ไม่อยาก..หายใจ..
ก็ในเมื่อโลกใบนี้มันช่างโหดร้ายหนักหนา..
คนดีถูกกระทำย่ำยี.. คนชั่วถูกยกย่องเชิดชู..
คุณธรรมความดีที่ถูกปลูกฝังมาแต่เล็กแต่น้อย ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว..
มันยังใช้ได้จริงหรือไม่..?
ชักเริ่มสงสัย..?
พยายามทำมาหากินสุจริต กลับตกต่ำยากจน..
ยิ่งทำดูเหมือนยิ่งจมลงดินไปเรื่อยๆ..
คนหนอคนยิ่งจนยิ่งเจ็บ..
โรคภัยไข้เจ็บก็กระหน่ำซ้ำเติม เหมือนจงใจกลั่นแกล้ง ให้ทุกข์ทรมานจนทนไม่ไหว..
สุดท้ายก็ ยอมพ่ายแพ้ชีวิต ยอมจำนนต่อโชคชะตา..
ยกมือท่วมหัวขอขมา กราบไห้วเจ้ากรรมนายเวร สิ่งศักดิ์สิทธ์
หากจากวันนี้ชีวิตมันบัดซบตกต่ำเลวร้ายไปกว่านี้..
จะขอหันหลังให้กับความดี..
จะทำมันไปทำไม ในเมื่อมันไม่ได้อะไรกลับมา..
คนเอ๋ย สัตว์โลกเอ๋ย
เราต่างก็เกิดมาพร้อมกับ ความไม่รู้
ความไม่รู้ ทำให้เราต้องมาเกิด
เพราะหากเราเป็น ผู้รู้ ผู้แจ้ง ผู้สว่างในโลกแล้ว
การเกิดย่อมไม่มี การตายย่อมไม่มี การพลัดพราก การว่ายเวียนย่อมขาดสะบั้นลง..
เพราะความไม่รู้เป็นเหตุ ผลมันจึงแสดงตัวตนอย่างวันนี้ เวลานี้
สุขเวทนาท้วมท้น หรือ ทุกขเวนาท่วมทับ
ในโลกของ ความจริงแท้ ไม่แตกต่างกันเลย
พิษสงของมันรุนแรงพอๆกัน
แต่คนที่ยังหลงอยู่ ย่อมเพลิดเพลิน ย่อมโศกเศร้า ย่อมอินไปกับมัน
คนย่อมมีทุกข์แบบคน สัตว์ย่อมมีทุกข์แบบสัตว์
ไม่น่าน้อยอกน้อยใจ เพราะไม่มีใครดีกว่ากัน หลงคิดกันไปเองทั้งนั้น..
ทำดีนั้น ดี ทำชั่วนั้น ชั่ว คำกล่าวนี้จริงแท้แน่นอน
ส่วนคนที่ผิดหวังจากความดีนั้น คือ คนที่หวังผลของมันต่างหาก
หวังจะได้อะไรตอบแทน เมื่อไม่ได้มันจึงผิดหวัง อกหัก ตัดพ้อต่อว่า
ประชดประชันถึงขั้นไม่มองหน้ากัน..
จนลืมมองไปว่าโลกของเรานั้นแบ่งออกเป็นสองส่วน
นั้นคือ โลกของรูปธรรม และ โลกของนามธรรม
หากจะหวังว่าทำดีมาทั้งชีวิตเพื่อให้ได้จับต้องชื่อเสียง รางวัล คำสรรเสริญ
ย่อมมีคนผิดหวังไม่น้อย เพราะอยากได้อยากรับ อยากเอา
จนมองข้าม นามธรรม ที่ไม่ใช่เพียงลาภยศ สรรเสริญ
แต่เป็น ความเจริญของจิตใจ การยกตัวสูงขึ้นของคุณธรรมประจำตน
โลกยังโหดร้าย คนดีและคนชั่วยังต้องอยู่รวมกัน
ยังต้องมาใช้อากาศก้อนเดียวกันหายใจอยู่
หากไม่อยากจะตื่นลืมตาขึ้นมาพบกับความทุกข์ยาก ความพลัดพราก พิไรรำพัน
ก็ขออย่าได้เกิดมาอีกเลย..
ขอให้ลมหายใจสุดท้ายในชีวิตนี้ หยุดดับลงพร้อมกับ ความรู้โลกเถิด
ความรู้อันประเสริฐนี้ หากใครได้พบก่อนกัน
ก็ ไม่อยากจะหายใจ ร่วมกับใครๆอีกแล้ว ตลอดกาล..
ขอขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
ดูอายตนะทั้งหลายเห็นว่ารู้ในอายตนะ
ดูอายตนะทั้งหลายเห็นว่าไม่มีในอายตนะ
ดูอายตนะทั้งหลายเห็นว่ามีความจำ และไม่มีความจำในอายตนะ
ดูอายตนะทั้งหลายเห็นว่าเกิดดับ ไม่ยึดติดในอายตนะ
ดูสัญญาเวทยิตนิโรธ ฌาณสมาบัติที่ดับสัญญา ดับเวทนา ความรู้สึก
นั่งเข้าฌานได้ไม่เกิน 7วัน