|
|
ทำไมต้องเอาความสุขของเราไปอิงกับคนอื่น....
เย็นนี้ทำ ข้าวต้มข้าวกล้อง ทานกับกุนเชียงปลา และผักกาดกระป๋อง( เดี๋ยวนี้มาเป็นซองแล้วนะคะ ง่ายกว่าการดึงฝาอีกน่ะ) ง่ายมั๊ย..
วันนี้ขี้เกียจปรุงอะไรยุ่งยาก ในเมื่อไม่ได้ออกไปไหนก็หาของกินเอาแถวๆในตู้เย็นและตู้กับข้าว ของที่ซื้อมาตุน เวลาขี้เกียจทำอะไรก็กินง่ายๆแล้วกัน เปิดทีวีไปด้วย ดูซิทคอมนัดกับนัด แหม ฮาดีจัง ไม่ค่อยได้ดูทีวีกับเขาหรอกค่ะ วันๆอยู่เงียบๆได้ กับหนังสือเล่มนึงและก็เหมียวอีกสามตัว
เหงาๆเงือกๆก็เปิดเน็ตอ่านกระทู้พันทิพย์ แล้วก็เขียนบล็อก เอ็มเอิมไม่ได้เล่น มันแปลกๆเข้าไม่ได้มาหลายสัปดาห์แล้วล่ะ ไม่เป็นไร ไม่ need การคุยค่ะ อยู่คนเดียวกับทีวี ก็ได้นะ...
อืมม ข้าวต้มกับผัดกาดกระป๋องนี่มันไปกันได้ดีจัง กุนเชียงปลานี่ซื้อติดมือมาจากอุบลเมื่อสัปดาห์ก่อน กินข้าวต้มเบาๆสบายท้องดี นี่ถ้าได้จับฉ่ายสักถ้วยก็ไม่เลวนะคะ เสียดายแต่ว่าคิดช้าไปหน่อยที่ไม่ได้ซื้อผักตั้งแต่เมื่อวานที่ออกไปข้างนอก ผักในตู้เย็นไม่ครบพอที่จะทำจับฉ่ายได้
อ๊ะ ไม่เป็นไร กินเท่าที่มี ไม่ทำตัวให้ยุ่งยาก สบายดี ไหนๆวันนี้ตั้งใจไม่ออกข้างนอก ไม่ใช้เงินสักบาท ก็ทำได้แล้วล่ะ
ชีวิตที่เราใช้แบบง่ายๆมันก็ดีนะคะ ไม่ต้องมีพิธี ไม่ต้องวุ่นวาย อย่างตอนที่อยู่คนเดียวอย่างนี้ แสนจะดีที่ไม่ต้องบ่นใคร และไม่มีใครมาบ่นเรา
ฉันจะเล่าเรื่องการทำอะไรคนเดียวให้ฟังบ้างดีกว่า เพราะเมื่อพูดถึงการทำอะไรคนเดียว หลายๆคนมักจะบอกว่าทำไม่ได้ หรือทำไมต้องทำ หรือว่าทำไปทำไม
ในชีวิตนี้ ฉันภูมิใจอย่างยิ่งที่จะบอกว่าฉันเคยไปเที่ยวคนเดียว ไกลถึงเชียงใหม่ ซึ่งทำมาแล้วและยังรู้สึกดีที่ได้ทำ มันอาจจะมีเหตุให้ต้องทำแต่การตัดสินใจครั้งนั้นก็ทำให้ซึ้งและได้รู้ว่า คนเราสามารถทำอะไรก็ได้ที่ใจเราคิด และทุกอย่างอยู่ที่ใจเราจริงๆ
ไม่นับประสบการณ์ชวนขนหัวลุกที่ได้เจอ แต่การได้ทำอะไรคนเดียวโดยไม่ต้องคอยปรึกษาใคร ไม่ต้องรีรอที่จะทำอะไร ตัดสินใจทุกอย่างด้วยตัวเอง พึ่งตัวเอง อยู่กับตัวเองอย่างแท้จริง เป็นประสบการณ์ที่สุดวิเศษ
อย่างไรก็ตามการไปเที่ยวคนเดียว ควรมั่นใจว่าจะปลอดภัย โดยเราต้องเซฟตัวเองให้ดีด้วยนะคะ การเลือกที่พักต้องใส่ใจให้มาก ตลอดจนต้องไม่ประมาททุกๆอย่างเพราะไม่มีใครมาเป็นหูเป็นตาให้เราหรือช่วยเราคิด
ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราล้วนๆค่ะ
ช่วงนี้ฉันชอบไปทานข้าวคนเดียวด้วย อย่างเวลาพักกลางวันของทุกวันทำงาน ในที่ทำงานมีคนไปทานข้าวคนเดียวหลายคนนะคะที่ฉันเห็น ท่ามกลางเสียงทักถามว่า ไปทานคนเดียวหรือ แล้วก็ทำหน้างงๆกัน มันก็ขำๆดี
ถามว่าทำไมชอบไปคนเดียว ฉั่นว่าดีออก แล้วมันก็แปลกนะคะ เจอหน้าใครชอบถามว่าไปทานข้าวกับใคร อือม มันก็ไม่เห็นจะแปลกที่เราจะไปทานของเราคนเดียว เพราะเรารู้สึกรำคาญกับการไปเป็นกลุ่ม ไม่รู้สิ.. ฉันพบว่าตัวเองสบายใจกว่า กับการได้อิสระ และอยู่กับตัวเองอย่างนั้นนะคะ
ไม่ได้แปลว่าจะตัดขาดจากสังคม เพราะเรารู้ว่าเราไม่สามารถแยกตัวเองออกจากสังคมได้ 100% หรอกค่ะ ในเมื่อเรายังทำงานตรงนั้นและยังต้องมีการพูดคุยกับคนอื่นๆ
ฉันพบว่าช่วงเวลาก่อนนี้ที่เราจะต้องมีสังกัด หรือกลุ่ม เพื่อพากันไปกินข้าว
แล้วก็ต้องมีการถามกันว่าจะกินอะไร ต้องกินตามกัน ทั้งที่ไม่อยากกินแต่เสียงส่วนใหญ่เขาอยากกิน อย่างนี้เราก็จะกลายเป็นตัวถ่วง คนทั้งกลุ่มจะต้องฟังเราคนเดียวหรือ .. กลายเป็นเรื่องมากไป
และบางครั้งในวงสนทนาตอนกลางวันจะมีการเมาท์คนนั้นคนนี้ พูดถึงคนนั้นอย่างนั้น คนนี้อย่างนี้ กับบางคน คำพูดที่พาดพิงถึงคนอื่นเป็นไปในทางลบแทบทั้งนั้น ไม่มีอะไรสร้างสรรค์เลย
คำพูดที่เป็นมลพิษทางหู ตลอดจนความน่าเบื่อของการต้องทำอะไรตามกันและรีรอกันไปกันมา เฮไหนเฮกัน สำหรับฉันแล้วมันบั่นทอนมาก
ฉันกลับพบความสุขของการได้ใช้เวลาเพื่อตัวเองในช่วงกลางวัน บางทีแค่เดินคนเดียวเงียบๆคิดอะไรไปเพลินๆโดนไม่ต้องคุยกับใครบ้าง กลับเป็นความสุขแบบสงบๆที่ช่วยให้ใจคลายจากความเหนื่อยล้าได้ การได้เดินยิ้มดูทุกสิ่งรอบตัวไม่ต้องอินังขังขอบกับการพูดคุย การได้ไปเดินในที่ที่เราอยากไป กินอะไรแบบที่เราอยากกินโดยไม่ต้องแคร์ใคร นี่คือความสุขเล็กๆที่ทำให้เกิดความสบายใจ
แปลกมากที่ฉันหลีกออกจากการทำพฤติกรรมซ้ำซากเหล่านั้นแล้วฉันกลับพบว่าตัวเองมีความสุขดีและไม่รู้สึกว่าความสุขของตัวเองลดน้อยลง ตรงกันข้ามมันชัดเจนมากว่าเรารู้สึกสบายดี แถมยังสบายใจ
ฉันพบว่าการที่เราไม่ต้องไปเออออกับใครทั้งที่ใจเราไม่ได้คิดแบบนั้น มันเป็นสุขมากจริงๆ พบว่าการทำอะไรโดยอิสระที่จริงแล้วมันไม่ยากเลย ถ้าใจเราคิดจะทำ ก็แค่อาศัยความกล้าและชัดเจน
ทำไมต้องเอาความสุขของเราไปอิงกับคนอื่น ทำไมต้องไปพึ่งพาคนอื่นทั้งที่ใจเราเรารู้ว่าเราจะมีความสุขกับอะไร ทั้งๆที่เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้โดยไม่จำเป็นต้องแคร์สื่อ
การทำอะไรด้วยตัวเองและคนเดียวไม่ใช่เรื่องยากและโหดร้ายนะคะ ตรงกันข้ามนี่คือการรักและให้เกียรติตัวเองอย่างมาก รักที่จะดูแลตัวเองด้วยตัวเอง ไม่ฝากความสุขของเราไว้กับใคร ให้ตัวเองได้เป็น ได้ใช้ชีวิต ได้ทำอย่างที่อยากทำ
ที่พูดอย่างนี้ใช่ว่าฉันจะเก่งและทำทุกอย่างคนเดียวได้อย่างดีทั้งหมด ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันเพียงแต่คิดว่าอย่างน้อยการที่เราต้องทำอะไรคนเดียวหรืออยู่คนเดียวมันก็เป็นเรื่องที่เราสามารถจัดการได้ ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปโวยวายเอากับใคร และพยายามที่จะหาใครมาแชร์ชีวิตกับเรา หรือว่าจะเป็นจะตายขึ้นมาที่ต้องอยู่คนเดียว
สองมือเรา หัวใจของเรา สมองของเราก็เป็นของเรา หนำซ้ำลมหายใจก็เป็นของเราด้วยซ้ำ ทำไมจัดการตัวเองไม่ได้ล่ะคะ
พระพุทธเจ้ายังสอนเราเลยว่าให้เป็นที่พึ่งให้ตัวเองให้ได้
ฉันเองก็หัดที่จะเป็นแบบนั้น
เราต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเองนะคะ !!
| Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2554 18:23:43 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 1005 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: บังเอิญผ่านมา IP: 61.7.130.149 วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:14:57:13 น. |
|
|
|
| โดย: อารมร์โดดเดี่ยว IP: 223.206.46.150 วันที่: 5 มีนาคม 2554 เวลา:12:39:20 น. |
|
|
|
โดย: SassymOn  วันที่: 29 พฤศจิกายน 2554 เวลา:23:18:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
