หลงเวลาดีกว่าหลงอำนาจ
๓. หลงเวลาดีกว่าหลงอำนาจ
เส้นแบ่งเวลากรีนนิชจะเป็นตัวกำหนดเวลาโลก ว่าประเทศใดควรมีเวลาใด สิ่งที่กำหนดคือแสงอาทิตย์ในยามเช้า ใช้เวลาเดียวกันกำหนดเวลามาตรฐานโลก เพื่อให้ผู้คนได้รู้ว่า ณ จุดเวลาหนึ่ง แต่ละที่จะเป็นเวลาใด ไม่มีทางเป็นไปได้ที่ทุกแห่งจะมีเวลาเดียวกัน เช่นกันกับไม่มีทางที่ทุกคนจะได้รับอะไรจากโลกเท่าเทียมกัน
เมื่อเดินทางไกล ต้องปรับตัวให้เข้ากับเวลาใหม่แต่ละที่ให้ได้ เพราะแต่ละแห่งจะใช้เวลาท้องถิ่นแตกต่างกัน การเดินทางจากไทยไปยังอเมริกาเป็นการเดินทางย้อนเวลา เช่น บินจากไทย ๑๗.๓๐ น. ตอนเย็นวันที่ ๓ เมษายน ๒๕๔๙ จะถึงลอสแอลเจลิสหรือที่คนไทยชอบเรียกย่อว่าแอลเอ เวลา ๒๐.๓๐ น. วันที่ ๓ เมษายน เช่นกัน ถ้านับจำนวนชั่วโมงที่เพิ่มขึ้นจะได้เพียง ๓ ชั่วโมงเท่านั้น แต่ที่จริงถ้าใช้นาฬิกาเรือนเดิมไม่เปลี่ยนตามเวลาท้องถิ่น เราจะรู้ว่าใช้เวลาถึง ๑๗ ชั่วโมง
คนที่เดินทางด้วยสายการบินข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก ออกจากประเทศไทยห้าโมงเย็น ควรจะเป็นเวลากลางคืนท้องฟ้ามืดมิด แต่นี่ถ้าเปิดหน้าต่างบังแสงดูจะเห็นท้องฟ้าสว่างจ้าตลอดการเดินทาง นั่นคือเราเดินทางตอนกลางวันแทนที่จะเป็นกลางคืน คนไทยรวมทั้งคนต่างชาติอื่นนอนหลับกันเป็นส่วนมากเพราะมันคือเวลานอนของพวกเรา
พอมาถึงสนามบินลอสแอลเจลิสเป็นเวลา ๒๐.๓๐ น. ทำธุระตรวจคนเข้าเมือง และนั่งรถยนต์มาถึงเมืองซานดิเอโกเวลา ๒๒.๓๐ น. มันคือเวลานอนของเราอีกแล้วหรือ ทั้งที่เรานอนมาตลอดทางเกือบ ๑๗ ชั่วโมง ปกติคนนอนกันอย่างมากแค่ ๘ ชั่วโมง แต่นี่เรานอนแล้วนอนอีกเพราะไม่รู้จะทำอะไร นอกจากนอนกับกิน พอมาถึงที่ต้องนอนอีกแล้ว แต่ถ้าเราไม่ยอมนอน เราจะปรับตัวเข้ากับเวลาที่นี่ในวันต่อไปไม่ได้ ร่างกายสับสนเพราะหลงเวลา นักเดินทางจึงต้องเก่งในเรื่องปรับร่างกายให้เข้ากับเวลาในท้องถิ่นให้ได้เร็วที่สุด บางคนพอเดินทางกลับไทยหลงเวลากันอีกแล้ว หลายคนใช้เวลาปรับร่างกายให้เข้าที่หลายวัน การเดินทางไกลจึงต้องเผื่อเวลาให้ร่างกายปรับสมดุลในตัวของมันด้วย
ความสับสนเรื่องเวลานี้บางทีเป็นอันตรายต่อร่างกายเพียงชั่วครู่ชั่วยาม แต่คนที่หลงยึดติดกับอำนาจ ตำแหน่งหน้าที่ คิดว่ามันคือของจริงที่จะอยู่กับเราชั่วยั้งยืนยงอาจเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต โดยเฉพาะคนที่ผ่านตำแหน่งใหญ่โตมีอำนาจชี้เป็นชี้ตายได้ หลงยึดติดว่ามันคือตัวกู ของกู เหมือนท่านพุทธทาสภิกขุใช้เป็นคำสอน ยึดติดในอำนาจ เกียรติยศที่ได้รับมา พอถึงวันเกษียณอายุราชการ ทำใจยอมรับไม่ได้ คนที่เคยกราบไหว้บูชาเอาของขวัญมาให้ไม่ขาดสายกลับหดหายไป มาเจอหน้าเขาพยายามหลบเลี่ยง บางคนซ้ำร้ายเจอการด่าทอ เหยียดหยามทำให้เจ็บช้ำน้ำใจไม่กล้ากลับไปที่ทำงานเดิมอีกเลย สิ่งที่สำคัญ คือ การปรับตัวให้ได้กับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบตัวเรา ต้องตระหนักในความเป็นจริ
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [