ไม่มีประโยชน์..
คนเรา..
เมื่อร่างกายยังแข็งแรง ยังไม่เจ็บป่วย ก็ลืมความสำคัญของยาขม..
เมื่อยังพอกินอิ่มนอนอุ่น ก็ไม่เห็นคุณค่าของ ความทุกข์ยากลำบากใจ
หากสองเท้ายังเดินเหินคล่องแคล่ว ไม้เท้าช่วยพยุงค้ำยืนก็ไม่มีความหมาย..
เมื่อชีวิตยังเฟื่องฟู ร่ายล้อมด้วยคำคนสรรเสริญชื่นชม
คำตำหนิท้วงติง จากคนที่หวังดี ก็กลายเป็นแค่ กลิ่นจากกองขยะ ที่น่ารำคาญ..
ในวันที่ชีวิตเพียบพร้อมด้วยอำนาจวาสนาและบริวาร
คนที่เคยโอบอุ้มในวันที่ยากลำบาก ก็กลายเป็นแค่คนที่เคยรู้จัก..
เมื่อวันที่ชีวิตโดน ความสุขสมหวังท่วมทับ
บทความธรรมะ ข้อคิดจรรโลงใจใดๆก็คงไม่มีความจำเป็น..
ในชีวิตของเรา ลองคิดดูสิว่า มีกี่คนที่รักเราจริง..
หากไม่นับพ่อแม่และพี่น้องของเราแล้ว
จะมีคนที่จริงใจกับเราจริงๆ สักกี่คนกัน..?
และ คนเหล่านั้นเขาจะอยู่เคียงข้างเราได้อีกนานเท่าไหร่..?
เพื่อนแท้ นั้นหายาก มิตรแท้ ก็หายาก
แต่ มหามิตรหรือกัลยาณมิตร นั้นในชีวิตเราอาจจะไม่เคยได้เจอตัวเป็นๆของพวกเขาเลย ก็เป็นได้..
การดูแลหัวใจซึ่งกันและกัน จึงจำเป็นจะต้องหล่อเลี้ยงเอาไว้
ใครที่มีเพื่อนดี มีมิตรแท้ยืนเคียงข้างเราในวันที่ยากลำบาก
จงดูแลรักษาเขาเอาไว้ให้ดี..
อย่าปล่อยทอดทิ้งให้เขาต้องอยู่อย่างเดียวดาย..
จงยื่นมือที่อบอุ่น ไปโอบกอด ปลอบประโลมจิตใจ
อย่าปล่อยให้เขาต้องเอ่ยปากร้องขอ ในวันที่ชีวิตของเขาต้องเข้าตาจน..
การทำดีต่อกันก่อนที่จะสาย
จึงเป็นเหมือน การตอบแทนความดี เป็นการราดรดน้ำใจให้กันและกัน
อย่างน้อยก็ทำให้เขารู้สึกว่า ในโลกนี้นอกจากเขาแล้ว ยังมีเพื่อนร่วมโลกอยู่อีกหนึ่งคน..
ที่ใจยังสัมผัสได้ถึง เมล็ดพันธุ์แห่งมิตรภาพ ที่ร่วมกันโปรยหว่านเอาไว้
และยังคง งอกงามยั่งยืน.. ไม่ว่าจะผ่านมากี่หนาวร้อนแดดฝน..
จนถึงวันสุดท้ายของชีวิต ก็ไม่เคยนึกเสียดาย..
อย่ามารดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย ให้กับต้นไม้ที่มันยืนต้นตายไปแล้ว..
อย่ามาเชิญชวนเขาดูสวนดอกไม้ ในวันที่สายตาเขามืดบอดพร่ามัว..
อย่าหยิบยื่นอาหารเลิศรสมาป้อนปรนเปรอ ในเมื่อแม้แต่น้ำเปล่าเขายังกระเดือกกลืนแทบไม่ลง..
อย่ามาเคาะเรียกชักชวน ให้เขาสดับฟังเสียงพระสวดอภิธรรม ในวันที่ร่างเขาไร้ลมหายใจ..
เพราะมันไม่มีประโยชน์ใดๆเลยจริงๆ..
ขอขอบคุณเจ้าของรูปสวยๆทุกรูปครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [