ใครคือคนสำคัญของชีวิต
ใครคือคนสำคัญของชีวิต
Who is Important in my life
แต่ละช่วงวัย คนสำคัญย่อมแปรเปลี่ยนไปตามวัยและบริบท
จะมีใครสักคนไหมที่สำคัญต่อเราตลอดชีวิต
ก่อนเกิด ยีนส์ของพ่อแม่ที่ดีและแข็งแรงทำให้แต่ละคนเป็นไปเช่นนั้น คนสำคัญคือพ่อแม่นั่นเองที่จะกำหนดทุกสิ่งในชีวิต และเป็นผู้ทำให้ได้เกิดมาเป็นผู้เป็นคนในโลกใบนี้ได้...
ขณะเกิด หมอพยาบาลที่ดีเก่งและเอาใจใส่ทำให้การเกิดอยู่รอดปลอดภัย บางคนไม่รอดก็ตอนนี้แหละ
ต่อมาคงเป็นพี่เลี้ยงเด็กซึ่งอาจเป็นพ่อแม่ หรือใครก็ได้ที่เลี้ยงดูในวัยเยาว์ การอบรมสั่งสอนบ่มเพาะนิสัยเริ่มเกิดขึ้น พ่อแม่จำเป็นต้องอาศัยคนเลี้ยงเด็กที่เป็นคนดีมาช่วยปลูกฝัง ไม่ใช่สักแต่เป็นใครก็ได้ เด็กจะติดพี่เลี้ยงหรือคนที่เลี้ยงราวกับตังเมทีเดียว
พอเข้าโรงเรียนอนุบาล ครูและเพื่อน ๆ มีส่วนช่วยปลูกฝังและทำให้เกิดนิสัยใฝ่เรียนรู้ เด็กเริ่มรู้ว่าครูคือคนสำคัญที่จำต้องทำตาม เพราะทุกคนเชื่อครูกันทั้งนั้น
พอโตขึ้นมา เพื่อน ๆ เริ่มเข้ามามีบทบาทมากกว่าใคร ๆ และเมื่อเข้าสู่วัยรุ่น เพื่อนสำคัญที่สุด พ่อแม่ค่อย ๆ หมดความสำคัญ แม้แต่ครูก็เริ่มไม่กลัวแล้วล่ะ ต้องเชื่อเพื่อนมากที่สุด ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครคบหา
เมื่อเข้าสู่วัยหนุ่มสาว แฟนต่างหากที่กุมชะตาชีวิต ชี้นกเป็นไม้ย่อมได้ ถวิลหาทุกเวลานาที อยากเห็นอยากอยู่ชิดใกล้ โดยไม่มีสายตาใครอื่นมาเฝ้าจ้องมอง
วัยทำงานจะคิดว่าเพื่อนร่วมงานและหัวหน้าคือคนที่จะเชิดชูให้ก้าวหน้า ยอมทำตามคำสั่ง แม้อาจขัดใจหรือคิดว่าไม่ถูกต้อง แต่เมื่อสั่งจำต้องทำอย่างไม่กล้าเกี่ยงงอนออกนอกหน้า แต่นาทีที่เกษียณ คนเหล่านี้หมดความสำคัญไปทันที โดยเฉพาะหัวหน้าจอมเฮี๊ยบที่เอาแต่สั่ง ๆ และไร้ซึ่งความเมตตา
พี่น้องที่ห่างเหินไปในวัยทำงานเข้ามาใกล้ชิดเพราะต้องช่วยกันเลี้ยงดูพ่อแม่ที่แก่เฒ่า และช่วยเหลือกันในงานศพของพ่อแม่และญาติพี่น้อง
ผ่านไปนานวันเข้า คู่ครองที่คิดว่าคือทุกสิ่งของชีวิต เมื่อต่างฝ่ายต่างเข้าสู่วัยชรา คู่ครองที่รักกันปานจะกลืนกินเคยกุมมือกันทุกขณะจิตเมื่อรักกันใหม่ ๆ อาจกลายเป็นสิ่งน่าเบื่อ เหม็นขี้หน้า อยากอยู่ให้ไกลพันลี้
เพื่อนทาง Facebook และ line กลายเป็นสิ่งที่โหยหาทุกเช้าค่ำ ติดต่อกันทุกเวลาไม่มีเบื่อ ส่วนคนที่ห่างกันแค่เอื้อมอาจไม่ได้เจรจากันด้วยซ้ำ ทุกคนเอาแต่ก้มหน้าก้มตาคุยกับคนที่อยู่ห่างไกล
คนที่อยู่กับเราแล้วคอยดูแลช่วยเหลือยามลำบากคือใคร คนนั้นคือคนสำคัญสำหรับชีวิต ซึ่งอาจแปรเปลี่ยนไปได้เสมอ อย่าไปยึดติดกับใครคนใดคนหนึ่งจนหมดความเป็นตัวของตัวเองไปในบางช่วงของชีวิต ดังคำที่ว่า ราตรีนี้อีกยาวนานนัก
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [