สองเดือนกว่าๆ ในสภาวะแวดล้อมที่ไม่อยู่นิ่ง คนเราจะไม่ค่อยรู้เท่าไหร่หรอกว่าเรากำลังเปลี่ยนไป เพราะไม่มีสิ่งที่ใดที่เป็น "แกน" ยึดเพื่อวัดเทียบ ต่อเมื่อเหตุการณ์ทาบทับกลับมาสู่จุดบางจุดที่เราเคยผ่าน เมื่อนั้นแหละ ความแตกต่างของตัวเราจะปรากฎชัด นานแล้วที่ไม่ได้นั่งรถที่พ่อขับ ตรงนี้ที่ข้างๆคนขับ เพราะนั่งทีไรก็ได้ทะเลาะกันทุกที ความเห็นไปด้วยกันไม่ค่อยได้ หลายครั้งที่ใจเราต่อต้านไปเสียก่อนแล้ว ทั้งๆที่รู้ตัว แต่ก็ไม่เคยจะแก้ไข ตอนนี้ไม่มีทางเลี่ยง เพราะเข้าเฝือกแต่อยากกระแดะไปทำงาน ก็เลยต้องกลับมานั่งตรงนี้ข้างๆคนขับ แล้วก็คุยกับพ่อ สองเดือนนี้ เราแทบจะไม่รู้ตัวหรอกว่ามีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง จนกระทั่งวันนี้ ที่เราเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้น และรู้สึกยินดีกับมัน เมื่อเราเริ่มต้นบทสนทนา ด้วยการบอกพ่อว่า ...ป๊า บทความที่ส่งเข้าไป ผ่านการคัดเลือกแล้วนะ มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก เพราะมันก็แค่ด่านแรกน่ะ จะสามารถเข้าไปได้ถึงไหนยังไม่รู้เลย แต่ก็ ดีใจนะป๊า... มันเริ่มจากบทความสั้นๆที่เขียนขึ้นเมื่อวันที่ไปงาน indy book แล้วก็ขัดเกลาแต่งเติมให้มีความยาวเพียงพอที่จะส่งเข้าร่วมโครงการนี้ได้ ซึ่งหลังจากกลับมาอ่านอีกที ก็รู้สึกมันไม่ใช่บทความที่ดีเท่าไหร่หรอก เราเห็นจุดบกพร่องของตัวเองเต็มไปหมด แต่ก็ส่งไปแล้วนี่ ทำไงได้ แล้วเราก็นั่งอ่านบทความความยาวเกือบๆ 2 หน้า A4 ให้พ่อฟังในรถ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะอ่านให้พ่อฟังทำไม ระหว่างที่อ่านก็แอบ edit คำที่มันไม่เข้าท่าไปด้วยเลยสดๆ แล้วพ่อก็นั่งฟังเงียบๆ ตั้งแต่ต้น จนจบ เสร็จปุ๊บ พ่อก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์บทความชิ้นนี้ให้เราฟัง และสิ่งที่ทำให้เรารู้ตัวว่าเราเปลี่ยนไปคือ ...เราฟังพ่ออย่างใส่ใจ ทั้งๆที่แต่ไหนแต่ไรมา เราก็ไม่เคยยอมให้พ่อวิจารณ์สิ่งที่เราเขียนได้เลย... ซึ่งมันต่างจากคราวนี้โดยสิ้นเชิง ที่เรานั่งฟังอย่างสงบ คิดตามพ่อไปทีละจุดๆ และมันทำให้เราได้เห็นสิ่งที่เรายังมองไม่ออก แล้วจะให้บอกได้อย่างไรว่ามันไม่ใช่เพราะการฝึกงานที่นี่ การถูกยิงครั้งแล้วครั้งเล่า หรือการที่ต้องแก้แล้วแก้อีกจนขี้เกียจจะนับครั้ง ที่ทำให้เรายอมลดทิฐิของตัวเองลง แล้วยอมรับฟังได้ขนาดนี้ ฝึกงานแล้วได้อะไรล่ะ ตังค์ก็ไม่ได้ คำตอบน่ะเหรอ ... มันมีค่ามากกว่านั้นอีก ...เราได้ใจที่เปิดออกมาไง... สองเดือนกว่าๆมานี้ เราเปลี่ยนไป "มาก" น่าดีใจนะ พ่อก็คงจะนึกแปลกใจอยู่ที่เรารับฟังอย่างตั้งใจ และสิ่งที่ดีที่สุดในวันนี้ก็คือ พ่อกับเราไม่ได้ทะเลาะกัน ขอบคุณพี่ๆและเพื่อนๆทุกคน   Create Date : 23 พฤษภาคม 2551 6 comments Last Update : 23 พฤษภาคม 2551 0:24:40 น. Counter : 1179 Pageviews. Share Tweet

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับว่าคนเรานั้นค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป "ประสบการณ์" คำนี้คงเพียงพอที่จะอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างได้เป็นอย่างดี ชอบตรงที่อ่านบทความให้พ่อฟังแล้วพ่อก็วิพากษ์วิจารณ์..ให้ความรู้สึกที่อบอุ่นจังเลย.. ยินดีด้วยที่น้องสาวคนนี้เติบโตขึ้นอีกก้าวหนึ่งแล้ว..   โดย: ดาว กลางดง IP: 125.26.67.59 24 พฤษภาคม 2551 22:14:59 น.

มันน่าประหลาดที่คน ที่เราคิดว่าไม่เคยสอนให้เรารู้จักคิดกลับเป็นคนที่เลี้ยงดูเราให้รู้จักคิด   โดย: 000 IP: 118.173.218.161 25 พฤษภาคม 2551 2:44:22 น.

โดย: KS IP: 213.123.205.2 25 พฤษภาคม 2551 6:19:57 น.

ยินดีนะคะที่จะทำให้พี่ๆและเพื่อนๆได้มาทักทายกับน้องเหมือนเดิม   โดย: karnya IP: 117.47.175.163 25 พฤษภาคม 2551 18:38:18 น.

ดีใจแทนค่ะ ที่วันนี้ ไม่ทะเลาะกับคุณพ่อ ยังไงๆ ก็รักษาความรู้สึกนี้ไว้นะค่ะ ไว้จะรออ่านงานที่ชนะการประกวดค่ะ เอาใจช่วยนะค่ะ ขอให้ขาหายไวๆ มีความสุขทุกๆวันนะค่ะ อากาศ   โดย: yonongi IP: 203.144.211.242 29 พฤษภาคม 2551 10:41:30 น.

ยินดี และดีใจด้วยนะครับ : )   โดย: Amygdala 30 พฤษภาคม 2551 4:44:48 น.