มุมหลายมุม
ดร.พรรณี เกษกมล
มองมุมเดียว คือ มีบางมุมที่ไม่ได้มอง
ครูใหญ่กับครูน้อยเป็นครูประจำโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ที่ใคร ๆ ก็อยากฝากลูกฝากหลานเข้าเรียนต่อ โอกาสใดที่มีอยู่จะพยายามไขว่คว้าให้ได้มา
บังเอิญทั้งครูใหญ่กับครูน้อยต่างก็มีลูกหลานเรียนอยู่ที่โรงเรียนประถมเดียวกัน วันไหนตอนเย็นว่าง ๆ ครูใหญ่กับครูน้อยจะไปรับลูกและหลานด้วยกัน แต่ครูน้อยมีภาระมากกว่าจึงมักให้ครูใหญ่รับภาระนี้แทน
เพื่อน ๆ ของลูกสาวครูใหญ่ที่ชื่อก้อยจะเรียกแม่ของเพื่อนว่าครูใหญ่ ทุกคนที่รู้จักครูใหญ่ในโรงเรียนประถมแห่งนี้จะเรียกว่าครูใหญ่กันทั้งนั้น ทุกคนรู้ว่านี่คือครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียง
และแล้ววันหนึ่ง แม่ของตุ๊กตารุ่นพี่ของก้อยก็เดินเข้ามาหาครูใหญ่ แนะนำว่าตัวเองมีลูกสาวเรียนที่เดียวกับก้อย อยากทำความรู้จักสนิทสนมกับครูใหญ่ไว้ แม่ของตุ๊กตามักซื้อของมาฝากครูใหญ่อยู่เสมอ ครูใหญ่รับของฝากและคิดว่า ทำไมแม่ของตุ๊กตาช่างน่ารักและใจดีเช่นนี้หนอ แต่ครูใหญ่ก็ต้องซื้อของไปให้แม่ของตุ๊กตาเช่นกัน ซึ่งแม่ของตุ๊กตาพยายามจะไม่รับ
จนมาถึงอีกวันหนึ่ง แม่ของตุ๊กตาเอ่ยปากอย่างเกรงใจว่า นี่ใกล้จะสอบเข้า ม. 1 แล้ว อยากฝากตุ๊กตาเข้าเรียนต่อ หวังว่าจะได้รับความเมตตาจากครูใหญ่
ครูใหญ่จึงถึงบางอ้อวันนี้นี่เองว่า อ๋อ เจตนาที่แท้จริงที่ผ่านมาเพราะแม่ของตุ๊กตาคิดว่าตนเป็นครูใหญ่ แท้ที่จริงตนเป็นครูน้อยที่ชื่อครูใหญ่ ส่วนครูน้อยแท้จริงเป็นครูใหญ่แต่บังเอิญชื่อน้อย
แม่ของตุ๊กตาจึงพลาดท่าเสียทีที่หลงเข้าใจผิด ไม่เคยคิดจะถามให้แน่ใจเสียก่อนที่จะปฏิบัติการตีสนิทเพื่อหวังผลประโยชน์ตอบแทน
อันว่าชื่อนั้นสำคัญไฉน แต่มันก็สามารถทำให้คนเข้าใจผิดได้ก็แล้วกัน
มองมุมกลับ คือ มุมที่ต้องมองย้อนกลับไปกลับมา
ศรีสมรเป็นครูมานานจนถึงวันใกล้เกษียณ
เธอทำใจไม่ค่อยได้ เมื่อคิดว่า ทำไมเธอแก่ขนาดนี้
อะไรกันนี่ ภาพที่เธอเพิ่งจะเรียนจบ ใส่ชุดครุยรับปริญญาสนุกสนานกับเพื่อน ๆ ยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำ
วันที่เธอมาบรรจุที่นี่ เธอสาวและสวยที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้ ทุกคนมองเธอด้วยสายตาที่ชื่นชม
เธอยังนึกออกว่า เธอมองเห็นครูแก่ ๆ ที่ใกล้เกษียณหลายคน ยังนกในใจว่า เขาอยู่มานานเลยนะจึงได้แก่ขนาดนี้ เธอจะอยู่ที่นี่นานขนาดนี้ได้หรือเปล่า
ภาพความทรงจำต่าง ๆ ค่อย ๆ ผุดขึ้นมา วันที่เธอเข้าห้องสอนวันแรก เด็ก ๆ หน้าตาน่ารักสดใส คุยเก่ง วิ่งเล่นตามประสาเด็ก เธออดเอ็นดูเด็ก ๆ เหล่านี้ไม่ได้ เด็ก ๆ น่ารัก
แล้วภาพวันต่อ ๆ มาก็ผุดขึ้นมาในใจตามมาแทนที่ภาพเดิม ภาพที่เธอกลายเป็นครูแก่แทนครูสาว ภาพเด็กที่น่ารักน่าเอ็นดูกลายเป็นสิ่งที่เธอต้องคอยใช้เสียงดังดุให้เงียบ
เมื่อก่อนใคร ๆ เรียกว่าน้อง แต่ตอนนี้ทุกคนเรียกเธอว่าพี่
แล้วอีกภาพหนึ่งรีบผุดขึ้นมาเพื่อให้เธอสบายใจขึ้น คือ ภาพวันที่เธอไปร่วมประชุมกับ ชอส. เธอเห็นพี่ ๆ ที่อายุมากกว่ามาประชุมร่วมกันอย่างมีความสุข ทุกคนหน้าตาสดใส ยิ้มแย้มให้กัน เธอจะเหงาไปทำไม ในเมื่อวันนี้เธอได้กลายเป็นครูที่สาวและสวยเหมือนเดิมเมื่ออยู่กับพี่ ๆ ที่เกษียณไปแล้ว
ความสาวและความสวยจะอยู่กับเราตลอดไป เพียงแต่เราต้องเลือกไปอยู่ให้ถูกที่ถูกทางเท่านั้น
แล้วเธอก็จำคำพูดของท่านชาย หม่อมเจ้าวัฒนานุวัตน์ วัฒนวงศ์ได้ว่า ฉันไปอ่านหนังสือเล่มหนึ่งเขียนไว้ดีมากเลยว่า แท้ที่จริง อายุเพิ่งจะเริ่มต้นเป็นหนุ่มเป็นสาวเมื่ออายุ 70 ตอนนั้นเธอแอบขำในใจ แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่า หนังสือเล่มนี้เขียนไว้ดีจริง ๆ
อายุเป็นเพียงตัวเลข ใจคนนั้นสำคัญกว่าว่าจะคงความหนุ่มความสาวไว้ได้นานแค่ไหน
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [