ก้อนหิน คือวัตถุธาตุชนิดหนึ่งที่ก่อกำเนิดเกิดมาคู่กับโลกมานานนับล้านๆปีแล้ว
มีหลากหลายชนิดและแหล่งกำเนิดก็แตกต่างกัน
ไม่นับรวมเรื่องของชื่อ ขนาด สีสัน โครงสร้างทางกายภาพที่แตกต่างกันมากมาย
ถ้าอยากรู้รายละเอียดลึกๆมากกว่านี้ คงต้องให้ นักธรณีวิทยา มาเล่าให้ฟังกันต่อนะครับ..
ถ้าจะเอ่ยถึง ก้อนหิน
ในหัวของเราก็ต้องคิดถึง ความแข็ง และ ความ หนักอึ้ง ของมันเป็นเรื่องแรกๆ
เพราะ ความแข็งแกร่งและความหนัก ของมันนี่แหละ ที่ทำให้คนเราเอา เจ้าก้อนหิน
ไปเปรียบเทียบอะไรๆ ทั้งในด้านดีๆและไม่ดีเกี่ยวกับชีวิตคนเราตั้งมากมาย..
คนใจแข็ง เราก็เรียกกันว่า ใจแข็งเป็นหิน
คนจิตใจมั่นคงหนักแน่น เราก็เรียกเขาพวกเขาว่า จิตใจหนักแน่นดังหินผา
คนใจร้ายไร้ความเมตตากรุณา เราเปรียบเทียบก็ประมาณว่าเป็น คนใจหิน
คนที่ร่างกายแข็งแรง ก็ว่า แข็งแรงเหมือนก้อนหิน
คนที่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ก็ว่าเป็น ยืนตัวแข็งเป็นหิน..
ก็แล้วแต่จะนำไปกระทบกระเทียบเปรียบเปรย..
จริงๆแล้ว หิน หรือ ก้อนหิน ก็ยังมีมุมดีๆในเรื่องของธรรมะเหมือนกัน
ก้อนหิน เหมือนกับ ความทุกข์
หากถือเอาไว้ก็หนัก หากปล่อยลง วางลงได้มันก็..เบา
แต่ก็แปลกที่เราส่วนใหญ่ก็ไม่รู้ตัวเองว่ากำลัง ถือ หินก้อนเล็กก้อนใหญ่ อยู่ในมือกันทุกคน..
บางคนไม่ใช่แค่ถืออย่างเดียวนะ..
พี่ท่านเล่นแบก อุ้ม หาบ หาม กันมาเต็มบ่าเต็มหลังกันเลยที่เดียว..
เราต้องเป็นทุกข์เป็นร้อนใจ เพราะเรื่อง ก้อนหินในมือ กันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน..
ไม่ใช่เพราะว่าเราปล่อยวางอะไรไม่เป็นหรอก..
แต่เป้นเพราะเราไม่รู้ตัวว่า เรากำลังถืออะไรอยู่ ต่างหาก..
รัก ไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ มันคือ ก้อนหิน
โกรธ แค้น เคืองขุ่น ก็คือ ก้อนหิน
อิจฉา โลภ หลง มัวเมา ก็คือ ก้อนหิน..
ก้อนหินบางก้อน มันมาในรูปของ เพชรที่ดูเหมือนเลอค่า น่าครอบครอง
ก้อนหินบางก้อน มันมาในรูปของ ชื่อเสียง เกียรติยศ ตำแหน่ง คำสรรเสริญเยินยอ
หินบางก้อน มาในรูปของเครืองประดับงดงาม น่าสวมใส่
หินบางก้อน ก็มาในรูปของ น้ำผึ้งรสหอมหวาน กลิ่นที่ชวนจรุงใจ น่าเคลิบเคลิ้ม..
นี่ยังไม่นับ ก้อนหิน ที่มันมาในรูปแบบของ ลาวาร้อนๆ
ที่พร้อมจะหลอมละลายทุกสิ่งทุกอย่างที่บังอาจเข้าไปสัมผัสแตะต้องมัน..
เพราะ ทุกข์ เป็นของที่เรามีไว้ให้ เรียนรู้ ไม่ใช่เอาไปยึดถือครอบครอง
พระท่านจึงสั่งสอนให้เราหัดปล่อยหัดวางลงเสียให้เป็น..
จะเอาแบบ เจ็บแล้วถึงจำ ก็ยังดี..
เชื่อไหมครับว่า
เราต่างเกิดมาก็เริ่มพกพา เจ้าก้อนหิน ติดเนื้อติดตัวมาด้วยกันทุกคน..
พวกเราไม่น้อยเคย ปวารณา ต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ว่า
หากเกิดชาติหน้า หากชาติหน้ามีจริงฉันใด ขอให้ข้าพเจ้าหมดทุกข์หมดโศก
ขอโยนทิ้งความทุกข์ทั้งหลาย ขอเดินหน้าเข้าสู่ความ นิรทุกข์ โดยสิ้นเชิงเทอญ..
ขอโยนทิ้งความทุกข์ ขอโยนก้อนหินออกจากมือ กันมาตั้งแต่ชาติปางไหน..
แต่สุดท้าย ในชีวิตนี้ที่ผ่านมา ได้สำรวจตรวจตราตัวเองบ้างหรือไม่ว่า..
ตกลงเราโยนก้อนหินออกไปจากตัวเราได้กี่ก้อน
และ ได้เก็บ ก้อนหินก้อนเดิม กลับมาเอาไว้ในมืออีกกี่ก้อนกัน..
บางคนโยนออกมากกว่าเก็บเข้าตัว ชีวิตของเขาก็จะเบาสบายไปเรื่อยๆ..
แต่บางคนโยนหินออกจากมือน้อยกว่าที่เก็บเอาขึ้นมา
ชีวิตของเขาก็จะเริ่ม หนักอึ้ง ขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน..
และก็เชื่อว่า บางคนนอกจากไม่ยอมโยนก้อนหินออกไปเลย ชีวิตนี้ฉันขอเก็บอย่างเดียว
ป่านนี้ ก้อนหินแห่งความทุกข์ระทม คงจะกองพะเนินอยู่เต็มบ้านเต็มช่องเป็นแน่แท้..
ก้อนหิน เป็น ของคู่โลก
เหมือนกับความทุกข์ ก็เป็นของคู่โลกเช่นกัน
ตราบใดที่ยังมีมนุษย์ อยู่บนโลกใบนี้ ตราบนั้น ความทุกข์ ก็คงไม่ได้หายไปจากโลกนี้เช่นกัน
เราอาจจะต้องรอจนถึงวันที่ ก้อนหิน มันสิ้นใจ ตายจากโลกนี้ไปก่อนเสียกระมัง..
เราถึงจะเริ่มเห็น ความทุกข์ มันตายห่างหายไปจากชีวิตของเรา..
หากก้อนหินมันมีชีวิตจริง มันคงจะบ่นเบื่อ ความเป็นหินของมัน
ที่ธรรมชาติมอบ ความอึดถึกทน อมตะ ให้เป็นคุณสมบัติพิเศษแก่พวกมัน..
หากเป็นไปได้ก็อยากจะขอมี อายุขัย แบบพวกมนุษย์บ้าง..
เพื่อจะได้มีโอกาสลิ้มรสชาติ ความตาย กับเขาบ้างว่าเป็นอย่างไร..
เพราะเบื่อ พวกมนุษย์ ที่ชอบเอาพวกมันไปเก็บๆ โยนๆ เต็มที..
ขอขอบคุณเจ้าของรูปสวยๆทุกรูปครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [