อากูเลอร์ตื่นนอนแล้ว มันสลัดตัวไปมาบนคอนสูงที่เกาะอยู่แล้วจ้องมอเงน้ำลายหกอย่างตะกละตะกรามลงมาข้างล่าง ที่มีร่างในเสื้อคลุมสีแดงกำลังเดินตัดมาตามลานฝึกทหารของโกตีร์

“ในที่สุดก็เสร็จข้าจนได้ละ เจ้าตัวมาร์เตนต้นสนเอ๋ย”


ทซาร์มิน่ากระแทกบานประตูใหญ่อย่างแรง “เห็นไหมล่ะ บานพับมันติด” นางชี้แจงให้เบนน์ฟัง “ข้าแน่ใจว่าต้องเป็นเจ้าสัตว์ในป่าพวกนั้นแน่ที่มาวุ่นวายกับประตูนี่”

เบนน์ยกเท้าถีบบานประตู “เจ้าคิดเช่นนั้นหรือ? ข้าว่ามันยังแข็งแรงดีอยู่นะ แม้แต่ธนูเพลิงก็ยังทำอะไรประตูพวกนี้ไม่ได้เลย”

ทซาร์มิน่าถอดดาลประตูแล้วแง้มบานประตูออกไปเล็กน้อย นางมองอย่างระแวดระวังออกไปบริเวณรอบๆที่ติดกับชายป่า ทุกอย่างดูปลอดภัยดี

“ข้างนอกโน่นเงียบเชียบไม่มีอะไร แต่ข้าก็ยังรู้สึกชอบกลอยู่ดี ข้ายังมั่นใจว่าพวกมันต้องทำอะไรสักอย่างกับบานพับประตู ลองคิดดูสิว่าถ้าประตูพวกนี้พังลงมาในช่วงฤดูใบไม้ผลิ พวกเราก็จะตกเป็นเบี้ยล่างเจ้าสัตว์ในป่าพวกนั้น”

“ฮะ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าหัวเสียเรื่องอะไร” เบนน์กล่าวพร้อมกับหมุนตัวไปมาอย่างรำคาญจนเสื้อคลุมที่สวมอยู่ปลิวเพยิบพยาบ “ข้าไม่เห็นว่าประตูพวกนี้จะเป็นอะไรซักหน่อย”
ทซาร์มิน่าขบริมฝีปาก “เจ้าแน่ใจนะ?”
เจ้าหมาจิ้งจอกถอนใจเฮือกอย่างฉุนๆ “สงสัยว่าข้าคงจะต้องออกไปตรวจดูที่ด้านนอกประตูละมั้งถ้าจะทำให้เจ้าสบายใจขึ้น”

แล้วมันก็เดินผ่านประตูออกไป

ทซาร์มิน่าผลุบกลับเข้าในประตูทันทีพร้อมกับกระแทกบานประตูให้ปิดลงแล้วลั่นดาล

เบนน์งงอยู่ชั่วครู่ “เฮ้ย มันเรื่องอะไรกันน่ะ ทซาร์มิน่า?”

ไม่มีเสียงตอบเพราะนางพญาแมวป่าวิ่งแผล็วกลับขึ้นไปที่หน้าต่างบานสูงในห้องนอนของนางเสียแล้วเพื่อเฝ้าสังเกตการณ์ต่อไป

เบนน์เพิ่งรู้แน่ในตอนนั้นเองว่าถูกหลอกแต่ก็สายเกินไปแล้ว


อากูเลอร์โฉบตัวลงมาจากคบไม้ที่เกาะอยู่อย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ โดยมีเป้าหมายอยู่ที่ร่างในเสื้อคลุมสีแดง

อีกมุมหนึ่งของปราสาทโกร์ตี ทหารรับจ้างของเบนน์ยังซ่อมประตูห้องล้างจานอยู่อย่างขะมักเขม้น โดยไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นที่ข้างนอกประตูใหญ่

เบนน์ไม่ทันเห็นนกอินทรีย์ที่กำลังถลาเข้ามา เพราะกำลังพยายามตะกายบานประตูไม้โอ๊คอยู่

อากูเลอร์กระแทกเข้าที่ด้านหลังของเบนน์อย่างแรง ฝังกรงเล็บอันทรงพลังและจะงอยปากที่น่าสะพรึงกลัวเข้าไปที่เหยื่อ ที่หลบหลีกมันไปได้หลายครั้งหลายครามาแล้ว เจ้าหมาจิ้งจอกตกตะลึงตัวแข็งทื่อและเจ็บปวดรวดร้าวแสนสาหัส แต่เมื่อนกอินทรีย์กำลังจะลากตัวมันไป สัญชาติญาณของการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดก็กลับคืนมา เบนน์คว้าดาบโค้งออกมาได้แล้วฟาดไปที่เจ้าอากูเลอร์ ดาบฟันถูกเจ้านกอินทรีย์ หนึ่งครั้ง สองครั้ง!

อย่างจนตรอก อากูเลอร์ฝังเขี้ยวเล็บและจะงอยลงไปในเนื้อหนังของเบนน์ลึกมากขึ้นพร้อมๆกับกระพือปีกมหึมาที่อ้ากว้างแล้วบินขึ้น ทำให้สัตว์ทั้งสองลอยขึ้นไปในอากาศด้วยกัน

ทซาร์มิน่าซึ่งยืนอยู่ที่หน้าต่างเต้นแร้งเต้นกาด้วยความดีใจราวกับนางปีศาจร้าย พวกทหารในโกตีร์ต่างเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องแหลม เบนน์ฟันอากูเลอร์ซ้ำๆกันหลายครั้งอย่างบ้าคลั่ง เจ้านกอินทรีย์ยักษ์ใช้จะงอยปากจิกใส่เจ้าหมาจิ้งจอกอย่างดุเดือดพอๆกัน พร้อมกับลอยไปด้วยกันสูงขึ้นไปเรื่อยๆจนขึ้นไปอยู่ในระดับสูงกว่ายอดไม้

ชิบบ์บินวนเวียนอยู่ห่างออกไปและเฝ้ามองการต่อสู้ของสัตว์ทั้งสองในอากาศ
เหนือป่ามอสฟลาวเวอร์ไกลออกไปจากโกตีร์ ในที่สุดอากูเลอร์เป็นฝ่ายชนะ

เบนน์กระตุกเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็แน่นิ่งไป มือไร้ชีวิตที่ตกห้อยอยู่ยังกำด้ามดาบไว้แน่น เจ้านกอินทรีย์ยักษ์รู้แล้วว่าถูกหลอก เหยื่อของมันไม่ใช่เจ้าตัวมาร์เต้นต้นสนที่มันอยากกินมานาน หัวใจของมันเต้นแผ่วอย่างอ่อนล้าแล้วในที่สุดก็หยุดเต้น ดวงตาฝ้าฟางของมันปิดสนิทพร้อมๆกับปีกที่ห้อยตกลง มีแต่เพียงกลงเล็บทรงพลังของมันเท่านั้นที่ยังจิกติดแน่นอยู่บนตัวเจ้าหมาจิ้งจอกที่ตายแล้ว

ทซาร์มิน่าเฝ้ามองอย่างใจจรดใจจ่อเมื่อสัตว์ทั้งสองร่วงลงสู่พื้นดิน นางใช้กระสุนนัดเดียวแต่ยิงนกได้ถึงสองตัว!

แรทแฟลงค์วิ่งปราดไปที่ประตูใหญ่โดยมีเสียงบร็อคตะโกนตามหลังไป “นั่นเจ้าจะไปไหนน่ะ?”
“ฮ่าฮ่า ก็ไปเอาเสื้อคลุมตัวนั่นน่ะสิ กำมะหยี่อย่างดีเชียวนา แค่เอาไปซ่อมเสียหน่อยเท่านั้น”
“กลับเข้ามาเดี๋ยวนี้นะ ไอ้สมองกบ เจ้าก็เห็นแล้วนี่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหมาจิ้งจอกนั่น---มันสวมเสื้อคลุมตัวนั้น เจ้าอยากโดนแบบมันหรือไง?”
“เอ็งล่ะสิสมองกบ ไอ้สมองทึบ เจ้านกอินทรีย์นั่นตายไปแล้วไม่เห็นหรือ? ทีนี้ใครๆก็ใส่เสื้อคลุมตัวนี้ได้แล้ว”
“เฮ้! อย่าบังอาจมาเรียกข้าว่าสมองทึบเชียวนา ไอ้หนวดยาน”
“ข้าจะเรียกเจ้าอย่างที่อยากเรียก ไอ้สมองทึบ! ไอ้หูหนวก! ไอ้จมูกโต!”

ทซาร์มินารู้สึกลิงโลด นี่เป็นชัยชนะครั้งที่สามของนางในวันนี้ นางได้ยินเสียงตะโกนของแรทแฟลงค์ และนึกออกทันทีว่าเป็นเสียงเดียวกับเสียงอวดดีท้าทายอำนาจของนาง ที่ดังออกมาจากแถวทหารด้านหลังและเสียงที่ใต้บันไดวนเมื่อครั้งก่อน

ตอนบ่ายวันนั้น นางแมวป่าสั่งบร็อคว่า “ออกไปกับแรทแฟลงค์ ไปค้นหาซากศพนกอินทรีย์กับเจ้าเบนน์”
“ขอรับ คุณหญิง แล้วจะให้นำซากมันกลับเข้ามาในนี้ไหมขอรับ?”
“ไม่ต้องหรอก บร็อค ฝังมันเสียก็แล้วกัน”
“ขอรับ คุณหญิง”
“อ้อ บร็อค…”
“มีอะไรหรือขอรับ คุณหญิง?”
“เจ้าคิดว่าเจ้าแรทแฟลงค์จอมอวดดีนั่นเป็นอย่างไรบ้างล่ะ ตอนนี้น่ะ?”
“อ๋อ เจ้านั่น มันชอบตั้งสมญาน่าเกลียดให้กระผมอยู่เรื่อยๆขอรับ คุณหญิง”
“มันก็ชอบทำแบบนั้นกับข้าเหมือนกันแหละ เจ้าไม่คิดอยากฝังมันไปพร้อมๆกับเจ้าสัตว์สองตัวนั่นบ้างหรอกหรือ?”
“หา! ฮึฮึฮึ” บร็อคหัวเราะ “อนุญาตให้กระผมทำหรือขอรับ?”
“ตามใจเจ้า แต่อย่าให้ใครที่นี่รู้ทีเดียว”
“แล้วกระผมเอาเสื้อคลุมไปใช้ได้ไหมขอรับ คุณหญิง?”
“อยากได้ก็เอาไปสิ”
“ดาบของเจ้าเบนน์ด้วย ได้ไหมขอรับ คุณหญิง?”
“ถ้าเจ้าหาดาบนั่นพบก็เอาไปได้”
“ท่านคิดว่ามันควรจะตกอยู่แถวไหนขอรับ?”

ทซาร์มิน่าเงยหน้ากลอกตามองท้องฟ้าอย่างพยายามใช้ความอดทน “บร็อค ข้าจะไปรู้ได้ยังไงว่าดาบแล้วก็เจ้าสองตัวนั่นไปตกอยู่ที่ตรงไหน ออกไปได้แล้วและอย่ามาตั้งคำถามจุกจิกอะไรกับข้าอีก”

“แล้วเรื่อง…..ขอรับ คุณหญิง”

เอิร์ชคลอว์เป็นคนแรกที่เข้าไปถึงอุโมงค์ใต้ปราสาทโกร์ตี เขาขุดอุโมงค์ต่อไปเรื่อยๆตามแนวกำแพงจนกระทั่งมาบรรจบกับบิลลัม แล้วช่วยกันขุดต่อไปจนไปบรรจบกับซอยล์ฟลายเออร์ที่คอยอยู่ก่อนแล้ว



“เบอรรร์ ดีใจจังที่ได้พบพวกตุ่น” ซอยล์ฟลายเออร์กล่าวต้อนรับ “โฟร์โมลกับผู้เฒ่าจะมาถึงพร้อมกับเครื่องมือในไม่ช้า จะได้ใช้ขุดให้ทะลุหินพวกนั้นได้”

เลดี้แอมเบอร์เอาประตูระบายน้ำไปจมไว้ที่ปลายอุโมงค์อีกด้านหนึ่งเรียบร้อยแล้ว พร้อมที่จะยกขึ้นด้วยเชือกชักรอกที่ผูกติดอยู่กับหินถ่วงน้ำหนักเหนือกิ่งไม้สูง

ส่วนสกิปเปอร์และคณะตัวนากของเขาขุดอุโมงค์ใหม่มาจากใต้แม่น้ำ อุโมงค์นี้ถูกขุดให้ลดระดับลงตรงประตูระบายน้ำ ซึ่งจะแยกออกจากอุโมงค์ใหญ่และถูกตัดขาดออกจากกันด้วยก้อนหินและไม้กระดาน โฟร์โมลควบคุมการเคลื่อนย้ายก้อนหินออกจากฐานรากของปราสาทโกร์ตี พวกตัวตุ่นสะกัดหินนุ่มๆเปียกชื้นออกด้วยท่อนเหล็กและสิ่ว จนกระทั่งมีลมเย็นๆเหม็นๆลอยมาปะทะจมูก

“บรื๊อว์ ที่ตรงนี้โสโครกจริงๆ ต้องทำความสะอาดกันยกใหญ่ เหอ เหอ”

ก่อนเวลากลางคืนจะมาถึงไม่นานพวกที่ทำงานขุดอุโมงค์ก็กลับขึ้นมาจากใต้ดินแล้วเข้ามาในมอสฟลาวเวอร์ ที่พวกสัตว์ในป่าและพวกหัวหน้าสภาคอริมชุมนุมกันอยู่ เมื่อพวกตุ่นโผล่ขึ้นมาหมดแล้วเบลล่าก็ลากหินใหญ่สามก้อนมาปิดปากหลุมเอาไว้ พวกที่เหลือก็ช่วยกันกลบเกลื่อนร่องรอยด้วยไม้และเลน ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว

ระหว่างบริเวณใต้ปราสาทตรงจุดที่ต่ำกว่าที่อื่นและแม่น้ำที่อยู่ห่างออกไปในป่ามอสฟลาวเวอร์มีเพียงประตูระบายน้ำสามตัวติดตั้งอยู่

เลดี้แอมเบอร์วางหางราบลงบนกิ่งต้นยิวที่อยู่ต่ำลงไป พวกสัตว์ในป่ากลั้นหายใจ

สกิปเปอร์พยักหน้าให้โฟร์โมล
โฟร์โมลพยักหน้าให้เบลล่า
เบลล่าพยักหน้าให้เลดี้แอมเบอร์

หางของนางราชินีกระรอกชูตั้งขึ้นทันใดราวกับเสาธง มีเสียงดังเอี๊ยดยาวเมื่อพวกกระรอกที่อยู่บนยอดไม้กระโดดลงมาบนก้อนหินโดยเกาะติดอยู่กับเชือกชักรอก พวกกระรอกที่ทำหน้าที่ถ่วงน้ำหนักเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็วตามกิ่งไม้ที่ชะโลมขี้ผึ้งไว้จนลื่น

ประตูระบายน้ำส่งเสียงผลัวะสนั่นเมื่อถูกดึงให้เปิดออก น้ำไหลอย่างรวดเร็วเข้าไปในอุโมงค์

การทำให้น้ำท่วมปราสาทโกร์ตีเริ่มขึ้นแล้ว!!!