ตอนเด็กๆผู้เขียนชอบนอนหนุนแขนของพ่อตอนเข้านอน.. เพื่อรอฟัง นิทาน ที่พ่อจะเล่าให้ฟังก่อนนอน..
นิทานที่พ่อเล่าก็เป็น นิทานอีสปทั่วๆไปแล้วแฝงเรื่องคติสอนใจให้แง่คิด แถมสนุกสนาน
ไปกับบรรดา สัตว์ที่พูดภาษาคนได้ในนิทานแตละเรื่อง..เป็นความบันเทิงก่อนนอน
ในสมัยที่บ้านยังไม่มีไฟฟ้า หรือเครื่องรับโทรทัศน์ หรือละครหลังข่าว..
ในการฟังนิทานแต่ละครั้งเมื่อพ่อเล่าจบ ผู้เขียนจะมีคำถามแบบเด็กๆต่อท้ายเสมอ
เพราะอยากรู้เหตุผล ว่านิทานนั้น ตัวเอกหรือตัวโกง ของเรื่องทำไมถึงทำอย่างนี้อย่างนั้น
เมื่อทำดีก็รู้ว่าต้องได้ดี และเมื่อทำไม่ดีก็ต้องรับผลเป็นความไม่ดี ตามที่พ่อเล่าแล้วทำไปเพื่ออะไร
บ้างครั้งก็ถามเซ้าซี้จนพ่อต้องแกล้งหลับ หรือดับตะเกียงเสีย จึงเลิกถามได้
แต่ความประทับใจไม่ได้อยู่แค่ในเนื้อหาของ นิทาน ที่ได้ฟังเท่านั้น..
แต่กลับอยู่ใน บรรยากาศ ที่สุดแสนจะน่าตื่นใจสำหรับเด็กคนหนึ่ง เวลานอนเป็นเวลาที่แสนพิเศษ
อยากจะให้มืดไวๆอยากฟังนิทานของพ่อ ความรู้สึกตอนนั้น พ่อคือคลังนิทานที่ไม่มีวันหมด
นิทานของพ่อไม่มีวันหมดไปจากปากของพ่อเลย..
และการนอนฟังนิทานที่สุดแสนคลาสสิค ก็คือต้องนอนหนุนแขนของพ่อฟัง..
เพราะรู้สึกว่ามัน อบอุ่น มากกว่าห่มผ้าห่มเสียอีก จนบ่อยครั้งที่เผลอหลับไปบนแขนของพ่อ
และไม่เคยเบื่อที่จะนอนฟังนิทานของพ่อแบบนี้เลย..
แต่เมื่อพอเป็นผู้ใหญ่เริ่มมีภาระหน้าที่ เมื่อย้อนกลับไปมอง อดีตวันวาน ทำให้รู้สึกว่า
แม้วัยเด็กจะเป็นช่วงเวลาที่สั้นๆ แต่กลับฝังลึกอยู่ในความทรงจำนานแสนนาน..
นิทานของพ่อบางเรื่องยังจำได้อย่างขึ้นใจ ยังสามารถนำมาเล่าต่อให้คนอื่นฟังได้สบายๆ
ผู้เขียนจึงเชื่อว่า การปลูกฝังคุณธรรมความดี นั้นไม่จำเป็นต้องแสดงให้ดูให้เห็นตามทุกสิ่ง
หากเพียงใช้ กุศโลบาย ที่แฝงมากับจินตนาการ ก็ย่อมเกิดผลแก่ผู้ฟังในภายหน้าได้
เหมือนการรดน้ำบนต้นกล้า ที่ยังไม่อาจเห็นผลเป็นการเติบโตของมันได้ในทันทีก็ตาม
แต่ดอกผลของมันย่อมจะปรากฏแจ่มชัดได้สักวันหนึ่งในอนาคต..
วันนี้หากคุณมีเวลาที่ เหลือจากภาระหน้าที่การงาน..ลองหาเวลาเล่านิทาน ให้เด็กๆที่บ้านได้ฟังบ้าง
เพราะเด็กๆก็เหมือนกับ ต้นไม้ขนาดเล็กที่รอวันเติบโต หมั่นรดน้ำลงสู่หัวใจของพวกเขา
สักวันเมื่อ ต้นไม้ได้เติบโตแข็งแรงขึ้น ทั้งกิ่งก้านใบ รากหยั่งลงลึกมั่นคง..
เราคงได้ ต้นไม้ใหญ่ที่แข็งแรงแต่ไม่แข็งกระด้าง มีจิตใจที่เป็นเหมือนร่มเงา ร่มรื่น
เป็นหลักที่ยึดเหนี่ยวให้สังคมของเรา น่าอยู่มากกว่าเดิมก็เป็นได้..
แม้วันนี้จะไม่สามารถย้อนเวลากลับไปสู่คืนวันที่ผ่านมาแล้วไม่ได้ก็ตาม..
แต่หากทำได้จริง ก็ยังอยาก นอนหนุนแขนพ่อ ฟังนิทาน เรื่องเดิมๆของพ่ออีกสักครั้ง..
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [