วันนี้ผมได้ไปสอนห้อง 3 ซึ่งช่วงนี้ ผมบอกตรงๆเลยว่าตัวเองเหนื่อยมากเลย ผมก็อยากที่จะหยุดแล้วละ แต่เมื่อผมเป็นครูก็ต้องสอนนักเรียน ก็ต้องทำซึ่ง อาจจะต้องโมโห ว่าเด็กมากๆนะ ตอนเข้าไปตอนแรก มันเป็นชั่วโมงหลังจากพัก ก็ไม่อยู่นิ่งกันเลย คือเด็กมันเอาแต่ทะเลาะกัน เล่นกัน ผมก็ดุไปที่เด้กๆ แต่ก็ไม่เงียบกัน ผมก็เลยตัดบทด้วยการบอกทำความเคารพ ซึ่งหัวหน้าห้องก็บอก แต่ก็อย่างว่า มีเด็กจำนวนน้อยเท่านั้นที่ทำ พวกที่ดื้อๆ ก็ไม่ทำกันเลย ผมก็เริ่มสอนแปปนึ่ง ถึงให้ทำแบบฝึกหัด เพราะผมไม่รู้จะคุมชั้นเรียนยังไงแล้วละ หลังจากที่เด็กให้ห้องทำงาน ก็มีคนบางคนที่ไม่ยอมทำงานเลย เอาแต่หาเรื่องทะเลาะกับเพื่อน ซึ่งเมื่อเด็กทะเลาะกัน ผมก็เครียดไม่รู้จะจัดการยังไง แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ต้องหยุดให้ได้ แต่ก็หยุดไม่ได้เลย ผมรู้สึกว่าชีวิตเป็นครูจริงๆ ไม่สนุกเลย ทำไมนะ ทำไมไม่เหมือนในหนังเลย ที่สอนเด็กดูสนุกจัง ผมไม่เข้าใจเลย

และก็เรื่องของเพื่อนอีก ที่รู้ว่าผมเป็นเด็กพิเศษ แต่ก็นะ ก็ไม่สนใจ แถมยังโดนว่าอีก ชีวิตผมจะรอดมั่ยเนี้ย ทั้งๆที่อยากให้รอด แต่ก็ไม่รอด ทำไมนะ เป็นเด็กพิเศษมันอยู่ยากอย่างนี้ ผมไม่เข้าใจจริงๆ หลักจากที่จบชั่วโมง ใจผมดูเศร้ามากๆเลยที่สอนเด็กไม่ได้จริงๆ คุมชั้นเรียนได้ไม่ดีเลย นักเรียนไม่เชื่อฟังผมเลยละ