"สำคัญที่ใจ"

พวกเราจึงถือว่าโชคดี

ที่ได้มาเกิดในยุคที่มีพระพุทธศาสนา

มีโอกาสที่จะตักตวงประโยชน์จากพระศาสนา

คือการสิ้นสุดแห่งการเวียนว่ายตายเกิด

ดังที่พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลายได้ตักตวง

 ไม่ต้องไปเวียนว่ายตายเกิด

 ที่เหมือนกับการเดินทางในทะเลทราย

 ไม่มีความสุขเลย มีแต่ความร้อนแห้งผาก

ความหิวกระหาย

นานๆจะได้ไปเจอเกาะกลางทะเลทราย

ที่มีบ่อน้ำมีต้นไม้อยู่นิดหน่อย

ให้ได้พักผ่อนหย่อนใจ

 ไม่นานก็ต้องออกเดินทางต่อไปอีก

เพราะใจไม่มีความสุข อยู่ที่ไหนก็ไม่พอใจ

 ต้องหาอะไรมาเพิ่มอยู่เรื่อยๆ

 อยู่ที่นี่ก็อยากจะไปที่โน่น

 พอไปที่โน่นก็อยากจะกลับมาที่นี่

 เพราะธรรมชาติของกิเลสเป็นอย่างนี้

 จะหลอกให้ไปหาสิ่งต่างๆอยู่เรื่อยๆ

พอถึงเกาะนี้แล้วแทนที่จะพักไปนานๆ

 อยู่ได้เดี๋ยวเดียวก็เบื่อ ต้องหาเกาะใหม่อีก

 ต้องไปลุยกลางทะเลทรายอีก

จนกว่าจะไปถึงเกาะใหม่ แล้วก็ไปต่ออีก

เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ มาเกิดเป็นมนุษย์แล้วตายไป

 ก็ต้องไปเกิดเป็นอย่างอื่นอีก ต่อไปเรื่อยๆ

ไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าตราบใดยังไม่ได้กำจัดต้นเหตุ

ที่พาให้ไปเกิด คือความโลภ ความโกรธความหลง

 ที่หลอกให้ไปหาความสุขภายนอก

 เพราะความหลงคือการไม่เห็นความสุขที่แท้จริง

 ที่มีอยู่ในใจ ที่เกิดจากความสงบ

ระงับของความโกรธความโลภความหลง

มันยากตรงนี้ ความหลงไม่เห็นโทษของตัวมันเอง

 จึงไม่ทำลายตัวมันเอง จะหลงมากขึ้นไปเรื่อยๆ

ด้วยการไปหาความสุขจากภายนอก

ที่ไม่ใช่เป็นความสุขที่แท้จริง

เป็นความสุขที่มีความทุกข์เจือปนอยู่ด้วย

 เป็นความสุขที่ไม่ให้ความอิ่มความพอ

ได้เท่าไหร่ก็ต้องหาใหม่อยู่เรื่อยๆ

มีความสุขชนิดหนึ่งที่ให้ความอิ่มความพอ

 ไม่มีความทุกข์เจือปน แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน

ต้องมีพระพุทธเจ้ามาชี้บอก ว่าอยู่ในใจเรานี้เอง.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

..................................

กำลังใจ๓๖ กัณฑ์ที่ ๓๗๓

๒๓ กันยายน ๒๕๕๐







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ