YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~
...สัมผัส...เชื่อมโยง...inspired by รพินทรนาถ ฐากูร

I touch God in my song
as the hill touches the far-away sea
with its waterfall.

ฉันสัมผัสพระองค์ผ่านบทเพลงของฉัน
ดังเช่นภูผาสัมผัสทะเลไกลผ่านธารน้ำตก

รพินทรนาถ ฐากูร




ชื่อของกวีผู้นี้ เคยได้ยินมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม
และไปได้หนังสือของท่านมาจากงานหนังสือที่ศูนย์สิริกิติ์
แต่ว่าด้วยวัย หรือประสบการณ์ หรืออะไรก็แล้วแต่
ทำให้ในครั้งนั้นอ่านงานของท่านไม่สู้จะรู้เรื่องเท่าไหร่
อ่านแล้วไม่ซึ้ง ไม่อิน ไม่รู้สึกรู้สาอะไร
จึงเก็บหนังสือของท่านไว้ในชั้นวางหนังสือเสีย

จนวันหนึ่งไม่กี่สัปดาห์ก่อน พี่เล็กที่เจอกันที่ INEB
ได้พูดถึงท่านรพินทรนาถ ฐากูรขึ้นมา
กระตุ้นใจให้กลับไปหยิบหนังสือของท่านมาอ่านอีกครั้ง
ระยะเวลาอาจห่างจากเมื่อครั้งก่อนไม่กี่ปี
แต่ความรู้สึกเปลี่ยนไปมากมาย
อ่านแล้ว...น้ำตาซึม...แต่ไม่ใช่เซื่องซึม
ก็ไม่จำเป็นนี่ที่น้ำตาจะต้องออกมาจากความทุกข์
หรือออกมาจากความปีติสุขเท่านั้น
แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนกับว่าความรู้สึกข้างในมันเต็ม
เต็มจนมันล้นออกมา ไม่ใช่ความสุข หรือความเศร้าใดๆ
เป็นความเข้าใจ เข้าใจที่ทำให้เห็นแสงสว่างกลางหัวใจตัวเอง
พูดไปก็คล้ายๆคนบ้า ก็คงต้องให้เกิดกับตัวเอง จึงจะเข้าใจ




...ฉันสัมผัสพระองค์ผ่านบทเพลงของฉัน...

บทเพลงของฉัน....งานที่ฉันสรรค์สร้าง
อาจไม่ใช่บทเพลง แต่เป็นสิ่งที่หัวใจของฉันต้องการสื่อสาร
คืองานทุกอย่างที่ฉันได้ทำขึ้นจากสิ่งที่ฉันคิดและศรัทธา
เพื่อสื่อสารถึง "พระองค์"...พระองค์คือใคร พระองค์อยู่ที่ไหน
สำหรับฉัน พระองค์คือจิตวิญญาณสากลในตัวของฉันเอง
พระองค์อาจคือ พระเจ้า ความจริง เต๋า ปรมาตมัน ฯลฯ
สำหรับตัวฉันเอง ฉันเชื่อว่า คำเหล่านี้แท้จริงคือสิ่งเดียวกัน
แต่จะตีความอย่างไร สุดแล้วแต่จริตของแต่ละคน
อันเป็นสิ่งที่ควรแก่การเคารพความเชื่อของบุคคลนั้น

ประเด็นที่สำคัญยิ่งกว่า คืองานของฉันเหล่านี้
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ฉันเขียน เพลงที่ฉันเล่น
ท่วงท่าที่ฉันเคลื่อนไหว ลมหายใจที่ถูกกำหนด
หรืออะไรก็ตามที่ฉันคิดฉันทำ ประกอบ หรือประดิษฐ์ขึ้นมา
สิ่งเหล่านี้เองที่เชื่อมตัวฉันให้กลับไป "สัมผัส"
กับความรู้สึกข้างในของจิตใจฉันเอง
งานเหล่านั้นมีหน้าที่ในตัวของมันเอง
มันคือการสื่อสาร มันคือข้อความ
มันคือเส้นทางการเดินทางของฉัน...สู่ภายในจิตใจฉันเอง

ไม่ต่างจาก "ฉัน" ที่สัมผัส "พระองค์" ผ่านบทเพลง
ไม่ต่างจาก "ภูผา" ที่สัมผัส "ทะเลไกล" ผ่านธารน้ำตก
"ฉัน" สัมผัส "วิญญาณสากลภายใน" ผ่านงาน "ศิลป์" ที่ฉันแต่งแต้มไว้

ถึงตอนนี้...
ถามฉันสิ..ว่าฉันมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร
ถามฉันสิ..ว่าจุดมุ่งหมายของชีวิตฉันคืออะไร
ฉันออกเดินทางแล้ว เดินทางเข้าสู่ภายในของตัวฉันเอง
ฉันกำลังไปตามธรารน้ำตกเพื่อสัมผัสกับทะเลกว้างใหญ่
...ภายในใจของฉันเอง




แต่ได้โปรดเถิด...
อย่าถามฉันเลยว่า...ฉันจะเชื่อมันไปอีกนานแค่ไหน
เพราะคำตอบนั้น ฉันไม่อาจรู้ได้เลย
...Only Time...








Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2551 21:21:31 น. 6 comments
Counter : 1238 Pageviews.

 

การเดินทาง การเรียนรู้เริ่มจากตัวเราก่อน เราจะได้ไม่หลงทางกับเส้นทางที่จะเดินต่อ


โดย: p_tham วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:58:33 น.  

 


โดย: KS IP: 213.123.205.2 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:4:33:21 น.  

 
หวัดดีครับครูุเสี้ยว

ครูเสี้ยวแปลความหมายของความฝันได้น่าสนใจดีจังเลยครับ
ผมเป็นคนฝันน้อยมากครับ
แต่ทุกครั้งมักจะฝันแปลกและจดจำความฝันได้เสมอ
พอเอามาเล่าให้ลูกน้องฟัง
เค้าไปตีเป็นเลข ซื้อหวยถูกอีกต่างหาก 555

ในขณะที่ผมไม่เล่นการพนันครับ

............

ครูเสี้ยวแทนตัวว่า "หนู"
แล้วผมจะเหลืออะไรล่ะครับ
ชะตากรรมอันน่าหดหู่ของลุงเลยนะนั่น 5555





โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:58:00 น.  

 
ยินดีด้วยนะครับ : )

เชื่อว่า มันคงจะเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำที่สุดในชีวิตอันหนึ่งเลย


ปล1. อยากรู้คำตอบของคำถาม ที่บอกว่า "ถามฉันสิ" ทั้งสองคำถามเลย
ถ้ามีเวลา รบกวนเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ

ปล2.ขยันตกแต่งบ้านหลังนี้ดีนะครับ
รูปตรง comment ชวนให้คิดไปว่า หากชะโงกออกไปดูนอกหน้าต่าง
จะเห็นใครคนหนึ่งกำลังง่วนทำอะไรอย่างอยู่บนหลังคา
; p


โดย: Amygdala วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:7:04:33 น.  

 
ผมรักไม่เป็นมาตั้งเกือบค่อนชีวิต
แต่ยังดีที่ได้รู้จักรัก
แล้วรักนั้นก็สอนให้รักเป็น

สวัสดียามเช้าครับครูเสี้ยว




โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:18:33 น.  

 
บ้านเราชอบ "ระลึกถึง"
ไม่ชอบ "นึกถึง" มั้งครับครูเสี้ยว

เวลาจะยกย่องใครถึงต้องรอให้วีรบุรุษตายก่อน

ดูศิลปินแห่งชาติสิครับ
ต้องรอจนแก่หง่อมถึงจะให้รางวัลกัน

อันนี้ใกล้ตัวที่สุดแล้วครับ



โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:58:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829 
 
18 กุมภาพันธ์ 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.