ทางเดินบนหลังคาถ้ำเต็มไปด้วยพวกพลเมืองของลอร์เคเวียร์ มาร์ตินเตรียมตัวพร้อม เขามีหนังสติ๊กและก้อนกรวดจำนวนมากติดตัวไปด้วย ล็อค-อา-ล็อคพร้อมกริชคู่มือยืนอยู่เคียงข้าง

ช่วงเวลาวิกฤติมาถึงตอนที่ดินนี่ไต่สูงขึ้นไปอย่างเงียบกริบ จนไปถึงตรงจุดที่มีแสงสลัวส่องลอดออกมา

“เพื่อนของท่านกำลังทำอะไรอยู่น่ะ?” ลอร์ดเคเวียร์กระซิบถามมาร์ติน “ข้างบนโน้นมีดินและหญ้าอยู่ก็จริง แต่ก็มีหินเยอะแยะด้วย หินเยอะแยะ”

มาร์ตินจ้องมองเศษดินและหินก้อนเล็กๆที่ค่อยๆหลุดร่วงลงมาตามทางลาด

“เขากำลังขุดเจาะเข้าไปข้างในรังแล้วก็ดึงลงมาข้างล่าง อะไรก็ตามที่อยู่ข้างบนจะพังแล้วตกลงมาด้านนอกในไม่ช้า”

มีหญ้าแห้ง ก้อนหิน และดินร่วงตามกันลงมาเป็นสาย แล้วดินนี่ก็ตามลงมาถึงพื้นโดยเอาหลังลง ส่วนตายังจับจ้องอยู่ตรงที่มีแสงลอดออกมา เจ้าหนุ่มน้อยดินปัดฝุ่นที่ติดอยู่ตามเสื้อผ้าออก

“เฮอรรร์ เฮอรรร์ ข้าฉลาดจริงไหม ลองดูซิว่าเราจะงัดรูนั่นออกได้อย่างไร”
มาร์ตินหันไปหาลอร์ดเคเวียร์ “ท่านมีไม้กระดานที่แข็งแรงสำหรับใช้งัดสักแผ่นไหม?”

หัวหน้าฝูงค้างคาวหันไปพูดค่อยๆกับพวกของเขา หลังจากนั้นพวกค้างคาวก็ทำความเคารพ แล้วพากันบินออกไปจากทางเดินบนหลังคาถ้ำ

“ใช้ที่งัดจะช่วยให้เร็วขึ้นมาก” ดินนี่อธิบายให้ลอร์ดเคเวียร์ฟัง

รอกันอยู่ไม่นานนักพวกค้างคาวก็กลับมาพร้อมไม้ท่าทางแข็งแรงแน่นหนาท่อนหนึ่ง

ล็อค-อา-ล็อคลูบคลำไม้ท่อนนั้น มีน้ำตาคลออยู่ในเบ้าตาของเขา “นี่คือไม้กระดูกเรือของเรือวอเตอร์วิง เรือสุดที่รักของข้า!”

แน่เสียสิ่งกว่าแน่ ไม้รูปโค้งท่อนนั้นเป็นไม้จากต้นบีชที่เคยเป็นกระดูกงูของเรือวอเตอร์วิง ซึ่งพวกค้างคาวช่วยกันกู้ขึ้นมาจากน้ำตก

ค้างคาวเป็นฝูงๆช่วยกันยกไม้ท่อนนั้นเอาด้านหนึ่งขึ้นสูงตามคำสั่งของดินนี่ แล้วรอจนเจ้าตุ่นหนุ่มน้อยไต่ขึ้นไปจนถึงรูที่เปิดอยู่ เมื่อดินนี่ยึดที่มั่นที่ปลอดภัยสำหรับตัวเองได้แล้ว พวกค้างคาวก็ค่อยๆสอดไม้ท่อนนั้นเข้าไปในรูตามทิศทางที่ดินนี่คอยบอก เมื่อไม้ถึงจุดที่กำหนด ดินนี่ก็เอาหินสามก้อนวางลงตรงจุดสามจุดเพื่อถ่วงน้ำหนักเอาไว้ คือบนปลายไม้แต่ละด้านและใต้ท่อนไม้ หลังจากนั้นก็ไต่กลับลงมาบนพื้น

มาร์ตินแหงนมองขึ้นไปข้างบนสำรวจผลงานของดินนี่ มีรูลึกรูหนึ่งอยู่ใต้ลำแสงโดยมีท่อนไม้กระดูกงูของเรือโผล่ยื่นทำมุมสูงขึ้นไปเล็กน้อย ออกมาจากโพรงที่ดินถูกขุดออกไป

ล็อค-อา-ล็อค เกาคางตัวเอง “แล้วยังไงต่อไปล่ะ ดินนี่?”
“เฮอรร์ ทีนี้ก็ให้พวกค้างคาวบินเงียบๆขึ้นไปบนโน้น แล้วไปเกาะอยู่ที่ปลายแต่ละด้านของไม้ของท่าน”

ลอร์ดเคเวียร์เริ่มส่งสัญญาณให้พวกค้างคาว ซึ่งเริ่มบินอย่างเงียบกริบขึ้นไปทีละสองตัวไปเกาะอยู่ที่ปลายไม้ หลังจากที่ค้างคาวแปดตัวขึ้นไปเกาะที่ปลายไม้อย่างมั่นคงแล้ว ไม้กระดูกงูท่อนนั้นก็เริ่มลั่นเอียดเบาๆและมีบางส่วนหลุดร่วงเป็นชิ้นๆลงมาข้างล่าง พวกค้างคาวขยับตัวและใช้กรงเล็บยึดท่อนไม้ไว้แน่นยิ่งขึ้น

ค้างคาวอีกสองตัวบินขึ้นไปบนท่อนไม้ แต่ท่อนไม้ก็ยังไม่ขยับเขยื้อน ค้างคาวอีกสองตัวบินขึ้นไปสมทบ คราวนี้ไม้เขยื้อนจนเห็นได้ชัด

ดินนี่หันไปมองพวกที่มาชุมนุมกันอยู่ “ฮู ฮ่า ถ้าใช้ค้างคาวอีกสักครึ่งโหล รับรองมันต้องพังลงมาแน่ ถอยออกไปห่างๆให้พ้นทาง เวลาที่มันตกลงมา”

ค้างคาวอีกสองตัวบินขึ้นไปบนไม้ แล้วก็อีกสองตัว คราวนี้มีหินร่วนๆและก้อนหินหลุดตกลง เมื่อค้างคาวอีกสองตัวสุดท้ายบินไปสมทบกับค้างคาวหลายตัวตรงปลายไม้ พิสูจน์ให้เห็นถึงความแม่นยำในการคำนวณของดินนี่

ทันใดนั้นช่องข้างบนก็หลุดพังลงมา และถูกกันให้กระเด็นออกไปด้านนอกโดยท่อนไม้ที่เสียบคาอยู่ข้างใต้ หินทั้งหมดกระเด็นหลุดออกไป ฝูงค้างคาวบินกันมาจากทุกทิศทุกทาง ลำแสงที่ส่องผ่านฝุ่นละอองที่ลอยตัวอยู่มีขนาดใหญ่ขึ้นเมื่อรูนั้นเปิดกว้างออก จนมีขนาดใหญ่พอๆกับทางเข้าถ้ำทีเดียว

ทันใดนั้นเสียงแหลมเล็กแสบแก้วหูและเสียงร้องตะโกนดังลั่นขึ้น มาร์ตินเหลือบขึ้นไปมองซากสลักหักพังข้างบน เขาเห็นนกฮูกสีเหลืองเทาตัวมหึมากำลังบินจากทางตะวันตกมุ่งหน้าไปทางใต้

พวกค้างคาวพากันโห่ร้องสนั่นท่ามกลางเศษดินเศษหิน ที่กองระเกะระกะราวกับโดนแผ่นดินไหว ดินนี่ถูกพวกค้างคาวฝูงนั้นแบกลอยขึ้นไปจนถึงช่องที่เปิดกว้างอยู่ มาร์ตินและล็อค-อา-ล็อคก็เข้าช่วยแบกกับเขาด้วยเหมือนกัน

นักเดินทางทั้งสามหายใจเอาอากาศยามเย็นที่เย็นเฉียบเข้าไปเต็มปอด เมื่อลอร์ดเคเวียร์กระพือปีกอย่างสง่างาม เขาโค้งต่ำแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้ง

“ข้าขอขอบใจพวกท่านทุกคน พวกค้างคาวอย่างเราไม่มีทางจัดการกับเจ้าตาโตนั่นโดยลำพังได้เลย ไม่ได้เลย”

“ข้ารู้ ท่านลอร์ด” มาร์ตินผงกหัวรับอย่างเข้าอกเข้าใจ “แม้แต่พวกเราเองก็ไม่หาญเข้าต่อกรกับนกฮูกตัวใหญ่ยักษ์ขนาดนั้นแน่—มันน่ากลัวจริงๆ ต้องขอบใจดินนี่ ตอนนี้พวกเราก็ออกเดินทางต่อได้แล้ว และพวกท่านก็จะได้อยู่กันอย่างสันติและปลอดภัยเสียที”

ล็อค-อา-ล็อคให้คำแนะนำที่มีประโยชน์ว่า “ที่ท่านควรจะทำคือกั้นช่องทางเข้านั้นด้วยไม้แล้วทำเป็นประตูปิดเปิด เหลือเพียงช่องเล็กๆเอาไว้หน่อยแล้วจัดให้มียามเฝ้าอยู่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เวลามีนกใหญ่ๆจะเข้ามาทำรังยามก็แค่ใช้หอกและไม้ยาวๆดันมันออกไป ข้าจะสอนวิธีทำประตูให้”

เป็นครั้งแรกที่มาร์ตินและดินนี่มองข้ามชั้นหินลงไปสู่โลกภายนอกที่อยู่เบื้องล่าง ซึ่งไม่มีอะไรเลยนอกจากละอองหมอกยามเย็นสีเทา ทอดตัวเป็นสายๆอยู่เหนือพื้นดิน

มาร์ตินเดินกลับเข้ามาข้างใน “เราอย่าพยายามไต่ลงไปข้างล่างโน่นในตอนกลางคืนเลยนะ ดิน เราควรจะค้างอยูที่นี่กับเพื่อนๆค้างคาวของเรา พรุงนี้ค่อยเริ่มเดินทางกันต่อ ดินนี่เอ๋ย ถ้าเพียงแต่กอนฟฟ์จะได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่”