• ผู้หญิงสีรุ้งปี 53 และก่อนหน้านั้น
• กล่องจดหมาย letter box
• ความเรียงเรื่อยๆ
• นิยายที่พิมพ์แล้ว ดวงดาวดอกไม้
• หวานไหวในบทกวี
• รอยเท้าที่เราย่ำ
• จัดการชีวิตรอบด้าน
• My day
• ปี 2553 - 2555 ชีวิตนี้ดีที่สุด

ใจง่าย...ไปให้ภูเขาโอบกอด ที่ Hug station สองสัปดาห์ที่ผ่านมาเดินทางและเดินทางไปแถวอีสานถึง 2 ครั้ง ภาวะน้ำท่วมและข่าวที่ออกสื่อทุกวันๆ กระทบการเดินทางมากเชียวค่ะ ต้องเลี่ยงเส้นทางมิตรภาพ สระบุรี ปากช่อง ที่เคยใช้เวลาสัญจรไปอีสาน เพราะเกรงว่าจะเจอกับรถติดและทางขาด ยิ่งถ้ารถเยอะๆ ด้วยแล้วแทบไม่อยากจะคิด การแช่อยู่บนถนนในขณะที่เพื่อนร่วมทางก็แออัดอยู่บนถนนเส้นเดียวกัน เป็นภาวะที่น่าอึดอัดมาก ต้องเปิดแผนที่หาทางเลี่ยง ดีว่าจากบางพลีสามารถเข้ามอเตอร์เวย์ เข้าพนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา และเข้ากบินทร์บุรี จากนั้นก็เลาะเขาใหญ่เข้าไปโคราชทางวังน้ำเขียว ปักธงชัยได้ เส้นนี้มีของอร่อยให้แวะกินด้วยคือ ก๋วยเตี๋ยวปากหม้อที่อ.พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา เป็นของแปลกสำหรับคนบางพลี ปากหม้อก็คือขนมปากหม้อ แบบที่เรารู้จักกันดีนั่นแหละ เพียงแต่เอามากินกับน้ำซุปกระดูกหมู ขาไก่ หรือลูกชิ้น แม่ค้าจะทำปากหม้อทีละตัว ( เร็วมาก ) ปาดใส่ชามให้เรา เวลาทานก็เติมกระเทียมเจียว ผักโรย หรือจะปรุงรสอะไรก็แล้วแต่เรา ส่วนใส้นั้นมี 6 ใส้ค่ะ มีทั้งใส้หวาน ใส้เต้าหู้ผัด ใส่ถั่วงอกผัด ใส้หน่อไม้ ใส่ถั่วฝักยาว เวลานั่งทาน น้ำซุปจะมาก่อนค่ะ จากนั้นแม่ค้าจะถามเราว่าเอาใส้อะไรบ้าง เขาจะทำและปาดใส่ชามเราเรื่อยๆ จนกว่าเราจะบอกให้พอ เวลาตักทานก็ตักพร้อมน้ำซุป ทานทั้งคำแบบนั้น เนื้อแป้งของที่บางและนุ่ม บวกกับใส้รสกลมกล่อมกำลังดี ทานทั้งคำได้น้ำได้เนื้อ เพลินทีเดียวค่ะ ร้านที่แวะทานชื่อร้านเจ๊โบ้ เข้าไปจากปากทางถนนหลวงไม่กี่ร้อยเมตร จะเห็นป้ายร้าน มีการันตีจากทีวีและแมกกาซีนหลายเล่ม แต่หนึ่งเสียง จากคนกินคนนี้ก็การันตีด้วยค่ะว่าอร่อย และแปลกดีจริง ใครจะรู้ว่าขนมหวานก็สามารถดัดแปลงเป็นอาหารคาวได้อย่างอร่อย จากพนมสารคาม ขับเลาะไปตามทางพนมสารคาม กบินทร์บุรี เส้นทางนี้ขับง่ายนะคะเพราะรถน้อยกว่าเส้นหลัก ยิ่งเวลานี้เส้นทางวังน้อย สระบุรี ปิดใช้เพราะน้ำท่วมด้วย เส้นทางนี้จึงช่วยได้มาก ถนนมีสภาพใช้ได้ มีระยะสวนไม่มากนักจากทางขึ้นเขาใหญ่ช่วงอำเภอนาดี ลงเขาก็จะเจอกับอำเภอวังน้ำเขียวเลย ถึงแล้ว วังน้ำเขียว คณะสาวทั้งโสดและไม่โสดทั้งหมดจะพักกันที่ Hug station จริงๆที่พักน่ารักแห่งนี้อยู่โซนปากช่อง ( ถนนเส้นนี้จะผ่านอ่างเก็บน้ำลำพระเพลิง) แต่เมื่อใช้เส้นมิตรภาพเพื่อเข้าถนนธนะรัชต์ไม่ได้ ก็เลยต้องอ้อมกัน คณะพร้อมใจกันหนีงานเลี้ยงบริษัทฯมาเที่ยวตามใจเรียกร้อง แน่นอนว่ามันดีกว่าการไปงานเลี้ยงใหญ่ยักษ์ที่แม้จะอลังการอย่างไร แต่เราก็รู้ว่า ความสุขแบบไหนที่น่าลิ้มรสมากกว่า Hug station เหมือนขนมสีสวยหวาน ถูกตกแต่งอย่างละเมียดละไม เล็กแต่น่ารัก เป็นความฝันของฉันที่อยากมีบ้านเล็กบนเนินเขา แรกพบ Hug ฉันจึงหลงรัก ใช่เพียงความขาวโอโม่ของบ้านสามหลังบนเนินดิน แต่มันคือทุกอย่าง ทั้งหมดเท่าที่สายตามองเห็น ฟ้าและเขาโอบล้อมเรา ผิดแต่ความฝันของฉันอยู่ในใจ แต่ความฝันของเจ้าของ hug เป็นจริงแล้ว มันถูกเนรมิตขึ้นมาแล้ว และตั้งอยู่บนผืนดิน 2 ไร่เศษในดินแดนที่เขาบอกกันว่าเป็นแหล่งโอโซนอันดับเจ็ดของโลก บนเนินดินที่เจ้าของตั้งใจทำขึ้นมาและปลูกบ้านเพียงสามหลัง ให้บ้านแต่ละหลังอิงแอบอยู่บนเนินดิน บ้านสีขาวตัดกับฟ้าสีฟ้า และปลูกต้นถั่วบราซิล คลุมพื้นดินเอาไว้แทนหญ้า ต้นถั่วมีดอกสีเหลืองเล็กๆเป็นบรรณาการ น่ารักจริงๆ เจ้าของบ้านบอกกับฉันว่าต้นถั่วนี่ชอบแดดมาก ถ้าอยู่ในหน้าร้อนแล้วละก็ จะเห็นดอกพรึ่บพรั่บเชียวล่ะ แทบจะไม่เห็นสีเขียวๆของใบที่ปกคลุมผืนดินเลย ภูเขาเขียวๆเบื้องหน้าเป็นอาหารตาของเรา คุณส้ม เจ้าของ Hug เป็นสาวทำงานในกรุงมาก่อน พอมาทำรีสอร์ตเล็กๆของตัวเอง จึงเอาความชอบของตัวเองเป็นที่ตั้ง ทำบ้านหลังเล็กและตกแต่งอย่างมีรสนิยม Hug ไม่ใช่รีสอร์ตหรู แต่เจ้าของช่างละเมียดละไม ฉะนั้นทุกมุมของ hug จึงน่ารัก เต็มไปด้วยรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ และแสดงออกถึงความใส่ใจที่เธอมีทั้งที่ปรากฏอยู่ในของตกแต่ง และการดูแลที่เอาใจใส่แขกที่มาพักเป็นอย่างดี เราจะพบตุ๊กตาหมีวางอยู่ใน welcome zone และทั้งในห้องพักด้วย คณะเราได้คุยกับเธอ ตอนค่ำที่เรากินบาร์บีคิวปิ้งย่างกัน ( เป็นบริการที่ hug มีและลูกค้าสามารถแจ้งได้ ให้คุณส้มเตรียมอาหารสำหรับปิ้งย่างและเตาปิ้งเอาไว้ ) นอกจาก mixed gril ที่มีทั้งซี่โครงหมูหมักพริกไทยดำสูตรของเธอ เห็ดนานา น่องไก่ชิ้นใหญ่ ไส้กรอกชิ้นโต ยังมีสลัดหน้าตาดี ราวกับยกมาจากโรงแรมหรูในกรุงฯ น้ำสลัดสองอย่างที่เสิร์ฟมาก็เป็นน้ำสลัดที่ถูกดัดแปลงและปรุงรสให้อร่อย จะทานแบบจิ้มก็ได้ จะคลุกก็ดี วังน้ำเขียวเป็นแหล่งเห็ดและผักนานาสารพันอยู่แล้ว มื้อนั้น เธอจึงเลือกสรรของดีมาให้เรากินทั้งผัก ทั้งเนื้อ โดยบอกว่า ทำและปรุงรสในสูตรอย่างที่ตัวเองชอบ ทำแล้วมีความสุข ความสุขในมื้อนั้นจึงเป็นของลูกค้า เป็นลูกค้าโต๊ะเดียวที่ไม่สงวนสิทธิ์ในการกินบาร์บิคิวแกล้มเบียร์ ตกค่ำคืน ภูเขาเบื้องหน้าถูกปกคลุมด้วยความมืดมิด รอบตัวชาวคณะมีเพียงเสียงหรีดหริ่งเรไร ฟ้าเบื้องบนมีดาวให้เห็นแม้ไม่มาก เพราะเป็นฟ้า คืนที่มีเมฆมากบดบัง ชาวคณะคิดไปถึงงานเลี้ยงในเมืองกรุง แสงสีในเมืองกรุงช่างต่างจากรอบตัวเรายามนี้ น้องเปิดเพลงจากโทรศัพท์มือถือคลอไปกับบทสนทนา เพลงรักบางเพลงทำให้นึกไปถึงอดีต จะมีใครรู้ว่าเราอยู่จุดไหนในโลกนี้ ร่องรอยความขมขื่นถูกซุกไว้มิดชิดในส่วนลึกที่สุด เราอิ่มเอิบกับบรรยากาศ แต่ขณะยิ้มและเบิกบานใครจะรู้ว่ามีอะไรข้างในใจเราทั้งหมด ใช่ เพราะเราตั้งใจมาที่นี่เพื่อจะมีความสุข ในขณะที่โลกรอบตัวเราเคลื่อนไหว และบ้างอาจสับสน เบียร์ยังถูกรินลงแก้วเรื่อยๆ พอๆกับน้ำค้างยามดึกที่ไม่รู้มาจากไหนมากมาย แม้ลมไม่แรง แต่อากาศก็เย็นพอตัว แต่พวกเราง่วงกันไม่น้อยแล้ว จากการขับรถหลายชั่วโมงและกินอิ่ม บางคนต้องคว้ายาแก้แพ้มากินเพราะปรับตัวรับสภาพอากาศไม่ทัน ฉันครั่นเนื้อครั่นตัวตั้งแต่บ่าย ทั้งกินยาแก้ไข้ไปแล้ว แม้จะดีขึ้น แต่ตกดึกคืนนั้นต้องตื่นมาหายาแก้ไขกินตอนตีหนึ่ง ! บ้านหลังสีขาวที่เราพัก เป็นบ้านหลังใหญ่ที่สุดที่เสริมเตียงเข้าไปได้อีก 3 เตียง เจ้าของ Hug อยากให้แขกหลับสบายจึงวางทั้งหมีน้อยตัวเล็กๆเอาไว้ให้อบอุ่นใจ แล้วไหนจะยังเครื่องนอนสีขาวสะอาดสะอ้านนั้นอีก ฉันรู้สึกว่านอนที่นี่แล้วแตกต่าง เพราะผ้าห่มสีขาวสะอาดผืนหนาที่เราซุกตัวห่มช่างแสนอุ่น มันไม่เหมือนผ้าห่มที่รีสอร์ตไหนเลย เช้าของอีกวันที่ตื่นมา มีกาแฟ ชา และเครื่องดื่มร้อนพร้อมขนมปังไว้รอเรา และมีข้าวต้มหมูสับธัญพืชที่เจ้าของรีสอร์ตบอกกับเราว่า ไม่อิ่มเติมได้ การบริการแขกที่มาพักอย่างอบอุ่นใกล้ชิดเช่นนี้ เราจะหาไม่ได้ในรีสอร์ตใหญ่ Hug น่ารักอย่างที่น้องบอกและพยายามชวนฉันมา ด้วยความใจง่าย ที่อยากมาเห็นฟ้า เห็นภูเขา แพลนนี้จึงเกิดขึ้น และเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว เราต้องตักตวงความสุขและอากาศดีๆ เพราะรู้ว่าเมื่อกลับไป ภูเขาและท้องฟ้าเหล่านี้จะไกลสายตา... เราจะเก็บทุกอย่างกลับไปได้เพียงรูปถ่ายและเก็บไว้ในความทรงจำเท่านั้น เจ้าของ Hug มาดูแลถามไถ่ว่าเราหลับสบายกันไหม แน่นอนว่าสบายและสดชื่น เพราะตื่นมาก็ได้สูดอากาศดีๆยามเช้า และข้าวต้มก็อร่อยเช่นนี้ อิ่มแล้วก็ไปนอนเล่นหนุนน้องหมีตัวใหญ่ที่คอยรับแขกอยู่ไม่ไกล ที่ welcome zone ตรงนี้ มีหนังสือจำนวนมากให้เราอ่าน ชั้นหนังสือใหญ่ที่ตีขึ้นจากเหล็กฉาก และใช้ไม้เป็นชั้นรอง ทาสีขาว แต่เรียบง่าย บรรจุหนังสือมากมาย คนรักหนังสืออย่างฉันชอบใจมาก นี่ถ้าวันหนึ่งมีบ้านเล็กๆบนเนินเขาแบบนี้ จะทำชั้นหนังสือแบบนี้ดีกว่า แล้วก็ยินดีแบ่งปันถ้าใครอยากจะอ่านบ้าง การแบ่งปันทำให้เราใจกว้าง การไม่หวงของทำให้เรารู้จักที่จะเสียสละได้ บ่ายนั้น ชาวคณะไปทานอาหารกลางวันที่ร้านปลาเผาเขาสลัดได ร้านนี้เป็นร้านดังและอยู่ในลิสต์ของหนังสือท่องเที่ยวทุกเล่ม อาหารขึ้นชื่อของเขาคือปลาเผา แต่วันนั้นทัวร์ลง เราจึงไม่ได้กินของขึ้นชื่อ แต่ก็พบว่าอาหารทุกเมนูที่สั่งอร่อยจริงอย่างที่ว่ากัน และราคาก็ไม่แพง ที่ชอบใจมากก็คือ ผัก ร้านนี้ไม่หวงผักเลย ถ้าสั่งเมนูที่มีผักแกล้ม ผักจะถูกจัดมาให้อย่างดี สวย และสะอาด น่าอิจฉาคนวังน้ำเขียว ปากช่อง ที่มีผักนานาให้กินอร่อยตลอดทั้งปี แต่ผักเหล่านี้ถูกส่งเป็นสินค้าสร้างรายได้ให้ชุมชนอีกไม่น้อย ที่นี่ยังมีฟาร์มเห็ด ฟาร์มดอกไม้ ทั้งไม้ดอกและไม้ใบ สินค้าโอท็อปที่ขึ้นชื่อมากของที่นี่ก็คือ เห็ดนี่แหละ มันถูกแปรรูปเป็นแหนมเห็ดบ้าง เห็ดสามรสบ้าง รวมถึงเห็ดสดๆที่แพคใส่ถุงขายกันและราคาจะชยับขึ้นไปอีกเมื่อเลยเขตวังน้ำเขียวไป แม่ค้าหลายรายบอกว่าสองสัปดาห์ที่ผ่านมานี้เงียบมาก อาจเพราะข่าวน้ำท่วมทำให้คนไม่ค่อยมาเที่ยว ทั้งสีหน้าและถ้อยคำของพวกเขาบ่งบอก ถึงหัวใจที่ฟีบลงเพราะรายได้ที่เข้ากระเป๋าน้อยตาม ถ้าเศรษฐกิจของชุมชนขึ้นอยู่กับการมาของนักท่องเที่ยวและมีหลายปัจจัยกระทบแบบนี้ ก็เท่ากับเราต้องหายใจด้วยจมูกของคนอื่นด้วยเหมือนกัน แต่อย่างไรคนวังน้ำเขียวก็ไม่อดตายแน่ๆ แม้จะพึ่งรายได้จากการมาของนักท่องเที่ยว เพราะอย่างน้อยพวกเขาก็มีดิน ปลูกผักกินเองได้ ไม่เหมือนชาว(ชาน) กรุงอย่างเรา ที่ต้องซื้อหาทุกอย่าง ฉันยังนึกอิจฉาคุณส้มเจ้าของ Hug กับสิ่งที่เธอทำ อิจฉาชาวบ้านแถวนั้นที่พวกเขามีดินไว้ปลูกผัก มีอากาศดีๆไว้หายใจ มีเวลาที่เหลือเฟือจากเวลาทำงานเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ ( เพราะอย่างน้อยก็ไม่ต้องเร่งรีบและรถติด ) สิ่งที่พวกเขามีแต่คนเมืองไม่มีและรู้สึกขาด ก็คือสิ่งเหล่านี้ ด้วยเหตุนี้ บางทีคนเมืองที่มีเงินมากๆ จึงไปกว้างซื้อที่ในต่างจังหวัด แต่คนต่างจังหวัดที่ไม่ได้คิดไกลๆ ก็ขายที่ง่ายๆ เพราะเห็นเงินสำคัญกว่าอย่างอื่น ระบบทุนทำให้เรามองเห็นเงินเป็นใหญ่กว่าสิ่งอื่นใด น่าเสียดายที่มันได้กลืนแม้กระทั่งความคิดความอ่าน หรือแม้กระทั่งความหวงแหนในแผ่นดินบ้านเกิด ฉันว่าอารมณ์ความรู้สึกของการได้ปลูกผักและกินผักสดๆจากไร่ของเราเอง มีโรงเพาะเห็ดเล็กๆ มีแปลงดอกไม้ มีผืนหญ้าไว้ให้เหยียบ มีภูเขาไว้ให้มอง มีฟ้าสวยๆไว้เป็นฉากหลัง มีหมามีแมววิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ เป็นอารมณ์ที่น่าถวิลหาที่สุด อาจเพราะเราอยู่กับเมืองจนเห็นและรู้สึกแล้วว่าความรื่นรมย์ของชีวิต จริงๆแล้วไม่ได้มาจากการเอาแต่หาเงินและหาเงินเพียงเท่านั้น จากวังน้ำเขียว ถนนเส้นเดิมพาชาวคณะกลับไปยังที่ที่จากมา ฝนยังตกได้ตกดีและตกหนักเป็นบางช่วง ข่าวน้ำท่วมจากวิทยุ จาก SMS ในโทรศัพท์ทำให้ใจเราไม่สงบนัก ธรรมชาติในที่จากมายังสวยติดตา แต่อีกส่วนหนึ่งของประเทศกลับต้องเจอภัยธรรมชาติ ชวนให้คิดว่าเหรียญมีสองด้านจริงๆ แต่หลายเสียงก็บอกว่า ความจริงแล้วธรรมชาติไม่ได้โหดร้ายกับเราสักหน่อย เพียงแต่มันแปรปรวนเพราะคนไปทำร้ายธรรมชาติก่อน ใช่.. ธรรมชาติจริงๆแล้ว เขาก็อยู่ของเขา เขาอยู่มาก่อนเราและแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่เหตุของการที่ธรรมชาติผันผวนและกระทบถึงเรา เราย่อมไม่มีสิทธิ์ก่นด่าหรือต่อว่าต่อขานเลย นอกจากถนอมรักษาให้มากขึ้น ทำลายให้น้อยลง เราจะทำอะไรได้อีกบ้าง..... นั่นสินะ...   Create Date : 15 ตุลาคม 2554     Last Update : 15 ตุลาคม 2554 14:21:54 น. Counter : 2107 Pageviews.   10 comment Share Tweet

6 ปีแล้วที่เรามีกัน.... บล็อกนี้ครบ 6 ปีแล้วค่ะ ไม่น่าเชื่อเลย เป็น 6 ปีที่เขียนอะไรต่ออะไรไว้มากมาย มีผู้คนแวะเวียน เข้ามาทักทายนับจากแรกๆจนถึงวันนี้ เฉียด 2 แสนครั้ง ไม่น่าเชื่อเลยอีกเช่นกัน ว่าพื้นที่เล็กๆแห่งนี้จะมีอายุยืนยาว อยู่กับฉันได้นานขนาดนี้ ถ้าเป็นคน มิตรภาพระหว่างฉันกับคนๆนี้ก็เปรียบดังเพื่อนแท้ล่ะค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิตอย่างไร เราก็จะมีกันและกันเสมอ เจออะไรมา เหนื่อยกับชีวิตแค่ไหน เศร้าใจอย่างไร ดีใจขนาดไหน ที่ตรงนี้จะอยู่คอยรับรู้ ให้นั่งพัก ให้ทอดอาลัย ให้อิ่มใจ ให้สุขใจ แม้แต่จะร้องไห้อยู่หน้าจอพร้อมๆกับเขียนอะไรลงไปในนี้ ล้วนแล้วแต่ทำได้ทั้งสิ้น ถ้าเป็นสมุดบันทึก มันคงทั้งหนาทั้งหนัก เพราะมันได้เก็บสะสม ทุกสิ่งทุกอย่าง(แทบทั้งหมดในความรู้สึก)ของฉันเอาไว้อย่างมากมาย และคงจะเหนื่อย กับการรับฟังทุกอย่างทั้วปวงของฉันตลอดระยะ เวลาที่เรามีกัน เป็นหกปี ที่แม้คนที่ผ่านทุกข์สุขอย่างไร มันก็ยังอยู่ เสมือนเราผ่าน ร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน ดีใจจัง :-) ถ้าไม่มีพื้นที่นี้ ถ้าไม่มีคนผ่านไปผ่านมาแวะให้กำลังใจ ที่ตรงนี้อาจมีค่าเพียงแค่กับฉันคนเดียว แต่นี่ไม่ใช่ ฉันจึงดีใจที่มีคน ผ่านมาเยี่ยม และหยุดพัก เพื่อจะเก็บอะไรดีๆไป และอาจมี กำลังใจทิ้งไว้ให้กัน และให้กันมาตลอด ... ช่วงหนึ่งฉันเคยคิดอยากปิดและทิ้งร้่างบล็อกนี้เพียงเพราะเสียศูนย์ จากเรื่องราวที่ช็อคใจ ซึ่งเป็นเรื่องร้ายแรงมากและใหญ่มาก ฉันไม่อยากเขียนอะไรอีก และไม่รู้จะใช้หัวใจชนิดไหนตั้งรับกับเรื่องนี้ ช่วงเวลาที่หายไปและได้ใคร่ครวญ อย่างหนึ่งคือฉันไร้สติ ไม่มีแรง จะเขียนอะไรเลย ฉันเข้าไปอ่านสิ่งที่ตัวเองเขียนไว้ เรื่องเก่าๆ วันเก่าๆ เวลาเก่าๆ แล้วก็พบว่า สิ่งที่เขียนเอาไว้มากมายในพื่นที่ตรงนี้ ล้วนแล้วแต่ทำให้รู้สึกดี แม้ในขณะนั้นจะเป็นช่วงเวลาที่แย่เพียงใด ฉันมีพื้นที่ตรงนี้หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณมาเสมอ ในยามที่ทุกข์ใจขนาดไหนไม่รู้จะระบายกับใคร ที่ตรงนี้อยู่คอยฉันมาตลอด แล้วใยจะทิ้งกันในวันที่เหนื่อยหน่ายท้อแท้ หรือเจ็บสาหัสเพราะถูกทำร้าย ในที่สุด ฉันจึงกลับมาเขียนหนังสืออีก และกลับมาที่นี่อีกครั้ง กลับมาปัดบ้าน ปัดฝุ่นในใจ ให้มันมีที่ว่างไว้รองรับหัวใจในวันที่อ่อนล้า แม้จะมีเพื่อนมานั่งด้วย หรือไม่มี แต่ที่ตรงนี้ก็ยังอบอุ่น หกปีแล้วที่เรามีกัน และเราจะมีกัน ไปจนกว่าฉันจะไม่มีแรงเขียนหนังสือแล้วนั่นแหละ !   Create Date : 27 กันยายน 2554     Last Update : 27 กันยายน 2554 22:02:17 น. Counter : 567 Pageviews.   3 comment Share Tweet

เด็ดดอกไม้จึงสะเทือนถึงดวงดาวจริงๆนะ ดอกปีบหลังบ้านร่วงพรูทีเดียวช่วงนี้ เวลากวาดมันทิ้งให้นึกเสียดาย แต่เดี๋ยวมันก็ร่วงลงมาอีก ฉันชอบเวลาปีบร่วงแล้วเดินเก็บมันใส่อุ้งมือ แค่นั่งดูดอกกะจิดริด กลีบดอกบางและก้านอ่อนของมัน ก็เป็นความสุขแล้ว ด้วยเหตุนี่้ ฉันจึงเขียนให้ปารวีชอบดอกปีบ และเก็บมันมานั่งเชยชมอย่างที่ฉันชอบทำ ... ต้นปีบต้นนี้ไม่ได้อยู่ในอาณาบริเวณบ้านฉัน หากแต่เป็นความเต็มใจของฉันที่ยินดีให้มันหล่นปลิวเข้ามาและคอยเก็บดอกร่วงเหล่านี้ไว้ดูเล่น ดอกไม้ดอกเล็กที่อาจถูกเราเหยียบย้่ำ เมื่อมันร่วงลงบนพื้น แต่เพราะมันหล่นร่วง เราจึงมีโอกาสได้พิศดูมันใกล้ๆ และเผลอใจให้รักมันในที่สุด ฉันชอบดอกไม้เล็กๆ แบบนี้แหละ กระดุมทอง พยับหมอก คุณนายตื่นสาย และอื่นๆ ขอให้เป็นดอกเล็กๆ จะเป็นพุ่ม จะคลุมดินหรืออยู่ในกระถางใบน้อย ขอให้เป็นดอกเล็กดอกน้อย ฉันจะนั่งดูได้บ่อยๆไม่รู้เบื่อ ดอกไม้เหล่านี้ไม่ได้มีความหมายในเชิงไหนทั้งสิ้น นอกจาก ทำให้เพลินเวลานั่งอยู่ในสวนหรือที่ไหนก็ตามที่ได้นั่งมอง เพราะธรรมชาตินั้นเอื้อต่อการเยียวยาใจเราที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะหม่นหมองมาจากไหน แค่ได้นั่งมองใบไม้ใบหญ้า หรือเงยหน้าขึ้นมองฟ้า ความสุขเล็กๆก็เกิดขึ้นได้ หากออกจากบ้าน ฉันมักจะมุ่งหน้าออกไปจังหวัดใกล้เคียง ไกลจากบ้านไปห้าสิบกิโลเศษๆ ขับรถไม่ถึงชั่วโมงก็ได้เห็นน้ำทะเลแล้ว ถ้าใจอยากไปทะเล หรืออยากไปนั่งริมคลอง จากบ้านบางพลีไปนิดเดียวก็มีคลองสายเล็กๆให้ได้หย่อนใจ แต่ถ้าไม่ไปไหน อยู่บ้านก็มีดอกไม้ให้ชื่นชม หน้าฝนแบบนี้นอกจากดอกไม้จะบานแล้ว หญ้าที่จวนเจียนจะสิ้นใจก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง จากที่คิดว่าตัดใจเสียแล้ว ที่จะไม่ลงหญ้าใหม่ ฝนทำให้พื้นดินชุ่มน้ำ ต้นไม้เล็กๆก็เติบโต ไม้เว้นแม้แต่หญ้าที่เราเหยียบย่ำอยู่ทุกวันยังแทงตัวเบียดแทรกกันขึ้นมาบนพื้นดิน กลายเป็นผืนหญ้าสีเขียวสดอยู่รอบบ้าน เราอยู่บ้านชื่นชมดอกไม้ใบหญ้า แต่มีคนบางส่วนไม่มีบ้านอยู่เพราะน้ำท่วมเสียหาย ดูจากภาพข่าวแล้วก็เศร้าใจ ลำบากกันไปหมดเพราะน้ำมาไม่ทันตั้งตัว ที่จริง ธรรมชาติไม่ได้โหดร้าย มันมีฤดูกาล มันเป็นไปของมันอย่างนั้น แต่มันบิดเพี้ยนเพราะคนไปทำให้มันเพี้ยน ฝนไม่ตกตามฤดู ไม่มีต้นไม้ ใหญ่ให้อุ้มน้ำ น้ำมาจะเอาปัญญาที่ไหนไปห้ามได้ พอเกิดเรื่องที ก็ตื่นเต้นที เด็ดดอกไม้จึงสะเทือนถึงดวงดาวจริงๆนะ ว่ามั๊ย...   Create Date : 25 กันยายน 2554     Last Update : 25 กันยายน 2554 18:58:01 น. Counter : 882 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ดวงดาวดอกไม้ .. การเดินทางและการรอคอย ในที่สุด... แล้วเจ้าของสำนักพิมพ์ก็ส่งปกหนังสือมาให้ดูแล้วค่ะ เลยส่งข่าวถึงคนอ่านที่ผ่านมา ดวงดาวดอกไม้มีสองเล่มจบ และจะวางขายในงานหนังสือต้นเดือน ตุลาคมนี้ ที่บูธสนพ ไซเบอร์ฟิชมีเดีย และสำนักพิมพ์สะพาน นอกจากดวงดาวดอกไม้ ไม่แน่ใจว่าจะยังมีดอกไม้กับดอกไม้ ( นวนิยายขนาดสั้นเรื่องแรก ) ไปขายด้วยหรือไม่ค่ะ อีกนิดเดียวแล้ว ต้นฉบับจะส่งครบ รอส่งพิมพ์ให้ทัน event นี้ จะได้เจอกันแล้วสินะ... ในที่สุด นี่เล่มหนึ่งค่ะ ส่วนเล่มสอง หวานเข้าไปอีก... ขอบคุณคนอ่านที่รอคอย และขอบคุณสำนักพิมพ์ที่กล้าพิมพ์ ฉันเชื่อว่าครั้งที่นิยายเรื่องนี้ลงในเว็บเลสเลดี้ ได้ทำให้ใครๆหลายคน ซาบซึ้ง น้ำตาร่วง ยิ้ม หัวเราะ เขินอาย และหลงใหล เมื่อมันมาอยู่ บนหน้ากระดาษ ความประทับใจย่อมไม่ต่าง แม้ผู้อ่้านนิยายแนวนี้จะเป็นกลุ่มเฉพาะ ไม่อาจหวังเรื่องยอดขาย แต่อย่างน้อยการได้มีหนังสือแบบที่เราอ่านกันได้และมีความสุขกับมัน ก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งแล้ว ในฐานะคนเขียน ฉันดีใจมากที่ได้ทำให้คนอ่านในเว็บเลสเลดี้ มีความสุขกับนิยายเรื่องนี้ เมื่อสองวันก่อนมีคนอ่านที่น่ารัก ส่งข้อความมาใน FB ว่า เมื่อเว็บเลสเลดี้มีอันต้องปิดไป ทำให้คนอ่าน หลายคนลงแดงเพราะไม่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ คนเขียนย่อมดีใจเป็นธรรมดา เดี๋ยวเราจะได้เจอกันแล้วค่ะ และนี่คือกำลังใจที่ดีสำหรับคนเขียน ขอบคุณคนอ่าน ขอบคุณบอกอ ( คุณมน ) ซึ่งบอกว่านิยายอะไรเนี่ย ยาวมาก ไม่ยาวจะเป็นสองเล่มจบได้หรือนี่ แรงบันดาลใจเมื่อสี่ห้าปีก่อน ทำให้เกิดดวงดาวดอกไม้ค่ะ และเพราะดวงดาวดอกไม้นี่แหละทำให้หลายคนได้ผ่านมารู้จักกัน ได้พูดคุยกัน คนอ่านทุกคนได้ให้ใจแก่ฉัน ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวเราจะได้พบกันแล้ว ....   Create Date : 21 กันยายน 2554     Last Update : 21 กันยายน 2554 22:20:10 น. Counter : 942 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ยังต้องเจออีกเยอะ ... ต้องแข็งแรงนะ.. หัวใจ ข่าวหนังสือค่ะ คุณมนบอกว่ากำลังจัดหน้านิยายดวงดาวดอกไม้ค่ะ ส่วนตอนสุดท้าย คนเขียนก็กำลังจัดการอย่างใจเย็น เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมางานยุ่งมาก ข่าวหนังสือไป update ที่ //www.les-books.com นะคะ สำหรับ FB ของ คนเขียนก็จะ update ไว้เช่นกันค่ะ ท่านใดอยาก update ด้วย search หา parawee nasaree นะคะ เนื่องจากเว็บ leslady ปิด คนอ่านที่ตามอ่านก็จะไม่ได้อ่านเรื่องนี้ต่อ คงต้อง ไปรออ่านจากที่เป็นเล่มเลย ตอนล่าสุดจากในเว็บอยุ๋ที่ 54 แต่ตอนที่ 55-57 จะอยู่ในเล่มค่ะ เสียงจากคุณมนบอกว่าเรื่องนี้สนุกดีค่ะ บอกอเพิ่งได้อ่านตอนรวมเล่มนี่แหละ ที่จริงเบื้องหลังการเขียนนิยายเรื่องนี้ก็มีแรงบันดาลใจดีๆ และมีทั้งกำลังใจดีๆจากคนอ่านเยอะค่ะ คงได้เล่าในโอกาสหน้า เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่ผ่านมาดีกว่านะคะ ไม่สบายเพราะภูมิแพ้ เป็นสัปดาห์แล้ว ตื่นมาตอนเช้ามีน้ำมูกทุกเช้า จามเป็นระยะๆ อาการไม่เหมือนหวัด รู้ว่ามันไม่ปกติค่ะ มีอยู่วันหนึ่งนั่งทำงานอยู่ดีๆน้ำมูกไหลลงคอตลอด ในที่สุดก็ต้องไปหาหมอจนได้ หมอให้ยาพ่นจมูก และยาแก้แพ้มาทานและยังสรุปไม่ได้ว่าแพ้อะไรแน่ ระหว่างขนสัตว์ หรือฝุ่น หรือแพ้อากาศ การจะรู้ว่าแพ้อะไรต้อง test แต่หมอบอกว่าอย่านอนกับเหมียว ให้แยกเหมียวออกมา เราติดแมวยิ่งกว่าอะไร แต่ก็ต้องตัดใจไม่ให้เขานอนด้วย อาการดีขึ้นจากเดิมค่ะ แต่ไม่หายขาด สรุปว่ามีโรคมาอยู่ประจำตัวอีกโรคแล้ว นอกจาก ลำไส้แปรปรวน (IBS) และไมเกรน ซึ่งอาการเหล่านี้รักษาไม่หาย มันจะอยู่ของมันและมาเป็นระยะๆ เราทำได้ในแง่การดูแลตัวเอง รวมถึงดูแลอาหารการกินด้วยค่ะ เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาอีกเหมือนกันที่เจอเรื่องไม่ดีจากลูกน้อง มันบั่นทอนจิตใจมาก ทำให้ไม่ happy กับการทำงานเลย แต่คนที่บั่นทอนเราเป็นคนนิสัยไม่ดีอย่างรุนแรง มองโลกในแง่ร้ายถึงร้ายมาก และเป็นคนที้ทำให้เราเหนื่อยที่สุด เรื่องที่เกิดขึ้นแรงมากจนทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว จากที่คิดว่าจะเมตตาให้ถึงที่สุด อดทนให้ถึงที่สุด จากที่อดทนมาแล้วและพยายามใจดี ไม่เอาเรื่อง ไม่ถือสาหาความ แต่ความอดทนของเราก็มีขีดจำกัด ในเมื่อดีด้วยแล้ว ไม่อะไรด้วยแล้วยังกล้าใส่ร้ายป้ายสีเรา มองเราในแง่ลบ และคิดว่าเราไปรังแก ทั้งๆที่คนอย่างเรา ไม่เคยไปทำอะไรใคร ทำแต่เรื่องที่ถูกต้อง และมีเมตตาต่อน้องทุกคนอยู่เสมอ ไม่เคยใช้อำนาจบาตรใหญ่ แต่เขายังคิดกับเราไม่ดี พร้อมจะลบ ( และรบ ) กับเราทั้งที่อยู่ใต้เรา ความเมตตาของเรามีพอสมควร ถึงจุดที่เมตตาไม่ได้เราก็ต้องเลือกจะปกป้องตัวเอง เรื่องที่เขาทำไม่ดีกับเรา เราจำเป็นต้อง report ตามสายงาน ทั้งที่ไม่ อยากทำอย่างนี้ แต่เขาบังคับให้เราต้องทำ มีพี่ที่เคารพรักของเราบอกเราว่า ในเมื่อเขาบั่นทอนเรามากขนาดนี้ ทำไมเรายังปล่อยให้เขาบั่นทอนเราอยู่ได้ และเราจะป่วยเพราะคนเช่นนี้หรือ คำตอบของเราก็คือ เพราะเราใจดีไง เราไม่อยากทำอะไรไม่ดี จึงยอมทนและพยายามจะสอนเขา เตือนเขาด้วยความหวังดีเสมอ แต่ในที่สุดเราก็รู้ว่าคนบางประเภทนั้นสอนไม่ได้ และถ้าเรายังเลือกจะทำร้ายด้วยเองด้วยการใจดีอยู่ร่ำไป เรานั่นแหละที่จะแย่เอง ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นสำหรับเรื่องนี้ ได้แต่หวังว่าเขาจะคิดได้ และจบกันไปดีๆ ( ไม่แน่นะคะ หรืออาจจะคิดไม่ได้เพราะคนมันมีอดติและไม่เคยมองใครในแง่ดีอยู่แล้ว ไม่มีใครดีในสายตาเขา นอกจากคนที่เออออไปกับเขาเท่านั้่นแหละค่ะ ) ฉันไม่อยากสร้างเวรสร้างกรรมกับใคร เพื่อนบอกว่าให้ฝึกเมตตาให้มากๆ กับคนที่เราไม่อยากให้เขามาวนเวียนในชีวิตเราอีก ถ้าแผ่เมตตามากๆ เขาจะได้รับผล(แห่งใจที่ไม่อาฆาตพยาบาท ) และจะไปไกลๆจากวงโคจรของเราในที่สุด ฉันบอกเพื่อนว่าสงสัยต้องหัดอีกเยอะเลย การเผื่อแผ่ความรู้สึกดีๆ หรือเมตตา ไม่ใช่จะแค่บอกว่าเมตตาแล้ว แต่ใจต้องพร้อมไปด้วยกัน หากทำได้แบบนี้ก็จะเป็นการเมตตาจริงๆ ดูเหมือนฉันจะยังไม่ผ่านบทเรียนนี้นะคะ เพราะที่ผ่านมานั้นสิ่งที่ฉันเจอนั้นยากมากกับการจะทำให้ใจมีเมตตาแบบไม่มีประมาณได้ ( แอบหนักใจจริงๆ ) ไล่มาตั้งแต่เรื่องน้องกับสิ่งที่น้องทำ เรื่องบ้านตรงข้ามที่ด่าเราเรื่องแมว และเราก็ต้องยืนให้เขาด่าเพราะทำอะไรไม่ได้ สิ่งที่เขากล่าวหาเราไม่ใช่เรื่องจริงเลย ในที่สุดเราก็ต้องหาทางแก้ปัญหาไม่ไห้แมวหลุดออกจากบ้านไปเข้าบ้านเขา แม้แต่เรื่องแย่ๆจากการถูกทำลายความไว้วางใจ เรื่องคนในที่ทำงานที่บั่นทอนเราทั้งที่เราตั้งใจทำงานอย่างดีแล้ว เรื่องความขุ่นมัวจากการถูกใส่ร้าย หลายอย่างที่เกิดขึ้นกับเรา ทำให้ใจเราแบกรับอะไรมากมาย มันหนักหนามากจนอาจเป็นเหตุที่ทำให้ป่วยหลายครั้งในปีนี้ แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี อย่างน้อยเราก็ยังหายใจได้อยู่ ยังมีคนที่รักและให้กำลังใจเราอีกหลายคน ยังมีครอบครัวที่พร้อมจะโอบอุ้ม ยังมีใจที่จะแข็งแรงพอที่จะฟันฝ่า แม้มันจะอ่อนล้าอยู่บ้างในบางคราว ก็ต้องยอมรับนะคะว่าคงไม่มีใครจะเจอแต่เรื่องโชคดีตลอดเวลา บางครั้งชีวิตก็มีโจทย์ยากมาทดสอบเรา เราก็ต้องผ่านมันให้ได้เช่นนี้ค่ะ   Create Date : 17 กันยายน 2554     Last Update : 17 กันยายน 2554 17:07:20 น. Counter : 823 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• bewae1001
• เช้านี้ยังมีเธอ
• li_goro
• I am just fine^^
• - in the deepest mist -
• lnpuu29
• กาแฟสอง
• บลูดานูป
• Mizz A n D
• รันหณ์
• orangebox
• cherydnk
• เพลงฝนต้นลมหนาว
• mameehanako
• Para-Nasi
• raBBitFood
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• รอยยิ้มนางฟ้า
• อย่าิไปคิดมากกับชีวิต
• เต่าตัวลาย
• Karn_theFreeItem
• Lucky in Life
• CCAIS
• engthan
• Webmaster - BlogGang

• ฟ้าพิงดาว
• การ์ด LB สวยๆ
• ปิงฟ้าวิลันดา นวนิยายหญิงรักหญิง
• ชีวิตดีดี
• น้องใหม่
• ธรรมตามใจ / ประชาไท
• letter to my princess
• สวัสดีแปดริ้ว
• OKnation
• leslady
• my hi5
• slow life สูตรความสุข
• BlogGang.com