“ทำใจให้เป็นอุเบกขา

  กับทุกเหตุการณ์”

ตอนนี้ฝนก็ซาลงแล้ว ท้องฟ้าก็หยุดส่งเสียงแล้ว

 วันนี้ก็ถือว่าเราได้มาฟังธรรมแบบธรรมชาติ

 คือ ฟังเสียงของธรรมชาติ

 ชีวิตของเราก็เหมือนกับชีวิต

ที่จะต้องเจอเหตุการณ์ต่างๆ

 ซึ่งเป็นเหมือนธรรมชาติ

บางทีเราก็ทำอะไรไม่ได้ อย่างวันนี้ฝนตก ฟ้าร้อง

เราจะทำอะไรก็ทำไม่ได้

 นอกจากทำใจให้นิ่งให้สงบ ให้เฉย

 แล้วใจเราก็จะไม่เดือดร้อน

ไม่วุ่นวายไปกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น

 เช่น ตอนนี้ฝนตก ฟ้าร้อง เราทำอะไรไม่ได้

 เราก็นั่งเฉยๆ ดูลมหายใจเข้าออก พุทโธ พุทโธ

ทำใจให้สงบ แล้วเราจะมีความสุข

กับเหตุการณ์ต่างๆ ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ตาม

เหตุการณ์ต่างๆ จะไม่สามารถ

มาสร้างความทุกข์ให้กับเราได้

ถ้าเรารู้จักทำใจให้เฉยๆ เพราะเวลาใจเราเฉย

 ใจเราจะสงบ มีความสุข

สิ่งที่จะมาทำให้ใจเราทุกข์ก็คือ

ความอยากของเรา อยากจะไปทำนั่นทำนี่

 พอทำไม่ได้ก็เกิดความทุกข์

 เกิดความวุ่นวายใจขึ้นมา

แต่ถ้าเรามีสติ มีปัญญามาสอนใจให้ระงับ

 ว่าเราทำอะไรไม่ได้กับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น

 เราทำใจเฉยๆ รับรู้ไปดีกว่า

อะไรจะเกิดก็ปล่อยมันเกิดไป

อะไรจะดับก็ปล่อยมันดับไป

ทุกอย่างเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 เราไม่สามารถไปควบคุมบังคับเขาได้

 แต่เราจะอยู่กับเขาได้อย่างไม่เดือดร้อน

 ถ้าเรารู้จักการทำใจให้นิ่งให้สงบ

 ให้เป็นอุเบกขา ด้วยการเจริญสติอย่างใดอย่างหนึ่ง

 บริกรรมพุทโธ พุทโธ พุทโธไป สวดมนต์ไป

หรือดูลมหายใจเข้าออกไป

 หรือพิจารณาอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไป

 ถ้าใจเรามีอะไรคอยกำกับ

 ไม่ให้ไปคิดไม่ให้ไปอยาก

 กับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น

 ใจของเราก็จะสักแต่ว่ารู้ไป

 เหตุการณ์ก็เกิดขึ้น แล้วก็ดับไป แล้วก็ผ่านไป

ทุกอย่างเป็นอย่างนี้ ไม่ว่าอะไรก็ตาม

 เมื่อเกิดแล้วก็ต้องมีการดับไป เป็นธรรมดา

 ฝนตกแล้ว เดี๋ยวฝนก็หยุด

ฟ้าร้องแล้ว เดี๋ยวฟ้าก็หยุดร้อง

 เราไม่ต้องไปวุ่นวายกับเขา

 เราทำใจให้สงบให้สบายดีกว่า

 นี่คือวิธีที่จะดำรงชีวิตของเรา

ให้อยู่อย่างมีความสุข ไม่เดือดร้อน

ไม่วุ่นวาย กับการเกิดขึ้น

 กับการดับไปของสิ่งต่างๆ 

ดังนั้น ขอให้พวกเราพยายามฝึกสติ

 ฝึกสมาธิกันบ่อยๆ แล้วก็สอนใจให้เห็นว่า

เหตุการณ์ต่างๆ ที่เราจะต้องสัมผัสรับรู้

 มันเป็นอนิจจัง มันเกิดขึ้น แล้วเดี๋ยวมันก็ดับไป

 มันเป็นอนัตตา เราสั่งมันไม่ได้ ห้ามมันไม่ได้

 มันจะเกิดก็ปล่อยมันเกิดไป

 มันจะดับก็ปล่อยมันดับไป

แล้วใจของเราจะไม่ทุกข์กับมัน

ที่เราทุกข์เพราะว่าเราไปอยากให้มันไม่เกิดบ้าง

 ให้มันเกิดบ้าง ให้มันดับบ้าง ไม่ให้มันดับบ้าง

พอมันไม่เป็นไปตามความอยากของเรา

 ใจของเราก็ทุกข์ขึ้นมาทันที

ถ้าเรารู้ว่าเราควบคุมบังคับเขาไม่ได้

 เหมือนฝนฟ้าอากาศ เราก็ปล่อย

ให้เขาเป็นไปตามเรื่องของเขา

 เราก็อยู่ส่วนของเรา เราอยู่ในความสงบ

 อยู่กับอุเบกขา อยู่ด้วยสติ แล้วอยู่ด้วยปัญญา

 แล้วใจของเราจะไม่วุ่นวาย

ไม่เดือดร้อนกับเหตุการณ์ต่างๆ

ที่จะเกิดขึ้นในชีวิตของเรา

 จิตใจของเราจะอยู่อย่างสบาย

 ไม่ต้องทำอะไร อยู่เฉยๆ เท่านั้นเอง

ทำใจให้สงบ ให้เป็นอุเบกขา

นี่แหละคืองานของเรา

ที่เราควรจะมาฝึกทำกันให้ได้

 ถ้าเราทำใจให้เป็นอุเบกขาได้กับทุกภาวะ

ทุกเหตุการณ์ ใจของเราจะอยู่เหนือความทุกข์

 จะไม่มีความทุกข์เข้ามาวุ่นวาย

ก่อสร้างความวุ่นวายให้กับเราอีกต่อไป.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

..................................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๒๙ กันยายน ๒๕๖๑





ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ