ถ้าจะบอกว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลกเบี้ยวๆใบนี้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
จะมีใครเชื่อบ้าง..?
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ ที่นักวิทยาศาสตร์กำลังพยายาม อธิบาย
ที่มาที่ไปของมัน หรือแม้แต่ปรากฏการณ์ที่เหนือธรรมชาติ ที่พวกเราขี้ตู่เรียกมันว่า ปาฏิหาริย์
ก็ไม่ได้รับการยกเว้นแต่อย่างใด..
แล้วจะนับประสาอะไรกับเรื่องพฤติกรรมทางกายวาจาและใจของมนุษย์ตัวเล็กๆอย่างพวกเรา
ย่อมตกอยู่ในเงื่อนไขที่อาจจะถูกมองว่า สุดโต่ง นี้ อย่างแน่นอน..
การเกิดขึ้นและการดับชีพของสรรพสัตว์ ย่อมไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
แต่เป็นไปตามกติกาที่ถูกกำหนดเอาไว้อย่างเที่ยงตรง ชัดเจน แน่นอน
แม้จะมีหลายคนพยายามจะฝืนความจริง โดยการจะเล่นนอกเกมส์ ใช้ทั้งเทคโนโลยีบ้าง
ศาสตร์ทั้งขาวและดำบ้าง เพื่อที่จะเยื้อ เวลา ที่จะดำรงอยู่ในโลกนี้ให้นานที่สุด
บางคนก็ทำได้แค่ประวิงเวลาไปวันวัน หลอกตัวเองไปเรื่อยๆเทานั้น
สุดท้ายก็ไม่พ้น หมดเวลาปาร์ตี้เลิก อยู่ดี..
ไม่ว่าสัตว์หรือคนเหมือนกันหมด.. ต่อรองกับเขาไม่ได้เลย..
ชีวิตที่น้อยนิดแต่สำคัญนัก ไม่เคยหยุดที่จะเดินหน้าสู่ความแตกดับ
อยู่ที่ใครจะใช้เวลาที่เหลืออยู่ได้คุ้มค่ากว่ากัน.. เท่านั้น เท่านั้นจริงๆ.
วันนี้เราได้ทำให้คนรอบตัวมีความสุขหรือยัง..?
ยิ่งถ้าเป็นความสุขที่อยู่เหนือ อามิสสินจ้างใดๆ ก็ยิ่งยอดเยี่ยมยิ่งนัก..
รักโดยไม่เลือก ให้โดยไม่หวัง ห่วงโดยไม่หวง
ความสุขแบบใสๆสะอาดๆ หาได้ยากจริงๆ
แน่นอน ทุกคนย่อมรักชีวิตของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น
แม้แต่สัตว์น้อยใหญ่ก็ไม่ได้แตกต่างจากเราเลย..
เพราะชีวิตเป็นของมีค่า ธรรมชาติจึงทำทุกทางที่จะให้เรารักตัวกลัวตาย..
แต่ก้มีตัวอย่างไม่น้อยที่แสดงให้เห็นว่า ชีวิตของคนที่เรารักนั้นมีค่ามากกว่าชีวิตของเราเอง..
พ่อที่เสียสละไตให้ลูก เพื่อต่อชีวิตคนที่เขารักให้ยืนยาว
เพื่อนที่บริจาคเลือดให้เพื่อนที่เจ็บป่วยหนัก
ชายหนุ่มเสียสละชีวิตเพื่อปกป้องหญิงสาวที่เขารัก
หรือแม้กระทั่งแม่สัตว์ที่ยอมสู้ตายถวายชีวิตกับผู้รุกรานเพื่อปกป้องลูกๆของมัน..
ชีวิตมีค่าอย่างนี้ ความรักมีค่าอย่างนี้..
เวลาที่เราเห็นคนที่เรารักเจ็บปวดตรงหน้า.. เราก็เจ็บปวดเหมือนกัน..
แต่มันเจ็บคนละแบบ แล้วแต่ว่าใครจะรับรู้ความเจ็บปวดนั้นอย่างไร
พระพุทธศาสนา สอนให้เราเชื่อเรื่องกรรมกำหนด
ก่อร่างสร้างกรรมดีชั่วเอาไว้แบบไหน สุดท้ายก็ต้องกลับมารับผลที่สุกงอมของมันอย่างนั้น
กรรมใครก็กรรมมัน รับโทษหรือรางวัลแทนกันไม่ได้.. เป็นของเฉพาะตัว
เพราะทุกสิ่งไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
เพราะทุกสิ่งไม่ได้เป็นเพราะความไม่ตั้งใจไว้ล่วงหน้า
มันจึงต้องมีเรา มีเขา มีใคร มีคนที่อยู่ตรงนี้ที่นี่เวลานี้..
ถามว่าเราจะรับผลของกรรมแทนใครๆได้ไหม..?
ตอบได้เลยว่า เป็นไปไม่ได้
หากเราเห็นใครที่ต้องทนทุกขเวทนาไม่ว่าทางกายหรือทางใจ
แล้วเราต้องมีความรู้สึกเจ็บแปลบ หม่นหมอง ทุกข์ทรมาน
นั้นแสดงว่าเราได้แบ่งเอา ส่วนแบ่ง เศษของวิบากกรรมของเขาเข้าแล้ว..
ไม่ใช่ไม่ให้สงสาร หรือเมตตาใครๆนะ
แต่ต้อง วางลงปลงเป็น เข้าใจตัวเขาและเราอย่างถ่องแท้..
ถึงจะเจ็บแทนกันไม่ได้จริง แต่เราสามารถรับรู้ความรู้สึกที่เขากำลังได้รับได้
แต่ต้องฉลาดปล่อยวางด้วยนะ..
เพราะสิ่งที่กำลังปรากฏอยู่ตรงหน้าเรานาทีนี้ เข้าใจนะว่า มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ..
ขอขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [