วันนี้ก็เช่นกัน เรื่องของการคุมชั้นเรียนสำหรับห้อง 3 เด็กๆก็มีทะเลาะกันเหมือนจะเป็นเรื่องปกติแล้ว ผมเองก็ใส่อารมณ์เข้าไป เด็กนักเรียนก็ไม่เชื่อฟังผมเลย ผมควรทำไงดี ควรทำไงดี คิดอยู่อย่างนี้พร้อมกับความเครียดอย่างมากเลย และก็มีเพื่อนนักศึกษาคนนึงเดินมาต่อว่าเราอีก ว่าเด็กทะเลาะกันทำไมไม่ดูแล ผมเองก็ดูแล แต่ทำไม่ได้ ผมเองก็รู้สึกอยา่กจะร้องไห้ออกมาดังๆเลย จากนั้น ผมก็พยายามต่อไปที่จะควบคุมชั้นเรียน แน่นอนว่าก็มีคนผ่านไป ผ่านมาหน้าห้องเรียน เค้าก็มาช่วงกันบ้าง ผมยิ่งรู็สึกตัวเองเป็นคนไม่ดีมากเลย ที่ต้องให้คนอื่นคอยช่วยอยู่ตลอดเลย ผมก็อยากที่จะทำได้นะ แต่มันก็ทำไมได้เลย จนผมก็พยายามสอนไปให้ทำแบบฝึกหัดไป 

ช่วงนี้หลายอย่างก็เครียด เรื่องเงินต้องใช้เยอะเพราะที่อยู่อยู่ไกลมาก เวลามาก็กระชั้นชิด จะให้ตื่นตี 4 ทุกวันก็ไม่ไหว คือมันจะต้องกิน มันจะต้องใช้ อย่างต่อมาเรื่องของชั้นเรียน ผมเองก็ทำไม่ได้ดี พอทำไม่ได้ดีก็เครียดอีก พอมากๆก็ต้องหาคนระบาย ทำงานในการสอนไม่ได้เลย 

ผมก็คงเหมาะที่จะเป็นตัวถ่วงจริงๆนั่นแหละ