การคิดสำคัญกว่าการรู้
การคิดสำคัญกว่าการรู้
ในโลกที่เปลี่ยนแปลงรวดเร็วมาก เกินความคาดหมาย โดยเฉพาะคนรุ่นปู่ย่าตายาย ที่งงงวยกับสิ่งใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้น จนตามแทบไม่ทัน รูปแบบการเรียนรู้เปลี่ยนแปลงตามไปด้วย แล้วพวกเขาสามารถรู้ทันและก้าวตามได้ หรือหยุดนิ่งอยู่กับที่
จากแต่เดิมที่นานมากแล้วจนใคร ๆ ลืมกันไปหมด สมัยตักศิลาที่ใครอยากเรียนรู้วิชาใดต้องมาที่นี่เท่านั้น กลายเป็นใครอยากรู้อะไรรู้ได้ทุกที่ทุกเวลา มหัศจรรย์ไหมล่ะกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
เด็กรุ่นใหม่อาจจะไม่เคยได้ยินชื่อตักศิลาซึ่งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของรัฐปัญจาบ ประเทศอินเดีย ตักศิลาเป็นมหาวิทยาลัยและเป็นศูนย์กลางของศิลปวิชาการ
ครูมีสิทธิ์ที่จะเลือกรับเฉพาะลูกศิษย์ที่ตนพึงพอใจเท่านั้น ดีจัง ถ้าครูสมัยนี้มีสิทธิ์เลือกได้เช่นนี้ คงสุดยอด ลูกศิษย์ต้องทำตัวให้ครูพึงพอใจมาก ๆ กว่าจะได้เรียนรู้ และจะรู้เฉพาะที่ครูอยากบอกอยากสอนเท่านั้น ครูจึงเป็นแหล่งความรู้ที่ดีที่สุด
ครูดูเป็นใหญ่มาก ลูกศิษย์ต้องเอาใจครูสุด ๆ จึงจะได้เรียนรู้สักเรื่อง ผิดกับสมัยนี้ เด็กไม่อยากไปโรงเรียน ในมือถือที่เสียค่าเนต มีทุกอย่างที่ครูจะสอน อาจจะมากกว่าและดีกว่าเสียด้วย
เมื่อหนังสือเข้ามามีบทบาท ผู้ที่อ่านมากย่อมรู้มากถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าห้องเรียนมากนัก ยิ่งเมื่อมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยสามารถไขว่คว้าหาความรู้ได้ในทุกที่ทุกเวลาแล้ว ความรู้กลายเป็นสิ่งหาง่ายยิ่งกว่าไปหาซื้ออาหารตามตลาดสดเสียอีก เพราะตลาดสดหายากและอยู่ไกล
ส่วนปลายนิ้วแค่กดหาจะพรั่งพรูตามมาเป็นชุด ๆ ทีเดียว แต่ต้องเสียเงินเพื่อหาซื้อเครื่องที่ว่านี้ให้ได้เสียก่อนนะ เด็กรุ่นใหม่ร้องหาและส่วนใหญ่พ่อแม่ที่พอมีเงินจำต้องซื้อหาให้เกือบทุกคน
หากการรู้มากทำให้คนฉลาดได้แล้วไซร้ โลกนี้คงมีแต่คนฉลาด เดินไปที่ไหนมีแต่คนเก่งคนรู้เดินขวักไขว่เต็มถนนไปหมด ถามอะไรรู้ทุกเรื่องเพราะใช้ปลายนิ้วสัมผัส ที่จริงอยากเรียกว่าระบบลูบไล้เพราะอาการที่ทำน่าจะลูบไล้มากกว่าสัมผัส แต่หลายคนร้องยี้คิดได้อย่างไรกันนี่ ฟังแล้วมันจั๊กจี๋หัวใจพิกล
เมื่อมีคนที่สามารถรู้ทุกเรื่องได้ทุกที่ทุกนาทีแล้วเราจะมีคนที่เก่งเหนือคนอื่นได้หรือไม่
คนที่คิดเป็นคิดได้น่าจะเก่งกว่าคนที่แค่รู้หรือไม่ เพราะเขาสามารถคิดได้มากกว่าคนอื่น แล้วทำอย่างไรเราจึงจะได้ชื่อว่าคิดเป็น แต่เท่านี้อาจจะยังไม่เพียงพอ เพราะเราต้องสามารถสร้างความคิดให้เฉียบคมมากกว่าคนอื่น เราจึงจะมีโอกาสไปยืนอยู่แถวหน้าได้อย่างสง่างามและยาวนาน
แค่รู้ได้คงไม่เพียงพอ รู้เท่าคนอื่นคงไม่พอ ต้องรู้มากกว่าคนอื่น และคิดได้มากกว่า สร้างสรรค์ผลงานจากสิ่งที่รู้ให้ยังประโยชน์ต่อโลกและสังคม รวมทั้งตัวเอง ได้เป็นอย่างดีด้วย
ทำไมการคิดจึงสำคัญมากกว่าการรู้
จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ เป็นวลีอันอมตะที่อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ทิ้งเอาไว้ให้แก่โลก
ความรู้ทำให้เราฉลาดขึ้น แต่มันจะเป็นสิ่งที่อยู่คงเดิมอย่างนั้น หากเราไม่นำความรู้นั้นไปใส่จินตนาการเพิ่มเติม เปรียบเทียบง่าย ๆ ความรู้ก็เหมือนกับปัจจุบัน ขณะที่จินตนาการเปรียบได้กับอนาคต
ทำไม ไอแซค นิวตันคิดกฎแรงโน้มถ่วงของโลกได้ เมื่อเห็นลูกแอปเปิ้ลตกจากต้นไม้ ทั้งที่ผลไม้ตกจากต้นไม้มาหลายร้อยหลายพันปี และมีคนเห็นเช่นนั้น แต่ทำไมเขาเหล่านั้นจึงไม่คิดเช่นนักวิทยาศาสตร์เอกของโลก
ถึงแม้โดยธรรมชาติ การคิดจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ในทุกผู้คน
ระดับความสามารถที่เกิดขึ้นย่อมไม่เท่ากัน
ดูแค่เรื่องของร่างกาย ใครออกกำลังกายมาก จะแข็งแรงมาก
คนที่ใช้สมองมากจึงฉลาดมากได้เช่นกัน
เมื่อออกกำลังกายแล้วร่างกายแข็งแรง ทำไมไม่ออกกำลังสมองให้สมองฉลาดขึ้นบ้างล่ะ
การคิดทำให้สามารถทำในสิ่งที่ดีมีคุณค่ามากกว่าคนอื่น ๆ ได้ จริงหรือไม่
บางคนยังตั้งข้อสงสัย บอกคนจบเกียรตินิยมทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เพราะคนนั้นแค่รู้เท่าที่ครูอยากให้รู้ต่างหาก เขาได้คะแนนดีเพราะรู้ว่าครูต้องการคำตอบเช่นไร
ในสังคมที่สลับซับซ้อนและมีการแข่งขันสูงมาก การที่เราคิดได้มากกว่าคนอื่นเท่ากับเราไปได้ไกลกว่าเขาแล้วอย่างน้อย 1 ก้าว
ถ้าเราไม่ชอบคิด หรือคิดไม่เป็นเท่ากับเราถอยหลังไปอีก 1 ก้าว ทำไปทำมายิ่งเพิ่มจำนวนก้าวที่ห่างกันมากยิ่งขึ้น เพราะคนก้าวไปข้างหน้าวันละก้าวแต่เรากลับถอยหลังวันละก้าว
การคิดเป็นกระบวนการลึกลับที่แอบซ่อนอยู่ภายในจิตใจและสมองของคนเรา แต่ทว่ามันกลับมีบทบาทสำคัญต่อการเรียนรู้ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรเล่าว่า เราหรือเขาเป็นคนที่มีความคิด
ถึงแม้ความคิดเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่ทว่ามันสามารถโผล่หน้ามาให้เห็นได้ด้วยพฤติกรรม การแสดงออกและการกระทำ หลายครั้งที่เราแอบว่าคนอื่นในใจว่า ทำอะไรโง่ ๆ ไม่รู้จักคิด แสดงว่าเรารู้ว่าคนคิดเป็นกับคนไม่คิดแตกต่างกัน
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [