Group Blog All Blog
|
ธรรมะของแม่ เคยได้เขียนเรื่องของ แม่ มาบ้างแล้วในบทความก่อนๆ แต่ก็นึกอยากจะเขียนอีกสักครั้ง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ วันแม่ ที่กำลังมามาถึงอีกครั้ง ในไม่อีกกี่วันข้างหน้านี้
คำว่า แม่ ในความทรงจำของผู้เขียนก็คือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่เธอจะได้รับตำแหน่งนี้ทันที่เมื่อเธอได้รู้ว่ากำลังจะมีอีกหนึ่งชีวิต ได้เข้ามาอิงอาศัย ครรภ์ของเธอ เป็นที่อยู่ในโลกใหม่ใบนี้ คนแปลกหน้า ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน..!! ความรู้สึกแปลกประหลาดทั้งทางร่างกายและจิตใจ ก็จะประเดประดังเข้ามาทักทาย ทั้งดีใจ ทั้งสับสน ทั้งสุขและทุกข์ กังวล ประหม่า ตื่นเต้น สารพัด.. นี่ฉันกำลังจะกลายเป็นแม่คนแล้วหรือนี่..?
แล้วไอ้การเป็นแม่คนมันต้องเป็นกันอย่างไรนะ.. เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่มีใครมาสั่งสอนเรื่องการเป้นแม่คนสักที พอเริ่มตั้งครรภ์อ่อนๆก็เริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายได้อย่างชัดเจน อาการวิงเวียนศีรษะ คลื่นเหียนอาเจียน เป็นระยะๆ บางครั้งเป็นมากเสียจนแทบลุกไม่ขึ้น เดินไปไหนไม่รอด ต้องนอนแม่บอยู่กับที่เป็นวันๆ บางคนถึงขนาดไม่อยากเป็นมันแล้วแม่คน ไม่อยากได้แล้วลูก ทรมานเหลือเกิน.. ธรรมะข้อแรกของแม่คือ ความแปรปรวนทางกายและทางใจ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็น อนิจจัง
อยากจะกินไอ้นั้น ไอ้นี่ อะไรที่เคยหอมกลับรู้สึกเหม็นจนเข้าใกล้ไม่ได้เลย.. ของที่ไม่เคยนึกอยากกิน ก็เกิดอยากกินขึ้นมาซะอย่างนั้น.. เปลี่ยนแปลงไปเสียหมด
เมื่อถึงเวลาทารกในครรภ์เริ่มมีพัฒนาการ เขาต้องการอาหารและน้ำมากขึ้นเพื่อเสริมสร้างร่างกายให้เติบโตตามธรรมชาติ แม่ก็ต้องกินอาหารมากขึ้น งดของกินที่อาจจะส่งผลกระทบต่อลูกน้อย บางครั้งต้องอดทนอดกลั้นไม่ตามใจปากตนเอง เพราะรู้อยุ่แก่ใจว่า ตอนนี้ต้องกินหนึ่งปากเพื่อเลี้ยงสองชีวิต.. ธรรมมะข้อนี้คือ ความอดทนอดกลั้น ไม่ตามใจกิเลสตน คือ ขันติ
เมื่อถึงวันที่ลูกน้อยจะออกมาดูโลก แม่ก็ต้องเอาชีวิตไปแขวนไว้กับมือของโชคชะตาอีกครั้ง หากเป็นสมัยนี้ การแพทย์มีความทันสมัยความเสี่ยงในการคลอดลูกก็ดูน้อยลงไปมาก แต่ถ้าเป็นสมัยสักห้าสิบปี หรือร้อยกว่าปีก่อน ก็ต้องถือว่า ห้าสิบห้าสิบเหมือนกัน หมอตำแย ที่คนสมัยนี้อาจไม่รู้จักและเคยใช้ขบริการมาก่อน แต่ในสมัยนั้นถือว่าเป็น ผู้เชี่ยวชาญในการทำคลอด ก็ต้องทำงานหนักไม่น้อย วินาทีที่น้ำคร่ำเดิน เป็นวินาที่ที่วิกฤติของชีวิตคนเป็นแม่ ในใจหนึ่งก็ภาวนาให้ลูกน้อยคลอดง่ายๆ ออกมามีร่างกายครบสามสิบสองประการ แต่อีกใจหนึ่งก็ต้องต่อสู้กับความเจ็บปวดที่สุดทรมาน เคยมีคนบอกว่า หากผู้ชายคลอดลูกเองได้ จะต้องมีผู้ชายต้องตายเพราะการคลอดลูกถึง สามในสี่คนที่เดียว เพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหว..!!
เมื่อนาทีที่ลูกน้อยพ้นจากท้องแม่มาได้ สิ่งแรกที่ทารกน้อยทำคือ ร้องขอการปกป้องจากอันตรายในโลกที่ไม่คุ้นเคย ทารกน้อยหวาดกลัว และไม่ไว้ใจกับสิ่งแปลกใหม่ ประสาทสัมผัสของทารกยังไม่สามารถทำงานได้เติมที่ แต่สิ่งที่เขาไว้วางใจคือ เสียงของแม่ที่คุ้นเคย สัมผัสจากมือแม่ และอาหารมื้อแรก ที่เป็นธารน้ำทิพย์ จากทรวงอกของแม่โดยตรงเป็นครั้งแรก ธรรมะจากแม่ข้อนี้ คือ ทาน
เมื่อเด็กน้อยผู้มาใหม่ กับคุณแม่มือใหม่ มาเจอกัน ความทุลักทุเลก็เกิดขึ้น อุ้มลูกก็ไม่เป็น ลูกร้องก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ลูกอึฉี่ ก็ทำความสะอาดไม่เป็น ป้อนข้าวอาบน้ำเด็กอ่อนมันช่างยากเย็นเหลือเกินลูกเอ๋ย.. ยามจะนอนก็กลัวลูกจะหิว หลับไม่เคยเต็มตา เจ้าร้องไห้งอแง นิ่งเถอะนะลูกนะ กว่าจะเลี้ยงเจ้าได้ รู้อกรู้ใจกัน แม่ต้องมานะพยายามเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน ธรรมะจากแม่ข้อนี้คือ วิริยะ ความพากเพียร
เมื่อถึงเวลาที่เจ้าต้องเข้าโรงเรียน ครูคนแรกของเจ้าคือ แม่ สั่งสอนอบรมเจ้าก่อนครูคนไหนๆ ศีลธรรม จรรยา ไม่เบียดเบียนใคร เจ้าต้องไม่ ไปลักของ จ้องขโมย มีน้ำใจเอื้อเฟื้อ แผ่เผื่อบ้าง ไม่ควรสร้าง ความชั่ว ตัวหิวโหย พอมีเหลือ เผื่อไว้ ใช่กอบโกย เหมือนฝนโปรย ความชุ่มเย็น เป็นคุณธรรม.. แม้ว่าเราจะยากจนแต่เราไม่เคยคดโกงใครนะลูก..
เมื่อถึงเวลาที่ลูกเติบใหญ่ เป็นผู้ที่เลี้ยงดูรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ตัวของแม่เองก็แก่ตัวลง เรี่ยวแรงพละกำลังก็เริ่มถดถอยเรื่อยไป แม่ไม่ได้หวังว่าเจ้าจะมาเลี้ยงดูแม่ให้สุขสบายเกินหน้าใครๆ แม่หวังเพียงเจ้าสามารถรับผิดชอบชีวิตตนเองได้ มีสัมมาอาชีวะเลี้ยงชีพสุจริต มีครอบครัวที่น่ารัก มีความสมัครสมานสามัคคี กลมเกลียวกัน เป็นคนดีของสังคมและประเทศชาติก็พอ ธรรมะของแม่ในข้อนี้คือ ฉันทะ ความพอใจ
ในบั้นปลายของชีวิต ร่างกายแม่เริ่มเจ็บออดๆแอดๆ โรคภัยเริ่มเบียดเบียน หลังที่เคยตั้งตรงก็กลับงองุ้ม มือไม้สั่นเทา สายตาเริ่มฝ้าฝาง เพื่อนร่วมรุ่นก็ล้มหายไปทีละคน น้ำเสียงที่เคยเห่กล่อมเจ้าให้นอนหลับ ก็กลับแหบแห้งไปเสียแล้ว ชีวิตของแม่เหมือนสายน้ำที่ไหลเรื่อยจนมาถึงปลายสาย.. ชีวิตของแม่เหมือนกับเรือผุลำหนึ่งที่ลอยผ่านลมผ่านฝนมาเนิ่นนาน รอวันจมลงเท่านั้น ชีวิตของแม่ก็เหมือนกับกองไฟที่เคยโชติช่วงสว่าง ใกล้ถึงเวลาที่จะมอดดับลง.. ธรรมะของแม่ในตอนนี้คือ ทุกขัง ความเดินหน้าสู่ความดับไม่มีเหลือ
ครับ ไม่ว่าชีวิตของใครก็ต้องวนมาเจอจุดนี้กันทั้งนั้น มนุษย์คนหนึ่งที่ได้ชื่อว่าแม่ ท่านได้แสดงธรรมะให้เราได้เรียนรู้มากมาย ทั้งกายสังขารของท่านเอง หรือแม้กระทั้งคำสอนที่คอยพร่ำเตือนลูกๆ หากวันนี้ใครที่ยังมีแม่ให้กราบ มีแม่ให้ดูแล ก็นับว่าโชคดีกว่าหลายๆคน
คนที่วันนี้ได้กลายเป็นพ่อแม่คนแล้วก็คงเข้าใจกันดีว่า ท่านรักเรามากแค่ไหน อย่าให้ชีวิตของท่านที่แสดงธรรมะให้เราดูต้องเสียเปล่า หากเอามาขัดเกลาชีวิตจิตใจของเรา เอามาเป็นแบบอย่างให้เห้นสัจธรรมความจริง ธรรมะของแม่ ก็คงดำรงอยู่อีกนานแสนนาน.. แม้ว่าตัวท่านจะจากเราไปอยู่ที่แห่งใดก็ตามที..
ขอขอบคุณภาพสวยๆทุกภาพครับ
แม่ของแม่ ขอผ่านขอรับ
 โดย: ขุนเพชรขุนราม
  วันที่: 9 สิงหาคม 2558 เวลา:13:38:04 น. |
นายสมมุติ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?] Link |
||||||||||||
