images by free.in.th images by free.in.th
Group Blog
 
All blogs
 

หนึ่งวันที่ไม่ได้ออกไปไหนก็ดีเหมือนกัน

วันนี้อยู่บ้าน ตั้งใจไม่ออกไปไหน ไม่ออกไปไหน = ไม่ต้องใช้เงินสักบาท
ดีเหมือนกันนะคะ

ไม่ใช่จะงก ไม่ใช่จะเป็นคุณนายตืดหนืด แต่เพราะรู้สึกว่าทุกวัน
คือต้องออกข้างนอกและใช้เงิน
แหม เงินมีไว้ให้ใช้น่ะใช่ แต่สักวันที่ไม่ต้องควักเงินออกจากกระเป๋า
มันก็คือความสบายดี

ทุกวันที่ออกไปทำงาน เราใช้ต้นทุนนะคะ
ต้นทุนที่ต้องจ่าย หมายถึงค่าเดินทาง ค่าน้ำมัน ค่าทางด่วน(ถ้ามี)
ค่าเสื่อมของรถ(ที่มักจะไม่ได้คิดตอนที่ใช้มัน)
ค่ากิน ค่าอาหาร ค่าน้ำ ค่าขนม
ยังไม่รวมค่าเอนเตอร์เทนต่างๆที่เรามีเหตุผลในการใช้เสมอค่ะ
ไม่เชื่อลองทบทวนดู

ในเมื่อทุกวันต้องจ่ายเงิน ซึ่งทุกวันนี้ก็ใช้อย่างเข้าใจ และประหยัด
อยู่แล้ว วันไหนที่ไม่ต้องจ่าย เงินก็ไม่ออกจากกระเป๋า มันก็หมายถึง
ความประหยัด ( ตั้งใจ save ) และเงินที่ยังเหลือด้วยนะคะ

ช่วงเศรษฐกิจดี เงินอาจหาง่าย แต่พอหาง่าย การใช้จ่ายก็มากเป็นเงาตามตัว แต่พอช่วงฝืดเคือง เงินทองหายาก ดอกเบี้ยต่ำเตี้ยเรี่ยดิน รวมไปจน
ถึงน้ำมันแพง มันเป็นเรื่องจำเป็นที่เราจะต้องเรียนรู้และปรับตัว

แต่ถึงแม้จะเป็นช่วงขาขึ้นที่เราหาเงินได้มาก เราก็ไม่ควรประมาทกับชีวิต
การใช้เงินเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม้จะโสดไม่มีใครให้ต้อง
ดูแล มันเป็นเรื่องง่ายมากเลยที่เราจะลืมและเผลอที่จะเพลิดเพลิน
กับการใช้เงินโดยไม่ทันคิดหน้าคิดหลัง

เพราะคิดว่าตัวเองไม่มีภาระ

จริงๆแล้วเรามักไม่คิดว่าเราจะต้องเผื่อสำหรับวันข้างหน้า
เพราะดูเหมือนว่าเรายังมีเวลาที่จะหาเงิน แต่มันไม่มีใครรู้อะไรจริงๆนะคะ
ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีกวันถัดไป

ฉันกำลังอ่านหนังสือเรื่อง อย่ากระพริบตาถ้าจะมองโลก เป็นหนังสือแปล
ในเครืออมรินทร์ที่เพิ่งออกมาใหม่ หนังสือเล่มนี้เขียนโดย เรจีนา เบรต
เธอผู้นี้เล่าบทเรียนชีวิตจากประสบการณ์ของตัวเองและสิ่งที่ได้พบเจอ
ฉันชอบและรักทุกบทในหนังสือเล่มนี้ เพราะมันสอนให้เรารู้จักคิดและ
ทบทวนทุกอย่างในชีวิตแม้กระทั่งเรื่องเงิน

เรจีนา เบรต เป็นมะเร็งเต้านม เธอหายจากโรคมาหลายปีแล้ว
ทุกวันนี้เธออยู่เพื่อเรียนรู้ชีวิตและใช้ชีวิตอย่างมีค่าในทุกขณะนาที
สำหรับคนที่ยังสบายดี เหมือนว่าเวลาในชีวิตเราจะมีมากมาย ใช้ได้โดย
ไม่ต้องหวนคิดว่าเราใช้มันอย่างสิ้นเปลืองหรือไม่

แต่สำหรับเธอ เธอไม่คิดเช่นนั้นเลย

มันทำให้ฉันย้อนกลับมามองชีวิตตัวเองในหลายๆมุมเชียวค่ะ
แม้กระทั่งเรื่องเงินๆทองๆ เรื่องความไม่ประมาท เรื่องความสัมพันธ์
เรื่องการดูแลตัวเอง เรื่องการใช้เวลาอย่างมีค่า และอื่นๆที่เราควรนึกถึง

ฉันไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องเงินเป็นอันดับหนึ่งหรอกค่ะ หากมันเป็นเรื่อง
ที่ควรให้ความใส่ใจและไม่ควรลืม ขณะเดียวกันที่สำคัญกว่าเรื่อง
การหาและใช้เงิน คือเรื่องของการให้ความเอาใจใส่กับความสัมพันธ์ไม่ว่าจะกับคนในครอบครัว กับเพื่อน กับคนรัก หรือกับโลกนี้ เพราะสิ่งเหล่านี้
เงินซื้อไม่ได้ และฉันเองก็ยอมรับว่าฉันยังทำได้ไม่ดีเท่าที่ควรกับ
เรื่องเหล่านี้

แต่ในขณะเดียวกันในมุมของตัวเอง เราก็ต้องดูแลตัวเองให้พร้อมในทุกเรื่องเช่นเดียวกัน

ความภูมิใจอย่างหนึ่งในชีวิตฉันที่ผ่านมาก็คือการที่เราสามารถดูแลตัวเองได้โดยไม่เป็นภาระของใครนี่ล่ะ นอกจากนั้น เมื่อเราแข็งแรงพอเรายัง
สามารถเจือจุนคนอื่นได้ด้วย ถ้าทำได้มากๆยิ่งดีนะคะ

ฉันไปต่างจังหวัด หลายๆที่ ทั้งในเมืองและนอกเมือง ฉันพบว่าคนต่างจังหวัดน่ารักมากเลย รอยยิ้ม คำพูดและน้ำใจมีมากเสียจนอดคิดไม่ได้
ว่าทำไมเราไม่ทำให้สังคมเมืองเป็นแบบนั้นบ้าง

เราจะแย่งกันไปไหนนักหนา นอกจากเห็นแก่ตัวในการหาเงินแล้วยังไม่มี
หัวใจเจือจาน...

ไม่ต้องดูอื่นไกลหรอกค่ะ แค่บนถนนก็เห็นได้ชัดแล้วว่า มันช่างแห้งแล้ง

คนเดี๋ยวนี้ชอบอวดรวย ใครหาเงินได้มากกลายเป็นความเท่ รวยแค่ไหนดูได้จากรถที่ขับ แก่งแย่งกันทุกอย่างนั่นแหละค่ะ ลืมไปหรือเปล่าว่าชีวิตไม่ได้มีแค่นี้ ชีวิตยังมีความสวยงามอีกมาก ชีวิตช้าได้กว่านั้น แม้จะไม่รู้ว่ามันจะเหลืออีกแค่ไหน แต่เราก็ใช้ชีวิตให้สวยงามกว่านั้นได้

หนึ่งวันที่ไม่ได้ออกไปไหนก็ดีเหมือนกัน สงบจริงๆค่ะ !




 

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2554    
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2554 15:36:18 น.
Counter : 644 Pageviews.  

ฉันไปฝากร่องรอยไว้กี่ที่แล้ว .. ยิ้มและตอบได้ไม่หมด

เย็นวันนี้เจอน้องผู้ชายคนหนึ่งแบกเป้ใบใหญ่ ถามไถ่ว่าจะไปไหน
แกบอกว่าไปเชียงใหม่ นั่งรถทัวร์ไป ประมาณอารมณ์เที่ยวคนเดียวน่ะค่ะ
เป็นที่อิจฉาของ bewae ยิ่งนัก เมื่อรู้ว่าใครไปเที่ยวไหน ต่อมเที่ยวพาลจะแตกขึ้นมา แต่เพราะไปไม่ได้เลยได้แต่อิจฉาเขาเล่นๆ

ด้วยภาระที่ฉันมีเหมียวสามตัวอยู่กับบ้าน และมีเรื่องละเอียดอ่อนเกี่ยวกับเหมียวทำให้เมื่อจะไปไหน มักจะต้องแพลนโดยต้องมีคนอยู่บ้านเลี้ยงเหมียวให้ก่อนทุกครั้ง

ฉันเพิ่งกลับจากอุบลฯเมื่อสัปดาห์ก่อน เป็นการไปแบบพลอยฟ้าพลอยฝน
ธุระของเขาแต่เราติดรถไปเที่ยวด้วย สามวันที่อุบลฯ ต่างจากที่ฉันเคยไปที่นั่นเมื่อสองปีก่อน ครานั้นไปเทียวจริงๆ และไปลุยๆจนถึงลาวใต้ กลับมาเก็บผาแต้ม สามพันโบก ไปดูดอกไม้ป่า สารพัดอย่าง

แต่คราวนี้ไปอยู่ในเมือง และมีเวลาแค่นั้น ฉันจึงแพลนจะไปกิน ไปนอนเล่นต่างถิ่น และเที่ยววัด ไหว้พระ ที่อุบลฯมีวัดมากมายไม่แพ้เชียงใหม่นะคะ และวัดที่ต้องไปให้ได้ เพราะอยากไปมานานแล้วคือวัดหนองป่าพง
ที่ตั้งใจว่าคราวนี้จะต้องไป คราวก่อนพลาดไปทีแล้วที่หาไม่เจอ

มันไม่ได้ไปกันบ่อยๆนะคะ ในแต่ละที่ๆ ในขณะที่เราอยู่ชานเมืองหลวง ทำงานทุกวัน การออกไปจากที่ที่เราอยู่ แม้จะไปแค่นั้นล่ะ ไม่ได้ออกไปไหนนักหนา แต่แค่การได้เปลี่ยน ขับรถคนละเส้นทาง กินอาหารต่างร้าน หรือนอนทีอื่นบ้างก็ทำให้ชีวิตสดชื่นขึ้นได้

ในวันที่ฉันเบื่อกรุงเทพ การได้ขับรถออกไปที่อื่นจึงเป็นการเติมความสุขทางใจที่ทำให้ใจอิ่ม พองฟู เบิกบานราวกับได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง

บนเส้นทางสาย 24 โชคชัย เดชอุดม เส้นทางตรงดิ่งสู่อุบลฯ กับระยะทางหกร้อยกว่ากิโล ฉันนั่งมองดูทิวทัศน์สองข้างทางด้วยความตื่นเต้น เมื่อหลักกิโลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆและออกห่างไกลจากบ้านบางพลีทุกทีๆ จนกระทั่งถึงอุบลฯเมือเวลาแปดชั่วโมงเศษๆผ่านไป การจากบ้านมาไกล จากเหมียวมาไกล เมื่อไม่เห็นกัน หัวใจก็หล่นร่วง ความคิดถึงมันเป็นเช่นนี้เอง

ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางไหน รอยเท้าที่เราย่ำและนำเราจากกัน ทิ้งร่องรอยไว้ให้เราเสมอ มันอาจเศร้าจนต้องเสียน้ำตา แต่มันก็อิ่มใจยามได้นึกถึง

ไม่เฉพาะเส้น 24 โชคชัย เดชอุดม แต่ฉันหมายถึงทุกเส้นทางที่เคยผ่าน บางสถานที่ที่เคยอยู่ ช่วงขณะหนึ่งที่เคยใช้เวลา แม้จะสั้น ยาว มาก น้อยแต่ฉันก็รักเวลาเหล่านั้น บางสถานที่แห่งนั้นและใครบางคนที่เคยรัก และยังรัก...

ฉันไปฝากร่องรอย ฝากรอยเท้าไว้กี่ที่แล้ว .. ยิ้มและตอบได้ไม่หมด

เท่าที่ชีวิตจะเอื้ออำนวย เท่าที่เวลาจะมีให้ แม้มันจำกัด แต่มันก็ไม่น้อยแล้วนะ ...

โชคดีจังที่ยังได้ไปไหนต่อไหน โชคดีจังที่ยังมีความสุขหลงเหลือในชีวิต
โชคดีที่ยังมีเวลาให้ได้ใช้

แค่นี้ก็ดีถม...

อยากบอกว่า... ที่อุบลฯมีหมูยอ เป็นของฝากขึ้นชื่อ คนอุบลบอกว่าร้านตองหนึ่งอร่อยน่าลอง ร้านหมูยอมีหลายร้าน เลือกสักร้านที่ชอบรสชาติก็ได้นะคะด้วยการซื้ออันเล็กๆ 14-15 บาทมาชิมก่อนก็ได้ค่ะ เป็นวิธีที่สนุกไปอีกแบบ




 

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2554    
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2554 23:26:49 น.
Counter : 522 Pageviews.  

ที่ผิด คือฉันไม่ควรนึกย้อน ที่ถูก คือฉันควรยอมรับทุกสิ่ง

เมื่อมีเรื่องกระทบใจในคืนนี้
ฉันรู้ว่าหัวใจฉันไม่ปกติ

ไม่ว่าเรื่องกระทบใจนั้นคืออะไร
แต่มันก็แปลว่าใจฉันไม่แข็งแรงพอเลย

มันเป็นเรื่องเดียวในชีวิต
ที่ฉันรู้ว่าฉันยังจัดการกับมันได้ไม่ดีพอ

นั่นคือ ความเข้มแข็งที่ควรจะเกิด
ที่พึงจะมีในหัวใจ มันหายไป หรือมันมีน้อยจนรู้สึกได้

บางที ฉันก็คิดถึงว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้นคงดีแล้ว
ทุกอย่างนั่นแหละ
เมื่อนึกย้อน ยิ่งพบว่าตัวเองทำอะไรผิดพลาดไปหลายๆอย่าง
และเรียกกลับมาแก้ไม่ได้ด้วยนะ

สายน้ำจะไหลกลับได้อย่างไร
ชีวิตก็แบบนั้น กับทุกเรื่อง
เราทำแบบนั้น ในขณะนั้น
เมื่อถึงเวลาหนึ่ง กลับพบว่าถ้าไม่ทำแบบนั้น....

แต่มันก็เป็นไปไม่ได้แล้ว

บางทีฉันเคยคิดว่า ควรจะหายไปจากโลกนี้
ไม่ต้องรับรู้เรื่องหม่นหมองอะไรเลย แต่เพราะชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ
ไม่มีใครได้ดั่งใจทุกอย่าง ไม่มีใครได้ทุกสิ่งที่ต้องการ

เราคิดถึงใครใช่ว่าคนนั้นจะคิดถึงเรา
เรารักใครใช่ว่าอีกคนเขาจะรักเรา
เราอยากได้อะไรใช่ว่าเราจะได้สิ่งนั้นเสมอไป

ในมุมเล็กๆ ในที่ที่ฉันอยู่ก็ไม่ได้มีทุกสิ่งที่เป็นดั่งใจ
ที่ผิด คือฉันไม่ควรนึกย้อน
ที่ถูก คือฉันควรยอมรับทุกสิ่ง

ไม่ว่าจะเป็นอะไร
หรือจะเกิดอะไร....




 

Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2554    
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2554 22:32:31 น.
Counter : 562 Pageviews.  

ฉันนึกถึงตัวเองในวันที่ผมเป็นสีดอกเลา

เมื่อคืนคุยกับแม่ แม่เล่าว่า ย่าเริ่มมีอาการสมองแบบแปลกๆ บางทีก็จำได้
บางทีก็ลืม ย่าอายุ 90 แล้ว ใช้ชีวิตมาจนคุ้ม แม่บอกว่าเราก็ดูแลเลี้ยงย่าสุดความสามารถแล้วล่ะ

เก้าสิบ.. ถ้าเป็นใบไม้ วันหนึ่งก็คงร่วงปลิวไปตามธรรมชาติ
ฉันเข้าใจสัจธรรมข้อนี้ดีกว่าแต่ก่อน เคยรู้สึกว่าการจากไปด้วยวิธีการเช่นนี้ดูโหดร้ายจัง แต่จริงๆแล้วไม่หรอก เพราะเมื่อเราโต เราก็จะเข้าใจว่า
มันถูกกำหนดมาแล้วทุกอย่าง แม้แต่วันเวลาสำหรับเราบนโลกนี้ก็ด้วย...

ชีวิตที่เราใช้ ควรจะใช้อย่างมีความสุขตราบจนเราไม่มีโอกาสได้ใช้แล้วนั่นแหละค่ะ

อย่าว่าแต่ย่าที่อายุเก้าสิบ ฉันเองก็ใช้มาเกือบครึ่งชีวิตแล้ว

ครึ่งชีวิตที่ยังเรียนรู้ไม่หมดด้วยซ้ำไป

อดคิดไม่ได้ค่ะ ถึงตัวเองในวันชรา เอ่อ มันจะเป็นอย่างไรนะ ถึงตอนนั้น
ประชาชนในวัยเดียวกันก็จะกลายเป็นผู้สูงวัย และว่ากันว่า จะมีเยอะแยะมากมายด้วย แล้วเราจะมีคุณภาพชีวิตอย่างไรในขณะที่เงินเฟ้อสูงเอาๆ แต่ดอกเบี้ยเงินฝากต่ำเตี้ยเรี่ยดิน

เอาเถอะ นั่นมันเรื่องระดับชาติค่ะ

เอาแค่ในระดับของตัวเองดีกว่า เราเตรียมนั่นเตรียมนี่สำหรับอนาคต แต่จะมีใครสักกี่คนคิดถึงอนาคตอันยาวไกล ยิ่งตัวฉันเองยิ่งไม่คิด แต่ถึงตอนนี้จะไม่คิดก็คงไม่ได้ คิดไว้ก่อนดีกว่าเพราะไม่รู้ว่าจะไปไกลถึงวัยเก้าสิบหรือเปล่า และเราเป็นคนโสดด้วย ลูกก็ไม่มี

ไม่ได้คิดถึงว่าจะให้ใครมาเลี้ยงหรอกนะคะ สิ่งที่คิดๆได้วันนี้ก็คือ เตรียมเงินสะสมเอาไว้ด้วยความไม่ประมาท และดูแลตัวเองให้ดีๆ

เราก็คงไม่อยากไปสร้างภาระให้ใครหรอกค่ะ

เคยดูหนังที่คนแก่ๆในเมืองนอกอยู่ในบ้านพักคนชรา คนแก่ๆเหล่านี้เก็บเงินสะสมไว้ให้ตัวเองในบั้นปลาย ใช้ชีวิตอย่างสงบๆ นับวันถอยหลัง แม้จะโดดเดี่ยวจากครอบครัว แต่ก็ยังมีเพื่อนวัยชราอยู่ดูแลกัน คนแก่เมืองนอกเหมือนจะมีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่าคนชราบ้านเรา

เวลาดูรายการวงเวียนชีวิตทีไร ฉันแทบจะเปลั่ยนช่องทุกทีไป ทั้งๆที่มันก็เป็นเรื่องจริง ดูแล้วก็อดคิดไม่ได้ คิดถึงอะไรหลายๆอย่าง

แม่บอกว่าเราไม่มีลูกนั่นแหละเรื่องยาก ใครจะดูแลเรากันล่ะ ? เพราะอย่างนี้แม่จึงบอกว่าอย่าประมาทและควรเก็บเงินเอาไว้เลี้ยงดูตัวเองตอนแก่ด้วย

ฉันว่าไม่เฉพาะแค่เงินหรอกค่ะ แต่รวมถึงเรื่องจิตใจด้วย มันก็ต้องมั่นคงพอๆกัน คนเราน่ะ เงินทองล้นฟ้าก็ซื้อหาความสบายใจลำบากเหมือนกันนะ

แก่ๆแล้วคงไม่อยากทำงานแล้ว ชีวิตตอนนั้นคงไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าวันที่ผ่านไปอย่างสบายใจหรอกมั้ง ความสบายใจก็คงหมายรวมถึง
คุณภาพชีวิตทางกายและคุณภาพชีวิตทางใจที่ดีในทุกด้านนะคะ

ฉันนึกถึงตัวเองในวันที่ผมเป็นสีดอกเลา มีแมวตัวหนึ่งอยู่ข้างๆกาย
ใช่แล้ว แก่ๆแล้วฉันจะยังเลี้ยงแมวอยู่ไหม น่าคิดจริงๆ...

นึกภาพตัวเองออกเลยค่ะ !




 

Create Date : 31 มกราคม 2554    
Last Update : 31 มกราคม 2554 22:34:22 น.
Counter : 685 Pageviews.  

ของขวัญให้ตัวเองและเรื่องใหม่ๆในชีวิต

วันนี้วันเด็ก ฉันเลยแปะรูปเด็ก 'ชาวลาว' ตัวน้อยๆ ไว้ใน FB
จะเห็นจากแถบด้านขวามือนี้ด้วยค่ะ

เด็กเหล่านี้ได้พบเจอระหว่างทางไปน้ำตก ในแขวงจำปาสัก เมื่อครั้งไป
ลาวใต้ ปลายปี 51

เด็กที่ไหนๆ ก็เหมือนกัน พวกเขาขี้อาย แต่พอบอกว่าขอถ่ายรูปหน่อยนะ
บางคนก็ยิ่งอายหนักเข้าไปใหญ่ แต่บางคนก็ยิ้มให้กล้อง เด็กชาติไหนความไร้เดียงสาของวัยคงแทบไม่ต่างกัน

เมื่อวานนี้น้องที่ทำงานคนหนึ่งมาบอกบุญว่าเธอกับกลุ่มเพื่อนๆจิตอาสาจะไป
มอบของขวัญวันเด็กที่โรงเรียนแห่งหนึ่แถวสุพรรณบุรี ไปทำค่าย สอนหนังสือ เป็นต้น

ฉันเลยฝากตุ๊กตาหมีตัวเล็กๆตัวหนึ่งและขอให้ลูกน้องช่วยไปซื้อขนมที่จะสามารถแจกได้หลายๆชิ้น ให้ตังค์ไปสามร้อย ได้ขนมมาถุงใหญ่เหมือนกันค่ะ แล้วก็ฝากไปกับเธอ

เราผ่านวัยวันแบบนั้นมาแล้ว ยังจำได้ว่าการได้รับของขวัญในวันที่เหมือนเป็น 'วันของเรา' แบบนั้น มันให้ความรู้สึกอิ่มเอิบใจเพียงใด

ป่านนี้เด็กๆคงได้ยิ้ม ที่ได้ของขวัญวันเด็ก แม้ของบางอย่างจะไม่ได้มีมูลค่าสูงมากมาย แต่มันก็น่าจะทำให้เขายิ้มได้ ในวันพิเศษวันหนึ่ง ที่มีเพียงแค่หนึงวันในหนึ่งปี

..

ของขวัญวันเด็ก มาใกล้ๆกับที่ฉันให้ของขวัญแก่ตัวเอง
ฉันว่านี่เป็นเรื่องดีนะคะ กับการที่เราได้ให้อะไรต่ออะไรในเทศกาลเริ่มต้นปี
กับคนที่เราอยากจะให้ บางคนเลือกจะให้กับตัวเองก่อน แต่บางคนเลือกให้คนอื่นก่อน

แต่ไม่ว่าจะให้อย่างไร ฉันว่ามันก็ดีทั้งนั้นค่ะ

ปีนี้ฉันให้ของขวัญกับตัวเองเป็นกรมธรรม์ประกันภัยโรคมะเร็ง อยู่ๆก็คิดว่า
ทำไมฉันไม่ซื้ออะไรบางอย่างที่จะเป็นการประกันความเสี่ยงให้กับตัวเองบ้าง
ในเมื่อรถอายุตั้งเก้าปี เสียค่าประกันปีละหมื่นกว่าๆยังเสียได้เลย ทั้งๆที่มันก็เสียเปล่าเหมือนกัน รวมเก้าปี ฉันจ่ายเบี้ยประกันรถไปแสนกว่าบาทแล้วนะ

จ่ายให้รถได้ ทำไมจ่ายให้ตัวเองไม่ได้ล่ะ คิดแค่นี้ แล้วก็เดินไปซื้อเลยค่ะ
แปลกไหม

จริงๆฉันมีประกันชีวิต ประกันอุบัติเหตุ ประกันสุขภาพที่บริษัททำให้ ประกันชดเชยรายได้กรณีเจ็บป่วย รองรับอยู่แล้ว แต่จู่ๆฉันก็นึกอยากจะมี
ประกันโรคมะเร็งอีกสักฉบับ หากว่าป่วยขึ้นมา ฉันจะได้ไม่ต้องทำให้คนรอบข้างเดือดร้อน

ไม่มีใครรู้ใช่ไหมว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับเราเมื่อไหร่ การลดความเสี่ยงที่เราจะทำได้ก็คือการทำประกัน

ฉันถือว่านี่คือสิ่งที่เราพึงทำให้กับตัวเองค่ะ ทำงานมาเหนื่อยแล้ว เก็บเงิน ออมเงินจนสามารถมั่นใจได้ว่าหากเกิดอะไรขึ้นจะไม่เดือดร้อนแล้ว จะสามารถพึ่งพาตัวเองได้แล้ว โดยไม่ต้องแบกความหนักใจอะไรเอาไว้ เพิ่มอีกสักนิดก็ได้ ให้ได้เบาใจไปอีกขั้นว่าเงินเก็บจะไม่ได้หมดไปกับการเอามาจ่ายให้โรงพยาบาล ซึ่งสมัยนี้ค่ารักษาพยาบาลก็แพงเอาการอยู่นะคะ เป็นอะไรนิดเดียว ก็จ่ายเป็นพันแล้วน่ะ

ใครรวย ? ตอบได้ว่าโรงพยาบาลรวย เราสิ หาเงินมาเหนื่อย มันเจ็บใจนะนี่

แล้วเราน่ะ หากินแบบสุจริต อยู่อย่างพอเพียง มีกินมีใช้ตามอัตภาพ ไม่ต้องการจะไปทำอะไรผิดศีล ผิดคำสอนพระพุทธเจ้า เราไม่ได้หวังว่าจะรวยล้นฟ้า หาเงินมาซื้อรถเบนซ์อวดชาวบ้านว่าข้านี่รวย ( ใครหว่า ??? )

เราก็ต้องดูแลตัวเองให้ได้ดีที่สุดนะคะ พึงอย่าประมาท ชีวิตนี้ก็หาความสุขได้ง่ายๆแล้ว

ไม่เจ็บ ไม่จน ไม่ขัดสน และเป็นสุข แค่นี้เองแหละค่ะที่ต้องการในชีวิตนี้

คิดเหมือนกันหรือเปล่าคะ ...




 

Create Date : 08 มกราคม 2554    
Last Update : 8 มกราคม 2554 12:21:48 น.
Counter : 613 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  

bewae1001
Location :
สมุทรปราการ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




***************
// อย่ารอให้ป่วยก่อนแล้วจึงคิดนะคะ

นวภัทร ( บี )
นักเขียนอิสระ และ ที่ปรึกษาแผนประกันชีวิตและการเงิน
โทรศัพท์มือถือ 089-1459977

ความรู้อื่นๆ :
ผ่านการอบรม basic skilsl in counselling psychology กับอาจารย์พงศ์ปกรณ์ พิชิตฉัตรธนา @ ชมรมจิตวิทยาสมาธิ

ขอฝากเว็บไซต์ของอาจารย์พงศ์ปกรณ์ค่ะ http://www.medihealing.com

EMail ของผู้เขียน : Mybusy2004@yahoo.com
Facebook ของผู้เขียน : Parawee Nasaree

สำนักพิมพ์สะพานจัดพิมพ์นิยายหญิงรักหญิงของฉัน ( ดวงดาวดอกไม้ 2 เล่มจบ และนิยายขนาดสั้น ดอกไม้กับดอกไม้ ( ปกหนังสือด้านบน ) สั่งซื้อได้ที่นี่ค่ะ คลิกเลย!!

จำนวนบล็อก ณ ขณะนี้ 1147 บล็อกค่ะ
เริ่มเขียน 6 กันยายน 2548 บล็อกเก่าๆค้นได้จากกรุ๊ปบล็อกผู้หญิงสีรุ้งปี 53 นะคะ

ยินดีแบ่งปันความรู้และสิ่งที่มีประโยชน์ผ่านข้อเขียนในบล็อกนี้ และหากต้องการนำไปใช้ต่อหรือลงเผยแพร่้ในที่ใดก็ตาม กรุณาแจ้งก่อนนำไปใช้ที่ email ด้านบน ขอบคุณค่ะ





Parawee Nasaree

Create Your Badge

New Comments
Friends' blogs
[Add bewae1001's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.