YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~
พักยก ขอบ่นแป๊บ

มันยากที่คุณจะรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไร

คุณจำเป็นต้องคุย คุย คุย กับตัวเอง

คุณไม่รู้หรอกว่าไอ้เรื่องบ้าๆ ในวันก่อนน่ะ คุณก้าวข้ามมันพ้นไปได้จริงรึเปล่า

จนกว่าคุณจะพบกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าบางอย่างที่ทำให้คุณมึนตื้อ ไปต่อไม่ถูก

นั่นแหละ คุณถึงรู้ว่าเรื่องบางเรื่อง ยังไม่นานพอที่คุณจะลืม

และต่อให้คุณจะแข็งแกร่งสักปานใด หัวใจมันก็ยังไม่เปลี่ยนเป็นก้อนเหล็กได้อยู่ดี


วันนี้พระจันทร์เต็มดวง และฉันก็เหนื่อยมาก

อะไรนะ... อ๋อ ใช่ ฉันบอกตัวเองว่าฉันตั้งใจจะมีความสุขทุกวัน

ใช่ ฉันบอกตัวเองอย่างนั้นจริงๆ


เพิ่งจะเมื่อวานนี้เองสินะที่ฉันบอกตัวเองได้ว่า มีความสุขจัง..

จะมีอะไรดีไปกว่าการตื่นนอนขึ้นมาในตอนเช้าอย่างกระตือรือร้น

และเข้านอนไปในตอนกลางคืนด้วยความรู้สึกว่าวันนี้ได้บรรลุอะไรบางอย่าง

เมื่อเช้าเลยตื่นขึ้นมาอย่างกระตือรือร้นมาก มีความสุขกับลมที่พัดมาเย็นๆ

เดินเข้าออฟฟิศฟังเพื่อนร่วมงานบ่นเจ้านายตามสไตล์ 

ก็ปล่อยเขาบ่นไป เรารู้ว่าเรามาทำอะไร เรื่องอะไรที่สำคัญกับเรา

และเรื่องอะไรที่เราควรจะต้อง "ไม่ใส่ใจ"

Prioritize my priorities. บอกตัวเองอย่างนี้น่ะ

ใครจะเลือกมองด้านแย่ๆ ก็มองไป อยากด่าใครให้สนุกปากเล่นก็เชิญเลย

ไม่รังเกียจ แค่ไม่ขอใส่ใจ ไม่ขอหลงไปมองอย่างนั้นด้วย

เลือกมองแต่สิ่งที่ดี เก็บเกี่ยว และเรียนรู้จากมันดีกว่า

ยังคงเชื่อมั่นว่าเราจะหนักแน่นในจุดยืนของเราได้

และจุดยืนของเราก็คือ "เราจะมีความสุขกับทุกสิ่งที่ทำ ต้องทำ และได้ทำ"


ตกเย็นเราอยู่ที่สตูดิโอต่อตามเคย เพราะกำลังซุ่มทำงานชิ้นหนึ่งอยู่

จะมีอะไรรื่นรมย์ไปกว่าการอยู่ในออฟฟิศในขณะที่คนอื่นกลับไปแล้ว

บรรยากาศเงียบๆ ร่มรื่น แสงสาดเข้ามาในสตูดิโอ ออกจะสวย

หลายคนไม่เข้าใจว่าเราอยู่ได้ยังไง เขาบอกว่าอยู่มาทั้งวันก็สุดทนแล้ว

เราก็ยิ้มๆ ไป เราว่าสตูดิโอสวยที่สุดก็ในเวลาเลิกงานนี่แหละ 

ป่วยการไปบอกเขา ถ้าเขาไม่มีสายตามองเห็นสิ่งสวยงามด้วยตัวเขาเอง

จะว่าไป ความสวยงามเป็นเรื่องส่วนตัวอยู่แล้ว เราว่าสวยเขาอาจว่าน่าเกลียด

ไอ้ที่สิ่งที่เขานิยมชื่นชอบ เราเองไม่ชอบไปกับเขาก็มีถมไป


จริงๆ ก็นับว่าเป็นวันที่ใช้ชีวิตได้คุ้มค่ามากวันหนึ่ง ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงหัวค่ำ

ออกจากสตูดิโอ มุ่งหน้าต่อไปยังห้องสมุด หิวนิดๆ แวะซื้อขนมปังเดินกินระหว่างทาง

ถึงที่มั่นหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้มาอ่านต่อ .. ไอ้ตอนนี้แหละ เกิดอะไรขึ้นวะ

บางทีความอ่อนไหวมันก็จู่โจมง่ายดาย ไม่ต้องมีเหตุผล ไม่ต้องมีอารัมภบท

เกิดความเซ็ง เกิดคำถาม .. ที่ทำอยู่เนี่ย ทำไปเพื่ออะไรวะ 

อีกแล้วใช่ไหม คำถามแบบนี้อีกแล้ว มันเคยเกิดกับเราอยู่เนืองๆ

ทุกครั้งที่มันมา มันก็มาแบบนี้ มาในช่วงที่ไฟกำลังลุกโชน 

แต่แล้วจู่ๆ มันก็มา ให้เราสงสัยว่าเรากำลังทำมันไปเพื่ออะไร 

จู่ๆ สิ่งที่เรากำลังถักทอมันขึ้นมา บรรจงสร้างมันให้เป็นรูปเป็นร่าง กลับเหมือนไม่มีค่า


ปิดหนังสือ เดินไปหาข้าวกิน .. บางทีเราอาจจะหิว

เมนูที่สั่งดันหมดอีก เลยสั่งอีกอย่างมากินที่โคตรจะไม่อร่อย

กินเสร็จก็ออกไปนั่งบนบันไดริมน้ำ ที่ประจำของเรา 

ดูน้ำ ดูตึก ดูพระจันทร์ .. โดยเฉพาะคืนนี้ พระจันทร์สวยจัง

แล้วมันก็เกิดขึ้นตอนนี้ ความรู้สึกบางอย่างมันแล่นเข้าไปถึงหัวใจ

ไม่รู้เลยจริงๆ ว่ามันมาทางไหน เพราะอะไรมันถึงมา

ความคิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อนเข้าจู่โจมอย่างไร้เสียง น้ำตาพานจะไหล ไร้เหตุผลสิ้นดี

อยู่ๆ มันก็แสนจะเหนื่อย กระเป๋าที่ยังสะพายติดหลังอยู่ก็หนักอึ้ง เลยปลดวางข้างๆ

ไอ้ความสุขที่มันเต็มดีกรีเมื่อเช้า ตอนนี้อาการเหมือนน้ำมันหมดถัง


มันขวางไปหมดทุกอย่างที่ผ่านสายตาเข้ามา ตั้งแต่เด็กคนนั้นในซูเปอร์มาร์เก็ต

กลุ่มวัยรุ่นที่คุยเสียงดังในรถไฟ ผู้ชายที่นั่งคุยกันกะหนุงกะหนิงตรงหน้า 

ผู้หญิงที่เอาแต่ดูทีวีในโทรศัพท์ที่ยืนข้างๆ ไปจนถึงสัญญาณ 3G สุดแย่

กลับถึงบ้านด้วยอารมณ์นอยด์ประหลาด เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่มาอยู่นี่คราวนี้


นี่เราเป็นอะไรเนี่ย แน่ใจหรือว่าเราไม่รู้จริงๆ

ว่าเรื่องบ้าอะไรกันแน่ที่ทำให้รู้สึกอ่อนแอและรู้สึกว่าอยากจะเดินถอยหลัง

หรือว่าจริงๆ แล้วเรารู้ แต่เราไม่อยากจะยอมรับ



.. บูด ..



สตูดิโอในแสงตอนเย็น



ข้างในสตูดิโอ


อ่า.. 

รูปจากโปรเจ็คต์ต่อไปค่ะ


เฮ้อ.. สรุปแล้วเป็นอะไรเนี่ย >_<




Create Date : 25 เมษายน 2556
Last Update : 25 เมษายน 2556 23:07:19 น. 1 comments
Counter : 1235 Pageviews.

 
เคยมีความรู้สึกอย่างงี้ เมื่อเร็วนี้เองค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไปค่ะ


โดย: Globetrotter วันที่: 25 เมษายน 2556 เวลา:22:53:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
เมษายน 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
25 เมษายน 2556
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.