นี่ก็ผ่านมาเกือบ 2 สำหรับการเป็นครูในโรงเรียน เอาดีๆ ชีวิตของผมก็ไม่ได้ราบรื่น เหมือนชีวิตเพื่อนสักเท่า ผมเห็นเพื่อนยิ้มบ้าง หัวเราะกันบ้าง มีความสุขกันบ้าง แต่ทำไมผมกับไม่ค่อยมีสิ่งเหล่านั้นเลย มีแต่ต้องจริงจังกับสิ่งที่ผมทำ ตลอดเลย พอออกนอกเส้นทางก็โดนว่าอะไรหลายๆอย่างเลย ผมเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดีเหมือนกัน ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองเท่านั้นเองว่า มันก็ต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้นานะ

สำหรับวันนี้ ผมดูแล้วว่าตัวเองรู้สึกแย่ลงจริง ไปสอนเด็กนักเรียนไม่ได้เตรียมแผนหรือคิดกิจกรรมไว้เลย เหมือนผมกำลังเอาแต่สนใจที่จะคุมชั้นเรียนอย่างเดียว ก็นะ วันนี้ผมก็สอนห้อง 3 ผมเบื่อมากกับการสอนนักเรียนห้องนี้ พูดอะไรก้ไม่ไม่ฟังกันเลย บางคนก็จะเอาแต่เล่นอย่างเดียว ผมก็เลยให้โจทย์เลขและนั่งทำแบบฝึกหัดไป ในใจผมอยากทำนู่นทำนี่อะไรให้เด็กได้เรียนรู้ แต่ก็ไม่ไหวจริงๆ ใจผมเหนื่อยเหลือเกินที่จะพยายามเป็นครูที่สอนดี ที่เก่ง ทั้งที่อยากพยายามแล้วแท้ๆ วันนี้ก็เลยเหมือนสอนให้มันจบๆไป แต่ก็เหมือนเดิม เด็กนักเรียนบางคนก็ไม่ฟังจริงๆ มันดื้อเอามาก ผมก็สั่งงานทำโจทย์เลขที่จริงจะให้แค่ 8 ข้อ แต่เด็กหลายคนมันดื้อ ผมก็เลขเพิ่มข้อเรื่อยๆ จึงเป็นการลงโทษทั้งห้องนั่นเอง

หลังจากที่เพิ่มข้อเรื่อยๆ หลายคนก็เริ่มที่จะหยุด และมาสนใจมากขึ้น แต่สำหรับบางคน มันไม่ทำงานเลย โดนเพื่อนกดดันแล้วก็ยังไม่รู้สึกอีก ก็เล่นกันอยู่นั้นแหละ เด็กคนนึงก็ร้องไห้แล้ว คนที่ทำก็ยังทำต่อไปอีก ผมเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ทั้งๆที่ไม่อยากทำแบบนี้ สงสารนักเรียนที่ตั้งใจเรียนจัง ผมไม่รู้จะเอาอะไรมาสู้กับนักเรียนแล้วละ อยากยอมแพ้กับการเป็นครูจริงๆ แต่ตัวเองก็คิดไม่ออกว่าจะไปทำอะไรดี

สุดท้ายสิ่งที่ผมทำอยู่ ยอมรับว่า การคุมชั้นเรียนห้องนี้มันยากจริงๆ มันเหมือนกับว่าผมเริ่มเครียดหนักขึ้นทุกวัน แล้วจะเอาแต่ทำร้ายเด็ก ต้องให้ได้เปะๆทุกอย่างจากที่เข้าใจ ก็เริ่มไม่เข้าใจ นักเรียนเค้าก็มีจิตใจ ผมเริ่มที่จะไม่ดูแลเค้าเหล่านั้น ตอนนี้ผมรู้สึกแย่จริงๆเลย

Create Date : 10 กรกฎาคม 2557
Last Update : 13 กรกฎาคม 2557 0:41:46 น.		1 comments
Counter : 1961 Pageviews.
Share Tweet