ผู้เขียนรู้สึกแบบเด็กๆว่า ใครกันหนอช่างขยันคิดเอาตัวเลขเยอะๆมารวมกันแล้วให้คนเรียนได้
ยิ่ง การหา ครน หรม โห..อะไรกันนี่
การเอา เพื่อนที่เก่งๆในห้องมาเป็นที่พึ่งจึงเริ่มต้นมานับตั้งแต่บัดนั้น ทั้งขู่ทั้งปลอบ
เพื่อขอยืมสมุดการบ้านของมันมาเอา มาสเตอร์ ก่อนที่ เส้นตาย จะหมดลงหลังเข้าแถวตอนเช้า
เหมือนของแสลงที่กินแล้วผื่นจะขึ้นตามผิวหนัง..!!
สุดท้าย ผลของวันนั้นก็ทำให้วันที่ผ่านมาของผู้เขียนยัง อ่อน วิชาเลขเหมือนเดิม
แต่ก็ยังกระหยิ่มยิ้มย่องออกมาได้เบาๆว่า เห็นไหม สุดท้ายที่เรียนมาก็แทบไม่ได้ใช้.. หึหึ
แต่ก็ขอกราบขอบพระคุณครูอาจารย์ทุกท่านที่อุตสาห์ปากเปียกปากแฉะ
สู้สั่งสอน อบรมลูกศิษย์ที่ไม่เอาไหนคนนี้อย่างเมตตาปราณี..
ชีวิตของคนเราก็มีของที่เราชอบ และ ไม่ชอบ
มีทั้งแบบที่เราถนัด และ ไม่ถนัด..
ไม่มีใครที่มีชีวิตที่ โรยด้วยกลีบกุหลาบ ตลอดเวลา
เมื่อเราเจอกับสิ่งที่เราชอบ หรือ ถนัด เราจะไม่กลัวมัน มีแต่จะเดินเข้าหาท่าเดียว
แต่ถ้าเจอ ของแข็ง เมื่อไหร่เราก็มักจะหลบเลี่ยง ไม่อยากปะทะด้วย
เพราะรู้ว่า สู้ไปก็แพ้ เสียเวลาเปล่าๆ..
บางคนอาจจะบอกว่ามันเป็น ศีลปะของชีวิต อย่างหนึ่งก็มองได้..
แต่ในแง่ของธรรมะกลับมองว่า หากงานยากๆนั่นคือ ปัญหา
การหนีปัญหา หลบเลี่ยงปัญหา การถ่วงเวลา ไม่ใช่การแก้ปัญหา
แต่การที่จะทำให้ปัญหานั้นถูก สลายลง ไป นั่นคือการ หาสาเหตุของมัน ให้เจอ
เมื่อเจอ สาเหตุ ของมันแล้วก็ต้อง ทำการ ลด ละ เลิก ที่จะสร้างเหตุ
โดยประกอบกับ แผนการหรือวิธีการ ที่ถูกต้องและแยบยล..
เช่นหากเรากลัวงานยากๆที่เราไม่ถนัดและไม่เคยทำ
ทางแก้คือ การพัฒนาความรู้ความสามารถ ของเราให้สูงขึ้น..
ให้เก่งพอที่จะมองปัญหาออกว่า สาเหตุของมันอยู่ที่ไหน แล้วก็ จัดการมันตามแผนการที่ดี
ไม่ใช่การหลบหนี ไม่รับงานยากๆแน่นอน..
ไม่เคยมีใครชนะอะไรๆด้วยการยอมแพ้แน่นอน..
แต่ในโลกของความเป็นจริง เราไม่ได้เจอ งานยาก แค่จากโลกภายนอกตัวเราเท่านั้น
โลกภายในจิตใจ เราต่างหากที่เป็น ของหิน จริงๆ ที่มาคอย ทดสอบ เราอยู่เรื่อยๆ..
สภาวะจิตใจที่ดาหน้าเข้ามา ลองของ เราอยู่บ่อยๆคงไม่พ้น..
ความโลภ ความโกรธ ความหลง
และร้อยทั้งร้อย เราก็ต้องตกเป็นฝ่ายปราชัยแบบ ย่อยยับ ไปเกือบทุกครั้ง..
เพราะเราไม่เคยเพียรสร้างความสามารถของ จิตใจ ให้เก่งพอที่จะต่อกรกับ สภาวะเหล่านั้น
ยอมตกเป็น ทาสของกิเลสร้าย อยู่ร่ำไป บางครั้งแพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้ง
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ข้าศึก ได้บุกเข้ามาถึงใจกลางเมืองแล้ว..
แต่ก็ขอบอกเอาไว้ให้ทราบอย่างหนึ่งว่า
แม้เราจะต้องโดน กิเลส ทดสอบจิตใจอยู่ประจำๆก็จริง
แต่หากเรารู้จัก ทำการบ้าน มาอย่างดี ก็คงยากที่จะพ่ายแพ้แบบ หมดรูป เหมือนทุกๆครั้ง..
คงต้องมีสักวันที่เราจะแพ้แบบ ไม่น่าแพ้ หรือ เกือบจะชนะ บ้าง
นั่นเป็นเพราะเราได้ เจอโจทย์เก่า ที่เวียนหน้าเข้ามาในรูปแบบเดิมๆ
เหมือน มวยที่รู้ทางกันดี ว่าจะมาแม่ไม้ไหน แบบไหน..
และในวันนั้นก็จะแสดงให้เห็นว่า เราไม่จำเป็นต้องหนีอะไร
มีแต่การ จ้องหน้าให้เห็นหน้ากันถนัดๆเสียที อย่าคิดว่าจะเล่นงานฉันได้ง่ายๆอีก
เพราะมันก็แค่ โจทย์เดิมๆ ที่ พระพุทธองค์ ทรงชี้ทางแก้เอาไว้ให้เราเรียบร้อยแล้ว ทั้งนั้น..
ขอขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [