รู้ว่าตัวเองไม่รู้นี่ดีนะครับครูเสี้ยว
ดีกว่าไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้ แต่ดันคิดว่าตัวเองรู้

.....................

ชีวิตอยู่ไปทำไม
ความดีคืออะไร
ความจริงคืออะไร
ธรรมชาติมนุษย์คืออะไร
และชีวิตที่ดีเป็นอย่างไร

ชุดคำถามนี้
จะทำให้เรารู้ว่าเรามีชีวิตอยู่บนโลกนี้เพื่ออะไร
ไม่ใช่คอยแต่ถามว่าเราจะรวยแค่ไหน


...........................


คำถามคือ...

ทำไมเราถึงยอมให้ทุนนิยมทำร้ายเราได้ขนาดนี้

เมื่อไหร่ที่เราจะตั้งคำถามกับสูตรสำเร็จนี้

......................

ชอบบทความวันนี้ของครูเสี้ยวนะ
อ่านแล้วนึกถึงเรื่อง

ภิษุสันดานกา และเสื้อเหลือง

สวัสดีครับคุณ gluhp คิดว่าคงจำกันได้ว่าเราเคยคุยกันมาสองสามปีก่อน แล้วก็หายไปเลย bug เป็นภาษาอังกฤษแบบอเมริกันกัน ใช้แบบไม่เป็นทางการ คำถามของคุณทำให้นึกถึงแนวคิด Marxism นะ เสียดายที่คนคิดว่ามันจบสิ้นไปแล้วทั้งที่โซเวียตและจีนไม่เคยใช้ความคิดของมาร์กซ์เลย

จุดมุ่งหมายของนักคิดคือ "จะทำอย่างไรให้โฉมหน้าของทุนนิยมจ๋าเป็นใบหน้าของทุนนิยมที่เปี่ยมด้วยมนุษยธรรมและคุณธรรม มิใช่ขจัดล้างฐานเศรษฐกิจอันนี้"

ส่วนที่ว่าศาสนาไม่สามารถเป็นที่พึ่งทางใจได้ผมว่าไม่จริง ถ้าคุณปฏิบัติตามแนวทางพุทธคุณจะพบว่า ใจของคุณนั้นสามารถเข้มแข็งและหยัดยืนได้ด้วยใจตนโดยมิต้องร่ำร้องครวญว่าตัวนี้ช่างเศร้ากระไรยิ่ง(ก่อนที่จะดำเนินชีวิตตามแนวอุดมคติที่เชื่อ สิ่งแรกที่คุณต้องทำให้ตัวเองมี คือ ดวงจิตที่กล้าแกร่ง)

ป.ล.เปลี่ยนรูปในช่องคอมเม้นท์นี้ได้บ่ครับ ลายตาจนพิมพ์ลำบาก

น่าคิดนะครับ
เพราะจะว่าไปตอนนี้ "ทุนนิยม" ก็เป็นเหมือนอากาศที่ทุกคนเคยชินและต้องใช้ไปเสียแล้ว
จนไม่กล้าที่จะคิดว่าถ้าขนาดมันไป แล้วจะอยู่ได้หรือไม่
ผมเป็นคนนึงครับที่ไม่ชอบทุนนิยม
แต่ทำไงได้ ตั้งแต่เด็กจนโตก็อยู่กับมันมาตลอด ยิ่งต้านก็ยิ่งทรมาน
รอคอยสักวันที่ระบบใหม่จะเกิดขึ้นมาแทนที่อยู่ครับ

นักจิตวิทยาบอกว่า ความหิวเป็นเงื่อนไขของการเรียนรู้
ถ้าสัตว์หิวก็ต้องล่าเหยื่อ
ถ้าคนหิวก็ต้องดิ้นรน
ศาสตร์ทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นเศรษศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์
ไสยศาสตร์ ฯลฯ.จึงถูกขับเคลื่อนด้วยเหตุนี้แท้ๆ
เห็นด้วยตรงที่ว่าหลายอย่าง
มันล้ำหน้าไปเร็วมาก จนทำให้อดคิดไม่ได้
ว่าเราได้ลืมอะไรไว้ข้างหลังหรือเปล่า?

เมื่อเราเป็นเด็ก เวลาที่เราโกรธใครเราจะชกเค้าอย่างเต็มแรง เราคิดเพียงแค่ว่าเค้าเป็นศัตรู และเราก็เชื่อย่างนั้นจริงๆ ในขณะที่ผู้ใหญ่ เค้าเพียงแค่ดันหัวเราเอาไว้ ในขณะที่เราต่อยไปนั้น เค้าก็หัวเราะในความเป็นเด็กของเราแล้วก็พูดว่า "เรื่องเด็กๆ" พอผมโตขึ้น พอจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่แก่ได้ ก็เห็นเรื่องแบบนี้ เจอเรื่องแบบนี้ เรื่องเด็กๆ ไม่นามมานี้ผมรู้สึกแปลกแยก โดดเดี่ยวเฝ้าถามว่า พวกเค้าทำอะไรกัน เค้าคิดอะไรกัน เพียงแค่เรียนให้จบเเพ่อทำงาน เพื่อเหตุผลทางเศรษฐศาสตร์ เพื่อกำไร เพื่อคุณภาพชีวิต แล้ว... สิ่งที่เรียกความความสุขคืออะไร ไปอยู่ไหน แล้วมันจะลงท้ายที่ว่าแค่ทำงานก็หมดเวลา ทุกวันนี้เราต่างเห็นคุณแม่ของเราท่านทำงานอย่างหนักเพื่อส่งเราเรียน เราเรียนเพื่อทำงานอย่างหนักเพื่อส่งลูกของเราเรียน แล้วไง เราจะตายจากโลกนี้ไปโดยที่ไม่มีใครมาดูใจ ไร้เวลาเยี่ยม เพราะมันไม่ใช่เหตุผลทางเศรษฐศาสตร์ ผมจึงย้อมมาคิดว่าเค้าทำอะไรกันอยู่ อย่างที่ผมบอกแต่แรก อาจารย์จึงเล่าเรื่องเด็กให้ฟัง อาจารย์กล่าวว่า สูงสุดคืนสู่สามัญ ความแปลกแยกเป็นอาการเด็กๆของนักวิชาการ เราต้องปิดตาข้างนึงกับสังคมหากเราจะอยู่ร่วมกับสังคม ผมจึงกลับมาคิดว่า บางครั้งเราก็ใจเย็นๆที่จะฟังอะไรๆ แล้วถ้าเราเชื่ออีกอย่างก็เก็บไว้ก่อนเพราะตอนนี้เค้าคงรับไม่ได้ ที่เขียนมาถึงบรรทัดนี้ ผมอยากบอกว่าผมอึดอัดกับสิ่งที่เป็น เหมือนโดนขังในความจำกัดทางด้านความคิด และการแสดงออก ก็บ่นให้ฟังครับ

อื้ม..จ้ะ

บ่นมา

ตอนที่ผมเห็นหินสามก้อนนี้กลางทะเล
ผมนึกถึงเรื่องบางเรื่อง

แต่สุดท้ายมาสรุปถึงเรื่องของการใช้ชีวิต

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้ธรรมะจ๋าในเวลานั้น
55555

แต่ก็คิดครับ

เป็น ideal นะแหละครับดี ถ้าเกิดสมจริงหรือ realistเมื่อไรก็จบเห่กัน ตอนนี้ Marxism หดตัวเหลือเป็นแค่เชิงวิพากษ์สังคมทุนนิยมไปไม่ได้พูดถึงยูโทเปียเหมือนแต่ก่อน (แนวคิดของมาร์กซ์ถูกพัฒนาหรือ ลบล้างโดยศานุศิษย์ตั้งหลายคน) แต่ถ้าจะว่า Marxism ก็ต้องว่าศาสนาต่างๆ ด้วย ซึ่งสิ่งเหล่านี้ควรจะมีอย่างน้อยก็เป็นความหวัง.ในการถ่วงดุลกับลัทธิบริโภคนิยมและระบบทุนนิยม

อืมม...ยาวจริงๆด้วย
:p

ผมเห็นด้วยกับหลายๆอย่างที่คุณ gluhp ว่ามา

ผมเห็นด้วยว่าสังคมในปัจจุบัน ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นสังคมที่ดี
และคนในสังคมส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มีความสุข

แต่ผมว่า 'ทุนนิยม' อาจจะเป็นแค่ 'แพะ' นะครับ มันแค่บังเอิญอยู่แถวนี้ในเวลานี้พอดี :)

ผมคิดว่า
บางทีสิ่งที่ทำร้ายมนุษย์จริงๆ อาจจะไม่ใช่ระบบการปกครอง ระบบเศรษฐกิจ หรือระบบสังคม
แต่เป็น 'ปิศาจ' ในใจมนุษย์ต่างหาก ที่ทำให้มนุษย์ไม่มี 'ความสุข'

เป็น'ปิศาจ'ตัวเดียวกับที่ทำร้ายมนุษย์
ในสังคมเร่ร่อนล่าสัตว์
เมื่อหลายหมื่นปีก่อน
และเป็น'ปิศาจ'ตัวเดียวกับที่ทำร้ายมนุษย์
ในสังคมเกษตรกรรม เมื่อหลายพันปีก่อน
...ฯลฯ

ผมไม่เชื่อว่า
มนุษย์จะมีความสุขหรือสังคมจะดีขึ้นมาได้
ถ้าเราขับไล่ 'ทุนนิยม' ออกไป
แล้วเอา 'สังคมนิยม' หรือระบบอะไรก็แล้วแต่ เท่าที่จะคิดประดิษฐ์กันขึ้นมาได้ มาแทนที่
ตราบใดที่ 'ปิศาจ' มันยังอยู่

ว่ากันว่า 'ปิศาจ' มันมีกันหลายตัว แถมยังแปลงร่างเก่งอีกด้วย
แต่ตัวหัวโจกมันดูเหมือนจะชื่อ 'ความอยาก' กับ 'ความไม่เข้าใจ' นะครับ

ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นค่ะ ขอบคุณอย่างยิ่งที่อ่านและให้ความสนใจ (อื้ม...รูปใน comment box นี่ลายตาจริงๆด้วย )

เป็นไปได้นะคะคุณ Amygdala ว่ามี "ปีศาจ" ที่ทำร้ายมนุษย์อยู่จริง และก็อยู่กับมนุษย์มาตลอด สุดแล้วแต่จะเรียก นักคิดบางท่านเช่น Hobbes ก็เรียกมันว่าธรรมชาติมนุษย์

สิ่งที่เสี้ยวสนใจคือ เสี้ยวมองว่าทุนนิยมเนี่ยแหละ เป็นอาหารที่เจ้า "ปีศาจ" โปรดปรานมากที่สุด มันเลยโตเร็ว แล้วก็แผ่ขยายอิทธิพลครอบงำอย่างน่ากลัว

เป็นประเด็นให้จุดประกายความคิดที่ดีมากครับ อย่างน้อยก็เป็นอีกแง่มุมนึง ที่บางคนหลงลืม

เพราะมันได้ความสบายมาโดยง่ายไงครับ....




แต่กลับลืมไปว่ากำลังหลอกตัวเองว่า "มีความสุขอยู่..."
ทั้งๆที่จริงตัวเองก็ยังไม่รู้เลยว่าความสุขจริงๆหาซื้อไม่ได้
ด้วยเงินอย่างเดียว....

มาส่งของที่ต้องการค่ะ
//i80.photobucket.com/albums/j198/fluffyboy101/f1/04--1.swf

เด็กหน้าห้อง
เอ่อ....อดีตเด็กหน้าห้อง
แวะมาทักทายเด็กหลังห้องครับ

เราว่า.. ทุนนิยมและเศรษฐศาสตร์ไม่ใช่สิ่งเดียวกันนะ
เศรษฐศาสตร์ ครอบคลุมถึงอะไรหลายๆ อย่างที่ไม่ใช่ตัวเงินด้วย
แต่ทุนนิยม.. จะมองตัวเงินเป็นหลักจริงๆ

อืมม...
ถ้างั้น 'ทุนนิยม' ก็อาจจะไม่ใช่ 'แพะ'
แม้ว่าจะไม่ใช่ 'ตัวการ'

แล้วจะให้มันเป็นอะไรดีล่ะ...
เอาเป็นว่า
'ทุนนิยม' อาจจะเป็นแค่ 'ผู้ยุยง ปลุกปั่น' ก็แล้วกันนะครับ : )

เห็นบีจีแล้วนึกถึงผิวโลกพระจันทร์ 555

ผมว่าผมจินตนาการไกลไปแล้วมั้งครับ
สงสัยจะเป็นผนังบ้านที่ไหนสักแห่ง
อิอิอิ


ทำเลยครับครูเสี้ยว
ขอใบนึงล่วงหน้าเลยครับ
จองตั้งแต่ยังไม่ได้ทำเลยครับ 5555


มีความสุขมากๆนะครับ

มนุษย์เพิกเฉยต่อกันมากขึ้น