แวะมาเยี่ยมค๊า

มาแอบอ่านด้วย

ฝันดีนะคะ

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมบล็อกผม
ทำให้รู้ว่าบล็อกดีๆ แบบนี้ก็มีในโลก
คุณเสี้ยว..เขียนหนังสือได้น่าอ่านดี
และมองโลกได้น่ารักดี ถึงจะหม่นๆ ไปบ้าง..
แต่ก็น่ารัก

ลูกสาวผม อลิซ อายุเกือบ 6 ขวบแล้วครับ
เริ่มเรียนบัลเล่ย์เมื่อเกือบสองปีก่อน ตอนที่เค้าบอกแม่ว่า
"หนูอยากเรียนบัลเล่ย์"

ความจริงก็เห็นแววนักเต้นเค้าตั้งแต่เล็กๆ แล้วล่ะ
เวลาดูการ์ตูน..เค้าก็ชิบเต้นตาม
พอเข้าโรงเรียน เวลามีเต้นการแสดงอะไร
เค้าอาสาหมด..เหมือนการเต้นพาเค้าไปอีกโลกนึง

จากเด็กขี้อาย ไม่ค่อยมีเพื่อน
แต่พอเค้าได้เต้น เหมือนเค้าได้กลายเป็นอีกคนหนึ่ง
พอเต้นเสร็จ ก็กลับมานั่งจ๋อง..เป็นเด็กขี้อายคนเดิม

การได้เห็นเค้ามีความสุขกับสิ่งที่เค้ารัก
คงไม่ทำให้ผมกลุ้มใจหรอกครับ..
ผมคงไม่คาดหวังให้เค้าร่ำรวย หรือเป็นคนยิ่งใหญ่อะไร
แค่เห็นเค้าโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ได้ทำงานที่เค้ารัก
แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว..

แต่บางที..ความกลุ้มใจของพ่อแม่
ก็มาจากความรัก ความห่วงใยเรานะ
อาจจะคาดหวังเรามากไปหน่อย
แต่เค้าก็รักเราอยู่ดี..

ขอบคุณอีกครั้ง ที่แนะนำให้ผมรู้จักโลกสีหม่นๆ บ้าง
สดใสบ้าง หวานแหววบ้าง ในบล็อกนี้
เราคงไม่มีวันเจอกันได้ในโลกแห่งความเป็นจริง
แต่ถึงได้พบกัน ผมคงไม่ได้รู้จักตัวตนจริงๆ ของคุณได้
มากกว่าสิ่งที่อยู่ในนี้

เรื่องราวในนี้มีเยอะมาก..ผมขอแอบอ่านเงียบๆ ละกัน
ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมบล็อกใครเขาหรอก..แต่ขอบอกว่า
บล็อกนี้เป็นบล็อกโปรดที่สุดตั้งแต่ไปเยี่ยมเยือนมา..

Merry Christmas ครับ