เพื่อนสนิทของฉัน
เพื่อนสนิทของฉัน
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องเป็นเพศเดียวกันเสมอไป…..
เพียงแค่เป็นใครๆ ที่เปิดใจ…..พร้อมที่จะดูแลต้นไม้แห่งมิตรภาพ…..
ขณะที่ยอมรับว่าความสนิทสนมของเพื่อนต่างเพศกันนั้น…..
ย่อมมีกฎบางอย่างที่เราต้องเคารพ…..และมีข้อจำกัดบางอย่าง
ที่ทำให้เราไม่สามารถสนิทสนมกันได้มากเท่ากับเพื่อนเพศเดียวกัน
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องอยู่ตรงนั้นเสมอยามที่ฉันต้องการ…..
เพียงแค่อยู่ในความทรงจำ…..เอาไว้ให้นึกถึงมาเป็นกำลังใจในการก้าวต่อไป
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องพบกันเป็นประจำ…..
เพียงแค่ฉันมองจากภาพถ่าย…..แล้วความทรงจำต่างๆ
ระหว่างเราก็จะทำให้ฉันมีความสุข…..ยิ้มหรือหัวเราะได้
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องโทรคุยกันทุกวัน…..
เพียงแค่เมื่อเวลาผ่านไปแสนนาน…..เมื่อได้มีโอกาสโทรหากันอีกครั้ง…..
เรายังสามารถมีเรื่องราวมาแบ่งปันแก่กันและกันได้เหมือนวันก่อน
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องทานข้าวด้วยกันบ่อยๆ …..
เพียงแค่ในวันที่เราได้กลับมาทานข้าวด้วยกันอีกครั้ง…..
แม้จะมีช่วงเวลาของความเงียบ…..ในความเงียบงันนั้น
ก็จะเป็นเวลาที่เราซึมซับในตัวตนของกันและกัน…..
ตระหนักว่ากาลเวลาแม้จะทำให้สิ่งต่างๆ เปลี่ยนแปลงไป…..
แต่มิตรภาพระหว่างเรายังคงอยู่
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นจะต้องหาโอกาสมาทำกิจกรรมต่างๆ
ร่วมกันทุกครั้งที่เรามีเวลาว่าง…..เพียงแค่ยามที่ต่างคนต่างทำกิจกรรมกับคนอื่นอยู่นั้น…..
ยังนึกถึงกันและกันบางหนที่กิจกรรมนั้นๆ เป็นกิจกรรมที่รู้ว่า
เราคนใดคนหนึ่งชอบหรือมีความถนัดเป็นพิเศษ
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องชอบสิ่งใดๆ
ก็ตามเหมือนกัน…..เพียงแค่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง…..
เราจะเลือกโดยใช้เหตุผลของความเป็นเพื่อน…..ทำให้สามารถพอใจกันทั้งสองฝ่าย
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องเป็นคนสำคัญในกลุ่มคนหมู่มาก…..
เพียงแค่เป็นคนสำคัญ…..ในใจของฉัน
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องมีฉันเป็นเพื่อนเพียงผู้เดียว…..
เพียงแค่อยากให้รู้ไว้ว่าฉันมั่นใจในความเป็นเพื่อนระหว่างเรามาก…..
มากจนไม่มีการระแวงหรือการน้อยใจใดๆ หากเพื่อนสนิทของฉัน
จะไปใช้เวลากับคนอื่นๆ ในชีวิต…..มากกว่าที่ใช้เวลากับฉัน
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นจะต้องอยู่ใกล้กัน…..
เพียงแค่เมื่ออยู่ไกลกัน…..เรายังคงนึกถึงกันและกันในบางเวลา
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นจะต้องรู้เรื่องทุกอย่างของกันและกัน…..
เพียงแค่รู้เรื่องทุกอย่างที่เราตัดสินใจแล้วว่าจะนำมาแบ่งปันซึ่งกันและกัน….
แม้ว่าเรื่องนั้น…..จะเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งในเรื่องราวชีวิตอันมากมายมหาศาลของเราก็ตาม
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องทนนิสัยทั้งหมดของฉัน…..
เพียงแค่บอกฉันให้ปรับปรุงตัว…..และพร้อมที่จะรับฟังในสิ่งที่ฉันอธิบาย
หรือบอกให้ปรับปรุงตัวบ้าง
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เหมือนใครๆ
ด้วยหวังว่าจะทำให้ตัวเองดูดีขึ้น…..เพียงแค่เป็นตัวของตัวเอง
อย่างที่เป็นเมื่อเราคบกันในตอนแรก…..ก็ดีที่สุดแล้ว
เพื่อนสนิทของฉัน…..ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องเป็นเพื่อนสนิทของเขา…..
เพราะคนเราต้องมีบ้างที่คิดไม่เหมือนกัน…..เพียงแค่อยากให้พวกเขา
รับรู้ในมิตรภาพที่ฉันมีให้…..แม้ไม่มากพอที่จะมีค่าสำหรับเขา…..
แต่มันมีค่าเหลือเกินสำหรับตัวฉันที่เต็มใจจะมอบให้ใครๆ
…..ฉันได้แต่หวังเพียงว่า…..ฉันจะเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนสนิทของฉัน…..
fw mail
ก้อนหินบนเส้นทางเดินชีวิต
ก้อนหินบนเส้นทางเดินชีวิต
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
พระราชาผู้ปราดเปรื่ององค์หนึ่งต้องการจะออกเดินทาง ท่องเที่ยวไปเยี่ยมประชาชนของพระองค์ เมื่อมาถึงที่กลางตลาดพระองค์ ก็เกิดความคิดที่แยบคายอย่างหนึ่งขึ้น
พระองค์นำหินก่อนใหญ่ มาวางกลางถนน กีดขวางทางเดินของชาวบ้าน และพระองค์ก็ไปซ่อนตัวและ คอยสังเกตอยู่ห่าง ๆ
ชาวนาคนแรกเดินผ่านมาพร้อมทั้งบ่นอย่างไม่พอใจว่าใครกันที่เป็นผู้ที่นำหินนี้ มากีดขวางทางเดินของเขา แต่แล้วเขาก็เดินอ้อมหินนั้นไป พระราชาก็มองดูด้วย ความสนใจ ต่อมามีหญิงเลี้ยงวัวคนหนึ่งเดินจูงของตนมา เมื่อมองเห็นหินก่อนนั้น เธอก็พูดว่าทำไมหินก่อนนี้จึงมาอยู่ที่นี่ แล้วอย่างนี้เธอจะข้ามมันไปได้อย่างไร พูดจบหญิงคนนั้นก็จูงวัวของเธอเดินหันหลังกลับไปโดยไม่สนใจที่จะ เดินอ้อม มันไปเหมือนชาวนาคนแรก เวลาผ่านไปไม่นานก็มีเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าก้อนหินก้อนใหญ่นั้นเค้าพยายามที่จะผลักหินไปให้พ้นทาง แต่เพียงลำพังตัวเขาก็ไม่สามารถทำได้เขาจึงเดินหันหลังกลับไป แต่เพียงไม่กี่ อึดใจเด็กน้อย คนนั้นก็เดินกลับมาพร้อมกับเพื่อน ๆ ของเขาหลายคน แล้วเด็กๆ ก็ช่วยกันผลักหินก้อนนั้นออกไปให้พ้นทางเดิน เมื่อพวกเขาเดินกลับมาที่ถนน พวกเขาก็พบถุงใส่เหรียญทองของพระราชา วางอยู่แทนที่หินก้อนนั้น
หินก้อนนั้น ได้ให้ข้อคิดที่มีค่าอย่างหนึ่งนั่นก็คืออุปสรรคในชีวิตของพวกเรานั้นมีไว้เพื่อพิสูจน์ ความกล้าของเราที่จะเผชิญหน้ากับมัน หากเราหนีปัญหาหรืออุปสรรคที่เกิดขึ้นแล้ว เราก็ต้องหนีมันไปเรื่อย หากปัญหานั้นหนักหนาเกินกว่าเราจะฝ่าฟันไปได้ ลองมอง ไปรอบ ๆ ตัวแล้วเราจะพบว่ายังมีผู้ที่สามารถช่วยเรามาก เท่ากับผู้ที่เราสามารถ จะช่วยให้เขาฝ่าฟันอุปสรรคของเขาไปได้ และอุปสรรคที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือความ อ่อนแอและความหวาดกลัวของตัวเราเองที่จะเอาชนะปัญหาที่เกิดขึ้นนั่นเอง
fw mail
เมื่อวันหนึ่งที่พ่อต้องปล่อยให้หนูไป
เมื่อวันหนึ่งที่พ่อต้องปล่อยให้หนูไป
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า ถ้าหนูก้มเอาหน้าผากแตะพื้น
แปลว่าช้อนเมื้อกี้เป็นช้อนสุดท้าย
แล้วหนูจะไม่หม่ำอีกเด็ดขาด ไม่ว่าพ่อจะมาไม้ไหนก็ตาม
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า ตอนนี้พจนานุกรมหนูมี 3 คำ มี้อาว
แปลว่า ไม่เอา ... มะ แปลว่า แม่ ... จิ แปลว่า ฉี่
ซึ่งบางครั้งพ่อก็ต้องเดาเอาว่า จะฉี่ หรือ ฉี่ไปแล้ว
จงไปตามเช็ดด้วย)
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า
เย็นวันที่พ่อกลับเร็วนั้นมีความหมายกับหนูแค่ไหน
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า หนูกินไม่เลือกเหมือนพ่อนั่นแหละ
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า อย่ารัดจุกหนูกลางหัว
เพราะเวลาหนูคันหัวหนูจะเกาจนมันหลุด
ให้รัดค่อนมาทางหน้าผาก
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า ถ้าหนูมาเกาะขาแล้วชี้ไปที่ไหน
แปลว่า สิ่งนั้นมันทำให้หนูเจ็บหรือไม่ชอบใจ
(ซึ่งบางทีหนูก็เกาะขาแม่แล้วชี้มาที่พ่อ)
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า ถ้าหนูยังไม่หลับ
อย่าหวังว่าใครในบ้านจะได้หลับ (อย่างเป็นสุข)
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า
การจัดบ้านให้เป็นระเบียบนั้นเป็นการเสียเวลาและพลังงานโดยเปล่าประโยชน์
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า เมื่อหนูตื่นมากลางดึก
ถ้าพ่อตบก้นหนูเบาๆแล้วหนูยังไม่หลับต่อ แปลว่าหนูหิวน้ำ
จงเอาขวดน้ำมาใส่ปากหนูซะดีๆ
ไม่งั้นพ่อไม่ได้หลับต่อแน่ๆ ...
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า
ราคาของผ้าอ้อมสำเร็จรูปไม่มีความสัมพันธ์ต่อจำนวนครั้งที่หนูจะตื่นมากลางดึก
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า อย่าลืมปล่อยหนูเล่นน้ำนานเกิน 10 นาที เพราะหนูจะเป็นหวัด
แล้วคนที่เดือดร้อนก็พ่อนั้นแหละ
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า
ถ้าหนูนอนไม่หลับให้เอามือหนูมาแปะไว้ที่หน้าพ่อแล้วหนูจะหลับได้ง่ายขึ้น
แต่ตอนตื่นมักจะกลายเป็นเท้าหนูเวียนมาอยู่บนหน้าพ่อแทนอยู่ร่ำไป)
หนูสอนให้พ่อรู้ว่า ....
แล้ววันหนึ่งที่ .... ความรักของพ่อ ...
ถูกมองว่าน้อยกว่าความรักผู้ชายอีกคนหนึ่ง
คำพร่ำเตือนสอนสั่งของพ่อ ...
เสียงดังน้อยกว่าคำออดอ้อนของผู้ชายคนนั้น
ความห่วงใยของพ่อ ...
มีค่าน้อยกว่าที่จะปฏิเสธคำขอผู้ชายคนนั้น
อ้อมกอดของพ่อ ...
ดูเหมือนจะอบอุ่นน้อยไปกว่าอ้อมกอดของผู้ชายคนนั้น
พ่อหวังแค่เพียงว่า
ผู้ชายคนนั้นจะรักและทนุถนอมหนูได้เพียงครึ่งที่พ่อรักหนู
fw mail
เขียนไว้บนผืนทราย
เขียนไว้บนผืนทราย
เรื่องเล่าว่า...มีคน 2 คนเป็นเพื่อนกัน...ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทราย...
ระหว่างทาง...เกิดโต้เถียงขัดแย้ง ไม่เข้าใจกัน
เพื่อนคนหนึ่ง...พลั้งลงมือ...ตบหน้าอีกฝ่าย
คนถูกทำร้าย...เจ็บปวด...แต่ไม่เอ่ยวาจา...กลับเขียนลงบนผืนทรายว่า
"วันนี้...ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า"
พวกเขายังคงเดินทางต่อ...กระทั่งถึงแหล่งน้ำ
พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำ...ชำระกาย...พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ...
เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ...เข้าช่วยชีวิต
คนรอดตาย...ยังคงไม่เอ่ยวาจา...กลับสลักลงไปบนหินใหญ่...
"วันนี้...เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้"
อีกคนไม่เข้าใจ...ถามว่า...
"เมื่อถูกฉันตบหน้า...เธอเขียนลงทราย...แล้วทำไมเมื่อครู่...ต้องสลักบนหิน"
อีกคนยิ้มพราย...กล่าวตอบ
"เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย...เราควรเขียนมันไว้บนทราย
ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย...จะทำหน้าที่พัดผ่าน...ลบล้างไม่เหลือ
แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย...บังเกิด
เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ...ซึ่งจะไม่มีสายลมแรงเพียงใด... ลบล้างทำลาย...."
fw mail
W h e n Y o u S a y
W h e n Y o u S a y
......คุณเคยใช้คำพูดที่พูดออกไปด้วยอารมณ์ ความคะนอง
แต่แล้วคำพูดที่พูดออกไป ทำร้ายความรู้สึกดีๆของอีกฝ่าย
ผู้ฟังฟังแล้วเสียความรู้สึกดีๆไป....
.......จะเป็นด้วยความตั้งใจที่จะพูดออกไปหรือไม่ก็ตามแต่
สุดท้ายคนที่รับฟังประโยคเหล่านั้นรู้สึกผิดหวังที่ได้ยินอย่างนั้น
........คุณอาจจะรู้สึกดีที่ได้พูดอย่างนั้นออกไป ได้ระบายความรู้สึก
แต่ภายหลัง...คุณกลับมานั่งขบคิดในสิ่งที่คุณทำลงไป
คุณกำลังทำลายความรู้สึกดีๆระหว่างกันลงไป
คุณเริ่มรู้สึกเสียใจต่อสิ่งที่ทำลงไป
........คำพูดที่หลุดออกจากปากไปแล้ว
มันคืออดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้เลย
มีแต่สติเท่านั้นที่ควบคุมคำพูดที่จะออกจากปากไม่ให้พลั้งเผลอพูดในสิ่งไม
่สมควร เพียงแต่เราขาดสติควบคุม
คำพูดที่หลุดออกไปก็จะกลายเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่งทัน
ที
........บางครั้งคุณอยากจะเป็นฝ่ายกล่าวขอโทษในสิ่งที่คุณกล่าวซึ่งทำร้าย
ความรู้สึก ดีๆของอีกฝ่าย
เพียงแต่คุณไม่กล้า คุณมีทิฐิ
คุณเป็นฝ่ายลังเลที่จะกล่าว อยากให้อีกฝ่ายยกโทษให้คุณ แต่ในใจคุณ
ความมีทิฐิ กลัวเสียหน้า
ข่มความกล้าที่จะทำให้คุณเป็นฝ่ายเริ่มต้นกล่าวก่อน
คุณกลับรอเวลาให้ผ่านไปด้วยหวังว่าเวลาที่ผ่านไป...ทุกอย่างก็จะดีเอง
.......คุณเคยคิดบ้างไหมว่า
เวลาที่ผ่านไปยิ่งทำให้ทุกอย่างไม่ดีขึ้นเลย อีกฝ่ายที่รับฟังคำพูดของคุณ
ถึงแม้ว่าคำพูดที่ผ่านไปมันกลายเป็นอดีต
แต่ความรู้สึกมันยังคงค้างอยู่ในใจ
.......ถ้าทิฐิมันทำลายความรู้สึกที่ดีระหว่างกัน
มีประโยชน์อะไรที่คุณจะถือทิฐิเอาไว้กับตัว คุณควรจะปล่อยทิฐิตรงนั้นไป
การกล่าวขอโทษ
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่และยากในยามที่ความรู้สึกดีๆระหว่างกันเกิดร
อยร้าวขึ้น
ความรู้สึกดีๆจะกลับมาก็เพียงแต่คุณกล้าที่จะเริ่มต้นกล่าวคำขอโทษออกไป
.......ถามใจตัวคุณเองว่า
คุณยังให้ความสำคัญกับคนๆนั้นอยู่ไหม
ไม่ต้องกลัวเสียหน้าถ้าคุณจะเป็นฝ่ายเริ่มต้นกล่าวก่อน หลังจากกล่าวออกไป
คุณจะรู้สึกว่าจิตใจคุณบางเบา
อีกฝ่ายคงรู้สึกดีที่ได้ยินอย่างนั้นและยินดีจะให้อภัยคุณ
......ผมเคยมีทิฐิและไม่ยอมที่จะลดละความมีทิฐิ
สุดท้ายผมพบว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรจากการทำแบบนั้น
แล้วกลับมานั่งเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแทน
......ถ้าความรักหมายถึง การไม่โกรธ และให้อภัย
คนที่คุณรักเขาคงยินดีและไม่โกรธเมื่อได้ยินคำขอโทษจากคุณ
และเขาก็ยินดีที่จะให้อภัยคุณตราบเท่าที่เขายังรักคุณอยู่
fw mail
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
