BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : วันลา มหาวุ่น

"ถ้าเบื่อก็ลาเลย เอาให้สบายใจ"
พี่ ผจก. พูดกับผมเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

ประจวบกับที่อาทิตย์นี้ คุณVP ไปต่างประเทศทั้งสัปดาห์
วันจันทร์มา แผนกผมทีมที่ไม่มีคิวงานเลยออกมาหาอะไร Unhealthy กิน

ปกติแบบนี้คุณ VP รู้จะบ่นเอาครับ
เค้าคงอยากให้พวกผมแข็งแรง อดทน และรูปร่างดี

ผมที่เบื่อเหลือเกินเลยจัดการลางานเมื่อวันอังคารซะ
เผื่ออาการ Burnout ที่ช่วงนี้หนักเหลือเกิน จะดีขึ้นบ้าง
อย่างน้อยก็หยุดไปทำอะไรที่อยากทำ หรือนั่งโง่ๆ ก็ได้

แต่เอาจริงๆ ผมไร้แพลนมากครับ กับวันหยุดครั้งนี้
เลยเริ่มจากการตื่นซัก 7 โมง มาวิ่งลู่วิ่งที่บ้านซัก 5 โล
เสร็จแล้วก็อาบน้ำ สระผม ให้ชื่นใจ
วันนั้นแฟนผมไม่รู้นะครับว่าผมลางาน เค้าคิดว่าผมเคยเบื่อๆ
เลยเกเรไปทำงานสายให้สาแก่ใจ ตามปกติ

อย่างที่บอกว่า จะทำอะไรที่อยากทำ
ผมเลยไปนั่งหาอะไรชื่นใจๆ ดื่มซักหน่อย
แต่ร้านช่วงเช้าของวันธรรมดาแบบนี้โคตรจะเหงา
แถมไอ่ที่ผมคิดว่าจะนั่ง out door ชิลๆ ดันเสือกร้อน!!!
ถึงแม้พนักงานร้านจะเอาพัดลมมาเปิดจ่อให้ผมแล้วก็ตาม

จังหวะนั้นแอบคิดถึงแอร์เย็นๆ ที่ออฟฟิศเลยครับ 55555
เลย.....ขับรถกลับบ้าน นี่มันไร้แพลนของแท้จริงๆ
พอถอยรถเข้าบ้านปั๊บ มือถือผมดังปุ๊บ
และคนที่โทรมาคือ.....แม่ผมเอง

"ครับคุณแม่"
"ไม่ไปทำงานหรอลูก"
"ไม่ไปอ่ะครับ"
"ไม่สบายหรือแค่ไม่อยากไป"

แหม่! นี่แม่ผมแท้ๆ เลย รู้ด้วยว่าผมมีอารมณ์ไม่อยากไปทำงาน

"ไม่ไปอ่ะครับ เบื่อ"
"อ้อ แล้วว่างรึป่าว หรือว่ามีธุระอะไร"
"ตอนนี้ยังไม่มีเลยครับคุณแม่ ว่างๆ เลย ไปตลาดไหมอ่ะ ซื้อขนมครก"

เป็นออฟเฟอร์ที่ฟังดูตลกใช่ไหมครับ 5555 แต่ผมชวนจริงนะ

"เปิดใกล้เที่ยงโน้น เดี๋ยวแม่โทรไปสั่งไว้ให้ละกัน 40บาทไหม"
"40ก็ได้ 50ก็ได้ เอาเผือก ข้าวโพด ฝักทอง ผักไม่เอา"
"โอเค เดี๋ยวสั่งให้...เอ่อ ลูกพาข้าวหอมไปซื้อชุดพละหน่อยสิ ชุดเก่าขนขึ้นเต็มเลย"
"ที่โรงเรียนหรอครับ...ได้นะ ไม่ได้มีอะไรทำอยู่แล้ว เดี๋ยวเอารถไปจอดหน้าบ้านะ"

จบบทสนทนา และสั่งขนมครก
ผมก็ต้องสตาร์ทรถที่ฝากระโปรงยังร้อนอยู่ ออกไปจอดรอหน้าบ้าน
แล้วหลานก็กระโดดใส่ชุดสวยใส่รองเท้าออกมาหน้าบ้าน
"นาปริน!" ปริน ด้วยนะครับ เหน่อมาเลย
ผมเดินลงไปยกคาร์ซีทมาติดเบาะหลัง
"Where are we going?" หลานถาม
"ไปโรงเรียนค่ะ"
"No...no no .... No school" หลานรีบโบกไม้โบกมือเป็นระวิง
"Arrr...we just go to buy new PE uniform"
"ชุดนักเรียนมีแย้ว..." หลานยกมือปฏิเสธทันที
"ชุดพละอ่ะคะ PE uniform...sport wear งี้"
"อ๋อออออ น้าปริ๊นซ์นี่พูดไม่รู้เรื่องเลย"

ห๊ะ?! ใครกันแน่ที่ฟังไม่รู้เรื่อง 5555 กลายเป็นน้าตั้งแต่เมื่อไหร่
"ป่ะ...what does Grandma doing? please tell her we're ready"
ถามยังไม่ทันขาดคำ คุณยาย...แม่ผม ก็เดินออกมาแล้วบอกว่า
"ไปกัน 2 คนได้ไหม หรือว่าต้องให้แม่ไปด้วย"
"ไปได้ครับ ไปกัน 2 คนได้ไหมคะ..." ผมถามหลาน
"ได้ค่ะ... two.....(นับนิ้ว) สองคนได้ค่ะ"

สรุป ผมก็จูงมือหลานขึ้นไปนั่งคาร์ซีทที่เบาะหลัง
คาด Seat Belt แล้ว มุ่งหน้าไปซื้อชุดพละที่โรงเรียนด้วยกัน
ก็คุยกันหนุงหนิงไปตลอดทาง เฮฮา รื่นเริ่ง
พอมาถึงก็ตรงที่ตึกซื้อชุด แต่ปรากฎว่ามี 10 คิวรอ และทิชเชอร์บอกว่า นานนะ....
ผมรับบัตรคิวเสร็จ เลยจูงมือหลานไปซื้อนมกินซะก่อน
ส่วนผมก็เดินเลียไอติมมาแต่ไกล
Teacher คงจะจำสองน้าหลานของเราได้ เลยเดินเข้ามาบอก
ไปรับสมุดผลการเรียนที่ตึกเรียนก่อนได้เลย จะได้ไม่เสียเวลา
อ้าวดีเลย....ผมรีบขอบคุณ พร้อมรูดไอติมหมดไม้
แล้วอุ้ม....อุ้มแล้วครับ หลานไม่เดิน อุ้มพากินไปตึกเรียน
แล้วไปรับสมุดผลการเรียนกลับมา ถือว่าการมารอบเดียวได้ 2 เด้ง

แต่....เดินกลับมาก็ยังไม่ถึงคิวซื้อชุดครับ
ระหว่างนั้นก็นั่งคุยนั่งเล่นกันรอ พร้อมกับหลานที่บอกว่า
อยากไปทำเปียสีๆ

.....เปียอะไรวะ.....
ดีที่หลานชี้ให้ดูผมของพี่ K.3 คนนึง "เปีย colorful like that"
ชัด!!! อันนี้เข้าใจแล้วว่าแบบไหน ว่าแต่ทำที่ไหนละเนี้ย
"รอคุณแม่พาไปดีไหมคะ คุณแม่จะได้ช่วยเลือกสี"
"Today ได้ไหมคะ"
"เอ่อ..."
ลำบากแล้วน้าอย่างกู ทะเลาะกันตอนนี้คงไม่เวิร์คแน่
ผมเลยโทรหาพี่สาว ว่าเปียคัลเลอร์ฟูลอย่างว่านี่ เค้าทำกันที่ไหน
"เดี๋ยวพี่ส่งลิ้งร้านให้ ปริ๊นซ์จะพาเค้าไปหา" พี่สาวถาม
"ไม่พาไปได้ด้วยหรอ คุยกันเองไหมละ"
ปรากฎว่าแม่เค้ายังไม่เสี่ยงเลยครับที่จะให้เกิด unexpected นอกสถานที่
ได้ชื่อร้านมาแล้วก็นั่งคุยกับหลานว่างั้นกินข้าวกันก่อนแล้วไปทำเปียนะ
"Alright" หลานตกลงง่ายมาก แล้วว่าง่ายเลยครับ

คิวผมกับหลานซื้อชุดกันไวมาก ไม่ลองอะไรเยอะ
ว่าแล้วก็ขึ้นรถเตรียมไปห้างกันต่อ
ระหว่างทางก็ถามว่าเค้าอยากทานอะไร
คำตอบคือ.... ฮาจิบัง

ก็จัดไปครับ...ฮาจิบัง
แต่ไม่ต้องป้อนเลยครับ ถูกใจกินเองอย่างดี

กินเสร็จแล้วก็พากันไปตามหาร้านทำผมเปีย
อ่ะแหม่.....พอใจอย่างยิ่ง!!!!
ผมเสียหายไป 500 ไม่รวมค่าราเม็ง
และเกือบจะต้องเสียค่าตุ๊กตา แต่เจรจาสำเร็จซะก่อน

เดินผ่าน Nose tea ทีแรกก็อยากลอง จูงหลานเดินไปดู
แต่พอเห็นแถวเท่านั้น ผ่านดีกว่า ไม่กินก็ไม่น่าเป็นอะไร 55555
หลานยังคงเซ้าซี้ครับว่า กินสิ ข้าวหอมรอได้ กินเถอะ It's OK
"น้าปริ๊นซ์ also OK. if น้าปริ๊นซ์ drink tea now,
I'll turn to an owl, can't sleep all night."

ออกจากบ้านมาตั้งแต่ 9 โมงเช้า
กว่าจะเอาหลานที่หลับในรถมาระหว่างทางกลับมาถึงบ้านก็ 4โมงเย็น
บอกเลยว่าวุ่นวายกว่าทำงานอีก 55555 แต่มีความสุขครับ
ถึงบ้านได้ ผมรีบบอก หมดคิวน้าแล้วนะ ไปเล่นกับยายเลย
เดี๋ยวคุณแม่ก็มา เล่นกันต่อไปเลยนะ น้าปริ๊นซ์ไปทำธุระก่อน
ส่วนผมนั่งดูหนังอยู่แป๊บนึง ก่อนจะแล่นออกไปนั่งชิลๆ ที่ร้านใกล้บ้าน

แต่...ความชิลของผมอยู่ไม่นานครับ
เพราะ พี่สาวโทรมาถามว่า "อยู่ไหนอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"พลอยเค้าถามหา ไปไหนบอกเมียรึยัง"
"บอกแล้วดิ นั่งแป็บเดียว เดี๋ยวกลับแล้ว"
"แล้วสรุปนี่อยู่ไหน"
ผมก็บอกชื่อร้านไป พร้อมได้คำตอบกลับมาว่า
"โอเค รอนั่นแหละ เดี๋ยวไปหา"
ห๊ะ! อะไรอี๊กกกกกก
แล้วหลังจากนั้น พี่สาว แฟน และหลานก็มา
แล้วความชิลของผม...ก็กลายเป็น.......

เดี๋ยวก๊อนนนนนนนนน

สรุป วันหยุด No plan ของผม
นี่ก็ยุ่งวุ่นวายยิ่งกว่าวันทำงานอีกครับ 55555
แต่เป็นความวุ่นวายที่มีความสุขไปอีกแบบ
พอสิ้นวัน ผมถามตัวเองว่า

อ้าวเฮ้ย! ทีแรกเรากะจะหยุดมาทำสิ่งที่เราอยากทำนี่หว่า
เราไม่ได้ทำเรื่องของตัวเองเลย หมดวันซะแล้ว
แต่คิดดูอีกที...นี่ก็อาจจะเป็นสิ่งที่ผมอยากทำเหมือนกันก็ได้
เพราะถึงจะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่การได้ใช้เวลากับคนที่เรารัก
ก็เป็นอีกความสุขที่อาจจะดีกว่า การเอาเวลาไปทำธุระอะไรอย่างอื่นก็ได้

จริงไหมครับ ^^

สุดท้าย ผมก็พบว่า....
ให้ชั้นในห้องครัว ผมมีเบียร์อยู่เกือบถาดสะสมอยู่ 55555
สงสัยต้องรีบตี้ เดี๋ยวมดจะขี้ลงฝากระป๋องซะก่อน