พ่นพรวดๆ...ความจริง บางทีมันก็จะอ้วก (ขออภัยที่หยาบคาย) แต่มันคืออาการที่เกิดขึ้นจริงๆ เมื่อเจอเหตุการณ์บางอย่างย้ำเข้าซ้ำเข้า อาจจะเป็นอาการตึงเครียดที่เกือบถึงขีดสุดเมื่อต้องเจอเรื่องราวอะไรอย่างนี้ คือบางสภาวการณ์ที่ความจริงมันเป็นสิ่งที่คลุมเครือตัดสินอะไรไม่ได้ ไม่มีอะไรถุกหรือผิด ทุกสิ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง แต่ข้อเท็จจริงที่มาบอกเล่ากลับไม่เหมือนกัน คนหนึ่งพูดอย่าง อีกคนพูดอย่าง แล้วสุดท้ายเราก็ไม่รู้ว่าใครพูดจริง มันก็เลยกลายเป็นสิ่งที่น่าปวดหัวกระอักกระอ่วนอยู่ข้างใน มันแย่มากเลยความรู้สึกแบบนี้ โดยเฉพาะเมื่อเราต้องมานั่งตัดสินว่าใครพูดจริงพูดไม่จริง จะไม่ฟังไม่สนก็ไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นเรื่องที่ต้องทำ จริงไม่จริงก็ยังบอกไม่ได้ ระหว่างสิ่งที่คิดกับสิ่งที่จริง มันไปด้วยกันได้หรือเปล่า ความคิดและความรู้สึกมันแล่นไปเรื่อยๆ บอกได้ที่ไหนว่าอะไรจริง จริงในตอนไหน บริบทแวดล้อมของความจริงนั้นเป็นอย่างไร ไม่รู้เลย เกร็งๆกล้าๆกับความจริงที่เร้นลับ แล้วมันก็จะกลายเป็นไปเหมือนทุกที ลับจนไม่รู้ หรือว่ารู้จนมันไม่ลับ ความลับที่รู้ๆมันจะเป็นความลับได้อย่างไร แล้วทำไมถึงมาพูดถึงความลับได้ ทั้งๆที่กำลังพูดถึงความจริงอยู่ หรือว่าเป็นเพราะจริงๆแล้วเรากำลังมีความลับ เรื่องจริงก็คือเรื่องจริงแหละ ตาเห็นหมา ก็ต้องว่าหมามันยืนอยู่ตรงนั้นจริง พฤติกรรมเกิดขึ้นจริง แต่ว่าใครจะไปเดาใจหมาได้ จะบอกว่าหมามันมายืนอยู่ตรงนั้นเพราะว่ามันมายืนรอแฟนมันอยู่ อันนี้ก็อาจจะจริง แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นแค่เรื่องที่เราคิดว่ามันจริงมั้ง แล้วเรื่องจริงคือการไม่ต้องตีความ การเห็นแล้วรับรู้เฉยๆเท่านั้นพอ ชีวิตที่มีแต่ความจริงมันแห้งแล้งรึเปล่า คงตอบไม่ได้มั้ง ใครจะนึกภาพออก เพราะไม่มีใครอยู่กับความจริงได้ตลอดเวลา ทุกอย่างคือมายาภาพอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว บรรลุนิพพานรึยังล่ะ นิพพานเป็นวาทกรรมอีกรึเปล่า สงสัยเล่นๆ สภาวะนิพพานอาจเป็นจริง แต่คำว่านิพพานมันกลายเป็นชุดคำที่ต้องสร้างนิยามขึ้นมา อะไรที่ต้องสร้างนิยามขึ้นมาแปลว่ามันไม่ใช่ความจริง มันเป็นแค่การพยายามอธิบายความจริงเท่านั้น ก็กลับไปเรื่องเดาใจว่าหมารอแฟนอีกนั่นแหละ พรวดๆๆออกมา ไว้เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่าน ตอนพิมพ์ไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ รู้แต่ว่ารู้สึกโชคดีที่ตัวเองเป็นคนพิมพ์เร็ว(มาก) ทำให้พิมพ์ตามความคิดตัวเองได้ทัน   Create Date : 16 พฤษภาคม 2551 7 comments Last Update : 16 พฤษภาคม 2551 16:43:36 น. Counter : 1377 Pageviews. Share Tweet

เข้ามาเยี่ยมและขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมบ้านของพระจันทร์นะคะ   โดย: เจ้าแห่งน้ำคือพระจันทร์ 16 พฤษภาคม 2551 20:06:48 น.

เฮ้ย โห หู แก เขียนบล็อกได้งงกว่าเราอีกนะ สิ้นสุดของโลกแห่งบัญญัติก็ไม่มีทุกข์ไม่มีนิพพานนะ แต่จะงงได้ก็เพราะว่าคิดว่าต้องเข้าใจล่ะมั้ง เออมี 2 คนนั่งมองขนนกล่ะ ฮิตจริงๆ   โดย: ปุ๊กกู่ IP: 58.8.196.160 16 พฤษภาคม 2551 21:01:46 น.

ความจริงไม่น่าพิสมัยเสมอไปหรอก....ขอให้มีวันที่สวยงามนะ...แม้ต้องเจอกับมายา ก็ขอให้ทำไปเพื่อจรรโลงโลกให้สวยงาม....เราเลือกเจอ เลือกรับไม่ได้ดั่งใจ แต่เรา....เลือกทำได้   โดย: อัญชัญแก้ว (un_shun ) 16 พฤษภาคม 2551 21:02:19 น.

โดย: sawkitty 16 พฤษภาคม 2551 22:42:12 น.

แสดงว่าครูเสี้ยว เป็นคนคิดเร็ว ทำเร็ว อิอิอิ อ่านหมื่นตาเร็วๆ อาจจะเดินเลย "สาร" ที่หมื่นตาต้องการ "สื่อ" ได้ง่ายนะครับ 5555 ว่าแล้วก็กลับไปอ่านสัก 3 รอบล่ะกันนะครับครูเสี้ยว 555555   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 17 พฤษภาคม 2551 11:43:42 น.

นักภาษาศาสตร์อย่างโซซูร์เขาไม่ยอมเขียนหนังสือก็เพราะว่าแกถือว่าภาษาเป็นแค่สัญญะบางอย่างที่คนกำหนดมันขึ้น และผลที่เกิดคือโลกนี้ถูกแบ่งเป็นเสี่ยงๆ มีคำกล่าวของหลวงปู่ดูลย์พูดถึงเรื่องนิพพานไว้ว่า "ผู้ที่เขาตรัสรู้แล้ว เขาไม่พูดว่าเขารู้แล้วซึ่งอะไรเพราะสิ่งนั้นมันอยู่เหนือคำพูดทั้งหมด"   โดย: 000 IP: 118.173.218.234 17 พฤษภาคม 2551 16:46:32 น.

กลับมาแล้วเหรอค่ะ ... สบายดีรึเปล่า วันนี้ตั้งใจว่าจะแวะมาดูเฉยๆ แต่ก็ต้องตกใจที่เห็นการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ดีใจ ที่กลับมาค่ะ อย่าคิดมากเลยนะค่ะ บางที เวลาก็เป็นคำตอบที่ดีที่สุดค่ะ เอาใจช่วยนะค่ะ มีความสุขทุกๆวันนะค่ะ อากาศ   โดย: yonongi IP: 203.144.211.242 28 พฤษภาคม 2551 13:30:29 น.