"ร่างกายนี้คือธาตุ ๔ ดิน น้ำ ลม ไฟ"

เริ่มต้นที่ในท้องแม่ เมื่อได้รับเชื้อของพ่อ

มาผสมกับเชื้อของแม่

เชื้อของพ่อก็เป็น ดิน น้ำ ลม ไฟ

 เชื้อของแม่ก็เป็น ดิน น้ำ ลม ไฟ

 เมื่อมารวมตัวกันแล้ว ใจก็เข้ามาร่วมสังฆกรรมด้วย

 ต้องมีทั้ง ๓ ส่วน จึงทำให้ปรากฏการตั้งครรภ์ขึ้นมาได้

 คือต้องมีส่วนของพ่อ ส่วนของแม่

และก็มีส่วนของดวงวิญญาณ คือจิตใจ

ที่ยังไม่มีร่างกายที่ตายจากร่างกายอันเก่า

 แล้วก็มาหาร่างกายอันใหม่

 พอเจอร่างกายที่ไม่มีใครจับจอง

ก็เข้ามาจับจองทันที

แล้วก็เกิดการเจริญเติบโตขึ้นไปตามลำดับ

 ด้วยการเติมธาตุผ่านทางสายเลือดของแม่

อาหารที่แม่กินเข้าไปก็เป็นธาตุ ๔ ดิน น้ำ ลม ไฟ

 แล้วก็ไปแปลงเป็นเลือดเป็นน้ำเป็นอาหารเหลวต่างๆ

 แล้วก็ไปก่อร่างสร้างตัวให้ร่างกายนี้

ค่อยๆ เจริญเติบโตขึ้นมา

พอมีอาการมีอวัยวะครบ ๓๒ และอยู่ในครรภ์ไม่ได้

ก็คลอดออกมา พอคลอดออกมาก็ต้องหายใจ

 ก็ต้องมาเติมธาตุลมเข้าไป

พอหิวน้ำหิวนมก็ดื่มน้ำดื่มนม

ก็เติมธาตุน้ำธาตุดินเข้าไป

 ธาตุไฟก็ได้รับการอบอุ่นจากแสงอาทิตย์

จากเครื่องปรับอากาศ ทำให้ร่างกายอบอุ่น

 ไม่เย็นเฉียบ ถ้าร่างกายเย็นเฉียบ

ร่างกายก็จะต้องตาย

 อาหารก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ร่างกายอบอุ่น

 อาหารที่กินเข้าไปก็จะไปทำให้เกิดพลังงานขึ้นมา

สามารถผลิตความร้อนให้แก่ร่างกาย

อันนี้ก็เป็นการเติมธาตุ ๔ ดิน น้ำ ลม ไฟ

 นับมาตั้งแต่วันที่ออกมาจากท้อง

ก็เป็นเรื่องธาตุเข้าอยู่ตลอดเวลา

 ช่วงที่เกิดและการเจริญเติบโตนี้

ธาตุจะเข้ามากกว่าออก แต่พอถึงขีดสูงสุด

พอเกิดถึงขีดเจริญเติบโตสูงสุดแล้ว

ทีนี้ธาตุจะออกมากกว่าเข้า ร่างกายก็จะเหี่ยวลง

 จะแก่ลงไป แล้วในที่สุดก็จะหมดกำลัง

 ร่างกายก็จะหยุดทำงาน

 ธาตุทั้ง ๔ ที่ได้มารวมกันก็จะแยกทางกันไป

น้ำก็จะไหลออกจากร่างกาย

 ความร้อนก็จะไหลออกจากร่างกาย

 ลมก็จะไหลระเหยออกจากร่างกายไป

 ทิ้งเหลือส่วนที่เป็นดิน ก็คืออวัยวะต่างๆ

 ก็จะแห้งกรอบ หรือถ้าเน่าก็เปื่อยผุไป

 แล้วก็จะแห้งกรอบกลายเป็นดินไปในที่สุด

นี่คือการพิจารณาสอนใจให้เห็นชัดๆ

ว่าร่างกายนี้เป็นเพียงการรวมตัวของธาตุ ๔

 ดิน น้ำ ลม ไฟ แล้วก็ต้องมีการแยกทางกันในที่สุด

 ถ้าเห็นอย่างนี้แล้วจะได้หยุดความอยาก

ไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตายได้ หยุดความกลัว

ความแก่ ความเจ็บ ความตายได้

 เพราะผู้ที่แก่ ผู้ที่เจ็บ ผู้ที่ตายนี้ ไม่ใช่ใจนั่นเอง

ใจที่กลัวเป็นบ้าเป็นหลังนี้ไม่ได้ตายไปกับร่างกาย

 แต่ไม่รู้ความจริง คิดว่าตนเองตายไปกับร่างกาย

 พอรู้ความจริงนี้แล้วใจก็จะตั้งอยู่ในความสงบได้

 ตั้งอยู่ในอุเบกขาได้ พอใจมีอุเบกขาแล้ว

 ร่างกายจะเจ็บปวดขนาดไหนก็ไม่เป็นปัญหาอะไร

 ร่างกายจะตายไปก็ไม่เป็นปัญหาอะไรๆ.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

............................

หนังสือ ผู้ไกลจากทุกข์







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ