ประเดิมนั่งรถไฟฟ้าสายใหม่
วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 รถไฟฟ้าใต้ดิน MRT หรือชื่อหุ้น BEM สายสีน้ำเงิน เปิดบริการวันแรก
เท่กว่านั้น ตรงที่เปิดให้ประชาชนนั่งรถไฟฟ้าฟรี 5 สถานี จากท่าพระถึงเยาวราช
ไม่น่าเชื่อ ของฟรีสบายใจ คนเฒ่าคนแก่ใช้บริการแน่นเอี๊ยด
งง ไหมล่ะ ลูกหลานจูง
อากงอาม่า พาขึ้นรถไฟฟ้าไปเยาวราช
จากภาพที่โฆษณาออกสื่อ สถานีเยาวราชหรือวัดมังกรกมลาวาส
อลังการ์ฟินเว่อร์สุดสวย มีภาพวาดสวย ๆ ที่แทบจะทุกคนต้องไปถ่ายรูป
คิวรอถ่ายรูปจึงยาว ๆ แต่ทุกคนเต็มใจรอ
บรรดาอากงอาม่าคงจะรบเร้าให้ลูกหลานจูงมือพาไปเที่ยว
บนรถไฟฟ้าแน่นขนัด เกินคาดคิด
ลูกหลานอยากให้อากงอาม่าได้เที่ยวเยาวราช ถิ่นเดิมของชาวจีนโพ้นทะเล และได้ขึ้นรถไฟฟ้าด้วย จึงเกิดภาพที่ไม่คาดคิด
เราสองคน
ปู่ย่าอยากทำตัวเป็นคนหัวสมัยสักหน่อย คิดแน่แล้วว่า คนคิดเช่นเราต้องมีมากแน่ ๆ แล้วเป็นจริงตามคาด
ปู่ย่าขึ้นรถไฟฟ้าครั้งแรกเหมือนกัน ไม่รู้อิโหน่อิเหน่
ที่สถานีมีคนคอยอธิบายวิธีการซื้อตั๋ว เผื่อหมดบริการฟรี จะได้ทำตัวถูก หลังจากมีครั้งแรก เลยมีครั้งต่อไปตามมาติด ๆ ติดใจบริการที่รวดเร็ว ตรงเวลา สะดวกสบายมากเกิน
ผู้สูงอายุได้ลดราคา ยิ่งทำให้ติดใจมากขึ้น
การไปท่าพระไม่คุ้นชิน จึงเริ่มออกเดินทาง ด้วยการนั่งรถเมล์ประจำทางสาย 40 ไปเยาวราช เหมือนที่เคยไปทุกครั้ง
ที่เยาวราช ถิ่นคุ้นเคย ต้องแวะกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาเจ้าอร่อยเสีย
หน่อย ผู้คนมากหน้าหลายตาจริง ๆ เลยต้องนั่งร่วมโต๊ะกับตาแป๊ะคนหนึ่งที่แสนจะทันสมัย คุยเรื่องรถไฟฟ้า อธิบายหลายยก
เดินต่อไปที่สถานีวัดมังกรกมลาวาส จากผู้คนมากหน้าหลายตากลายเป็นผู้คนล้นหลาม เปิดฟรีวันแรก ใคร ๆ คงอยากเปิดซิง เอาไปอวดเพื่อน ๆ เหมือนเรา
ตรงปากทางตลาดเก่าจะออกถนนเยาวราชไปสถานีวัดมังกรกมลาวาส ซึ่งเป็นซอยเล็ก ๆ แคบ ๆ อยู่แล้ว ต้องบอกว่าเบียดเสียดยัดเยียดยิ่งกว่าปลากระป๋อง
มีเสียงบ่นใกล้หูว่า มาทำไมกันเยอะแยะ คงเป็นคนแถวนั้น ไม่เคยเห็นผู้คนมากหน้าหลายตาเช่นนั้นมาก่อน
เรามันคนปากไว เลยตอบว่า อยู่บ้านไม่เจอใครเลย อยากมาเจอคนเยอะ ๆ แบบนี้แหละ โชคดีไป ไม่โดนฟาดปาก ที่ดันไปกวน เขาหัวเราะกับคำตอบ
ปกตินั่งแต่รถเมล์ ไม่เคยนั่งรถไฟฟ้าเหมือนเพื่อน ๆ
ครั้งหนึ่ง และเป็นครั้งแรกครั้งเดียว จนผ่านไปนานมาก จึงมาลองนั่งรถไฟฟ้าอีกครั้งนี่แหละ
ครั้งนั้นไปงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติที่ศูนย์สิริกิติ์ ขากลับลองนั่งรถไฟฟ้า สุดสยองแบบคนแก่ที่งุ่มง่ามเงอะงะ หยอดเหรียญแล้วออกไม่ทัน เร็วเกินเหตุ ตั้งตัวไม่ทัน คนหลังช่วยเรา เอาเหรียญของเขาหยอด กะให้ออกพร้อมกันสองคน ไม่สำเร็จ เขาออกไม่ทัน เลยวุ่นไปทั้งแถว
ความประทับใจครั้งแรกแย่มาก ไม่ค่อยอยากและไม่กล้า
คราวนี้รู้สึกดีขึ้นกับชีวิตแบบคนสมัยใหม่
สถานีที่เขาให้นั่งฟรี สวยงามสมดังคำร่ำลือ สถานีเยาวราชมีภาพวาดอาหมวยอาซิ้มให้แชะภาพ
การเดินทางทำแบบคนไม่ค่อยรู้เรื่อง ถามคนในเครื่องแบบว่าต้องไปไหนทำอย่างไรตลอด ตอนหลังชักคล่อง
สถานีต่อไปสามยอด มีภาพถ่ายเก่า ๆ ติดอยู่กับเสา ไม่ได้ออกนอกสถานี ทั้งที่เขาให้เหรียญฟรีเข้าออก โถ มันถิ่นเก่า เดินจนปรุ สำเพ็ง พาหุรัด
อีกสถานีที่สนามชัย โฆษณาทางทีวีว่าเลียนแบบท้องพระโรง สวยงามตามท้องเรื่อง
คราวนี้เดินออกมาที่สถานีสนามไชย ไปมิวเซียมสยาม
ลืมตามประสาคนแก่ว่า วันจันทร์หยุด และวันนี้หยุดชดเชย เลยอดเข้า คนแก่เกิน 60 เข้าฟรี รถไฟฟ้าก็ฟรี อะไร ๆ ฟรีไปหมด ดีแบบนี้นี่เองเป็นคนแก่สมัยนี้
นั่งต่อมาที่สถานีอิสรภาพ และไปท่าพระ สิ้นสุดการเดินทางฟรี ต่อรถสาย 42 ถึงบ้าน
รวมเวลาออกจากบ้าน 10.30 น. ถึงบ้านบ่ายสองครึ่ง แต่หมดแรงได้เหมือนกัน สังขารนี่ไม่เอื้อเลย
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [