• ผู้หญิงสีรุ้งปี 53 และก่อนหน้านั้น
• กล่องจดหมาย letter box
• ความเรียงเรื่อยๆ
• นิยายที่พิมพ์แล้ว ดวงดาวดอกไม้
• หวานไหวในบทกวี
• รอยเท้าที่เราย่ำ
• จัดการชีวิตรอบด้าน
• My day
• ปี 2553 - 2555 ชีวิตนี้ดีที่สุด

ความสุขในบัญชียิ่งเพิ่มพูน บล็อกที่แล้วบันทึกไว้ว่ากลับจากเชียงใหม่ก็มีเรื่องยุ่งๆ แล้วก็ link ไปที่บันทึกที่เขียนและไปแปะไว้ที่ห้องแมว ฉันบ่นว่า เหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่าง ช่างเถอะๆ บอกตัวเองแบบนี้ค่ะ อะไรๆที่มันไม่ดีและวุ่นวายที่เกิดขึ้นก็ถือเป็นเรื่องปกติของชีวิตที่ต้องเกิดขึ้นได้ จะให้อะไรมันสวยงามทุกอย่างมันก็เกินไปค่ะ สุข ทุกข์ เหมือนที่เราเรียนรู้ว่ามันมีขึ้นมันก็ต้องมีลง วันนี้ยิ้มพรุ่งนี้ก็ร้องไห้ พูดๆแล้วยังอดรู้สึกโมโหเรื่อง 'คนอวดรวย' ตรงข้ามบ้านไม่หาย แต่ถ้ายังพกความเกลียดชัง อาฆาตมาดร้าย เอาไว้กับตัวแล้วคอยแช่งให้มันเจริญลงๆ ใจเราก็ไม่เป็นสุขอีกนั่นแหละค่ะ เฮ้อ.. เอาธรรมะไว้กับตัว ใครจะดีจะเลวรู้อยู่แก่ใจ เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาเลยไม่ได้อยู่บ้านดูเขาทำรั้วใหม่ เพราะไปกองถ่ายหนังโฆษณาที่นครนายกทั้งสองวัน แต่วันอาทิตย์แวะไปศิริราช เยี่ยมคุณยายของหลาน แล้วได้ไปลงนามถวายพระพรมา ได้หนังสือเล่มเล็กๆมาเล่มหนึ่ง เขาเขียนเรื่องความกตัญญูของในหลวง อ่านแล้วน้ำตาจะร่วง ในใจคิดว่า เราจะไม่เสียใจเด็ดขาด เพราะเราทำดี และทำให้พ่อกับแม่เรามีความสุข เราพาเขาไปเที่ยว เราเห็นรอยยิ้มของเขา เรากินข้าวกับเขา เราเคียงข้างเขา ในช่วงเวลาที่พ่อกับแม่อยู่กับเรา มีความสุขมากที่สุด เป็นความอิ่มเอิบคนละเรื่องกับตอนที่อยู่กับแฟนหรือเพื่อน คนที่เรารักในชีวิตเราอาจจะมีหลายๆคนก็ได้ใช่ไหมคะ แต่พ่อกับแม่เรามีแค่อย่างละคน ไม่มีเขาแล้วจะมีเราในวันนี้หรือ .. ไม่ทำตอนนี้แล้วจะทำตอนไหนละนะ ตอนที่ไปลงนามถวายพระพร รู้สึกดีมากเลยค่ะ .. แต่ตอนที่เดินอยู่ในโรงพยาบาลมีความรู้สึกหลายๆอย่างระคนกัน เดินอยู่ในศิริราช รู้สึกเหมือนว่า คนที่มาโรงพยาบาลก็แบกทุกข์นะ .. คนเจ็บคนป่วยมากมาย จะเอาแน่อะไรได้กับชีวิตคนเรานะคะ เมื่อก่อนอาจจะรู้สึกว่า เรื่องเจ็บเรื่องป่วยเป็นเรื่องที่ไม่น่ารู้ ไม่สนใจ .. หรือไม่อยากได้ยิน คนนั้นไม่สบาย คนนี้ไม่สบาย เป็นนั่นเป็นนี่ แต่เดี๋ยวนี้ อาจเพราะโตขึ้น เขาใจชีวิตมากขึ้น รู้ว่าชีวิตมันก็แค่นั้นแหละ จะเจ็บจะป่วย แล้วก็จากไป มันคือการเปลี่ยนผ่านของชีวิต รู้สึกปลงขึ้นตั้งเยอะนะคะ ไอ้คนที่มันอวดรวย เห็นแก่ตัว หรือใช้ชีวิตประมาท เขาอาจจะคิดว่าตัวเองตายไม่เป็นก็ได้นะคะ .. เขาเลยไม่สนใจหรือแยแส ว่าคนเราจะเบียดเบียนคนอื่นให้ได้อะไรขึ้นมา แล้วคนเรา ..แท้จริงมันก็แค่นั้นจริงๆ เคยนึกถึงเรื่องที่ขอแม่ว่าอยากบริจาคร่างกายแต่แม่ไม่ยอม ความคิดนี้ไม่ได้หายไปไหน เอาไว้มีโอกาสจะบอกแม่อีก เรารู้สึกว่า เราจะหวงไปทำไมกับร่างกายที่อีกหน่อยก็ไม่ใช่ของเรา ขณะนี้ก็ไม่ใช่ของเรา ... จะวันเกิดแล้ว มีคนถามว่ารู้สึกยังไงกับเลข 39 จะเฉียดเลขสี่แล้ว ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ นอกจากรู้สึกว่า ดี.. ดีแล้ว ดีแล้วกับชีวิตวันนี้ พอใจกับมัน มีความสุขดีกับการหาเลี้ยงตนเองและใช้ชีวิตตามอัตภาพ เลี้ยงแมว เลี้ยงตัวเอง ดูแลพ่อกับแม่ตามวาระและโอกาส โอย.. พอแล้ว จะเอาอะไรกับชีวิตมากมายนักหนา ความทะยานอยากมากมายมันไม่ได้ทำให้เราสุขจริงๆหรอก เราพอใจแค่ไหน ก็เอาตรงนั้นเป็นความสุขดีกว่า จะวันเกิดแล้วไงคะ.. เลยคิดว่า เราผ่านมาอีกปี ปีหน้าไม่รู้จะเป็นอย่างไร แต่ก็นั่นแหละนะ ปีนี้เหนื่อยมาก ได้ไม่คุ้มเสียหรือเปล่ากับหลายๆเรื่อง แต่ก็ยังดำเนินชีวิตต่อไป หลายอย่างบรรลุแล้ว อีกหลายอย่างยังไม่บรรลุ แต่อย่างน้อยปีนี้ก็เป็นปีที่ได้ให้มากกว่าปีไหนๆ ให้คนด้อยโอกาส ให้ตัวเอง .. ให้พ่อให้แม่ ความสุขในบัญชียิ่งเพิ่มพูน ไม่อยากได้อะไรมากมายเลยค่ะ แต่ถ้าพอจะมีโชคก็ขอรวยกว่านี้ (ฮา) รวยแล้วให้คนอื่นได้ ก็อยากรวยกว่านี้ จะได้ทำนั่นทำนี่ให้คนอื่นๆ ตามกำลังที่ใหญ่ขึ้น แล้วก็ขอรวยความสุข เพราะปวารณาทำความดี จะทำในรูปแบบใดก็ได้ แต่ขอยึดมั่นในความดีตลอดชีวิต จะบ่นน้อยๆ (ฮา) ทำมากๆ ( good idea ) ทุกเรื่องค่ะ วันอาทิตย์นี้จะไปทำบุญ คงไปบริจาคอาหารให้น้องหมาน้องแมวเหมือนเคย แต่ปีนี้ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี ช่วยหมาช่วยแมวแล้วมีความสุขค่ะ เพราะเราก็มีเขาเป็นลูก รู้สึกดีที่ได้ทำทุกปี และคงจะไปทำบุญไหว้พระ เป็นสิริมงคลแก่ตัว วันจันทร์ที่ 27 ก็โทรหาพ่อกับแม่เหมือนทุกปี และอาจจะเจียดโบนัสส่วนหนึ่งทำบุญใหญ่ ในรูปแบบใดก็ว่าไปค่ะ แบ่งปันความสุขให้กันนะคะ!!   Create Date : 21 ธันวาคม 2553     Last Update : 21 ธันวาคม 2553 23:13:44 น. Counter : 532 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ไม่หนาวเท่าไหร่ แต่ก็สุขใจเหมือนกัน... หลังจากกลับจากเชียงใหม่มีหลายเรื่องที่ต้องจัดการหลังจากนั้น ทั้งเรื่องวุ่นวายที่ไม่น่าเกิดขึ้น เช่นเรื่องนี้ค่ะ //www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J10016566/J10016566.html เหนื่อยใจจังเลย ทั้งที่ไปเชียงใหม่กลับมาด้วยความสุข พ่อกับแม่ยิ้มอิ่มเอิบทุกรูปที่ถ่าย ไม่ว่าจะแดดร้อน หรือว่าหนาวจนต้องใส่เสื้อสองสามชั้น แต่ก็เป็นยิ้มที่มีความสุขมาก ดีใจที่ได้ทำให้พ่อกับแม่ได้ไปเชียงใหม่ครั้งแรกในชีวิต และได้กอดแม่แน่นๆ มีความสุขจัง....   Create Date : 14 ธันวาคม 2553     Last Update : 14 ธันวาคม 2553 23:24:50 น. Counter : 682 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ของขวัญให้พ่อ.. สองวันแล้วที่ได้หยุดอยู่บ้าน ทำกับข้าว นอนอ่านหนังสือ อยู่บ้านแบบ 'อยู่บ้าน' จริงๆ คือไม่ออกไปไหนไกลเกินรัศมีบางพลีเลยค่ะ เมื่อวานนี้นอกจากทำกับข้าว โดยเก็บของเหลือจากในตู้เย็นแล้ว ก็เปิดทีวีดูถ่ายทอดสด 'งานสำคัญ' ไปด้วย เป็นอีกวันที่เปิดทีวีดูถ่ายทอดสดทั้งช่วงสายๆและช่วงกลางคืน ดูไปก็น้ำตารื้น โดยเฉพาะตอนที่เห็นพระพักตร์ของในหลวง เห็นคนมากมายไปนั่งรอรับเสด็จ โบกธงสีเหลืองและธงชาติ แดดร้อน แต่ภาพทีเห็นในทีวีคือผู้คนเหล่านั้นยิ้มและบางคนร้องไห้ คงไม่ต่างจากเราเท่าไหร่ ที่น้ำตารื้นอยู่หน้าทีวี ไม่รู้น้ำตานี้มาจากไหน ที่แน่ๆคงเป็นเพราะรู้สึกซาบซึ้งไปด้วย ที่เห็นในหลวงทรงแย้มพระสรวล... ขอจงทรงพระเจริญ ................. วันนี้เป็นวันหยุดอีกวันที่มีภารกิจต้องเก็บกระเป๋าแล้วล่ะค่ะ บ่ายๆจะไปรับพ่อกับแม่ที่สนามบินสุวรรณภูมิ แล้วพรุ่งนี้หกโมงเช้าก็คงจะเป็นเวลาที่ต้องหนีแมวๆ ไปขึ้นเครื่องแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าแพลนการไปเที่ยวที่ฉันตั้งใจจะทำให้เป็น 'ของขวัญ' ของพ่อกับแม่ จะมาถึงเร็วขนาดนี้ เหมือนเพิ่งจะคิด เพิ่งจะทำอยู่แหม็บๆ ยืนยันได้ว่า เวลาผ่านไปแบบเราไม่ทันตั้งตัวจริงๆนะคะ พรุ่งนี้เช้าจะเหินฟ้าด้วย TG จุดหมายปลายทางที่เชียงใหม่ สามวันที่ฉัน จะพาพ่อกับแม่ไปเที่ยว เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ไปเที่ยวที่นั่น พ่ออายุตั้ง 70 แล้ว ไม่ทำตอนนี้แล้วฉันจะทำตอนไหน เมื่อคืนฉันโทรหาพ่อ ถามว่าเขาเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้วหรือยัง พ่อหัวเราะแล้วบอกว่า เก็บแล้วเรียบร้อย พร้อมเสื้อหนาวด้วย อากาศที่เชียงใหม่คงจะเย็นๆตอนเช้าและกลางคืน พ่อไม่ชอบอากาศหนาว เพราะไม่คุ้น ทั้งชีวิตอยู่แต่ที่ใต้ แทบไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยซ้ำ ลูกอย่างเราแค่ได้คิด ได้ทำ แค่นี้ก็เป็นสุขแล้วล่ะค่ะ .... ฉันมีวันหยุดยาวรวมกับที่ชาวบ้านเขาหยุดกันก็ตั้งเก้าวัน เป็นเก้าวันที่ฉันจะต้องทิ้งภาระการงาน(ด้วยความเต็มใจ ha ha ) เมื่อวันศุกร์ที่ 3 ที่ผ่านมา ฉันอยู่เคลียร์งานจนเรียบร้อย ไม่เคยทิ้งงานไปนานขนาดนี้ แต่สำหรับคราวนี้ ฉันบอกตัวเองง่ายๆแค่ว่า ไม่ต้องไปห่วงอะไรมาก ทำในสิ่งที่ต้องทำดีกว่า งานตรงนั้นเพื่อเลี้ยงชีพเรา เราทำดีที่สุดแล้ว แต่สิ่งที่เราตั้งใจจะทำให้ดียิ่งกว่า คือการได้ทำอะไรให้พ่อกับแม่ต่างหาก ซึ่งเราไม่ค่อยได้มีโอกาสแบบนี้ ในเมื่อสิ่งสำคัญที่สุดที่หาไม่ได้อีกแล้วสำหรับเรา มันไม่ใช่งาน หรือเงิน สองสิ่งนั้นหาเอาใหม่และสร้างได้ตราบยังมีเรี่ยวแรง แต่สำหรับครอบครัว คนที่รักเรา คนที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเรามา มีเพียงคนสองคนที่เราควรต้องตอบแทน และหาใหม่ไม่ได้แล้ว มีโอกาสทำ ทำนะคะ .. ไม่ต้องรอหรอก กับการได้ทำอะไรให้พ่อกับแม่ ทำแล้วมีความสุขที่สุด สุขแบบที่หาที่ไหนไม่ได้อีกด้วย !   Create Date : 06 ธันวาคม 2553     Last Update : 6 ธันวาคม 2553 10:04:16 น. Counter : 531 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ธันวาคมซะที !! ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ ธันวาคมซะที ! เดือนที่ฉันชอบที่สุดของปีเดินทางมาถึงแล้ว ดีใจจังเลยค่ะ .. ที่ดีใจไม่ใช่เป็นเพราะว่าปลายๆเดือนจะครบรอบวันเกิด อายุเท่าไหร่ไม่อยากบอก แต่รู้สึกว่าเมื่อถึงเดือนนี้ทีไร สัญญาณของการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ จะชัดเจนมาก ถึงบางอย่างจะไม่ได้ใหม่เสียจนทำให้ชีวิตหักมุม เหมือนทุกปีที่ผ่าน แต่การเริ่มต้นใหม่ก็เป็นสัญญาณที่ดีสำหรับชีวิตเสมอ รอคอย และคอยรอ ... หน้าตึกแพนมีต้นคริสต์มาสยักษ์มาตั้งแล้ว นับจากคืนนี้เขาคงจะเริ่ม เปิดไฟ ต้นคริสต์มาสต้นใหญ๋จะสว่างเรืองรอง เปรียบเหมือนสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นเทศกาลแห่งความสุข ไม่เฉพาะคนตัวเล็กๆที่แอบเกิดในเดือนนี้ และดีใจที่จะได้ฉลองปีใหม่ไปพร้อมๆกับวันเกิดในทุกปีหรอกนะคะ ฉันว่าทุกคนรอคอยเวลาที่จะได้สลัดความเหนื่อยทิ้งไป แล้วรอให้ปีใหม่เดินทางมาถึง อีกนิดเดียว .. นิดเดียวจริงๆ ------------------- ฉันแทบจะขาดใจกับหลายๆอย่างในช่วงที่ผ่าน แต่ก็ต้องฮึดค่ะ หวังว่าทุกคนคงจะไม่เหนื่อยและมีแรงสู้ ชีวิตยังต้อง goes on นะคะ ------------------- นิยาย 'ดวงดาวดอกไม้' ของฉันกำลังขมวดปมเข้มข้นและ ใกล้จะจบเต็มที ฉันอยากได้คนมาช่วยจัดรูปเล่มและทำปก สำหรับโครงการจะพิมพ์เรื่องนี้เป็นเล่ม ซึ่งฉันคิดว่า 'คงจะทำเอง' ในเบื้องต้น ยอมรับว่ามันไม่ง่ายแน่ๆ กับการลองผิดลองถูกในครั้งนี้ แต่การทำด้วยความรักคงจะทำให้ฉันผ่านมันและเริ่มต้นกับมันได้ด้วยดีนะคะ ระหว่างที่ฉันกำลังจะเขียนตอนจบหรือใกล้จบ ฉันจึงอยากเริ่มอะไร ไว้ก่อนค่ะ สำหรับการพิมพ์คงจะพิมพ์ตามจำนวน และคงไม่เข้าไปขาย ในระบบร้านหนังสือ แต่จะทำสำหรับคนที่รักและชอบเรื่องนี้จริงๆ ซึ่งเป็นความตั้งใจของฉัน เนื่องจากฉันยังทำงานในระบบ แทบไม่มีเวลาจะทำอะไรอย่างอื่นแล้ว ในวันธรรมดา เอาเป็นว่าถ้าใครสนใจอยากรับงานตามข้างต้น ส่งเมลมาคุยกันหน่อยดีไหมคะ ที่ mylovebe1001@yahoo.com หรือคนอ่านที่รักตัวหนังสือของฉันและตามกันมาตลอด จะช่วยแนะนำกัน ก็ไม่ขัดข้องค่ะ ฉันยังมีอะไรที่อยากทำและอยากเขียนอีกเยอะมาก จริงๆนอกจากเรื่องดวงดาวดอกไม้ จะเป็นนิยาย หญิงรักหญิง หรือเรียกแบบ ทันสมัยต้องเรียกว่า Yuri ( ฮา ) ที่ฉันใช้เวลาเขียนมานานขนาดนี้ จนถึงตอนที่ 52 เข้าไปแล้ว ฉันยังมีนั่นนี่โน่น อีกหลายอย่างที่อยากทำค่ะ เป็นต้นว่า วันก่อนฉันได้คุยกับคุณเอ๊ะ นักเขียน นักแปล ( ไม่เปิดเผยชื่อ นะคะ ) ท่านหนึ่งซึ่งเธอก็เป็นแฟนบล็อกของ bewae ฉันยังเปรยๆว่า อยากนำพล็อตเรื่องของเธอ ที่เธอเล่ามาเขียนเป็นนิยายเลย มีอีกหลายๆอย่างที่ bewae ฝันเป็นตุเป็นตะ และอยากทำก่อนในขณะ ยังมีเรี่ยวแรง เดี๋ยวแรงตก จะอดทำเสียเปล่าๆ แรงยังมี ทำไปค่ะ .. เวลาไม่รอคอยเราหรอก เราสิต้องคิดๆๆๆ แล้วก็ทำๆๆ ทำสิ เดี๋ยวมันก็ได้เอง เนอะ !!!   Create Date : 02 ธันวาคม 2553     Last Update : 2 ธันวาคม 2553 21:37:54 น. Counter : 664 Pageviews.   3 comment Share Tweet

passion ที่หายไป... หลายวันที่ผ่านมาแม้จะทำงานทุกวัน อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่กลับรู้สึกว่า มีความเงียบสงบ อาจเพราะสงบปากสงบคำ พูดแต่สิ่งที่ต้องพูด แม้ยิ้มให้คนอื่นน้อยลง แต่ยังยิ้มให้ตัวเองได้ เกิดอารมณ์เซ็งคน เลยเกิดอยาก isolate บ้าง เลยโดดเดี่ยวตัวเอง ด้วยการไม่ไปกินข้าวกับน้อง(อีกแล้ว) เพราะเบื่อ ความสัมพันธ์ของเรากับคนที่ทำงาน ไม่ได้เป็นไปแบบ 'อนุญาต' ให้ตัวเองมีวงกลมที่ใกล้ชิดกันมากนักค่ะ ยิ่งกับลูกน้องด้วยแล้ว บางทีการใกล้มากเกินไป โดยไม่ปล่อยให้มีแก๊ประหว่างเรากับเขาเลย มันไม่มีผลดีเลยค่ะ ฉันคงไม่เล่าว่าเกิดอะไรขึ้นกับความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับน้องหลายคนในทีม รู้เพียงว่าถ้าเรา 'ยอม' หรือ 'อะไรก็ได้' กับเขามากเกินไป ความใจดีของเราก็ทำพิษให้เราได้ การจัดการกับคนไม่ใช่เรื่องง่ายนะคะ จนบางทีเราก็ท้อซะเอง เมื่อพยายามจะใช้ความใจดีให้เป็นคุณ แต่มันก็เกิดโทษขึ้นมาได้เหมือนกัน ฉันเคยเสียใจเพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นหัวหน้าที่ดีแล้ว แต่ทำไมเมื่อ input ของเราเต็มที่ output กลับห่วยแตก พูดตรงๆแบบไม่ต้องอ้อมแล้วนะคะ แล้วในที่สุดก็เรียนรู้ขึ้นเรื่อยๆ ว่าเรา control อะไรได้ไม่ทั้งหมดหรอก อย่างง่ายๆก็ทำได้แค่ในส่วนของตัวเองเท่านั้น ฉันเคยพูดถึง passion ค่ะ ว่ามันจำเป็นและสำคัญ ในวันที่ passion ของฉันเองเริ่มจะล้าๆลงทุกวัน ( กับการทำงานกับพวกเขาทั้งหมด ) เมื่อนั่งมองสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันพบว่ามันไม่ง่ายเลยกับการที่สร้างสิ่งที่เรียกว่า passion ขึ้นมาใหม่ กับการทำงานเป็นทีม ลำพังเราเพียงคนเดียวไม่อาจเคลื่อนหรือทำให้ output ออกมาดีได้ นั่นคงไม่ใช่กับแค่การทำงานหรอกค่ะ แต่กับชีวิตเราในส่วนอื่นๆก็เช่นเดียวกัน และตัวเราเองนั่นแหละที่ต้องพยายามหา input ที่ดีให้กับตัวเองก่อน ก่อนจะไปเคี่ยวเข็ญใครให้เขาได้อย่างใจเรา บางที ฉันอาจจะตระหนักในข้อนี้น้อยเกินไป อยากจะทำทุกอย่างให้ดี แต่ต้องยอมรับว่า คำว่า ดี ของแต่ละคนก็คงไม่เท่ากัน ดีของเราอาจเป็นมาตรฐานที่สูงเกินไปสำหรับอีกคนก็ได้ ทำดีที่สุดแล้ว = คำตอบที่ดีที่สุดเช่นเดียวกันนะคะ ว่ามั๊ย ....   Create Date : 27 พฤศจิกายน 2553     Last Update : 27 พฤศจิกายน 2553 13:56:31 น. Counter : 602 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• bewae1001
• เช้านี้ยังมีเธอ
• li_goro
• I am just fine^^
• - in the deepest mist -
• lnpuu29
• กาแฟสอง
• บลูดานูป
• Mizz A n D
• รันหณ์
• orangebox
• cherydnk
• เพลงฝนต้นลมหนาว
• mameehanako
• Para-Nasi
• raBBitFood
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• รอยยิ้มนางฟ้า
• อย่าิไปคิดมากกับชีวิต
• เต่าตัวลาย
• Karn_theFreeItem
• Lucky in Life
• CCAIS
• engthan
• Webmaster - BlogGang

• ฟ้าพิงดาว
• การ์ด LB สวยๆ
• ปิงฟ้าวิลันดา นวนิยายหญิงรักหญิง
• ชีวิตดีดี
• น้องใหม่
• ธรรมตามใจ / ประชาไท
• letter to my princess
• สวัสดีแปดริ้ว
• OKnation
• leslady
• my hi5
• slow life สูตรความสุข
• BlogGang.com