น้องเชาว์เด็กแอสเพอร์เกอร์ตัวโต
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2557
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
17 มิถุนายน 2557
 
All Blogs
 
Day 23 ผมแพ้เด็กนักเรียนแล้ว การร้องไห้ของครูกลุ่มออทิสติก

 แน่นอนว่าการสอนของผมมันอาจจะดูน่าสนใจจริง แต่ว่าถ้าการคุมชั้นเรียนไม่ดี ก็แค่นั้น การสอนที่พัฒนาการเรียนรู้ของเด็ก จุดนี้ผมเล็งเห็นความสำคัญมากๆเลย ตอนช่วงพักกลางวัน ผมก็เอาอุปกรณ์ที่จะจัดกรรมการเรียนรู้ของห้อง ป.1/3 ก็สิ่งที่คิดไว้คือ เป็นเล่าเรื่องเกี่ยวกับสถานการณ์โจทย์ปัญหา  ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันขึ้น ผมก็เลยนั่งเขียนเรื่อวราวเลย อย่างที่ผมทำทุกวันคือ สอนแพรวาอ่านหนังสือ ตอนนี้ก็พาแพรวาอ่านหนังสือได้ ครึ่งเล่มแล้ว วันนี้ก็เลยหยุดไว้ก่อน เพื่อจัดกิจกรรมการสอน ระหว่างที่ทำ ก็มีเด็กนักเรียน เอามาอยู่ใกล้ๆครูเชาว์กันเต็มเลย ผมก็นั่งทำไปเรื่อยๆ จนเสร็จ จากนั้นผมก็ต้องไปสอนห้อง ป.1/2 ก่อน ก็โอเค ไม่มีปัญหาอะไร

แต่ว่าปัญหาจะเริ่มจากห้อง ป.1/3 นี้เอง ผมก็เข้ามาสอนห้องนี้ ผมรู้ว่านักเรียนจะไม่ค่อยตั้งใจเรียน กับผมเท่าไรนัก แต่ความจริงแล้วมันมากกว่านี้ ตั้งแต่นักเรียนทำความเคารพ จากนั้น ตัวแกนนำเริ่มก่อความวุ่นวายทันที ในเหตุการณ์ 5 นาทีแรก นักเรียนบางคน ยังเดินเล่นกันอยู่ 10 นาที ผ่านไป ผมก็เริ่มเครียดแล้วเพราะผมคุมสถานการณ์ในห้องไม่ได้เลย เด็กคนที่อยากเรียนก็พยายามห้ามเพื่อน แต่ไม่เป็นผล ชะเอม ตัวก่อความวุ่นวายในห้อง ก็เริ่มทำการก่อความวุ่นวาย จากนั้นผมก็เริ่มใช้วิธีทุกอย่างที่ปราบเด็กนักเรียนได้ใช้หมด ยกเว้นตีเพราะทำไม่ได้ แต่แล้วนักเรียนก็ไม่ฟังเลย แม้แต่เมเม่ยังดื้อ

ผ่านไป 15 นาทีสถานการณ์ให้ห้องเริ่มแย่ลงไปอีก พวกนักเรียนชายไม่ฟังเลย ผมก็ไม่จะทำไง ขีนเป็นอย่างนี้ไม่ได้เรียนกันแน่ ผมก็เลยเอานักเรียนที่ตั้งใจมานั่งหน้าห้อง และปล่อยให้นักเรียน ที่ไม่ตั้งใจเล่นไป แต่มันไม่จบ ชะเอมพยายามจะป่วนต่อ ผมตอนนั้นทนไม่ไหวแล้ว ไปหาครูที่ห้องข้างๆ ช่วยทำอะไรสักอย่างทีเถอะ ตอนนั้นผมร้องไห้จริงๆ ไม่ไหวแล้ว จากนั้นสถานการณ์ก็เป็นปกติ พวกที่วุ่นวายก็โดน คนละแปะสองแปะ ตีมือ ผมก็พยายามกลั้นน้ำตา เพื่อสอนต่อ

ต่อจากนั้นก็ได้เล่าเรื่องซะที ก็นะเด็กนักเรียนที่ถูกเบรกพฤติกรรม ก็กลับมาตั้งใจเรียนกัน ผมเองก็เหนื่อยมากๆเลย ผมกะว่าพออ่านเรื่องราวเสร็จจะให้ทำงาน เวลาก็หมด ผมก็ต้องปล่อยนักเรียนไปเรียนวิชาอื่นกัน จริงๆนะ เรื่องที่ผมเล่าก็โอเค นักเรียนสนุกกับเรื่องราวดี แต่เสียอย่างเดียวคือ นักเรียนไม่ฟังกันเลย จากหมดชั่วโมงผมแล้ว ผมก็ไปร้องไห้กับครูห้องข้างๆ ผมทำไม่ได้จริง ผมพยายามคุมเด็กแต่ ทำไม่ได้ ผมกลัวครูพี่เลี้ยงว่าเอา

ยังไงผมก็รู้สึกอ่อนแอจริงๆ คุมชั้นเรียนไม่ได้จริงๆเลย ผมผิดเองจริง ต่อไปไม่อยากคิดเลยเลยละ



Create Date : 17 มิถุนายน 2557
Last Update : 17 มิถุนายน 2557 22:51:23 น. 2 comments
Counter : 1162 Pageviews.

 
ชีวิตคนเรามีอุปสรรคเสมอ ครูอย่ายอมแพ้นะ


โดย: malee IP: 114.109.136.19 วันที่: 17 มิถุนายน 2557 เวลา:23:06:40 น.  

 
ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ...
เวลารถติดมากๆ นานๆ เราก็ยังต้องอดทนรอ เชาว์เองก็เพิ่งเริ่มฝึกสอน เข้าใจว่าหวังดีกับเด็กแต่กำลังเร่งเกินไปหรือเปล่า?

เด็กขนาดนี้เป็นวัยกำลังซน กำลังเล่น ชอบความสนุก น้อยคนนักจะสนใจการเรียน(ยากๆ มากๆ ) ลองปรับการเรียนให้ง่ายและสนุก หาเรื่องที่เด็กๆชอบ+สนใจมาเป็นสื่อกลางสร้างความสัมพันธ์กันก่อนสิคะ คนเราจะสนิทกัน ฟังกันก็ต้องทำความคุ้นเคยกันก่อนนะ

YOU CAN DO IT! Try and try again.
(เวลาลูกชายท้อ มีปัญหา ก็จะเชียร์เขาแบบนี้ แล้วก็ลุยกันต่อ ลองกันต่อไป)

เป็นกำลังใจให้ค่ะ...


โดย: แม่จ๊ะแม่จ๋า IP: 118.172.108.10 วันที่: 19 มิถุนายน 2557 เวลา:14:15:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

น้องเชาว์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 71 คน [?]




Friends' blogs
[Add น้องเชาว์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.