อยากหยุดเวลา..
ก็จริงอยู่ ที่คนเราต่างเกิดมาด้วยความไม่เท่าเทียมในด้านต่างๆ..
ไม่ว่าจะในด้านรูปธรรมกายภาพ สูง ต่ำ ดำ ขาว หล่อ สวย หรือ ขี้ริ้วขี้เหร่ ขนาดไหน
หรือในด้านนามธรรมจะมี สติปัญญา เฉลียวฉลาด โง่เขลา มีหัวใจที่ขี้ขลาด หรือห้าวหาญ
ต่อให้เป็นฝาแฝดที่แทบจะเกิดจากท้องแม้ในเวลาเดียวกันก็เถอะ..
เชื่อเถอะว่า ทั้งสองชีวิตจะไม่มีทางมีโชคชะตาที่เหมือนกันไปทุกจังหวะลมหายใจ..
ใช่.. เราแตกต่างกันทุกคน ยอมรับกันได้แล้วใช่ไหม..?
เมื่อยอมรับในความแตกต่างของกันและกันแล้ว ก็คงไม่ยากที่จะเข้าใจกันและกัน..
เขาเป็นอีกอย่าง ส่วนเราก็เป็นอีกอย่าง..
ไม่มีทางที่ใครคนใดจะเป็นได้ดังใจของอีกฝ่ายทุกอย่าง..
เราต่างก็มี จักรวาล เป็นของเราเอง..
ธรรมชาติย่อมยุติธรรมเสมอ..
แต่คนเรามักจะตีความอะไรๆเข้าข้างตนเอง..
คิดว่าเราคือจุดศูนย์กลางของโลก ทุกสิ่งทุกอย่างต้องหมุนตามใจเรา..
ความคิดความเห็นของเราย่อมสำคัญที่สุด..
จึงมองข้าม ความแตกต่าง ของคนอื่นไปเสียหมด..
เมื่อเราทุกคนก็ต่างเป็น ผู้อิงอาศัย อยู่ในโลกใบนี้ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น..
เป็นเพียงผู้ที่ผ่านมาแล้ว สุดท้ายก็ต้องเดินผ่านกันไป..
จำไม่ได้ด้วยซ้ำ.. ว่าเคยรู้จักกันมาก่อน..
จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคย ก่อกรรมดีกรรมร้าย ด้วยกันมาก่อน..
พูดกันตรงๆก็คือ แทบไม่มีความหมายอะไรให้อีกฝ่ายได้จดจำเลย..
แค่นี้ก็ไม่รู้ว่าจะหยิ่งทรนง อวดดังอวดดี ยะโสโอหัง ไปเพื่ออะไร..
มีแต่คนที่ยังโง่เขลาใน สัจธรรมความจริง ที่ยังโอ้อวดศักดา
ว่ามีตัวตนของตนเองอยู่ใน อัตตาอันหนาทึบ กักขังตัวเองอยู่ในโลกมายา..
มองเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ยกเว้นเห็นตนเอง..
รู้มันทุกเรื่องที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ ยกเว้นเรื่องของตัวเอง..
หากเปิดใจยอมรับความจริงว่า เราไม่เหมือนใครเขาก็จริง
แต่เรายังมีบางสิ่ง เหมือนกับคนทุกคน..
นั่นคือ เวลา..
เวลา ในที่นี้ไม่ใช่เรื่องการมีอายุขัยที่แสนสั้นหรือยืนยาว..
ไม่ใช่จำนวนชั่วโมงต่อวัน..
ไม่ใช่เวลาในอดีตที่ล่วงเลยมาแล้ว..
ไม่ใช่เวลาในอนาคต ที่เป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง..
แต่หมายถึงเวลาในปัจจุบันขณะ..
เป็นสิ่งที่กำลังดำเนินไปพร้อมกับการเคลื่อนที่ของท้องฟ้าดวงดาว..
เป็นสิ่งที่กำลังดำเนินไปพร้อมๆกับการวูบไหวของลมที่พัดผ่านตัวเราไป..
มีแต่วินาทีนี้ ไม่มีวินาทีหน้า ปัจจุบันขณะล้วนๆ..
ก็ในเมื่ออดีตของบางคนอาจจะหวานหวามเกินจะลืมเลือนมันไปง่ายๆ
ในขณะที่อดีตของบางคนก็โหดร้าย จนไม่อย่างจะจดจำมันแม้เสี้ยววินาที..
ทุกคนฝันถึงอนาคตที่สดใส ห่างไกลความทุกข์กังวล..
แต่มักไม่เคยวางหัวใจไว้กับปัจจุบัน..
ยังฝังตัวอยู่กับอดีตที่ดีร้าย..
ยังฝากชีวิตไว้กับอนาคต เอาไว้กับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง..
เราไม่อาจต้านทานความเปลี่ยนแปลงของเวลาได้
แม้บางคนอาจจะหยุดเวลา เอาไว้แค่วันนี้ ตรงนี้ ก็ตาม..
เพราะพอใจที่จะอยู่อย่างนี้ กลัวความเปลี่ยนแปลง ความแปรปรวนของโชคชะตา..
กลัวความพลัดพรากจากสิ่งที่กำลังครอบครองอยู่ เงินทอง ทรัพย์สมบัติ คนรัก..
กลัวว่าจะไม่มีวันพรุ่งนี้ กลัวว่าจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต..
หากทำได้จริง โลกนี้คงไม่น่าอยู่อีกต่อไป..
เพราะทุกคนก็อยากทำตามใจตน..
ต่างคนต่างกอบโกยสิ่งที่ตนอยากได้ แล้วก็หยุดเวลาเอาไว้แค่นี้..
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ กรรมดีหรือไม่ดีก็ตาม เพื่อรอที่จะเล่นเกมส์กรรมกันต่อไป
สู้การคิดหยุดเวลาหัวใจตนเองไม่ได้เลย..
เพราะเมื่อไหร่ที่เราอยู่กับเวลาของจักรวาล เวลาหัวใจก็หยุดลง..
มองเห็นการเคลื่อนที่ของความคิด จิตใจตนเอง
มองเห็นความสกปรก เห็นความสะอาด แม้แต่ความวางเฉยของตนเองได้..
ก็นับได้ว่าท่านเป็น ผู้หยุดเวลา ได้จริง
เพราะคนที่จะเห็นสิ่งเหล่านี้ได้ จะต้องเป็นผู้ที่อยู่กับปัจจุบันขณะเท่านั้น..
แล้วคุณหล่ะ เคยหยุดเวลาหัวใจตนเองหรือยัง..?
ขอขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [