Bloggang.com : นายสมมุติ - ชีวิตใหม่..

Group Blog

Group ตัวอย่าง

พฤศจิกายน 2562

27 พฤศจิกายน 2562

ชีวิตใหม่..

All Blog

ชีวิตใหม่..

ยังไม่แน่ใจว่า...

ช่วงนี้บ้านเรามันเข้าสู่ฤดูหนาวแล้วหรือยัง..

ตอนกลางคืน ตอนเช้ามืด เริ่มมีลมเย็นๆมาสัมผัสเนื้อตัวกันบ้างแล้ว

แต่ตอนกลางวันยังร้อนตับแลบเหมือนเดิม..

เห็นเด็กๆใกล้ๆบ้านเริ่มป่วยกันหลายคน..

ไม่เว้นแม้แต่คนหนุ่มสาว คนวัยทำงาน

ส่วนคนแก่คนเฒ่า ผู้สูงวัยทั้งหลาย ก็คงไม่น่าจะรอด..

ยังไงก็คงต้องดูแลรักษาสุขภาพ ร่างกายเรานี้ ร่างกายอันเป็นที่ตั้งศูนย์รวมของโรคทั้งหลาย

ให้มันค่อยๆเสื่อม ค่อยๆถอยไปตามวาระเวลา ตามเหตุปัจจัยของมัน

ไม่ไปพลาดท่าให้กับ โรคร้าย ภัยอุบัติเหตุ มาตัดรอนไปเสียก่อนวัยอันสมควร

ก็น่าจะพอใจ เพียงพอใจในระดับหนึ่งแล้ว..

ฤดูกาลผลัดเปลี่ยน สายน้ำไม่เคยย้อนหลัง

นับประสาอะไร กับเรื่องราวดีชั่วทั้งหลาย

ที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้ามา ให้เราได้ชื่นชมและชอกช้ำกันนับไม่ถ้วน..

หากว่าใครที่มองเห็นความแปรปรวนเหล่านั้น

และ ยอมรับ ในความ ไม่เหมือนเดิม ของมันได้ ก็นับว่าได้โชคก้อนใหญ่

ที่ได้อัพเลเวล ได้ปรับระดับเงินเดือนหัวใจ เหมือนได้โบนัสก้อนโต

เอาไว้เป็นกำลังใจ เอาไว้เป็นเสบียงในการเรียนรู้ เดินทาง

ในวังวน วงเวียนชีวิตที่แสนยาวไกล แทบจะหาต้นหาปลายไม่เจอ..

ก็เพราะชีวิต คือ การเปลี่ยนแปลง

มันเปลี่ยนอยู่ทุกวัน เปลี่ยนอยู่ทุกเวลา เปลี่ยนอยู่ทุกลมหายใจ..

ใครที่ต่อต้านการเปลี่ยนแปลง เขาคนนั้นยังไม่เข้าใจ ชีวิต

ความทุกข์ ความบีบคั้น ก็จะเข้ามา รุมกินโต๊ะ ชีวิตจิตใจของเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

นานๆเข้า เขาก็กลายเป็น เหยื่อ ที่หอมหวานของเหล่า โลกธรรม ทั้งหลาย

เปิดใจยอมรับความจริงว่า

โลกนี้มีสองด้านเสมอ มีมืดมีสว่าง ดีชั่ว แพ้ชนะ ขาวดำ รุ่งเรืองเสื่อมถอย

ใจของเรามันเลย สวิงแก่วงไกว ไปกับความสุดโต่งทั้งสองด้านนี้มาตลอด

แทบจะหาความเป็น กลางๆ ไม่ได้เลย.. หายากจริงๆ

ไม่มีใครจะเป็นผู้ขนะตลอดไป และก็ไม่มีใครที่มันจะเป็น ไอ้ขี้แพ้ ไปชั่วชีวิต

เราทุกคนต่างเคยได้รับบทบาททั้งสองด้านนี้มาแล้วทั้งนั้นแหละ

เพียงแต่เราเลือกที่จะจำด้านที่มันทำให้ใจเรา จมดิ่ง ไปกับด้านไหนมากกว่ากันเท่านั้น

คนที่มีชีวิตที่ดีอยู่แล้ว ก็อยากจะรักษามันเอาไว้ให้นานที่สุด

ส่วนคนที่มีชีวิตบัดซบขมขื่นเหลือเกิน ก็อยากจะโยนทิ้งสถานภาพนี้ไปเสียให้พ้นๆ

ทั้งสองคนนี้อาจดูแตกต่างกันไกล แต่มีสิ่งที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง

คือ วางใจไม่เป็น..

อาการอยากเก็บกอด กับ อาการอยากผลักไส

อยากมีอยากเป็น กับ ไม่อยากมีไม่อยากเป็น

สุดท้ายทั้งสองคนนี้จะมาเจอกันที่ปลายทาง คือ ทุกข์

ชีวิตเป็นไปด้วยอำนาจแห่ง กรรม และ การให้ผลของกรรม

แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกชีวิตจะต้องยอมพ่ายแพ้ต่ออำนาจ กรรมเก่า เสมอไป

อยากมีชีวิตที่ดี อยากปลดปล่อยความชอกช้ำซ้ำซาก อยากเปลี่ยนชีวิตให้สว่าง สะอาด สงบ

เริ่มต้นได้ด้วยเพียงกำหนดชีวิตวันนี้ด้วย กรรมใหม่

กล้าหาญพอที่ก้าวเท้าออกมาจากเงามืดของ กรรมเก่า เสียที..

อะไรที่เกิดขึ้นแล้ว เป็นอดีต เป็นสิ่งที่ล่วงเลยมาแล้ว แก้ไขไม่ได้แล้ว ช่างมัน..

ทำใจยอมรับ เรียนรู้อยู่กับมันอย่างฉลาด ไม่ต้องดีดดิ้นงอแงเรียกร้องความเห็นใจจากใคร

บอกกับตัวเองว่า ต่อไปนี้ เราจะอยู่กับ สายลมแห่งความเปลี่ยนแปลง ให้ได้

ลงมือสร้าง ชีวิตใหม่ ด้วยตัวเองเสียแต่วันนี้

ชีวิตใหม่ ที่มีเราเป็นผู้กำหนด ที่มีเราเป็น ผู้กำกับมือทอง

อยากเขียนอะไร อยากเล่นบทอะไร ก็ต้องทำเอาเอง..

อากาศ เริ่มหนาวเย็น

ชีวิตเราก็เคยผ่านลมร้อนผ่านลมหนาวมาแล้วไม่ใช่หรือ..?

หากเนื้อตัวมันหนาวมากนักก็หาแค่เครื่องนุ่่่งห่มมาคลุมกาย

แต่ถ้าหัวใจมันหนาวเหน็บ ก็ต้องหา ธรรมะ มาห่มใจ

อย่าปล่อยให้ ธรรมชาติ ที่เขากำลังสอน บทเรียน ในระดับมาสเตอร์พีช

ต้องผันผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์

เก็บเกี่ยว ความรู้ จากเขาให้ได้ทุกลมหายใจ ทุกวันเวลา

ก็นับว่า คุ้มค่า เหลือเกิน กับชีวิตแสนสั้นที่ได้เกิดมา..