การพัฒนาของการฝีกฝนในคนใหม่
ผมขอทำความเข้าใจเพิ่มสำหรับนักภาวนาครับ
1.. การฝีกรู้ทั่ว ๆ นั้น เช่น ตาเห็น หูได้ยิน จมูกได้กลิ่น รู้วูบ ๆ ที่กายสัมผัส นี่คือจุดเริ่มต้นครับ
การฝีกอย่างนี้ เป้าหมาย คือ *** จิตแยกตัว *** ออกจากสิ่งที่จิตไปรูุ้เข้า การฝีกนี้ จะฝีกในรููปแบบก็ได้ ฝีกในชีวิตประจำวันก็ได้ ฝีกให้มากเข้าไว้ แต่นักภาวนามือใหม่จะมองไม่ออกว่า ได้ผลหรือไม่
2..พอฝีกข้อ 1 ไป นักภาวนามือใหม่ไม่รูุ้หรอกว่าได้ผลหรือไม่ ทีนี้จิตแยกตัวได้พอสมควร ต่อไปนักภาวนาจะ>>>เห็น<<< ** ความคิด** หรือ **บางคนก็เห็นอารมณ์ตัวเองที่แรง ๆ เช่นความโกรธ ได้ ** การที่เห็นได้ ก็เพราะการฝีกในข้อ 1 ครับที่จิตแยกตัวออกมา แล้วเราปล่อยให้จิตมันคิดหรือมีอารมณ์แรงๆ ขึ้นมา เช่นการเกิดในขณะทำงานกับผู้คน หรือ การดูทีวี การที่เห็นอย่างนี้ได้ เป็นการแสดงให้นักภาวนารู้แล้วว่า ฝีกได้ผลบ้างแล้ว แต่การเห็นความคิด หรือ เห็นอารมณ์นี้ ยังไม่แน่นอน หรือ จะเห็นได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ดังนั้น เรายังคงต้องฝีกต่อไปในข้อ 1 เสมอ โดยเฉพาะการรู้กายที่วูบๆ นี้ ฝีกเข้าไปให้รู้มาก ๆ รู้บ่อย ๆ
3. พอผ่านข้อ 2 มาได้ และฝีกต่อรู้วูุบ ๆ นักภาวนาจะสามารถเห็นความคิดได้บ่อยขึ้น และ ชนะอารมณ์แย่ ๆ ของตัวเองได้ดีขึ้น ตรงนี้ ผมขอบอกก่อนนะครับ อารมณ์แย่ ๆ ยิ่งฝีกยิ่งมีมากขึ้น เพราะจิตเราไวขึ้น เราจะรุ้อารมณ์ของเราได้ดีขึ้น อารมณ์แย่ ๆ ไม่มีวันหมดครับ มีแต่มากขึ้น แต่ถ้าเราฝีกไป เราจะแพ้บ้าง ชนะบ้าง อย่างนี้สลับไปมาเสมอ แต่ถ้าฝีกต่อไป ก็จะชนะมากขึ้นไปเรื่อย ๆ ช่วงนี้ นักภาวนาต้องเข้าใจ มิฉะนั้นจะเสียกำลังใจว่า ทำไมเป็นอย่างนี้ เพราะอารมณ์พวกนี้ที่เกิดมา มันคือต้วสร้างปัญญาให้แก่จิตครับ แต่ถ้านักภาวนาเข้าใจผิด ไปกดอารมณ์ไว้ ให้นิ่ง ๆ ไม่ให้อารมณ์แย่ ๆ เกิดละก็ อย่างนี้ ผิดทางครับ
4. พอผ่านข้อ 3 มาได้ ทีนี้ นักภาวนาจะเริ่มเห็นจิตผู้รู้กันได้บ้างแล้ว อย่างทีคุณชัยมงคลพบนั่นแหละครับ ถึงแม้ว่าเห็นจิตผู้รูุ้ได้ ก็จะเห็นบ้างไม่เห็นบ้าง มีแต่การรฝีกรู้วูุบ ๆ ในข้อ 1 นี้แหละครับ จะทำให้จิตผู้รู้เห็นได้มากขึ้นไปเรื่อยๆ
การเดินของการภาวนายังมีต่ออีก ทีจริงผมมีเขียนไว้หมดแล้ว แต่ที่จะนำมาแสดงเพื่อเป็นการย้ำที่เคยเขียนไว้ให้เข้าใจกัน
ผู้ติดตามบล็อก : 140 คน [
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=namasikarn&month=10-2012&date=17&group=14&gblog=12