดใส โธ่!..แล้วกันฉันไม่เห็นสิ่งอื่นใด มากไปกว่าความหวั่นไหวในใจตน.   โดย: ฅนไกล IP: 58.136.74.5 2 เมษายน 2551 10:48:34 น.

เดินไปข้างหน้านะค่ะ อย่าคิดมาก มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ก็ดีแล้วค่ะ คุณเสี้ยวคงมีความสุขกับการเต้นมากนะค่ะ อิจฉาค่ะ อย่างน้อยก็ได้อยู่กับสิ่งที่รัก Think positive, get positive Be happy, don’t worry มีความสุขทุกๆวันนะค่ะ อากาศ   โดย: yonongi IP: 203.144.211.242 2 เมษายน 2551 13:30:55 น.

มีงานเขียนชิ้นนึงที่ผมชอบมาก เค้าเล่าถึงงานแสดงคอนเสิร์ตของ นีล ยัง ศิลปินคันทรี่อาวุโส เขาร้องและเล่นดนตรีอย่างเต็มที่ เมื่อคอนเสิร์ตจบลง เขาถือกีตาร์ตัวเก่า แล้วออกมานั่งหน้าเวทีในช่วงที่ไร้ผู้ชม เขานั่งลงแล้วร้องเพลงที่ตัวเองอยากฟัง นั่งร้องคนเดียวท่ามกลางบรรยากาศเงียบของฮอล์ล ผมคิดว่า "อิสระ" นั้น เป็นอิสระเดียวกันกับที่ครูเสี้ยวบอกว่า ฉันเต้นอยู่บนเวที แสงไฟจ้าจนทำให้ฉันไม่เห็นผู้ชม เหมือนได้เป็นอิสระในโลกของการเต้น ................... ครูเสี้ยวเหงารึเปล่าครับ ? การดูแลความรู้สึกของตัวเอง ไปพร้อมๆกันกับการดูแลความคาดหวังจากคนรอบข้างเป็นเรื่องที่เหนื่อยและเปลี่ยวเหงามากนะครับ ผมเคยผ่านอารมณ์แบบนี้มาเหมือนกัน จนวันนึงผมเบื่อที่จะพุ่งรบกับความเหงา เลยกระชากคอมันมาเป็นเพื่อนซะเลย 55555 คบกันอยู่หลายปี เห็นท่าไม่ดี เพราะยิ่งคบมัน ผมยิ่งเปลี่ยวเหงา สุดท้ายตัดสินใจยิ้ม และเดินจากกันด้วยดี.... ........................ ผมไม่รู้นะครับว่าตอนที่นีล ยัง เล่นเพลงขณะที่ผู้ชมนั่งฟังอยู่นั้น เค้ามีความสุขกับตัวเองมากขนาดไหน และผมแอบคิดเล่นๆว่า ถ้าเป็นผม.... ผมจะเล่นไปด้วย มีความสุข และจะพยายามยิ้มและสบตาคนฟังให้มากขึ้น อย่างน้อย "ความสุข" ที่เกิดขึ้นในใจ คงไม่เดียวดายและเปลี่ยวเหงามากเกินไป   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 4 เมษายน 2551 9:22:57 น.

เข้ามาทักทายตามระเบียบ หวังว่าคงสบายดี แล้วคุยกันนะ   โดย: ผู้กำกับขยับพุง IP: 58.9.138.151 4 เมษายน 2551 12:57:58 น.

คงจะไม่มีใครที่จะไม่มีช่วงเวลาแห่ง การท้อน่ะค่ะ แต่ว่าก็ยังดีสำหรับคุณเสี้ยว นะค่ะที่อย่างน้อยๆ คุณเสี้ยวเองมีสิ่งที่รัก และรักกับสิ่งที่ทำอย่างสม่ำเสมออ่ะค่ะ   โดย: JewNid 5 เมษายน 2551 6:17:35 น.