|
|
 |
 |
 |
 |
| |
สมัชชาปฏิรูป ๒๔-๒๖ มี.ค. : วิธีแก้ความเหลื่อมลํ้าและความไม่เป็นธรรม
สมัชชาปฏิรูประดับชาติได้ประชุมครั้งที่ ๑ กันไปแล้วเมื่อ ๒๔-๒๖ มี.ค. ๕๔ ที่เมืองทองธานี
แล้วผมก็ได้เห็นการประขุมวาระที่ ๙ มีมติสำหรับการประชุมครั้งที่ ๒-๓ ออกมาดังนี้
(จาก //reform.or.th/assembly-reform ตอน smachchaaptiruup_1.mti_9_waara9.pdf )
สมัชชาปฏิรูประดับชาติ ครั้งที่ ๑
สมัชชาปฏิรูป ๑. มติ ๙
๒๖ มีนาคม ๒๕๕๔
ระเบียบวาระในการพิจารณาสมัชชาปฏิรูประดับชาติ ครั้งที่ ๒ และครั้งที่ ๓
สมัชชาปฏิรูประดับชาติครั้งที่หนึ่ง ได้พิจารณาระเบียบวาระที่ ๑-๘ ของสมัชชาปฏิรูประดับชาติ ครั ้งที่ ๑
สนับสนุน เป้าหมายเชิงอุดมคติเกี่ยวกับคุณภาพชีวิตของคนไทยที่กําหนดโดยคณะกรรมการปฏิรูป
๓ ประการ คือ
๑. เป็นชีวิตที่มีศักดิ์ศรีและเท่าเทียมกันในฐานะความเป็นมนุษย์ มีส่วนร่วมทางสังคม มีสํานึกต่อ
ประโยชน์สุขของส่วนรวม และมีโอกาสในการพัฒนาศักยภาพของตน ทั้งทางกาย ใจ ภูมิปัญญา และ จิต
วิญญาณ
๒. เป็นชีวิตที่สงบสุขตามวิถีวัฒนธรรมแห่งสันติภาพ ปราศจากภัยคุกคามจากผู ้อื่น หรือการคุกคาม
ซึ่งกันและกัน ตลอดจนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาวะ
๓. เป็นชีวิตที่มีหลักประกันในด้านเงื่อนไขการครองชีพและมีกลไกการคุ ้มครอง ทางสังคม
ตระหนัก ถึงความซับซ้อนและความเชื่อมโยงของปัญหาต่าง ๆ ที่สั่งสมอยู่ในสังคมไทย อันเป็น
ต้นเหตุของ ความเหลื่อมลํ้าและความไม่เป็นธรรม ในสังคม การปฏิรูปสังคมไทยเพื่อสร้างความเป็นธรรม
และลดความเหลื่อมลํ้า จึงต้องดําเนินการปฏิรูปในประเด็นต่าง ๆ ที่เป็นปัญหารากฐานของปัญหาทั ้งมวล
หากดําเนินการปฏิรูปเฉพาะบางประเด็นในลักษณะแยกส่วน ย่อมไม่สามารถแก้ปัญหาให้ได้ผลในภาพรวม
และอย่างยั่งยืนได้
ได้พิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว จึงได้มีมติ
๑. กําหนดประเด็นต่าง ๆ ที่ควรพิจารณาในการปฏิรูปประเทศไทย เพื่อสร้างความเป็นธรรมและลด
ความเหลื่อมลํ้า ซึ่งจะพิจารณาในสมัชชาปฏิรูประดับชาติ หรือสมัชชาปฏิรูปเฉพาะประเด็น ดังนี้
๑.๑ ประเด็นหลัก เรื่อง การปฏิรูประบบภาษีและมาตรการการคลัง
๑) ภาษีมรดก
๒) ภาษีสิ่งแวดล้อม
๓) ภาษีที่จัดเก็บจากธุรกรรมการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ (Tobin Tax)
๔) ภาษีสินค้าที่มีผลต่อสุขภาพ
๕) ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง
๖) ภาษีมูลค่าเพิ่ม
๗) ค่าภาคหลวง / รายได้จากการให้สัมปทานทรัพยากรธรรมชาติ/ระบบการจัดเก็บรายได้จาก
ทรัพยากรธรรมชาติ
๘) ทบทวนมาตรการลดหย่อนและสิทธิพิเศษทางภาษี
๙) การป้องกันการผูกขาดการค้าและการแก้ไขกฎหมายการแข่งขันทางการค้า
๑๐) มาตรการการคลังเพื่อสิ่งแวดล้อม
๑๑) การเก็บภาษีเมื่อทรัพย์สินมีมูลค่าเพิ่มขึ้น (Capital Gain Tax)
๑๒) การปฏิรูปเพื่อแก้ไขปัญหาการกู ้หนี้นอกระบบ
๑๓) ภาษีอบายมุข/การพนัน
ฯลฯ
ฯลฯ
ฯลฯ
สำหรับผมเอง ในส่วนที่ต้องการเก็บภาษีเพื่อให้มีรายได้ โดยไม่เกี่ยวกับบุหรี่ เหล้าในข้อ ๔) และอบายมุขในข้อ ๑๓) แล้ว สนับสนุนเฉพาะภาษีที่ดิน ไม่รวมสิ่งปลูกสร้าง ตามข้อ ๕) ข้อ ๗) ภาษีทรัพยากรธรรมชาติ และ ๒) ภาษีสิ่งแวดล้อม เท่านั้น นอกนั้นไม่สนับสนุน รวมทั้ง Capital Gain Tax ตามข้อ ๑๑)
เหตุผล
เพราะการเก็บภาษีเช่นนี้ไม่มีหลักการแยกว่าทรัพย์สินหรือรายได้นั้น ๆ เกิดจากการลงแรงลงทุนผลิตขึ้นมาของแต่ละบุคคล หรือจากการมารวมตัวกันเป็นชุมชน มีโครงสร้างพื้นฐานซึ่งอำนวยความสะดวกรวดเร็วในการติดต่อสื่อสาร การขนส่งสินค้า มีกิจกรรมต่าง ๆ ของสังคมส่วนรวมที่ร่วมมือกันประกอบอาชีพโดยการแบ่งงานกันทำ ทำให้เกิดความรู้ความชำนาญในสาขาการผลิตหลากหลาย ทำให้ความสามารถและประสิทธิภาพในการผลิตเพิ่มขึ้นมหาศาล
แต่ความเป็นชุมชนและพลังความสามารถประสิทธิภาพการผลิตเหล่านี้กลับไปเพิ่มให้ค่าเช่า-ราคาที่ดินสูงขึ้น เจ้าของที่ดินได้ประโยชน์ไปเปล่า ๆ ที่ดินว่าง ๆ ในเมืองราคางานละหลายล้านบาท
ถ้าเราพิจารณาให้ดีก็จะเห็นได้ว่าระบบภาษีของเราและแทบทุกประเทศเป็นตรงข้ามกับที่ควรเป็นมานานแล้ว
คือรังแกผู้ทำงานผู้ลงทุนก่อผลผลิตและบริการ แทนที่จะส่งเสริม เช่น
ขั้นที่ 1 ภาษีเงินได้ภาษีกำไรไปลดรายได้ ภาษีการผลิตการค้าทำให้ของแพง แข่งต่างชาติก็ยาก
ขั้นที่ 2 การเก็บภาษีที่ดินในอัตราต่ำ ทำให้มีการเก็งกำไรสะสมที่ดินกันทั่วไป ราคา-ค่าเช่าที่ดินแพงเกินจริง
ซึ่งไปลดผลตอบแทนส่วนที่เหลือสำหรับเจ้าของปัจจัยการผลิตอีก 2 ปัจจัย คือ ผู้ใช้แรงงาน (กาย+สมอง) และผู้ลงทุน ให้ต่ำเกินจริงลงไปอีก ยิ่งเป็นการถ่วงการก่อผลผลิตและบริการ
ขั้นที่ 3 ที่ดินที่กักตุนไว้โดยไม่ค่อยได้ใช้ประโยชน์ ทำให้ที่ดินที่จะใช้ประโยชน์ได้ของชาติลด
แรงงานและทุนพลอยหางานทำไม่ค่อยจะได้ ผลผลิตของชาติจึงต่ำกว่าที่ควร
คนว่างงานมากขึ้น ค่าแรงยิ่งต่ำ ที่สาหัสคือคนจน
ซึ่งยิ่งเดือดร้อน อ่อนแอ กลายเป็นเหยื่อนายทุนผู้จ้าง นายทุนเงินกู้ และผู้หลอกลวงอีกต่อหนึ่ง
ขั้นที่ 4 การเก็งกำไรกักตุนที่ดิน ผสมกับสาเหตุทางการเงิน ยังก่อวิกฤตวัฏจักรเศรษฐกิจฟองสบู่
ทำความเสียหายใหญ่หลวงซ้ำซากเป็นระยะ ๆ เรื่อยมา บริษัทล้ม คนว่างงาน
ดังเช่นปี 2551-52 ในสหรัฐฯ และลามไปทั่วโลกจนถึงเดี๋ยวนี้
ถ้าเราแก้ไขระบบภาษี โดยมุ่งเก็บแต่ภาษีที่ดิน ทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญ และเก็บค่าการก่อความเสียหายแก่สิ่งแวดล้อม
พร้อมกับลด-เลิกภาษีการลงแรงลงทุนผลิตและค้าสินค้าและบริการชดเชยกันไป อาจทำเป็นโครงการระยะยาวสัก 30 ปี เพื่อมิให้เจ้าของที่ดินเดือดร้อนเกินไป ปัญหาสังคมต่าง ๆ จะลดลงมาก การหางานทำยาก ค่าแรงต่ำ ความยากจน จะแทบหมดไป อาชญากรรม ศีลธรรมเสื่อม ภัยโจรผู้ร้ายที่คุกคามคนรวยจะลดต่ำ ความต้องการการสวัสดิการจากรัฐจะเหลือเพียงน้อยนิด
หมายเหตุ
การเป็นเจ้าของที่ดินต่างกับการเป็นเจ้าของเศรษฐทรัพย์ (wealth) ใน 4 ประการสำคัญ คือ:
1. ผู้ใดใช้แรงงานของตนผลิตสิ่งใด ผู้นั้นย่อมมีสิทธิในสิ่งนั้นโดยชอบ แต่สำหรับที่ดิน ไม่มีผู้ผลิต
2. ผู้ลงทุนซื้อผลผลิตจากผู้ผลิตหรือจากผู้มีสิทฺธิในผลผลิตโดยชอบ ย่อมมีสิทธิในสิ่งนั้น
3. เมื่อเกิดความต้องการสินค้าหรือบริการมากขึ้น จะมีผู้ผลิตแข่งขันกันผลิตสินค้าหรือบริการนั้น ๆ เพิ่มขึ้น ราคาจะกลับสู่ดุลยภาพ แต่เมื่อเกิดความต้องการตำบลที่หรือทรัพยากรธรรมชาติมากขึ้น ไม่มีใครผลิตเพิ่มได้ ราคาจึงมีแนวโน้มสูงขึ้น เจ้าของที่ดินบางคนกักตุนที่ดินไว้หวังราคาที่จะสูงขึ้นในอนาคต ทำให้ราคาที่ดินยิ่งสูงขึ้นไปอีก
4. แต่เมื่อเราต้องการผลิตเศรษฐทรัพย์บางอย่าง เราก็ต้องมีที่ดิน อันเป็นแหล่งกำเนิดของทั้งชีวิตและเศรษฐทรัพย์
ถ้ามีการกักตุนสินค้า แม้จะเป็นจำนวนมาก ผู้อื่นสามารถผลิตเพิ่ม แต่ถ้ากักตุนทรัพยากรธรรมชาติ - แหล่งที่มาของสินค้า - และที่ดิน - ตำบลที่ซึ่งใช้ทำงาน จะเป็นการกีดกันผู้อื่นมิให้ทำงานผลิต
(จาก //www.progress.org/geonomy/Earth.html ).
| Create Date : 28 มีนาคม 2554 |
| Last Update : 28 มีนาคม 2554 0:33:57 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 741 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
