วันนี้วันศุกร์ เราต้องไป APEX สถานที่ "ฝึกงาน" 

งานในที่นี้คืองานบำบัดผู้สูงอายุด้วย creative dance

ที่ว่าฝึกงานเพราะเรารู้สึกว่าเรายังต้องฝึก ทำ research ส่วนตัว

โชคดีที่เจ้านายไม่ได้เรื่อง ทำให้เราต้องทำ research เองเกือบทั้งหมด

ดูเองว่าอะไร work ไม่ work จัดการคลาสเรียนเองกับเพื่อนๆ

โดยเจ้านายไม่ต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง เรียกได้ว่าหาประสบการณ์ลองผิดลองถูกเอง

งานบำบัดเป็นแค่สิ่งเดียวที่ทำให้เรารู้สึกว่าการทำงานกับคอมพานีนี้มีความหมาย

ตอนบ่ายต้องเข้าออฟฟิศอีกแล้ว คือเบื่อมากกับความงี่เง่าของคน

Edwin กำลังจะลาออกหลังจากทนมา 7-8 ปี

ด้วยเหตุผลการทางการเงินแท้ๆ ที่ทำให้เขาทน ทั้งๆ ที่เขาไปต่อได้อีกไกล

คนมีความสามารถมากอย่างเขามาอยู่กับเจ้านายคนนี้ ปวดใจแทน

ส่วนเราเหรอ อาศัยช่วงเวลาทนนี้แหละ ทำงานที่เรารัก อย่างที่บอก research

แล้วเร็วๆ นี้เราจะได้เจอกันแน่ที่เมืองไทย 

ที่ยังไม่รู้คือ จะหา support จากไหน team เราสร้างได้ไม่ยาก

แต่ที่ยากคือ ทุน ... ฮ่าๆๆ คำนี้อีกแล้ว ทุน

เคยเกลียดทุนนิยมอย่างไร เดี๋ยวนี้ก็.. เอ่อ ก็ไม่ค่อยเกลียดแล้วน่ะ ชิน

แต่ว่า มันอึดอัดคับข้องกับการต้องทนทำสิ่งที่ไร้สาระเพื่อให้มี ... เงิน

เพื่อจะได้มีทุนมาทำในสิ่งที่รัก

ที่แย่กว่านั้นคือ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เราก็เผลอใช้เงินมาวัดความสำเร็จชีวิตแล้วสินะ

เวลาเดียวที่เราไม่คิดมากคือเวลาสอนผู้สูงอายุนี่แหละ

การสอนคือการทำสมาธิอย่างหนึ่ง 

คือการเอาใจไปจดจ่ออยู่กับการสร้างพลังงานให้พวกเขา

สอนเสร็จก็หมดแรง แต่ก็มีความสุขมากมายก่ายกอง

:)