เขียนบล็อกนี้ไว้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่เข้าหน้าบล็อกแก็งค์ไม่ได้ค่ะ...

มาวันนี้ลองเสี่ยงดูอีกที ปรากฏว่าก็ยังเข้าทางหน้าบ้านไม่ได้อยู่ดี...แต่แอบเข้าหลังบ้านแทนค่ะ

จึงแทนที่จะได้อัพบล็อกนี้ให้ตรงกับวันที่รำลึกเรือไททานิกจมจริง ๆ คือวันที่ 15 กลับกลายเป็นว่าต้องเลทมาหนึ่งวัน...

สงกรานต์สิ้นสุดแล้วในหลาย ๆ ที่ แต่ที่บ้านหลังดอยของแม่ไก่พิธีกรรมต่าง ๆ จะสิ้นสุดวันที่ 18 นู่นแน่ะค่ะ

วันนี้เขาเรียกว่าวันปากปี พรุ่งนี้ก็วันปากเดือน แล้ววันสุดท้ายก็เรียกกันว่าวันปากวันต้องมีการสืบชาตาหมู่บ้านกันยกใหญ่ค่ะ

ขอให้สุขสันต์วันปีใหม่ไทยกันทั่วหน้านะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

อ่านบล็อกพี่แม่ไก่แล้วนึกถึงหนังเรืิ่่อง after shock ครับ
ที่แผ่นดินไหวหนักมาก แล้วแม่ต้องเลือกระหว่างลูกชายที่พิการจากการโดนหินทับ
กับลูกสาว
แม่เลือกลูกชาย เพราะสามีเธอเพิ่งเสียชีวิตจากเหตุการณ์นี้ด้วย เธอเลยคิดถึงเรื่องของการสืบสกุล
แต่ที่สาุดแล้วลูกสาวไม่ตาย แต่โตมากับบาดแผลในใจว่าแม่ทิ้งเธอ

เป็นหนังที่ผมดูแล้วเสียน้ำตามากจริงๆครับ

ละอ่อนมันโตเวยแต๊ๆเลยเน้อครับปี้แม่ไำก่
หมิงหมิงวันนี้เป็นเด็กอนุบาล 2 แล้วล่ะครับ

เห็นมีคำว่า titanic เลยนึกว่าเป็นเรื่องเดียวกับหนังซะอีก

ท่าทางจะเศร้ามาก...
ทิ้งลูกเนี่ย...โอ...

น่าสนใจ ....มีนิยายที่ให้ฉากเหตุการณ์เรือจมด้วย
ถ้าเราอ่าน คงจินตนาการถึงหนังสือเรื่องนั้นด้วยแน่ๆ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

ขอบคุณมากค่ะ

พอดี.น้องที่รู้จักเสียชีวิตค่ะ
จากเหตุการณ์ที่ไม่ควรเลย
เลยอัพบล็อกไว้เป็นความทรงจำค่ะ
เสียใจกับการเสียคุณยายด้วยนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

ขอบคุณคะที่แวะไปเดินเล่น "สองดวงจันทร์" เค้าว่ากันมาว่าได้ สี่รางวัล วรรณกรรมเยาวชนคะ คุณเพลินอ่านแล้วน้ำตาไหลมากมายตอนที่ไปหลุมศพแม่คะ...สุดๆเลย
(รู้สึกว่าเราจะเคยอ่านหนังสือเล่มเดียวกันเรื่อง ดอกไม้ของมิสซิสแฮรีส)