ความตายจริง ๆ ทีน่ากลัวคือ การมีเวทนา
ไม่ว่าจะเป็นเวทนาทางกาย หรือ เวทนาทางใจ
ล้วนน่ากลัวทั้งสิ้น
.
นักภาวนาสามารถพ้นไปจากเวทนาได้ทั้งทางกายและทางใจได้
โดยการเข้าสู่สภาวะของ กายในกาย จิตในจิต
ซี่งถ้าสามารถเข้าสู่สภาวะแบบนี้ได้
จะไม่มีเวทนาทั้งทางกาย และ ทางใจเลย
จะเรียกว่า เป็นผู้มีสติปัฏฐาน 4 สมบูรณ์ก็ย่อมได้เช่นกัน
เพราะผู้ทีสามารถเข้าสู่ กายในกาย จิตใจจิต ได้
จะมีอาณาปานสติทีสมบูรณ์พร้อมอยู่ด้วยเสมอ
.
การอดทนนั่งสมาธิ เพื่อให้ปวดแข็งปวดขา
โดยเข้าใจว่า จะชนะเวทนาได้นั้น
เป็นการทรมานกายให้ลำบาก
และยังเป็นการเพิ่มอัตตาตัวตนให้มากขึ้น
ซี่งไม่สามารถเข้าสู่ กายในกายได้ จิตในจิตได้อย่างแท้จริง
แต่อาจพ้นจากเวทนาได้ชั่วครั้งชั่วคราวได้เท่านั้น
.
เมื่อถีงพร้อมด้วย กายในกาย จิตใจจิตได้
เมื่อถีงเวลาจะตายจริง
ก็จะตายอย่างสงบ
ไม่หวั่นเกรงภัยใด ๆ ในสังสารวัฏอีกต่อไป
.
เมื่อมี กายในกาย ก็ไม่มี เวทนา ไม่มีจิต
เมื่อมี จิตในจิต ก็ไม่มี เวทนา ไม่มีกาย
.
แด่เธอ ผู้ถีงพร้อมด้วย กายในกาย จิตใจจิต
ผู้ติดตามบล็อก : 140 คน [