วิธีแก้การจ้องสภาวะแล้วปวดหัวเกิดขึ้น
ถ้าปวดหัวในการภาวนา ก็จะมีว่า
1.เกร็ง ไม่ผ่อนคลาย
2..ไปจ้องสภาวะธรรมอะไรสักอย่าง การจ้องนี้ลำบากที่จะพูด บางครั้งผมบอกว่า จ้อง คนทีมาถาม ก็บอกว่า เขาไม่จ้อง แต่จริงๆ เขาจ้อง แต่เขาไม่รู้ตัวว่าไปจ้อง วิธีแก้จ้อง ก็คือ การใช้สายตาช่วย ให้ตามองไปข้างหน้า มองไปไกลๆ แต่อย่าจ้องอะไรเป็นพิเศษ ให้ทำเหมือนตอนนั่งรถไฟ แล้วมองไปนอกหน้าต่างรถไฟ เห็นทิวทัศน์ ภูเขา ท้องฟ้า แต่เห็นได้ แต่ไม่จ้องอะไรเป็นพิเศษ การมองไกล ๆ คนมักไม่ชอบ เพราะว่า พอมองไกลๆ การรู้สภาวะจะอ่อนลงไป คนมักชอบอยากรู้สภาวะชัด ๆ แรงๆ แต่นั้นมันไม่ถูกที่จะรู้แบบชัด ๆ ตอนฝีกฝน เพราะจะทำให้ปวดหัวได้ การรู้สภาวะตอนฝีกฝนที่ดี คือ รู้เบามาก ๆ รู้แผ่ว ๆ ให้รู้บ้าง ไม่รู้บ้าง นี่ดีกว่า การไปรู้ชัดๆ เสียอีก ...แต่ตอนจิตเดินวิปัสสนาเอง จิตจะเห็นสภาวะชัดมาก และ จะเห็นสภาวะนั้นอย่างเดียวด้วย อย่างอื่นก็จะไม่เห็น ซี่งต่างจากตอนฝีกที่ให้รับรู้สภาวะมาก ๆ รู้หลาย ๆ อย่าง รู้กว้าง ๆ ไม่เจาะจง
มีการแก้ใขการจ้องอีกแบบหนี่ง ก็คือ การรู้สึกถึง การรู้สึกถึงนั้น จะไม่เหมือนกับการมองไกล ๆ แต่จะรู้สึกถึงกาย หรือ ถึงจิต เมื่อรู้สึกถึง จะเห็นไว่า ตาจะเหมือนเห็นภาพมัว ๆ สักหน่อย (แต่การมองไกลๆ ทีเขียนข้างบน ตาจะไม่มัว เห็นชัด แต่ไม่เห็นลายละเอียดของสิ่งที่เห็น ) สำหรับการฝีก คนใหม่ ทียังรุ้สึกลงไปที่จิตไม่ได้ ก็ให้รู้สึกที่กายก่อน ถ้าสงสัยว่า รู้สึกที่กายทำอย่างไร ก็ลองใช้ cotton bud ปั่นหูดู ตอนปั่นหูนั้น ให้สังเกต อาการตาตัวเอง ว่า มัว ๆ ใช่ใหม แล้วรู้สึกทีรับได้ตอน cotton bud ทีกำลังปั่นหูอยู่ ก็คือ การรู้สึกแบบนั้น ทีนี้ พอรู้สึกเป็น ก็ลองมา ลูบหลังมือเล่นดู สังเกตตามัว แล้วรู้สึกถึงการลูบได้ด้วย ถ้าจะให้ดี ก็หาพัดลมมาเปิดส่ายไปมา รู้ลมกระทบกายไปด้วย เพื่อเพิ่มให้รู้หลายๆ อย่างได้ ....แต่ถ้าใครรู้สึกลงไปทีจิตได้ ก็รู้สึกลงไปทีจิตแทนกาย แต่จิตมันละเอียดกว่ากาย พอรู้สึกลงไปที่จิต ก็จะรู้สึกถึงกายได้ด้วย เช่นกัน
การที่เราฝีกเพื่อให้จิตรู้หลายๆ อย่างพร้อม ๆ กัน จุดประสงค์ก็คือ เวลาจิตรู้อะไรพร้อมกันหลาย ๆ อย่าง ตอนนั้น จิตจะเป็นอิสระอยู่ จิตที่เป็นอิสระอยู่เสมอ ๆ คือ จิตพร้อมที่จะเดินวิปัสสนาญาณได้เอง ซี่งนักภาวนาต้องการคือ จิตเดินวิปัสสนาได้เองเพื่อให้จิตมีปัญญาเกิดขึ้น แต่ถ้าเราฝีกแบบสนใจอะไรเป็นพิเศษ เช่น สนใจลมเป็นพิเศษ อย่างนี้เป็นสมถะ ในขณะที่จิตสนใจลมเป็นพิเศษ จิตจะเดินวิปัสสนาเองไม่ได้เลย แต่จิตจะมีความสงบอยู่เท่านั้น
การมองไกล ๆ แบบมองที่รถไฟ สภาวะแบบนี้ จะใกล้เคียงธรรมชาติของคนเรา และ จิตพร้อมที่จะเดินวิปัสสนาได้เองมากกว่าแบบการรู้สึกถึงแบบใช้ cotton bud ซี่งการรู้สึกถึงกายในขณะฝีกฝน จะเป็นสมถะภาวนา ซี่งตอนฝีกก็ฝีกไปเป็นสมถะ แต่ตอนเดินวิปัสสนานั้น จะเกิดในระหว่างดำเนิชิวิตประจำวันอยู่
วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:6:27:02 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 140 คน [